Dagur - 09.03.1996, Blaðsíða 5

Laugardagur 9. mars 1996 - DAGUR - 5
Séra Gðvarð Ingólfsson er nýr sóknarpestur á Skinnastað. Hann lauk
guðfræðiprófi nú nýlega. Margir þekkja nafn Eðvarðs fyrir bækur sem
hann skrifaði og náðu vinsældum, svo sem Fimmtán ára á föstu og Sextán
ára í sambúð. Einnig hefur hann skrifað nokkrar ævisögur. Mynd: BG.
„Síðustu daga höfum við verið að taka búslóðina upp úr kössun-
um og koma okkur fyrir. Þetta er mikil vinna og allir þeir sem
staðið hafa í búslóðaflutningum vita þetta. Okkur líst vel á okkur
hér á Skinnastað og ég held að ekki verði svo ýkja mikil viðbrigði
fyrir okkur hjónin að setjast að í sveit, nýflutt úr Kópavogi. Bæði
erum við uppalin úti á landi; ég á Hellissandi og Bryndís, konan
mín, í Hveragerði. Mörgu borgarbarninu brygði sjálfsagt meira
við í okkar sporum. Við þekkjum taktinn í lífínu úti á landi, ef
svo má að orði komast,“ segir Eðvarð Ingólfsson, nýr sóknar-
prestur á Skinnastað í Öxarfírði, í samtali við Dag.
Sóknamefndir í Skinnastaða-
prestakalli við Öxarfjörð kusu í
síðasta mánuði Eðvarð Ingólfsson
cand. theol. sem sóknarprest, en
brauðið hafði verið prestlaust um
tíma. Eðvarð er 35 ára að aldri og
lauk guðfræðiprófi á síðasta
hausti. Áður hefur nafn Eðvarðs
borið hátt, því fyrir nokkrum árum
var hann ritstjóri Æskunnar, um-
sjónarmaður unglingaþátta í Rík-
isútvarpinu og höfundur unglinga-
bóka. Margir þekkja bækumar
Fimmtán ára á föstu og Sextán ára
í sambúð, sem komu út fyrir um
áratug.
Gamall draumur
„Það er gamall draumur að fara í
prestskap og nú er hann að rætast.
Fljótlega eftir stúdentspróf, eða
haustið 1982, skráði ég mig í guð-
fræðideild Háskóla Islands. Ég
hafði þó skamma viðdvöl í guð-
fræðináminu í það skiptið því
þetta var um það leyti sem ég og
konan mín kynntumst. Við stofn-
uðum heimili og settum strax
stefnuna á að eignast þak yfir höf-
uðið. Að því viðfangsefni einbeitt-
um við okkur næstu árin og tím-
inn flaug áfram. Ég starfaði við
blöð og útvarp og skrifaði jafn-
framt nokkrar unglingabækur og
ævisögur. Því var guðfræðinámi
frestað um sinn,“ sagði Eðvarð.
Hann bætir því við að reyndar
hafi dregist nokkuð að hefja nám
aftur, eða til ársins 1989. „Þegar
hér var komið við sögu var ég að
verða þrítugur og sá að annað
hvort færi ég í guðfræðina eða
ekki. Yrði síðari kosturinn fyrir
valinu ákvað ég að nefna þetta
aldrei á nafn framar. En betra var
að taka af skarið og skella sér af
alvöru í guðfræðina, fremur en
verða gamli maðurinn sem nagar
sig í handabökin yfir því að hafa
ætlað að gera hitt og þetta sem
aldrei varð.“
Guðfræðinámið býsna
strembið
- Þú hefur ekki haft hug á öðrum
námsgreinum í háskóla, svo sem
rafmagnsverkfræði, jarðfræði eða
laganámi?
„Nei, slík fög komu aldrei til
greina. Ég vildi vera á mannlegu
línunni. Þegar ég var við nám í
Menntaskólanum á Egilsstöðum
var umsjónarkennari minn þar
Þorsteinn Gunnarsson, nú há-
skólarektor á Akureyri. Hann
hvatti mig mjög til að fara í fé-
lags- eða sálfræðinám. Guðfræðin
togaði hins vegar sterkar í mig,
enda taldi ég hana gefa mér meira
sé nefnt. „Það hve námið er tjöl-
breytt er líklega það sem gerir það
mest heillandi," segir Eðvarð.
Ögrandi viðfangsefni
Það var í lok janúar síðastliðins,
sem sóknarnefndir í Skinnastaða-
prestakalli settu sig í samband við
Eðvarð, sem þá hafði nýlega lokið
embættisprófi og starfsþjálfun.
Nefndarfólk bauð honum og
Bryndísi konu hans að koma norð-
ur og kynna sér aðslæður. „Okkur
var tekið afskaplega vel hér, þá
dagstund sem við höfðum viðdvöl
hér. Þau litlu kynni sem við höfð-
um af fólkinu lofuðu góðu og við
ákváðum að slá til. Hingað höfð-
um við aldrei komið áður og höfð-
um engin tengsl við svæðið eða
fólk hér. Það hefur sitt að segja,
því slíkt gerir viðfangsefnið enn
meira spennandi og ögrandi. En
þetta hefur sannarlega verið óvænt
þróun atburða nú á einum mánuði.
Síðustu daga hefur maður verið
að ná áttum í orðsins fyllstu merk-
ingu. Við erum í raun að nema
nýtt land; kynnast nýjum stað og
nýju fólki,“ sagði Eðvarð.
Eiginkona hans er Bryndís Sig-
urjónsdóttir, leikskólakennari, úr
Hveragerði. Böm þeirra hjóna eru
tvö, Elísa tíu ára og Ingólfur, sem
er sex ára. Þau eru nú byrjuð í
námi í Lundarskóla, sem stendur
skammt frá Skinnastað. Þriðja
barnið er væntanlegt í maí næst-
komandi. - Verslun og önnur
þjónusta er yfirleitt sótt í Ásbyrgi,
sem er í 6 km fjarlægð, eða út að
Kópaskeri, en þangað eru 30 km.
Þrjár sóknir
í Skinnastaðarprestakalli eru þrjár
sóknir. Það eru: Garðssókn í
Kelduhverfi, Skinnastaðarsókn,
sem nær yfir byggðina við Öxar-
tjörð, og Snartarstaðasókn, sem
nær yfir Kópasker og nærsveitir.
Sóknarbörn eru 480 talsins.
Væntanlega mun Eðvarð syngja
sína fyrstu messu þann 17. mars,
þá í kirkjunni að Skinnastað. Sr.
Öm Friðriksson, prófastur á
Skútustöðum í Mývatnssveit, inun
setja hann inn í embættið.
„Embættisbústaðurinn á
Skinnastað er risastór og eru þar
hvorki fleiri né færri en tíu her-
bergi. Forstofuherbergið hef ég nú
þegar tekið undir skrifstofu sókn-
arprests og þar verður komið fyrir
bókum og öðru því sem tengist
starfi prestsins. Annað herbergi
ætla ég hins vegar að helga rithöf-
undinum. Þessa tvo menn, prest-
inn og rihöfundinn, verður að
temja og kenna þeim að búa sam-
an. En presturinn verður hér eftir
mitt aðalstarf, en rithöfundurinn
Eðvarð Ingólfsson hugsar sér
engu að síður gott til glóðarinnar.
Hann á ýmislegt á harða diskinum
í tölvunni sinni, sem ef til vill birt-
ist lesendum á næstu árum,“ sagði
Eðvarð.
Hryggileg umræða
„Eins og flestum, ef ekki öllum, í
prestastétt, þá þykir mér þessi um-
ræða afar hryggileg. Ég mun þó
ekki láta hana hafa nein áhrif á
mig í starfi og mun leitast við að
rækja skyldur mínar í prestakall-
inu eins og kostur er,“ sagði Eð-
varð Ingólfsson að síðustu, að-
spurður um átök þau innan Þjóð-
kirkjunnar, sem hátt hafa borið að
undanfömu; hvort heldur ásakanir
á hendur Ólafi Skúlasyni biskupi
um meinta kynferðisáreitni eða
hið fjölþætta ósætti meðal manna í
Langholtskirkju í Reykjavík.
„Því skulum við ekki gleyma
að á öllum tímum hafa menn haft
skiptar skoðanir innan kristinnar
kirkju og deilt um einstök mál.
Lesa má í Postulasögunni um
hvernig tekist var á í upphafi.
Kirkjan er vitaskuld ekkert annað
en samfélag ófullkominna manna,
sem leita náðar og fyrirgefningar
Guðs - og nú eru prestar þar ekki
undanskildir. Oft hafa ýmis mál
komið upp í íslenskri kirkju, en
nú, þegar fjölmiðlar eru orðnir
ágengari og opinskárri en var, er
hætt við að þau magnist um of. Þá
er líka stutt í að neistinn verði að
báli,“ sagði séra Eðvarð Ingólfs-
son. -sbs.
- rætt við séra Eðvarð Ingólfsson, nýjan sóknarprest á Skinnastað í Öxarfirði
sem einstaklingi. Hvort sem eiga í
hlut sálar-, félags- eða guðfræð-
ingar þá starfa þeir vissulega allir
á vettvangi hins mannlega lífs.
Helsti munurinn er hins vegar sá
að í starfí prests er fyrst og fremst
unnið á trúarlegum forsendum.
Það réði úrslitum um að ég fór í
guðfræðinám, jafnframt því sem
ég taldi það geta útvíkkað mig
sem rithöfund."
Embættisnám í guðfræði tekur
fimm ár. Eðvarð neitar því ekki að
það sé býsna strembið á köflurn,
sérstaklega grísku- og hebresku-
námið. Hittt sé þó annað - og bót í
máli - hve fjölbreytt þetta nám sé.
Það spanni yfir nánast öll svið
mannlegrar tilveru. Guðfræðinem-
ar þurfi til að mynda að læra sögu,
félagsfræði, söng, uppeldisfræði
og geðsjúkdómafræði svo fátt eitt
„Ég vildi vera á
mannlegu línunni“