Dagblaðið Vísir - DV - 07.01.1995, Qupperneq 16

16
LAUGARDAGUR 7. JANÚAR 1995
Kafíisopi á frívakt-
inni varð örlagavaldur
- Gunnar Guðmundsson hefur verið skipstjóri í Bandaríkjunum í rúma þrjá áratugi
„Ef ég hefði ekki vaknað og fengið
mér kaffisopa á frívaktinni um borð
í Agli Skallagrímssyni fyrir 35 árum
hefði ég kannski ekki verið búsettur
í Bandaríkjunum síðan.“
Gunnar Guðmundsson, sem hefur
verið skipstjóri á bandarískum haf-
rannsóknarskipum síöustu 14 árin,
kveðst á fyrrnefndri frívakt hafa
heyrt einn skipverja segja frá því aö
hann væri að hugsa um að fara til
Flórída á rækjubát. „Þegar ég var svo
kominn upp á dekk í kolvitlausu
veðri og kulda fór ég að hugsa með
mér að það hlyti áð vera dýrlegt að
vera í Flórída."
Það tók Gunnar ár að útvega alla
nauðsynlega pappíra fyrir flutning-
inn. Fyrsti áfangastaðurinn var
Flórída. Fíölskyldan, eiginkonan
Gerða Lúðvígsdóttir og tveir synir,
Guðmundur og Lúðvíg sem voru 11
og 10 ára, fluttu utan tveimur árum
seinna þegar Gunnar hafði flust til
Massachusetts.
„Ég var fyrst á rækjubát í Mexíkó-
flóa. Það var ekkert upp úr því að
hafa. Við lentum með norskum skip-
stjóra sem kom að norðan. Hann
benti okkur á að fara tii New Bedford
eða Boston þar sem aðstæður væru
líkari því sem við vorum vanir að
heiman, trolibátar og svoleiðis. Eftir
ár fyrir sunnan fluttum við okkur
„Þegar ég var kominn upp á dekk í kolvitlausu veðri og kulda tór ég að hugsa með mér að það væri dýrlegt að vera
í Flórída." Gunnar Guðmundsson hefur verið skipstjóri i Bandarikjunum i yfir þrjá áratugi.
Gunnar við hafrannsóknarskipið sem hann er skipherra á.
norður eftir og ég er búinn að vera
þar síðan.“
Gunnar keypti 100 tonna trollbát
1965. „Ég var með hann í 11 ár eða
þar til hann sökk þar sem verið var
að draga hann í land. Það hafði
brotnað skrúfóxull og komið leki að
bátnum. Okkur var bjargað í þyrlu
en við vOTum samt ekki í neinni lífs-
hættu. Ég keypti annan bát seinna
og minni.“
Þreyttur á
kvótaleysinu
Tildrög þess að Gunnar réð sig á
hafrannsóknarskip voru þau að
hann var oröinn þreyttur á kvóta-
leysi. „Ég var með stóran skuttogara
frá Boston. Stýrimaðurinn á togar-
anum hafði áður verið hjá ríkinu á
hafrannsóknarskipi. Við vorum að
fiska á bankanum fyrir austan Bost-
on og þar var hellingur af Kanada-
mönnum. Þetta var áður en 200 mílna
lögsagan var komin. Þá voru Amer-
íkanar búnir aö setja kvóta á ýsuna
og þorskinn svo aö ég mátti ekki taka
nema 20 tonn af ýsu og 20 tonn af
þorski og svo eitthvert karfadrasl.
Kanadamennirnir, sem voru að fiska
við hliðina á okkur, fylltu skipin og
sigldu til Nova Scotia þar sem allt
var sett á trukka og keyrt til Boston
á sama markað og við vorum á. Það
var ekki hægt að keppa við þá. Þetta
var að gera mann vitlausan. Ég sagði
við stýrimanninn aö ég vildi hætta
þessu og hann benti mér þá á rann-
sóknarstöðina."
Um það leyti sem Gunnar sótti um
var að losna skipstjórapláss á haf-
rannsóknarskipi sem var staðsett í
Mississippi skammt frá New Orle-
ans. „Ég var þarna suður frá í sjö
ár og kom bara heim til fjölskyldunn-
ar tvisvar á ári, kannski um jólin og
svo mánuð um sumarið'. Maður var
svo sem vanur að vera lengi úti til
sjós í einu áður fyrr þó það hafi ekki
verið jafn stöðugt og á rannsóknar-
skipinu. Það sigldi í Karibahaíi og
Mexíkóflóanum og aðeins norður
með Flórídaströndinni."
Varð að fá
viskí með matnum
Gunnar segir að á þeim tíma sem
hann var þarna suður frá í siglingum
hafi ílóttamenn frá Kúbu ekki verið
farnir að flýja á alls kyns ílekum og
hann því ekki rekist á neina slíka.
Fyrir sunnan Porto Rico bjargaði
hann hins vegar einu sinni fjórum
trillukörlum.
„Þeir voru á leiðinni til eyju þarna
til að veiða villtar geitur. Þeir urðu
bensínlausir og voru búnir að vera á
reki í steikjandi hita í heila viku,
matarlausir og allslausir. Það gekk
ágætlega að taka þrjá þeirra um borð
en það gekk illa með þann íjórða því
hann var svo stór og þungur. Við
vorum fimm eða sex að toga hann
upp. Reyndar sagði einn hinna
þriggja sem voru komnir um borð
að við hefðum verið heppnir að ná
honum núna en ekki fyrir nokkrum
mánuðum þegar hann var 50 kílóum
þyngri en þegar þetta geröist var
hann yfir 200 kíló. Þegar hann var
kominn inn fyrir lunninguna lagðist
hann beinlínis ofan á okkur.“
Vélstjórinn á hafrannsóknarskip
inu var Kúbumaður og þurfti hann
að túlka þar sem fjórmenningarnir
voru bara spænskumælandi. „Það
kom í ljós að ástæða þess að einn
þeirra gat ekki fengið sér hressingu
í borösalnum var sú að hann þurfti
að fá sér viskí með matnum og við
áttum ekkert viskí."
KRAKKAR, KRAKKAR!
Leikw meá kommgi (jónanna!
Fljúgðu með Flugleiðum og konungi
Ijónanna í Tívoluð í Kaupmannahöfn
Þú getur líka unnið einhvern af aukavinningunum. í boði eru
200 Ijónabolir, 10 barnapítubox frá Pítunni og 5 leikfanga-
vinningar frá Hagkaupi.
Skilaðu inn fullri bók frá 20. janúar til 20. febrúar og þú get-
ur unnið! 10 fyrstu til að skila inn fullri Ijónabók á Pítuna,
Skipholti 50c, Reykjavík, fá barnapítubox og Ijónabol. 90
næstu til að skila inn fullri bók á Pítuna fá Ijónabol. 100 fyrstu
utan af landi, sem ekki komast á Pítuna en senda okkurfulla
bók á tímabilinu 20. janúar til 20. febrúar, fá Ijónabol frá
Valentínu hf. Allir sem skila á þessu tímabili og eftir 20.
febrúar eru með í pottinum þegar dregið verður um
aðalvinninginn.
Lokafrestur er til 1. júní.
WEhTIMA
PO.Box 12176-132 Reykjavík
Sími 91-874337/861195 - Fax 91-873601
Hvalatalning og
mengunarmælingar ,
Núna er Gunnar á rannsóknar-
skipi frá Woods hole í Massachusetts
skammt frá Boston. Hann býr í bæn- i
um Lakeville skammt frá Boston og
Néw Bedford, stærsta fiskibænum í
Bandaríkjunum. „New Bedford var >
að minnsta kosti stærsti fiskibærinn
á meðan einhver íiskur var til. Það
er bara skata og háfur eftir á Georg-
es Bank.“
Gunnar segir margvíslegar rann-
sóknir vera gerðar á skipinu sem
hann stýrir. Pláss er fyrir 10 fiski-
fræðinga en skipverjar eru 16. „Fyrir
tveimur árum vorum við tvo mánuöi
í hvalatalningu og fiskifræðingarnir
kváðu nóg af hval. Árið þar áður var
hákarl og sverðfiskur rannsakaðir.
Stundum er ekkert nema jámrann-
sóknir. í öðrum túmm eru teknar
botnprufur fyrir utan New York þar
sem öllu sorpinu var fleygt áður. í
fyrstu mældist voðaleg mengun í á
prufunumenþettaerfariöaðlagast." f
Fjölskylda Gunnars unir hag sín-
um vel í Bandaríkjunum. Synirnir
eru báðir kírópraktorar og búnir aö ^
stofna fjölskyldu. „Konan mín snýst
í kringum barnabörnin og það var
svo mikið að gera hjá henni í sam- |
bandi við það að hún mátti ekki vera
að því að koma með mér núna til
íslands," segir Gunnar sem getur
þess að undir niðri langi hann alltaf
til að flytja til íslands.