Dagur - 13.07.1995, Qupperneq 6

6 - DAGUR - Fimmtudagur 13. júlí 1995
FRÁ FRÆÐSLUSTJÓRA
NORÐURLANDSUMDÆMIS EYSTRA
Umsóknarfrestur um eftirtaldar
áður auglýstar kennarastöður
framlengist til 27. júlí 1995
Barnaskóli Ólafsfjarðar - Yngri barna kennsla, hand- og
myndmennt.
Þelamerkurskóli - Almenn kennsla.
Lundarskóli - Heimilisfræði, tónmennt.
Gagnfræðaskóli Akureyrar - Heimilsfræði.
Giljaskóli - Almennar kennarastöður.
Stórutjarnaskóli - íþróttir, stærðfræði, handmennt.
Hafralækjarskóli - Almenn kennsla, stærðfræði.
Grunnskólinn f Lundi - Almenn kennsla.
Grunnskólinn á Raufarhöfn - Almenn kennsla.
Grunnskólinn á Þórshöfn - Almenn kennsla.
Ennfremur eru lausar til umsóknar:
Staða aöstoöarskólastjóra
Glerárskóla, Akureyri
Upplýsingar um ofangreindar stöður veita skólastjórar
viókomandi skóla.
Staða skólastjóra við Reykja-
hlíðarskóla, Skútustaðahreppi
Upplýsingar veitir formaóur skólanefndar Reykjahlíóar-
skóla.
Fræðslustjóri.
Hótel KEA
FÖSTUDAGSJASS
TRÍÓ GUNNARS RINGSTED
frá kl. 10-01.
Laugardagskvöld
Hin frábæra hljómsveit
SAGA-KLASS
ásamt Berglindi Björk og Reyni Guðmundssyni
endurtaka stuðið frá síðustu helgi.
/ HELGARTILBOÐ \
Einiberjagrafinn lax með piparrótarsósu
Nauta- og grísamedalíur „Biack & White“
Perufrauðterta
Verð aðcins kr. 2.600,-
Borðapantanir í síma 462 2200
Jj J Notum ljós
íauknummæli
j - í ryki, regni,
| þoku og sól.
0UJJEROAR
Horfðu glaður um öxl
Fyrir fimmtíu árum öðlaðist Ólafs-
fjörður kaupstaðarréttindi. Aðstæð-
ur þá voru þær, að íbúum byggðar-
innar þótti að framtíð hennar riði á
því, að hún öðlaðist það sjálfstæði,
sem unnt væri, til þess að þeir
gætu sinnt hagsmunamálum henn-
ar svo sem þörf var á þeim tíma og
um framtíð.
Af svipuðum toga má segja að
sé skýringin, sem gefin er í leikrit-
inu Horfðu glaður um öxl, á því,
hvers vegna landnámsmaðurinn
Ólafur bekkur settist að í einangr-
uninni í Ólafsfirði. Hann var að
leita sjálfstæðis; aðstæðna til þess
að sjá sér og sínum farborða og
frelsis til þess að vinna að hags-
munamálum sínum án þess að
þurfa að leita til annarra sem milli-
liða.
Leikritið var frumsýnt laugar-
daginn 8. júlí í Tjamarborg í Ólafs-
firði. Það er eftir Guðmund Ólafs-
son og er hann jafnframt leikstjóri.
Allur talaður texti er eftir Guð-
mund og einnig allir söngtextar
nema einn, en hann er eftir Olgu
Guðrúnu Ámadóttur. Hún hefur
einnig samið tvö lög, sem sungin
eru í sýningunni, en Tómas R. Ein-
arsson eitt. Önnur lög em eftir aðra
höfunda og em af ýmsum toga.
Taiaður texti er vel saman settur
og fer lipurlega í munni flytjenda.
Hann er gjaman vel kíminn og
víða leitað fanga í því efni jafnt
fortíðar sem til samtímans. Sú
flétta er vel bmgðin og ber með sér
giöggt auga höfundar fyrir því,
sem skoplegt er, og ekki síður
næma tilfinningu fyrir þeirri sögu,
sem sögð er. Eins er með söngtexta
Guðmundar og Olgu Guðrúnar.
Þeir eru gjaman kryddaðir hóflegu
gamni og falla vel að lögunum,
sem flutt em.
Verkið hefst á óð til Ólafsfjarð-
ar, eða upphafssöng. Hann, eins og
önnur sungin atriði, var lipurlega
fluttur við undirleik lítillar hljóm-
LEIKUST
HAUKUR ÁGÚSTSSON
SKRIFAR
sveitar, sem skipuð er Magnúsi Ól-
afssyni, Gunnlaugi Helgasyni og
Jóni Ámasyni. Hljómsveitin lék
spaklega og gætti þess í hvívetna,
að skyggja hvergi á það, sem fram
fór á sviðinu.
Fyrsta leikna atriðið er gaman-
söm uppsetning á komu Ólafs
bekks til Ólafsfjarðar á öldum áð-
ur. Þar er dregið fram margt kími-
legt, svo sem í skýringunni á við-
umefni Ólafs og á nafni bæjar hans
Kvíabekk. Síðan rekur hvert atrið-
ið úr sögu byggðarinnar annað, en
þau em tengd saman með stuttu
spjalli vinkvenna, sem eru að
drekka saman kaffi. Fram koma at-
riði um fyrstu fasta búsetu í Horn-
inu, þar sem kaupstaðurinn stend-
ur, vertíðarferðir vinnufærra karl-
manna, þegar ekki var vinnu að fá
heima fyrir, saumaklúbba, hafnar-
málin, samgöngur, síldarárin og
margt fleira og öllu gerð skil með
léttum og líflegum hætti. Afar víða
er tekið á málum á gamansaman
hátt og var greinilegt á fmmsýn-
ingunni í Tjamarborg, að áheyr-
endur kunnu vel að meta verkið.
Flytjendur stóðu sig með prýði
og bar þar tæpast skugga á. Nokk-
urs stirðleika gætti reyndar hjá ein-
staka manni, en það var ekki meira
en svo til vansa. Greinilegt er, að á
Ólafsfirði er margt góðra leikara,
sem lætur það vel að koma fram í
gamansömum hlutverkum. Fas
þeirra er almennt óþvingað og
hreyfingar jafnan góðar. Framsögn
skýr og skemmtilega norðlensk hjá
flestum og greinilega mikil leik-
gleði ríkjandi. Leikstjóri hefur
unnið gott verk í uppsetningu
þessa verks síns og sýnilega náð
miklu út úr leikarahóp sínum.
Forseti íslands, frú Vigdís Finn-
bogadóttir, sótti þessa frumsýn-
ingu, en hún var gestur Ólafsfirð-
inga á þessum hátíðisdegi. Þegar
hún fór upp á svið til þess að
þakka leikurum fyrir sýninguna,
mátti heyra hana segja álengdar
eitthvað á þá leið, að oft hefði hún
skemmt sér vel í leikhúsi, en sjald-
an betur en á þessari sýningu í
Tjarnarborg. Það er full ástæða til
þess að taka undir orð forsetans.
Áætlaðar eru tvær sýningar enn á
verkinu og má víst telja, að enginn,
hvort heldur Ólafsfírðingur eða
utanbyggðarmaður, ætti að verða
svikinn af þessari sýningu. Hún er
fróðleg og ekki síður hin besta
skemmtun.
MINNIN6
Svanlaugur Júlíus Jónsson
Fæddur 18. ágúst 1937 - Dáinn 9. júlí 1995
Svanlaugur var fæddur í
Syðsta-Samtúni í Kræklingahlíð
18. ágúst 1937. Foreldrar hans
eru Jón Magnússon, f. 24. nóv-
ember 1901 - d. 1974 og Hrefna
Svanlaugsdóttir, f. 7. desember
1912.
Svanlaugur átti sex börn:
Hrefnu f. 1958, Garðar f. 1959,
HöIIu f. 1960 og Margréti f.
1963. Einnig átti hann Omar f.
1961 og Þormóð f. 1963 - d.
1969.
Það var hringt í mig á sunnu-
dagsmorguninn frá sjúkrahúsinu
og mér sagt að Svanlaugur væri
þar hjá þeim og spurt hvort við
gætum komið. Á leiðinni upp á
sjúkrahús spennti ég greipar og
bað að allt yrði í lagi. „Jú, jú, hann
hefur þetta örugglega af,“ hugsaði
ég. Þessi ósk rættist ekki, eins og
svo margar óskir sem við berum
fram í þessu lífi, ekki síst þegar
um lífið sjálft er að tefla.
Það er erfitt að trúa því að
Svanlaugur sé farinn, dáinn, og
við sjáum hann aldrei meir. Við
eigum ekki eftir að hitta hann og
horfa framan í glettna andlitið.
Hann var mikið eldri en ég,
hafði verið mikill vinur pabba í
gamla daga. Nú eru þeir báðir
komnir á þann stað sem leið okkar
alira liggur. Samskipti okkar voru
þvf oft á þeim nótum, í fornum
vinskap á iéttu nótunum.
En sterkasta minningin um
Svanlaug er þrenningin, mamma
hans, Steini frændi og Svanlaugur,
sitjandi við eldhúsborðið, fyrst í
Grænugötu og síðan upp í Víði-
lundi, að spila rommý. Það sem
þau gátu enst við spilamennskuna
og það sem þau gátu hlegið enda-
laust. Nú spilar þú Svanlaugur
minn á æðri stöðum. Vonandi hef-
ur þú jafn skemmtilega spilafélaga
á nýja staðnum.
Margs er að minnast
margs er hér að þakka,
Guði sé loffyrir liðna tíð.
Margs er að minnast
margs er að sakna,
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði, friður Guðs þig
blessi, haf þú þökk fyrir allt og
allt.
Hanna mágkona.
Þuríður Jóna Magnúsdóttir var
fædd í Sæbakka á Upsaströnd 2.
september 1906. Hún lést 5. júlí
sl. á Dalbæ Dalvík.
Foreldar hennar voru hjónin
Sigríður Gunnarsdóttir og
Magnús Jónsson.
Arið 1932 giftist hún Hans
Herluf Hansen, f. 18. júlí 1901 -
d. 4. maí 1936. Dætur þeirra
hjóna: Matthildur Hansen, f. 24.
júní 1932 - d. 25. mars 1933,
Hildur Hansen og Þóranna
Hansen.
Sambýlismaður Þuríðar frá
1947 var Haraldur Zophonías-
son, kunnur hagyrðingur, sem
nú er látinn.
Um sólbjartan dag þann 5. júlí
s.l. Iagði amma af stað í sína
hinstu för, tilbúin til fararinnar.
Að eiga ömmu og afa til að geta
leitað til eru mikil forréttindi og
þeirra réttinda nutum við í ríkum
mæli, því nánast á hverjum degi í
mörg ár og stundum oft á dag
komum við á heimili þeirra.
Eftir að við eignuðumst okkar
eigin fjölskyldur var það fastur
liður að fara í heimsókn til ömmu
og afa. Á móti manni streymdi
hlýja, gleði og ánægja yfir að hitt-
ast. Allt var á borð borið sem til
var og rifjað upp það sem á daga
hafði drifið frá því við hittumst
síðast. Þegar kom að því að
kveðja hljómaði lokasetning „er
ekki eitthvað sem ég get gefið
ykkur?" Þannig var amma.
Heimsóknirnar verða ekki fleiri
að sinni, komið er að kveðjustund.
Óendanlegt þakklæti fyrir það
sem þú gerðir fyrir okkur og lang-
ömmubörnin þín fjögur.
Far þú ífriði
friður Guðs þig hlessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Hildur og Tóta.