Þjóðviljinn - 24.12.1938, Blaðsíða 15
Þ JOÐVILJINN
15
Sterkari en karlmenn.
(Frh. af 6. síðu).
komið var fyrir honum? Hann
gat ekki gengið fótbroiinn.
Hann varð að ná í lækninn.
Það var kíonan húns. Og það
var litla barnið. Vildi hún nú
ekki fara til læknisins, hlaupa
á augabragði, eða kannske
senda elzta drenginn? Ætlaði
hún að þegja til eilífðar! Svipur
hennar harðnaði og lokaðist
meir og meir. Snögglega sagði
hún með rósemi:
„Pokinn, Skjaldmann, sá, sem
eg þurfti að fá lánaðan
um daginn, kemur í góð-
ar þarfir; gott, að ég skilaði
honum ekki. Nú getið þér feng-
ið eitthvað að liggja á, ef þér
skríðið inn í kofann. Það er
nokkuð kalt hér úti“. Svo sneri
hún við og gekk inn.
Skjaldmann kallaði á hana
lengi, fyrst reiður log bölvandi,
síðan áminnandi, eins og það
væri sjálfsögð mannúðarskylda!
að hún næði í lækninn, loks’
biðjandi á ný og það rétt eins
og hann væri að deyja af ang-
ist. Og honum fannst hann
vera að deyja. Líf hans var allt
búið að vera. Hann hjó enninu
niður í gaddinn og fann, hvað,
jörðin var skeytingarlaus um
neyð hans. Jörðin var máttlaus
og dauð og andaði nístandi
frosti gegnum Jóhann Skjald-
mann dauðan. Jörðin var eins
og konan þarna inni. — En
þetta gat ekki verið satt, máljti
ekki vera satt! Eins og hann
fengi von, dróst hann að hurð-
inni með hræðilegum kvölum,
hratt upp og skreið eins og
hvolpveslingur yfir þröskuld-
inn, stanzaði með augu og
munn full af tárum: „Hlustið
á. í guðs nafni hlustið á —
Hún sat við gluggann með
þann yngsta í breiðri kjöltu
sinni, leit kaltog miskunnarlaust
á manninn. „Já, ég heyri“,
sagði hún, „þarna er pokinn,
sem ég lofaði. Hafið hann undir
höfðinu, Skjaldmann". Og hún
fleygði í hann millipilsinu, senr
hún var farin úr.
Þá slitnaði eitthvað.í Jóhanni1
EDINBORG
óshar öllum m
víðsbíptavínum sínum
gleðilcgra jóla!
V Vv* W* W1 *
Gleðileg jól
Rattækjaverzlun
Júlíusar Bjornssonar
xjo<»<xxxxxxxxxxxxxxx>oo<xx
g Gleðíleg jól!
Loc^xx
(0kaupfélaqiá x
xxxxxxxxxxxxxxxxx:
Gleðíleg jóH
Sjóvátry^íngarfélag íslands h.f