Dagur - 10.10.1995, Qupperneq 11

MINNSN G
Þriðjudagur 10. október 1995 - DAGUR - 11
ÍJ*
Kristín Hannesdóttír
frá Víðigerði
Fædd 20. júní 1921- Dáin 30. september 1995.
Kristín Hannesdóttir fæddist í
Víðigerði, Eyjafjarðarsveit, 20.
júní 1921. Hún lést eftir stutta
sjúkralegu 30. september s.l. á
Fjórðungssjúkrahúsinu á Akur-
eyri. Foreldrar hennar voru
Hannes Kristjánsson bóndi í
Víðigerði, f. 28. apríl 1887, d. 7.
ágúst 1970, og Laufey Jóhannes-
dóttir húsfreyja, f. 8. aprfl 1893,
d. 26. ágúst 1985.
Systir Kristínar var Hólmfríður
Thorarensen, f. 12. apríl 1918, d.
4. desember 1994, gift Gunnari
Thorarensen f. 10. aprfl 1904, d.
4. desember 1983 og áttu þau 9
börn.
Bræður hennar eru: Haraldur
bóndi í Víðigerði f. 11. ágúst
1926, kona hans er Sólveig Benný
Jóhannsdóttir f. 25. desember
1932 og eiga þau 8 börn, Kristján
bóndi í Kaupangi, f. 16. apríl
1928, kóna hans er Olga Ágústs-
dóttir f. 29. júlí 1935 og eiga þau
6 börn.
Utför Kristínar Hannesdóttur
fór fram frá Grundarkirkju í gær,
mánudaginn 9. október 1995.
Nú hugur vor slegiim er harmi
er horfm þú erl ú braut.
Því lengi við bárum í barmi
þá bið sem á endanum þraut.
Þá bón að þú burtu ei færir
og brosandi hjá okkur vœrir,
en lífið ei lengur við naut
Viðkynnin þakka þér viljum
og vináttuhuga í senn.
Sköpunarverkið ei skiljum
og skaparans verkefni enn.
Nóttin þig nœri og hlífi
í nýju ogframandi lífi.
Þig gleðji þar göfugir menn.
Það er með miklum söknuði að
við minnumst Giggu eins og við
kölluðum hana alltaf þegar við
vorum yngri. Okkur systkinunum
var hún bæði sem amma og
mamma. Við eldri systkinin minn-
umst þess þegar von var á Giggu
heim í Víðigerði, þá kom hún allt-
af með mjólkurbílnum, jafnvel um
hverja helgi. Við krakkarnir öið-
um spennt eftir því að hún kæmi
upp á hólinn og svo hljóp allur
skarinn á móti henni. Ævinlega
beygði hún sig niður og breiddi út
faðminn, þar komust allir fyrir.
Það brást ekki að alltaf kom
hún með eitthvað með sér til að
stinga uppí litla munna og einnig
hafði hún eitthvað til að færa hús-
ráðendum. Mesti spenningurinn
var þegar von var á Giggu fyrir
jólin. Hún var alltaf, frá því að við
munum eftir okkur, í Víðigerði
um hátíðarnar. Um hádegi voru
allir farnir að bíða og svo þegar
hún loksins kom, þá fyrst gátu jól-
in byrjað.
Álltaf þegar fjöldskyldan kom
saman var hún með, því öllum
fannst eitthvað vanta ef hún kom
ekki. Það var sama hvað það var,
sláturgerð, laufabrauðsgerð eða
afmæli stór og smá. Alltaf þegar
minnst var á ferð í Víðigerði vildi
hún eindregið fljóta með, því
gamla æskuheimilið átti stóran
hluta í hennar huga. Það var líka
oft margt um manninn og mikið
um að vera. Það átti við Giggu að
vera þar sem félagsskapurinn var
og hennar eigið fólk. Það var
henni mikils virði og það kunni
hún að meta fram í ystu æsar.
Gigga var sjálfstæð, ákveðin
kona og lét engan segja sér fyrir
verkum. Hún var alltaf glaðleg og
hress, leit hlutina jákvæðum aug-
um og gat alltaf gert gott úr öllu.
Var traustur vinur vina sinna, líf
hennar snerist um það að hjálpa
sínum nánustu í blíðu og stríðu,
vinna fyrir aðra og fannst óþarfi
að lá eitthvað í staðinn. Hún var
alltaf svo glöð og þakklát hvað lít-
ið sem gert var fyrir hana og vildi
helst borga það fjórfalt til baka.
Gigga bjó yfir miklum fróðleik
frá fyrri tíma. Því miður varð eng-
inn til þess að festa það á blað
enda datt okkur ekki í hug að neitt
lægi á.
Eftir rúmlega 30 ára starf í
Stjörnu Apóteki gat hún loksins
unað sér hvfldar og gert eitthvað
fyrir sjálfa sig. Oft talaði hún um
samstarfsfólk sitt úr apótekinu og
átti margar góðar minningar það-
an.
Þegar við sjálf stofnuðum
heimili var hún alltaf tilbúin að
aðstoða okkur, það voru ófáir
hlutir sem hún var búin að gefa
okkur. Börnin okkar hændust að
henni og tóku henni sem ömmu,
Giggu ömmu. Spenningurinn var
mikill bæði þegar von var á Giggu
í heimsókn og eins þegar átti að
fara til hennar.
Okkur yngri systrunum langar
að minnast Giggu frá því við
bjuggum í næstu blokk við hana í
Skarðshlíðinni. Það var alveg
ómetanlegt að hafa hana svona ná-
lægt og fá að koma í heimsókn til
hennar, þiggja góð ráð og spjalla í
rólegheitum. Þar var líka oft glatt
á hjalla og mikið hlegið enda gat
Gigga oftast séð spaugilegu hlið-
Siguruna Pálsdóttir
Fædd 29. ágúst 1920 - Dáin 30. september 1995
Eitt af því sem við mennirnir vit-
um með vissu í þessu h'fi er það,
að eitt sinn skal sérhver deyja.
Þessi staðreynd kemur manni þó
alltaf á óvart þegar einhver deyr
sem okkur sjálfum er kær.
Þannig var það líka þegar hún
Lína amma okkar úr Grenivöllun-
um dó. Einhvern veginn vorum
við systkinin ekki viðbúin því og
reiknuðum alltaf með því næst
þegar við kæmum norður í heim-
sókn þá væri amma á sínum stað
og ekkert hefði breyst.
Nú vitum við innra með okkur
að þannig verður það ekki, því allt
er í heiminum hverfult.
Og þegar sorgin knýr dyra, þá
rifjast upp í huganum eitt og annað
sem kristin trú segir um hina dánu.
I fermingarundirbúningnum forð-
um á Akureyri vorum við látin læra
textann úr Jóhannesarguðspjalli
sem kallaður er Litla-Biblían. Það
er gott að þekkja þannig orð þegar
einhver nákominn deyr. Þá finnur
maður birtuna og fínnur að dauðinn
er ekki nein endalok. „Því svo elsk-
aði Guð heiminn, að hann gaf son
sinn eingetinn, til þess að hver sem
á hann trúir glatist ekki, heldur hafi
eilíft líf.“ (Jóh. 3:16)
Amma Lína átti sterka trú, og
þess vegna var dauðinn henni ekki
neitt myrkur. Hún hefur nú kvatt
þessa jörð og með þeirri trúar-
sannfæringu og birtu sem hún átti
viljum við kveðja hana og þakka
þann tíma sem við áttum saman.
Þú skalt vera stjarna mín Drottinn
yfir dimm höf
yfir djúpa dali
og eyðimerkur.
Ég geng í geisla þínum
og eitt sinn mun geisli þinn verða að gullstiga
þar sem ég geng upp fagnandi skrefum.
(Ragnheiður Ófeigsdótlir)
Guð blessi minningu ömmu
Línu.
Jón Þór, Ásta og Öddi.
Okkur langar í örfáum orðum að
minnast Línu ömmu en í dag
verður hún jarðsungin frá Akur-
eyrarkirkju. Á stundu sem þessari
fljúga margar minningar um hug-
ann. Það var ávallt gaman að
heimsækja ömmu því hún var svo
meðvituð um allt sem var að ger-
ast í heiminum. Það var alltaf
hægt að koma til hennar hvort
sem maður þurfti á ráðleggingum,
fréttum eða einhverju öðru að
halda, alltaf var hún tilbúin að
veita inanni tíma og hjálp. Sam-
verustundirnar með henni voru
alltaf skemmtilegar, hún var svo
hjartahlý og góð. í ágúst átti
amma afmæli og bauð hún þá öll-
um barnabörnum og bamabarna-
bömunum sínum út að borða. Það
var þá í fyrsta skipti sem dóttir
okkar fór út að borða og var
amma svo stolt að vera sú fyrsta
sem byði henni út. Þetta boð
gleymist seint því þetta kvöld var
amma svo hress og skemmtileg og
við hlógum mikið. En eitt af því
fáa sem öruggt er í lífi manns er
að því lýkur einhvern tíma og
enginn veit fyrr en dauðinn ber að
dyrum. Þann dag er amma lést var
hennar 14. langömmubarn skírt og
hafði hún hlakkað svo til að vera
viðstödd skírnina. Um leið og
kirkjuklukkurnar slógu tvö og
skírnarathöfnin hófst, kvaddi
amma þennan heim. En við erum
sannfærð unt að amma hafi verið
með okkur í kirkjunni á þeirri
stund. Minning um ömrnu Línu
lifir og biðjum við algóðan Guð
að varðveita minningu um okkar
ástkæru og góðu ömmu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökkfyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér núfylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Palli, Jórunn og
Amanda Mist.
Lína, ég vil þakka þér,
það sem gefið hefur mér.
Far ífriði vina mín,
viðferðalok ég minnistþin.
Einn sit ég eftir hnípinn,
og hoift í eldsins glóð.
Þú lékst við snáða lítinn,
svo Ijúf og góð.
Kristján M. Falsson.
arnar á tilverunni. Alltaf var hún
að bjóða okkur í mat eða kakó og
pönnsur. Alltaf sá hún til þess að
enginn færi svangur heim. Eftir að
við fluttumst burt, til Reykjavíkur
og fjarlægra landa, voru það þess-
ar stundir með Giggu frænku sem
við söknuðum einna mest. Síðasta
árið bjó hún í Lindasíðu sæl og
ánægð í góðra vina og kunningja
hópi.
Elsku Gigga, þakka þér fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir okkur
bara með því að vera til, brosandi
og kát. Þií vais. .'itaf þakklát
. Cl 5U lítill greiði sem þér var
gerður. Alltaf lést þú þér annt um
okkur og bömin okkar, ekkert var
of gott. Alltaf fengum við koss
hvort sem við vorum að koma eða
fara.
Góðar minningar um þig
geymum við í hjörtum okkar og
megi góður guð fylgja þér.
Hjörtur, Hildur, Hannes,
Kristín, Laufey, Guðrún,
Sólveig og Snjólaug.
Eiginmaður minn,
JÓHANNESJÓSEPSSON,
Rauðumýri 4,
Akureyri,
andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri aðfaranótt 8.
október.
Helga Arnþóra Geirmundsdóttir.
Ástkær faðir okkar, fósturfaðir, tengda-
faðir, afi og langafi,
SIGURÐUR EIÐSSON,
bóndi,
Hreiðarsstaðakoti, Svarfaðardal,
andaðist á heimili sínu aðfaranótt föstu-
dagsins 6. október.
Jarðarförin auglýst síðar.
Synir, fósturbörn, tengdabörn, barnabörn og
barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona min, móðir okkar,
dóttir, systir, tengdamóðir og amma,
RÓSA KRISTÍN JÓNSDÓTTIR,
lést á heimili sínu þann 6. október sl.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 13. október kl. 13.30.
Sigurður Indriðason,
Steinunn Sigurðardóttir, Árni Bjarnason,
Jón G. Sigurðsson, Sigrún Sigurgeirsdóttir,
Sigurður U. Sigurðsson, Þórdís Jónsdóttir,
Sigríður Kristinsdóttir,
Sigurjóna Jónsdóttir,
Sóley Guðmundsdóttir, Kristinn Einarsson
og barnabörn.
Kæru vinir.
Við sendum ykkur innilegar þakkir fyrir
styrk og hlýhug við andlát og útför,
SIGURGEIRS JÓNSSONAR,
ökumanns,
Spítalavegi 21, Akureyri.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki við heimahjúkrun og læknum
og hjúkrunarfólki við Fjórðungssjúkrahúsið á Akureyri.
Hulda Gísladóttir,
Dagný Sigurgeirsdóttir, Jóhannes Björnsson,
Sigurlína Á. Sigurgeirsdóttir, Páll Stefánsson,
Gísli Sigurgeirsson, Guðlaug K. Ringsted,
Hulda B. Stefánsdóttir, Hörður Geirsson.