Þjóðviljinn - 24.12.1936, Síða 1

ÞJÓÐVILJINN
Á jólunum 1936
c-
, N ' , A ■ •
(~ ' %
UNGLIÐ, tunglið taktu mig
og berðu mig upp til skýja«.
Hugurinn ber mig hálfa leið
í heimana nýja.
Mun þar vera margt að sjá,
mörgu hefirðu sagt mér frá
þegar þú leiðst um loftin blá
og leist til mín um rifinn skjá.
Kondu litla Lipurtá!
langi þig að heyra,
hvað mig dreymdi, hvað ég sá,
og kannske sitthvað fleira.
Ljáðu mér eyra.
Litla flónið, ljáðu mér snöggvast eyra:
Þar er siglt á silfurbát
með seglum þöndum,
rauðagull í rá og böndum,
rennir hann beint að ströndum,
rennir hann beint að björtum sólarströndum.
»Þar situr hún móðir mín*
í möttlinum græna,
hún er að spinna hýjalín
í hempu fyrir börnin sín.
»0g seinna þegar sólin skín-
sendir hún þeim gullin fín,
mánasilfur og messuvín
mörgu er úr að velja.
Hún á svo margt sem enginn kann að telja.
»Þar sitja systur«.
Sá, sem verður fyrstur
að kyssa þeirra klæðafald
og kveða um þeirra undravald
honum gefa þær gullinn streng
á gígjuna sína.
Þula eftir Theodóru Thoroddsen. Hyndirnar eftir Guðm. Thorsteinsson. Hvorttveggja prentað í „Þulum*, Rvlc. 1916.