Dagur - 13.01.1996, Blaðsíða 7

Laugardagur 13. janúar 1996 - DAGUR - 7
E
Peter Marx frá Nordis tímaritinu við hlaðborð á Hótel Húsavík, þar sem
þýsku ferðamönnunum gafst m.a. tækifæri á að bragða Húsavíkurnaggana,
hrátt Húsavíkurhangikjöt og ljúffengar rækjur frá Fiskiðjusamlagi Húsa-
VÍkur. Myndir: IM
Stundum spurðum við okkur
hvemig ferðamenn ættu að geta
ferðast um hér fyrir austan yfir
vetrartímann, þar sem þá ganga
engir langferðabflar og vegir em
varasamir. Það er mikilvægt að
vera með skipulagðar ferðir, eins
og okkar ferð var skipulögð. Þeg-
ar við komum til Húsavíkur kom-
umst við að því að hingað er hægt
að fá undirbúnar pakkaferðir, hér
Þórður Höskuldsson, ferðamálafull-
trúi hjá Atvinnuþróunarféiagi Þing-
eyinga, fyigdi hópnum um Þingeyj-
arsýsiur.
um svæðisins, fólk fær aukna trú á
að eitthvað sé hægt að gera. Þetta
svæði hefur verið afskipt, það er
utan hringvegar og vegir ekki sér-
staklega góðir. Það hefur ekki að
ráði komist inn á kort hjá ferða-
skrifstofum, og ég segi ekki að
það gerist í einu vetfangi en ég
held að við séum að taka fyrstu
skrefin. Síðast en ekki síst á ég
von á að fá töluverða umfjöllun í
fjölmiðlum eftir ferðina, bæði
blöðum og útvarpi, miðað við
áhuga fjölmiðlafólksins í ferðinni
og efnisval þess eru þeir með efni
í margar greinar."
Sjálfsagt að hornið fái smá-
sneið af kökunni
- Þegar hópurinn kom til Húsavík-
ur og honum vom kynntar skipu-
lagðar vetrarferðir virtust þau
finna eitthvað sem þau hefðu ver-
ið að leita að.
er yndislegt hótel og hér fundum
við svar til þeirra Þjóðverja sem
spyrja hvemig þeir eigi að komast
til þessa landshluta."
- Ertu ánægður með ferðalagið
í heild?
„Já, mjög ánægður," sagði Pet-
er Marx, sem þegar er farinn að
skipuleggja ferð með fjölskyldu
sína til Islands í sumar.
IM
„Já, þau áttu von á því að þau
væra að fara inn á svæði sem væri
töluvert þróaðra en það er í raun.
Eg var búin að segja þeim að hér
væra aðilar sem biðu vetrarferðir
og það verkefni væri í þróun.
Þessir aðilar gætu strax sinnt þeim
gestum sem áhuga hefðu á þessu
svæði og hægt væri að leita til
þeirra. Því þegar þau skrifa sínar
greinar vilja þau geta vísað á ein-
hvem aðila sem getur boðið eitt-
hvað svipað og þau upplifðu í
sinni ferð. Hér er sá aðili til staðar,
en fyrir austan er ferðaþjónusta á
frumstigi. Einstaklingar fara ekki
slíkar ferðir um svæðið, það verða
að vera litlir hópar með farar-
stjóra, sem getur skapað tengsl
milli gestanna og íbúa svæðisins.
Ég geri mér vonir um að úrval
ferða um svæðið eigi eftir að auk-
ast, en eins og er er ekki sérstakt
úrval ferða um svæðið, hvorki
vetur né sumar. Ferðaþjónusta
verður þó líklega aldrei neitt gríð-
arlega stór atvinnugrein á þessum
slóðum. Það stendur ekki til að
fara í dýra uppbyggingu á þjón-
ustu. Ibúar hafa sín einkenni sem
við viljum ekki breyta, og tungu-
málakunnátta er takmörkuð.
Svæðið þarf að þróast hægt og
markmið ferðaþjónustu þar þarf
að vera að gestir fari um svæðið
án þess að hrófla við mannlífi og
náttúm. En það er markmið sem
farið er að leggja áherslu á í dag,
sérstaklega af þýskum ferðamönn-
um. Þetta eru hugtök úr grænni
ferðajónustu, að hlutimir fái að
halda sér eins og þeir eru. Því för-
um við aldrei um með stóra hópa
eða marga, en hins vegar er sjálf-
sagt að þetta hom fái smásneið af
kökunni. í mínum huga verður þó
aldrei búið til neitt Mallorca á
þessum slóðum hvað ferðamanna-
straum varðar.
IM
Hlöðufell á Húsavík:
„Trúi að menn þurfi
að halda upp á
marga sigra á arinu“
- segir Þórhallur Harðarson, matreiðslumaður
Þau koma á móti straumnum,
ungt íslenskt par frá Kaup-
mannahöfn sem fyrir jólin hóf
rekstur veitingastaðarins Hlöðu-
fells á Húsavík. Þórhallur Harð-
arson, matreiðslumaður, og
Helga Jóhanna Vilbergsdóttir,
hárgreiðslunemi, tóku Hlöðufell
á leigu. Hann hætti störfum á
Sheratonhótelinu en hún frestaði
hárgreiðslunámi í Kaupmanna-
höfn til að flytjast til Húsavíkur.
„Ég er fæddur og uppalinn á
Húsavík, en fór suður 17 ára, rétt
kominn með bflpróf. Þá fékk ég
lánaðan bflinn hjá mömmu og
pabba og fyllti hann af öllu mínu
drasli og fór suður til að læra.
Meistarinn minn var Gísli Thor-
oddsen," sagði Þórhallur. Hann
lærði á Hótel Óðinsvé, og á
námstímanum starfaði hann
einnig í Viðey, í Perlunni og
vann við svokallað „ráðherraeld-
hús“ ásamt Gísla, en þeir sáu um
veislur fyrir ráðherra og fleiri
stórmenni. Þórhallur vann á
Hard Rock og eftir að námi lauk
hjá Emi Garðars á Glóðinni í
Keflavík, en hann er mjög þekkt-
ur fagmaður að sögn Þórhalls.
Þórhallur vann einnig á Ránni í
Keflavík.
Frá Keflavík til Kaup-
mannahafnar
Helga Jóhanna er fædd og uppal-
in í Keflavík og þar kynntust þau
Þórhallur, í Stapanum eftir að
Keflvíkingar urðu bikarmeistarar
í körfubolta.
„Við vomm níu mánuði í
Kaupmannahöfn og þar byrjaði
ég að læra hárgreiðslu," segir
Helga.
- Var ekki erfitt að komast að
á Sheraton hótelinu?
„Jú, þetta er ævintýri að kom-
ast þama að, það er mikil grisjun
meðal umsækjenda. Helga man
að fyrstu þrjár vikumar var ekk-
ert gert nema liggja í kokkabók-
unum, því ég ætlaði sko að
standa mig. Síðan kom ég
útpískaður heim eftir 12 tíma
vaktir. Þarna er ekkert stopp,
engir matartímar og ég var sár-
svangur eftir vinnudaginn. Þetta
lætur maður sig hafa til að halda
sér inni. En þetta var erfitt, sér-
staklega fyrstu þrjár vikumar.
Með 1000 manns í mat
Það var mikill fjöldi sem sótti
um þegar ég komst að, þá kom-
ust þrír í svokallað annað viðtal.
Þegar yfirmennirnir á Sheraton
eru svo búnir að ákveða sig eru
þeir harðir, spyrja hvort maður
geti ekki byrjað strax. Ein spum-
ingin á umsóknareyðublaðinu er
um hvort maður hafi verið í her,
því þama byggist allt á heraga,
það er varðandi klæðnað, per-
sónuleg þrif og skipulagningu.
Þama lærði ég skipulagningu al-
veg upp á nýtt. Hér heima læmm
við kannski að vera með þrjá
hluti í gangi í einu, en þama eru
gerðar miklu meiri kröfur. Það
þarf einnig að hugsa um að nýta
allt svo vel, t.d. heita vatnið af
kartöflunum. Þegar mikið er að
gera er sungið í eldhúsinu, það
er ekki talað saman. í eldhúsinu
unnu 28 kokkar, en á öllu hótel-
inu vann fólk af 30 þjóðemum.
Ég var eini íslendingurinn, en
tveir fslendingar hafa unnið
þama áður. Alls vinna þama yfir
300 manns, með undirverktökum
og öllu.
Það geta 1170 manns borðað
í einu á Sheraton. Ég hef verið
að vinna þegar 1000 manns
komu í mat og það var brjálað að
gera!
Tekinn í nefíð á
Sheratonhótelinu
- Hvað er lærdómsríkast við að
vinnaá slíkum stað?
„Ég lærði grunnfagið upp á
nýtt, alla frönsku matseldina.
Svo lærði ég það sem kallað er
„new style kitchen“, það er að
koma frá Bandaríkjunum núna
og er rosalega skemmtilegt. Það
snýst m.a. um hvemig raðað er á
diskana, allt grænmetið undir,
steikina skakkt og sósuna alla-
vega í kring. Þetta er ný stefna
sem verið er að móta og er að
koma héma. Úti kynntist ég tex-
maxinu, það er líka að koma hér
á íslandi.
Maður lærir að standa á eigin
fótum og skipuleggja sjálfan sig
og láta ekki vaða yfir sig. Þeir
tóku mig alveg í nefið fyrst til
byrja með, ég kom úr sveitinni
miðað við þessa jaxla.“
- Nú komið þið svo að segja á
móti straumnum, því fólk héðan
hefur verið að fiytja til Dan-
merkur og Noregs. Hvað kemur
til?
„Það búa þama milljón
manns. Auðvitað vissum við
þegar við fómm út að þarna eru
ekki foreldrar og vinir við hlið-
ina á manni. Ég reyndi að gefa
Kaupmannahöfn séns en mér
bara leiddist þama. Ég kunni
ekki við mig og fann mig aldrei
þarna, hefði stax viljað fara heim
aftur en fór í skóla og reyndi,“
segir Helga.
Langþreytt á strætóferðum
„Mér fannst gaman í vinnunni
og mér gekk rosalega vel í öllu.
Fólk sem er að flytja út þekkir
ekki kerfið og þyrfti að fá
liðsinni einhverra kunnugra, þó
margt sé hægt að læra af dvöl-
inni úti,“ sagði Þórhallur.
„Við vorum bfllaus, því það
er svo dýrt að kaupa bfl þarna
úti. Ég var því alltaf á hjólinu
eða að treysta á áætlanir, það tók
klukkutíma að fara með strætó í
skólann og klukkutíma til baka.
Ég var langþreytt á þessu. Danir
eru öðmvísi en við, leggja lítið
upp úr íbúðarhúsnæðinu. Sumrin
em hápunkturinn en svo leggjast
þeir bara og safna peningum fyr-
ir næsta sumar. Þeir em ekki
mikið fyrir að kaupa sér innbú
eða slflct, en fara út að skemmta
sér og safna peningum fyrir
sumarfríin," sagði Helga.
- Þið hafið leigt hér veitinga-
hús og hafið rekstur og það sýnir
að þið emð bjartsýn á framtíð-
ina. Hvemig líst ykkur á Húsa-
vík?
„Mér líst rosalega vel á
þetta,“ svaraði Helga.
Afastrákar og -stelpur
að taka við
„Þegar ég var héma síðast fannst
mér allt miklu stærra, þó lítið
hafi breyst síðan ég fór frá Húsa-
vík. Það hafa þó orðið hér mikil
kynslóðaskipti og mikið er að
gerast í bænum. Hér er ýmislegt
svolítið í lausu lofti og eins og
vanti eina kynslóð inn, afarnir
vom með umsvif og svo er unga
fólkið að taka við, en það er eins
og pabbana vanti í fyrirtækin.
Það er eins og vanti millikynslóð
í fjölda fyrirtækja og það finnst
mér af því góða, margt er að
fara í gang og afastrákamir og
stelpurnar að taka við. Það er að
bætast við togari, verksmiðja að
fara í gang og ég hef trú á næsta
ári og að menn þurfi að halda
upp á marga sigra,“ sagði Þór-
hallur.
„Ég kom hér í fyrsta sinn í
fyrrasumar. Þegar við vorum að
keyra um fannst mér strax and-
inn í bænum vera fínn. Amma
mín, Unnur Marínósdóttir, er frá
Húsavík. Hún flutti til Siglu-
fjarðar með manni sínum Jó-
hannesi Jónssyni. En Marínó,
langafi minn, var bakari héma.
Það er því sniðugt fyrir mig að
flytjast hingað, á æskuslóðir
ömmu minnar,“ sagði Helga.
- Hefur ykkur verið vel tekið?
„Já, við emm sérstaklega
ánægð með viðtökumar sem við
höfum fengið. Fólk er jákvætt út
í staðinn, Hlöðufelli og að ég
skuli vera kominn hingað aftur,
þetta er mjög gaman að heyra,“
segir Þórhallur og Helga segir að
ánægjulegt hafi verið að hitta
ókunnugt fólk sem taki sér svo
vel, bjóði þau velkomin og óski
þeim alls hins besta varðandi
reksturinn á Hlöðufelli. IM