Dagur - 13.01.1996, Blaðsíða 5

Laugardagur 13. janúar 1996 - DAGUR - 5
Halldór Jónsson: „Stundum hefur verið sagt við mig að ég sé hálfgerður dellukarl og kannski er það rétt. Það sem ég geri tek ég frekar alvarlega og vil hafa af því gagn og ánægju og reyni því
að leggja svolítið í það.“ Mynd: BG
Hin hlidin á Halldóri
Nafn Halldórs Jónssonar
heyrist allofl í norðlenskum
fréttum en hann er fram-
kvæmdastjóri Fjórðungs-
sjúkrahússins á Akureyri og
fyrrverandi bæjarstjóri. Þó
framkvæmdastjórastarfið sé
erilsamt gefur Halldór sér
engu að síður tíma til að sinna
hugðarefnum sínum en hann
hefur um árabil verið mikill
áhugamaður um fjallaferðir
og ferðast um bæði á jeppa og
vélsleða eftir því hvað hentar
hverju sinni. Nú er einmitt að
renna upp sá tími sem vél-
sleðamenn fara að horfa til
fjalla og því þótti tilvalið að
hafa tal af Halldóri um áhuga-
mál hans.
„Ferðabakteríuna get ég rakið
aftur til ársins 1987. Ég bjó fyrir
sunnan á þeim tíma og vinnufélagi
minn átti jeppa sem hann lánaði
mér. Þetta var upphafið af þessum
jeppaferðum og ég hef eiginlega
verið óstöðvandi síðan,“ segir
Halldór urn upphaf þess að hann
fór að ferðast á fjöll. Árið eftir
þessa fyrstu ferð eignaðist hann
jeppa og hann segir tjölskylduna
hafa eytt töluverðum tíma á hverju
sumri í að ferðast innanlands.
Fjölskyldan hefur tekið minni þátt
í vetrarferðunum en þó segir Hall-
dór að konan hans hafi nokkrum
sinnum komið með honum í
sleðaferðir.
Kyrrðin og náttúrufegurðin
heilla mest
Halldór segir erfitt að átta sig á
hvað það sé sem dragi hann upp á
fjöll ár eftir ár. Ýmislegt komi upp
í hugann en tlest sé það tengt
kyrrðinni og náttúrufegurðinni.
Ferðir sem þessar séu ekki síður
góðar fyrir þá sem eru í erilsömu
starfi og þurfi á hvíld að halda og
þó aðeins sé unt stutta helgarferð
að ræða komi hann oftast til baka
endurhlaðinn orku.
„Obyggðin hefur oft yfir sér
sérstakan blæ og getur t.d. verið
gaman að koma á sömu staðina á
ýmsum árstíðum. Þessir staðir
geta verið mjög ólíkir eftir því
hvaða tími er og því finnst mér ég
alltaf vera að upplifa eitthvað nýtt.
Ég hef kontið mjög oft á ýmsa
staði en virðist samt aldrei fá leið
á þeim. Ég held að það sé því um-
hverfið og kyrrðin sem dragi mig
af stað aftur og aftur. Einnig skipt-
ir máli að vera í góðum og
ánægjulegum félagsskap."
Margir uppáhaldsstaðir
Þegar spurt er um uppáhaldsstað-
inn segir Halldór engan einan vera
efstan á blaði. „Það er mjög mis-
munandi hvað staðir hafa upp á að
bjóða. Ef verið er að leita eftir sér-
stakri kyrrð og að hafa það gott
kernur mér í hug staður eins og
Laugarfell þar sem er heitt vatn og
sundlaug sem hægt er að slappa af
í. Hinsvegar eru margir aðrir stað-
ir sem hafa kannski meiri fegurð
til að bera þó þeir bjóði ekki upp á
sömu þægindi.“
Halldór nefnir þó nokkra staði
sem eru honum eftirminnilegri en
aðrir og telur upp svæði eins og
Vatnajökul þar sem hægt sé að
halda áfram lengi án þess að sjá
breytingar en langt í tjarska sjáist
fagurt útsýni. Hann hefur einnig
skoðað nokkra íshella sem hann
sejgir að séu heimur út af fyrir sig.
„Ég gæti haldið áfram að telja upp
fjölmarga eftirminnilega staði.
Síðastliðið vor fór ég t.d. á
Strandir og Homstrandir og þar
náðum við þremur heiðríkjudög-
um sem ég held að sé einstakt á
þessunt tíma árs. Náttúran þar er
margbreytileg og hrikaleg og allt
öðurvísi en við eigum að venjast
hér í kring.“
Halldór segir ótrúlegt hve
heppin hann hafi verið með veður
í þeim ferðum sem hann hafi farið
að vetri til og hann hafi t.d. aldrei
þurft að liggja úti heldur alltaf
komist í hús eða skjól þó stundum
hafi munað mjóu. Reyndar segir
hann orðið mun algengara að
ferðahópar komi sér upp aðstöðu á
hálendinu og þessi hús séu ntjög
mikilvæg fyrir öryggi ferða-
ntanna. Það hefur sýnt sig að þau
eru afar mikilvæg en í hæfilegu
magni og eins verður að staðsetja
þau eftir ákveðnu skipulagi."
Undirbúningur nauðsynlegur
Þrátt fyrir fleiri og betri hús geta
ferðir um hálendið engu að síður
verið varasamar, sérstaklega á vet-
urna. Halldór ferðast mest á öku-
tækjum og segir nokkum mun á
því hvort ferðast sé á jeppa eða
sleða. „I jeppanum hefur maður
skjól en ef ferðast er á vélsleða er
nauðsynlegt að vera sjálfum sér
nógur og fær um að bjarga sér við
hvaða aðstæður sem er. Það gildir
unt þessar ferðir eins og annað að
því betri sem undirbúningurinn er
því betur er viðkomandi í stakk
búinn til að takast á við hluti sem
hugsanlega koma upp. Hluti af
ferðum sem þessum er því að
skipuleggja og undirbúa. Góður
undirbúningur breytir því ekki að
hættumar eru til staðar eins og
slysin sanna. Hinsvegar verða slys
livar sem maður er. Með góðum
undirbúningi og varfæmi er hægt
að minnka líkurnar á slysum án
þess að útloka þau.“
Keppti í rallý
Fjallaferðimar eru ekki eina
áhugamálið sem Halldór hefur átt
sem tengist tækjum og tólum.
Hann var nokkuð liðtækur rallari á
árum áður og neitar því ekki að
áhuginn á jeppa- og sleðaferðunt
geti verið angi af því sarna og dró
hann út í rallaksturinn. „Kannski
ntá segja að þessi þörf fyrir ein-
hverja spennu eða eitthvað öðru-
vísi hafi yfirfærst frá rallinu yfir í
jeppana eða sleðana,“ segir hann.
„Ágætur félagi minn hér í bæ,
Ulfar Hauksson, byrjaði í þessu
með mér og við kepptum saman í
nokkur skipti. Við vorum báðir
miklir áhugantennn um rall og
höfðum lesið okkur til í erlendum
blöðum. Við töldum okkur því
vita eitthvað um þetta, lögðum
mikla vinnu og tíma í þetta og
höfðum gaman af.“
Halldór er ekki frá því að fyrsti
áhuginn á að ferðast á fáfarnari
slóðum hafi kviknað þegar hann
var í rallinu. „Rallbíllinn var
þannig útbúinn að hann komst
meira og þoldi meira en venjulegir
fólksbílar og á þessum tíma byrj-
aði ég aðeins að þvælast út fyrir
alfaraleiðir. Það er því ekki útilok-
að að á frumárum rallsins hafi
kviknað einhver neisti sem ekki
hefur slokknað síðan.“ AI
Vinnuuélar
Til sölu vélskófla og krani.
Michigan 175 G, árg. ’72, þarfnast
lagfæringa.
Einnig P&H 140 tonna krani.
Uppl. gefur Kristinn í síma 852 4272.