Dagur - 07.10.1995, Blaðsíða 13

POPP
Glcðisvcitin
Glorío
- gefur úl slno fyrslu plötu
Mörg undanfarin ár, einhver hefði
sagt „svo lengi sem elstu menn
muna", hefur hljómsveitin Gloría
frá Húsavík verið einn helsti gleði-
gjafi Þingeyinga á dansleikjum og
í skemmtanahaldi. Hefur sveitin
starfað með þó nokkrum manna-
breytingum á þessum tíma, en nú
þegar hún hefur loks stigið það
stóra skref, að senda frá sér sína
fyrstu plötu, er hún skipuð sex
mönnum, Kristjáni St. Halldórs-
syni söngvara og gítarleikara, Erni
Sigurðssyni, sem blæs í tenórsaxa-
fón og syngur líka, Þráni M. Ing-
ólfssyni gítarleikara, Víði Péturs-
syni bassaleikara, Sigurjóni Sig-
urðssyni trommuleikara og Sigur-
páli Isfjörð hljómborðsleikara.
Nefnist platan því ágæta nafni,
„Jæja góðir gestir", (þeirri víð-
kunnu hendingu sem danshljóm-
sveitir láta jafnan frá sér fara þegar
taka á til óspilltra málanna) og
inniheldur hún samtals 10 lög,
sem öll eru frumsamin. Platan er
þó ekki alveg það fyrsta sem Glor-
ía sendir frá sér á plasti, því 1993
átti sveitin tvö lög á safnplötunni
Landvættarokk - Lög um landið,
Nema þú og Rósirnar. Hið síðar-
nefnda, sem náði töluverðum vin-
Laugardagur 7. október 1995 - DAGUR - 13
MAÚNÚS CEIR CUÐMUNDSSON
sældum á sínum tíma, er einmitt
líka að finna á „Jæja góðir gestir",
en í nýrri útsetningu. Rósirnar eru
dæmi um fínt gleðipopp og má
segja að hin lögin níu séu á svip-
aðri bylgjulengd, „gleðirokkað
popp". Má svo sem alveg láta sér
detta í hug að hér sé loksins komin
sveit í kjölfar annarrar gleðisveitar
(sem lesendur verða bara að geta
sér til um hvað heitir) frá Húsavík,
sem leggi landann að fótum sér,
en það mun koma í ljós í fyllingu
tímans. Þeir sexmenningar í Glor-
íu gefa plötuna út sjálfir og sjá
einnig um söluna og dreifinguna
að mestu hér á norðurslóðum.
Platan er fáanleg hér á Akureyri í
Tónabúðinni, en um dreifingu
hennar og sölu víðar um land
standa nú yfir þreifingar.
Gloría
Húsavík
hefur
starfað í
um sex ár,
en er nú að
senda frá
sér sína
fyrstu
plötu.
íslenskir
plötupunktor
íslenskar útgáfur hellast nú yfir
og virðist „bunan" ætla að
verða hressileg eins og endra-
nær og standa fram til jóla.
■ Kristín Eysteinsdóttir er lið-
lega tvítug stúlka sem nú, nán-
ast upp á sitt einsdæmi, hefur
sent frá sér ansi hreint athyglis-
verða plötu sem kallast Litir.
Við gerð hennar hefur hún þö
sér til aðstoðar m.a. Orra Harð-
arsson, Skagadrenginn snjalla.
■ Orri er einmitt á leiðinni með
sína aðra plötu, sem bera mun
heitið, Stóri draumurinn. Sú
fyrri, Drög að heimkomu, kom
út 1993 og var með betri plötum
þess árs.
■ Það sama má eiginlega líka
segja um fyrstu plötu Haraldar
Reynissonar trúbadors, Undir
hömrunum háu, sem líka kom
út 1993. Hann er nú ljúka við
nýja plötu, sem bera mun heit-
ið, Hring eftir hring.
■ Tónlistin úr kvikmynd Þráins
Bertelssonar, Einkalíf, kom út
fyrir nokkru og mun þetta lík-
lega vera í fyrsta skipti sem tón-
list úr mynd eftir hann er líka
gefin út á plötu. Það er Margrét
Ornólfsdóttir, fyrrum Sykur-
moli (og hálfur Akureyringur,
dóttir Helgu Jónsdóttur leik-
konu, systur Amars Jónssonar),
sem að mestu sér um tónlistina
í myndinni með myndarbrag,
en titillagið er Ununar. Það er
eitt af betri popplögum sumars-
ins.
■ Talandi um Unun, þá er
enska útgáfan af æ komin út og
kallast, Super Shiny Dreams.
Sveitin er nú þessar vikurnar
stödd í útlöndum við tónleika-
hald og kemur ekki heim fyrr
en í nóvember.
■ Kalli Örvars og félagar koma
loks með diskóplötuna sína inn-
an skamms og kallast hún Tra-
volta. Var von á plötunni áður í
sumar, í kringum verslunar-
mannahelgina, en hún tafðist.
■ Tryggvi Hubner, sá marg-
reyndi gítarleikari, hefur sent
frá sér ekta gítarplötu, sem
hann nefnir, Betri ferð. Þar er
m.a. að finna Peter Green lagið
fræga, Albatross.
Eru þetta aðeins nokkur dæmi
um það sem er að gerast og
verður sagt frá fleirum og e.t.v.
fjallað nánar um einstaka plötur
síðar.
Red Hot Chili Peppers. Sjóðheitir og sælir.
hljómar líka engu síður en áður.
Það hafa alltaf verið skiptar skoð-
anir og álit sem menn hafa haft á
Red Hot Chili Peppers innan
gagnrýnendaheimsins. Sumir
elska þá og dá, aðrir hata þá og
telja þá „falska vöru". Með tveim-
ur síðustu plötunum verður þó að
segjast að eitthvað hlýtur að vera í
þá spunnið. Vaxandi lýðhyllin
segir jú sitt, ekki satt?
Hér annars staðar á síðunni er sagt
frá því að nýjasta plata Blur, Great
Escape, hafi farið beint á toppinn í
Bretlandi fyrir um hálfum mánuði.
Sú plata sem líka kom inn í þessari
viku og reyndist vera skrefinu á
eftir Blur, er nýjasta afurð fönk-
rokkaranna með meiru frá Los
Angeles, Red Hot Chili Peppers,
One Hot Minute. Fer vel á því að
„Hot", „Hiti", sé nú í heiti
plötunnar líkt og í nafni hljóm-
sveitarinnar, því kringumstæðurn-
ar einkennast af hita nú sem
endranær hjá henni. Oftar en ekki
hefur það þó verið í neikvæðri
merkinu, tíðar mannabreytingar
og þá sérstaklega hvað varðar gít-
arleikara, allskyns hneykslismál
m.a. fráfall fyrsta gítarleikarans
vegna ofneyslu eiturlyfja. En mitt í
öllu þessu hefur Red Hot Chili
Peppers með þá Antony Kiedis
söngvara og Flea bassaleikara
fremsta í flokki, hins vegar átt vax-
andi fylgi að fagna og hefur þá
vandræðagangur af ýmsu tagi
ekki skipt neinu máli. Með Mot-
hers Milk og síðan Blood Sugar
Sex Majik 1991, þar sem m.a. ofur-
smellinn Under The Bridge var að
finna, náðu Chili Peppers heims-
frægð, sem nú virðist ekki ætla að
minnka með One Hot Minute.
Hart fönkrokk í bland við mjög
svo grípandi popplaglínur er
áfram á boðstólnum líkt og á
Blood Sugar... og ef eitthvað er,
með enn betri útkomu en þá. My
Friens og Tearjoker eru t.d. tvö
glæst popprokklög, sem hæglega
gætu náð miklum vinsældum.
Warped er síðan á hinn bóginn
dæmi um harða fönkið, sem
fiouðglóondi
heitir
Hringurinn lokosl hjó Blur
í nýju bresku poppbylgjunni,
sem svo er kölluð og hefur
ásamt þó nokkuð mörgum öðr-
um tónlistarbylgjum risið svo
hátt á undanförnum árum í Bret-
landi, hefur nafn Blur ekki hvað
síst verið hvað mest áberandi og
vegur hljómsveitarinnar sífellt
farið vaxandi. í upphafi gaf Blur
þó ekki, ef umsjónarmanni
Popps misminnir ekki, til kynna
að hljómsveitin væri á þeirri lín-
unni, því þá var það tónlist
meira á danslínunni í bland við
annað, sem var upp á teningn-
um. Með plötunni, Modern Life
is Rubbish, árið 1993, hóf Blur
hins vegar þann þríleik eða
hringmyndun, sem endaði nú
síðsumars með útgáfu plötunn-
ar, The Great Escape. Með Mod-
ern Life is Rubbish, Parklife frá
því í fyrra og svo nú Great Esc-
ape, hefur Blur undir áhrifum
frá meisturum sjöunda áratugar-
ins, poppuðum sem rokkuðum,
„sýrðum", sem „sætari", skapað
sér slíkar ofurvinsældir að vart á
Blur lokar hringnum. Hvað kemur næst?
sér sinn líka á byggðu bóli. Á mikill sem aldrei fyrr og útsetn-
Great Escape er umbúnaðurinn ingar laganna, sem sum hver eru
reyndar með bragði áhrifa nær í
tíma en endilega frá sjöunda ára-
tugnum, t.d. frá nýbylgjunni og
pönkinu fyrir og eftir 1988, ærið
tilkomumiklar. Það kunna líka
samlandar Blur, Damon Albarn
söngvari með meiru og félagar,
meira en vel að meta. Fyrsta
smáskífan með laginu Country
House fór beint á toppinn og
hefur síðan gert það líka víðar,
m.a. hérlendis, og hafði þar bet-
ur í kapphlaupi við Oasis, sem
blásið hafði verið upp. Og nú
fyrir hálfum mánuði, eftir fyrstu'
söluvikuna, fór Great Escape
rakleiðis á topp plötusölulistans
breska. Tekur hún nánast við
þar sem Parklife skildi við, en sú
síðarnefnda var enn inni á topp
10 vikuna áður, í 8. sæti, en féll
niður í það 16. þegar Great Esc-
ape fór á toppinn. Bíða menn nú
bara eftir hvort Oasis nái að slá
Blur við með nýju plötunni
sinni, en um hana er aðeins
fjallað hér annars staðar á síð-
unni.