Dagur - 17.05.1995, Blaðsíða 14

14 - DAGUR - Miðvikudagur 17. maí 1995
MINNIN6
Kveðja frá Inner Wheel
klúbbi Akureyrar
Á köldum vordegi lagði Bima af
stað í þá ferð sem okkur er öllum
ætlað að fara. Um nokkurra mán-
aða skeið hafói hún átt við erfið
veikindi aó stríða. Þrátt fyrir mik-
inn lífsvilja og baráttuþrek mátti
hún lúta í lægra haldi. Vió kveój-
um hana fullar af söknuði og erum
þakklátar fyrir þann tíma sem við
áttum með henni.
Bima gekk í klúbbinn okkar
1987. Hún reyndist afar góóur fé-
lagi. Bima var hlédræg og hógvær
og ekki sérlega mannblendin, en
góður og traustur vinur vina sinna.
Hún var ákaflega orðvör og hall-
aöi aldrei oröi á nokkum mann.
Hún var glæsileg kona og bar
mikinn persónuleika og þaó sem
hún lagði til málanna var mikils
metið.
Bima starfaði í dagskrárnefnd
klúbbsins veturinn 1990-91 og
hún var ritari veturinn 1991-92.
Þessi störf leysti hún af hendi með
mikilli vandvirkni.
Margar skemmtilegar samvem-
stundir áttum við með Bimu í leik
og starfi. Okkur em minnisstæðir
bjartir júnídagar á umdæmisþingi
í Keflavík þar sem Halldór og
Bima voru skemmtilegir ferðafé-
lagar. Þaö er líka eftirminnilegt,
þegar við tókum fram saumavél-
amar fyrir jólin og saumuðum
rauðar hjartalagaðar diskamottur
sem prýða boróin á jólafundum
okkar. Þá sýndi sig hversu hand-
lagin og vandvirk Birna var. Á
fundi sem við héldum í Olafsfirði
með konum Rotarymanna á síð-
astliðnu vori var tískusýning á
dagskrá. Þar var Bima ein af sýn-
ingardömunum, glæsileg að
vanda. Henni var þá kunnugt um
veikindi sín en sýndi fádæma
æðruleysi og okkur þykir vænt um
að eiga slíka minningu um hana á
síðasta fundinum sem hún sótti í
klúbbnum.
Birna var fjölskyldumanneskja
af lífi og sál og heimilið var henni
helgur staður. Eiginmaður og böm
voru miðpunktur lífs hennar.
Bima var líka mikil lánsmann-
eskja í sínu einkalífi. Hún og Hall-
dór eiginmaóur hennar eiga fjögur
mannvænleg böm sem bera merki
góðs atlætis í uppvextinum og
hafa erft mannkosti foreldra sinna.
Nú er skarð fyrir skildi þegar
Bima er horfin. Okkur er það mik-
ils virði að hafa kynnst henni.
Mestur er þó missir eiginmanns
hennar og bama og fjölskyldna
þeirra. Við vottum þeim einlæga
samúð okkar og biðjum þeim
blessunar um ókomna tíð.
Blessuð sé minning Bimu
Björnsdóttur.
Inner Wheel konur
á Akureyri.
Harður og erfióur vetur er að baki
og hafa miklar fómir verið færðar.
Nú er hún Bima vinkona mín lát-
in. Það kom reyndar engum á
óvart sem til þekkti, en mikilli
baráttu er nú lokið.
Þó var það svo að þegar fréttin
barst mér var eins og sól myrkv-
aðist um miðjan dag. Nú sit ég hér
harmi slegin og minningamar um
áratuga vináttu leita á hugann. I
nokkrum oröum langar mig til að
þakka vinkonu minni fyrir allt
sem hún var mér.
Bimu kynntist ég fyrst í júlí
1962. Við hjónin áttum þá heimili
okkar í nokkra mánuði á Raufar-
höfn. Halldór eiginmaður Bimu,
og vinur okkar hjónanna, kom við
hjá okkur meó brúði sína til að
kynna hana. Næstu árin varð þó
samgangur okkar ekki mikill,
Bima og Halldór settust að á Ak-
ureyri en við í Svíþjóð. Þangað
fluttu Bima og Halldór einnig síð-
ar og þannig skipuóust okkar mál
að þaðan fluttum við saman hing-
að til Akureyrar 1972 og áttum
fyrstu árin heima í raðhúsi hlið
við hlið.
Það var mikið öryggi fyrir unga
konu að sunnan með fjögur böm,
eiginmann sem vann myrkranna á
milli, enga ættingja og fáa vini
norðan heiða, að búa í næstu íbúð
við Bimu og Halldór. Með árun-
Jazz
I tengslum vió hina árlegu Sælu-
viku Skagfírðinga var efnt til jazz-
kvölds sunnudaginn 30. apríl á
veitingastaðnum Kaffi Krók á
Sauðárkróki, þar sem skemmtileg
málverk eftir listamanninn Sossu,
Margréti Soffíu Bjömsdóttur,
skreyttu veggi. Fram kom tríóið
Fitlar, sem er skipað Jóel Páls-
syni, saxafónleikara, Jóni Rafns-
syni, kontrabassaleikara, og Inga
Rafni Ingvassyni, trommuleikara.
Þessi hljóðfæraskipan er nokk-
uð óvenjuleg. Ekkert hljómborðs-
hljóðfæri, svo sem píanó, er í tríó-
inu, sem veldur því, að nokkur
vandi er á höndum í aö gefa
hljóma til kynna og fylla þá. Það
fellur að mestu í hlut bassaleikar-
ans að sjá fyrir þessu í hljóðfæra-
skipan af þessu tagi. Hann verður
að leika þannig á hljóðfæri sitt, að
höfuðtónar hljómanna komi fram í
leiknum, sem getur þá oróið lítið
annað en brotnir hljómar. Slíkt er
innantómt, þegar til lengdar lætur,
og þreytandi.
Jón Rafnsson reyndist þessum
vanda vaxinn og gerði því betur
sem lengra leið á leik þeirra þre-
menninganna. Hann lék vissulega
brotna hljóma á kontrabassann, en
honum tókst gjaman að fella þá
inn í lagræna undirrödd, sem
verkaði sem nokkurs konar
kontrapunktur við leik saxafóns-
ins.
hellis-Kistan
- nýtt gallerí á Akureyri
Nýtt gallerí, hellis-Kistan, var
opnað að Brekkugötu 7 á Akur-
eyri í síðustu viku og þar eru ís-
lenskar vömr á boðstólum.
Fjórir íslenskir aöilar leggjast á
eitt að bjóða gestum sínum upp á
fjölbreytt úrval af gjafavöru eftir
íslenska hönnuði, unna úr grjóti,
rekavið, keramiki, leóri og fisk-
roði. Þctta eru Leöuriðjan Tera á
Grenivík, Álfasteinn á Borgarfirói
eystra, Glit hf. í Ólafsfirði og Öm
Ingi.
I tilefni opnunarinnar var gest-
um boðið í heimsókn og var þessi
mynd tekin við það tækifæri.
Mynd: Robyn
HOTEL KEA
Laugardagskvöldið 20. maí
Landsins vinsælasta stuðsveit

Hljómsveit
GEIRMUNDAR
VALTÝSSONAR
ásamt
HELGU MÖLLER
Það gerist ekki fjörugra
HÓTEL
KEA
Sími22200
um varð kunningsskapurinn að
mikilli vináttu.
Um árabil sátum við saman í
leikhúsinu, fengum okkur hress-
ingu á eftir, gjaman með fleiri
vinum, ræddum um leikritið og
það sem efst var á baugi hverju
sinni. Þetta voru góðar kvöld-
stundir.
Af okkar samskiptum er mér
minnsstæðust ferðin sem við
Bima og eiginmenn okkar fórum
vorið 1989. Þá ferðuðumst við í
bíl um Frakkland í tvær vikur
okkur öllum til mikillar ánægju.
Aldrei bar skugga á samskipti
okkar hvorki þá né síðar. Oft töl-
uðum við Bima um að fara aftur
saman í ferð sem þessa, en okkur
vannst ekki tími til þess. Og ekki
verða gönguferðimar okkar í
Kjamaskógi fleiri.
Við Bima áttum svo margar
góðar stundir saman, bæði með
eiginmönnum okkar og sameigin-
legum vinkonum, en bestu stund-
imar voru þegar við vorum bara
tvær. Bima var vel gefin kona og
gaf mér mikið. Einnig lék allt í
höndum hennar, fallegri handa-
vinnu hef ég ekki séð og svo var
hún listakokkur.
Síðustu árin lentum við báðar í
nýjum hlutverkum, „ömmuhlut-
verkinu“, sem átti hugi okkar og
hjörtu. Eg veit að Bima hefði vilj-
að lifa það að sjá dótturbamið sem
fæðist nú í maí og sonarbamið
sem er væntanlegt í júlí. Þaó er
mikið tekið frá þessum ófæddu
börnum og einnig augasteininum
hennar Bimu, Halldóri yngsta, að
fá ekki aö njóta umönnunar ömmu
sinnar.
Við Loftur og bömin okkar
þökkum þér samfylgdina og vott-
um Halldóri, bömunum og öðmm
ástvinum okkar dýpstu samúð.
Hlín Gunnarsdóttir.
á Kaffi Krók
í sólóum sínum gerói Jón
Rafnsson víða skemmtilega og
byggói upp lagrænar línur, sem
hann vann gjaman á Iipurlegan
hátt og í jazzískri sveiflu. Jón er í
sífelldri framför og skemmtilegt
að heyra hve vaxandi árangri hann
TÓNLIST
HAUKUR ÁGÚSTSSON
SKRIFAR
nær í jazzleik á bassa.
Jóel Pálsson er skemmtilegur
saxafónisti. Hann hefur ljúfan tón,
sem hann laðar fram úr hljóðfæri
sínu af miklu öryggi jafnt í styrk-
um leik sem mjúkum. Jóel hefur
gott valda á spuna. Þegar á leió
leik hans uróu impróvasjónir hans
sífellt melódískari, þó að vissu-
lega væri nokkur munur á eftir
því, hvað var til umfjöllunar
hverju sinni. Afar lítiö var um
staðlaðar og fingraæfingalegar
strófur í leik Jóels, heldur hafði
hann tíðast lag á því að laða fram
ferskar hugmyndir. Eitt atriói var
þó nokkuð staðlað í leik Jóels, en
það var hljóðlátur kódi í lok laga.
Sem næst ævinlega lauk hann leik
sínum með sama eða svipuóum
hætti.
Ingi Rafn Ingvason er trommu-
leikari, sem ætíó er gaman að
hlusta eftir. Hann hefur náinn
skilning á slagverki sínu og nýtir
það af fjölbreytni og smekkvísi. I
trommuleik í jazzi býr hann yfir
þeirri hógværð, sem er aðall hvers
jazztrommuleikara, en sem ýmsir,
sem á síðari árum hafa komið inn
á þetta svið, til dæmis úr rokkinu,
hafa ekki til að bera. Ingi Rafn
yfirgnæfir ekki þá, sem hann er að
leika með, heldur gefur þeim jafn-
an taktrænan grunn með vióeig-
andi tilbrigðum.
Framan af tónleikunum var
nokkurt ósamræmi með trommu-
leik Inga Rafns og saxafónleik Jó-
els Pálssonar. Það tekur óhjá-
kvæmilega tíma að ná saman í
frjálsum leik, eins þeim, sem
stundaður er í jazzi, en góðir spil-
arar slípast furðu fljótt saman og
svo var hér. Samspil Jóns Rafns-
sonar og Inga Rafns var sem næst
frá upphafi náið og gott.
Það var spennandi að fara á
tónleika Fitlanna. Hljóðfæraskip-
anin vakti spum um árangur. Það
segir mikið um stöðu yngri manna
í jazzleik hér á landi, hve vel tókst
til.