Þjóðviljinn - 17.11.1949, Blaðsíða 6

6
ÞJÓDVILJINN
Fimmtudagur 17. nóv. 1940.
] — Inga L. Lárusdóttir
Framh. af 3. síðu.
gæði hennar og yfirlætisleysi
var ekki yfirborðsháttur, held-
ur sprottin úr skilningsríkum
hug. Yfirborðshátt held ég hún
hafi alls ekki átt til.
Eg tel Ingu Láru Lárusdótt-
ur meðal hinna merkustu
kvenna, sem óg hefi þekkt, og
tel mér mikinn gróða að hafa
kynnst jafn heilli og fínni skap-
gerð og hún bjó yfir. Við frá-
fall hennar á ég ekki betri ósk
íslenzku þjóðinni til handa, ea
að hún mætti fóstra sem flesta
hennar jafningja.
K. P.
Inga Lárusdóttir er fædd að
Selárdal 23. september 1882,
dóttir Láruzar Benediktssonar
prests þar og konu hans Ólafíu
Ölafsdóttur. Hún andaðist í
Reykjavík 7. nóv. 1949.
Hún tók mikinn þátt í fé-
Iagsstarfsemi kvenna, gaf út
kvennablaðið 19. júní frá 1917
-—1925, var ritarí i nefnd Land
spitalasjóðsins, átti sæti í
Mæðrastyrksnefnd um margra
ára skeið, nokkrum sinnum
var hún fulltrúi íslenzkra
kvenna á erlenduin kvenna-
þingum og á árunum 1918 til
1924 var hún bæjarfuiltrúi
Reykjavíkurbæjar. Hún var
lengi kennari við kvennaskói-
ann í Reykjavík«,og ritaði þátt
í Iðnsögu íslands um heimilis-
iðnað.
Hún var jörðuð í Fossvogs-
kirkjugarði 15. þ.m.
Á viliigötnm
Framhaid af 5. síðu
stundaðir í Noregi gegn Sovét-
ríkjunum, er ekki hægt að líkja
I við neitt annað en það, sem
sagt var um Þýzkaland í leyni-
blöðunum í styrjöldinni. Tóhn-
j inn er nákvæmlega sá sami í
j Aftenposten, Arbeiderbladet og
! öllum blöðum þar á milli. Það
i berst ekki ein einasta grein svo
! heimskuleg, til þessara blaða,
að hún þykir ekki prenthæf.
| Hver einasta fregn frá Sovét-
ríkjunum er rangfærð og lögð
út á versta veg. Ef norsk mál-
efni væru rædd á sama hátt er-
lendis — hvað þá? Forlögin
senda út hauga af bókum um
Sovétríkin, sem framleiddar eru
með stóriðju'sniði. Undantekn-
HHMmMmmiHHHimm FRAMHALDSSAv1A •-¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦i
BRDÐARHRINGURÍNN
1
s
nnnmnminnnuHimiuuainii
EFTIB
Mignan G. Eberhart 5
5
23. BAGUR.
BKEE»HBRS»I
Of mikið ? Róní settist hægt niður. Róní sá þetta allt og hörfaði aftur á bak til
Askan í eldstæðinu hafði nú blandazt, grátt dyranna. Henni virtist andardráttur hans tíður.
og brúnt. Smaragðurinn á fingri hennar var Hann sagði dimmum, önugum rómi og másandi:
logandi grænn. „Hver eruð þér?" Hann var mæðulegur á svip.
$áorð — með allan sinn viðbjóð, ógn sem Það var engu líkara en hann væri hundeltur af
óhjákvæmilega hlaut að grúfa yfir lífi hennar einhverjum, sem væri í myrkrinu fyrir utan.
og allra annara, sem það varðaði. gluggann. „Eg var að spyrja hver þér væruð?"
En það var Stuart, sem raunverulega ógnaði sagði hann aftur, hásum, ruddalegum rómi. „Eg
lífsáformum hennar. Stuart, sem hafði komið of bjóst ekki við að neinn væri hér. Catherine lok-
| ingarlaust er þeim logið upp af, seint. j agj og for upp Eg sá hana> Svo for ég ti] baka,
:mönnum sem hvorki hafa til að| I sumarhúsinu var allt kyrrt; þar var ilmur að gá að hvað þeir væru -að gera um borð £
j bera dómgreind né samvisku- ;af rósum sem voru í vasa. Það voru gluggatjöld snekkjunni..." Hann strauk í gegnum hárið með
semi.
Á slíku finnst engin önnur
skýring en sú, að verið er að
1 búa þjóðina undir styrjöld. —
: Vilji menn ek'ki sætta sig við þá
skýringu, verða þeir að íallast
úr sirzi fyrir gluggunum, náðu ekki alveg saman, annarri hendinni og sagði: „Sáuð þér þegar ég
svo að ljósið frá rósrauða lampanum endur- kom inn um gluggann?"
speglaðist í dökkum rúðunum, þar sem rifurn- „Já. Eg sat þarna. Eg var nýstaðin upp".
ar voru. Hann veitti því enga athygli hyert hún benti,
Róní var að velta því fyrir sér, hvort lögregl- en nun ^issií að stóllinn sást ekki frá gluggan-
á þá skoðun, að þeir, sem móta an mundi vera komin; skyldi hún vera að leita; um-
Gösnlu fötin
verða sem ný
almenningsálitið, hafi gersam
lega tapað vitglórunni. Hér er
ekki um að ræða heiðarlega
'fræðslu, ekki í einu einásta at-
!riði Arócurinn er svo einhæíur,
^einróma og látlaus, að þýzka á-
róðursráðuneytið hefði ekki get
að fundið neitt hroðalegra upp.
Áhrif æsingaskrifanna verða
lennþá sterkari vegna þess, að
jþau eru lesin í góðri trú, sem
djarfmannlegar tjáningar góðra
og sannleikselskandi manna.
Æsingaskrifin höfðu a.m.k.
sterk áhrif þangað til þau náðu
fyrsta stóra markinu: Atlanz-
hafssáttmálanum. Síðan hafa
komið í ljós ýmis merki þess, að
áróðurinn gengur of langt. —
Þegar Norðmenn einn góðan
veðurdag sáu, að þeir voru
komnir í hernaðarbandalag
gegn öflugasta nágranna sínum
— ef til vill öflugustu striðsvél
veraldarinnar, opnuðu margir
augun til fulls. Hvíslið um nýj-
an sósíalistískan flokk er orðið
algengt. Verkamannaflokkurinn
ætti að skilja, að nokkur hættá
er því samfara, þegar skyndileg
straumhvörf verða meðal alþýð
unnar, sem þar að auki hefur
þegar í mörg ár möglað yfir
,Hvar er Catherine?" '
„Hún fór upp á loft". Þetta er vasaljósið
ætli að hún finni einhvern eða eitthvað. Stuart
hafðí gert að engu þetta andstyggilega, hræði-
lega bragð gegn henni. Hver var hugsanlegt að sem ég skildi eftir í bátnum, hugsaði hún, það
hataði hana svona mikið? . var nákvæmlega eins. Þetta var maðurinn, sem.
Kvers vegna hafði hún gifzt Eric?. Hví haíði hafði tekið bátinn — og vasaljósið —- og hafði
enginn sagt henni að ástúð, blíða og með- svo róið hljóðlega á brott, og skilið bátinn
aumkvun væri ekki nóg? Nú veitti hún því at- eftir, þar sem Buff hafði fundið hann. Þessi
hygli að það var orðið býsna langt síðan Cat- maður var Lewis Sédley. Skuggalegur og ógn-
herine hafði farið til þess að klæða sig. andi en þó aumkvunarverður, var hann lifandi
Henni fannst líka fjarska hljótt í smnar- kominn. Maður með blóð á höndum sér.
húsinu, rétt eins og hún væri þar ein. Hún Hún þrýsti sér upp að hurðinni. SvaJur viður-
stóð upp snögglega en óákveðin; auðvitað hafði inn kom við berar axlirnar. Hann steig eitt
hún símann, en hún ætlaði fyrst að kalla upp á skref í áttina til hennar, staðnæmdist síðan,
loftið til Catherine. Hún Iagði af stað að sveiflu- har, beinaber og horaður, augun flóttaleg ög
hurðinni,- en um leið heyrði hún einhvern hávaða hrygg. • ¦
við gluggann. Hún snarsneri sér við. „Hver eruð þér?" sagði hann.
(Glugginn hinumegin í herberginu var opnaður Hún vætti varirnar og sagði: „Eg er Róní
með varúð. Gluggatjöldin fyrir honum náðu Brace — Chatonier á ég við. Eg er kona Erics",
næstum því snman en hún gat samt séð glugg- Hann giápti á hana. „Kona Eries!"
ann hreyfast Hún kinnkaði kolli og fálmaði um þilið á bak
(Svo sá hún hvíta hönd — snjóhvíta, stóra við sig. Catherine — Catherine mundi áreiðan-
og sterklega karlmannshönd, sinabera en^dekkra lega vita hvað segja skyldi, og hvað hægt væri
skinnið á milli hnúanna, koma fálmandi inn um að gera. En Catherine var ekki í húsinu. Allt
gluggann. Höndin hélt á einhverju — Þegar í einu var hún sannfærð um það. Catherine
hún athugaði betur sá hún að það var vasa- hafði læðzt hljóðlega út um hinar dyrnar. „Eg
ljós — nákvæmlega eins og það sem hún hafði vissi ekki að Eric væri kvongaður. Catherine
skilið eftir í árabátnum.. minntist ekkert á það." Hann greip andann á
•f&æ*?**"* ¦¦" lofti. „Þér-vitið, að Yarrow hefur yerið drepinn.
Sjöundi kafli: Öxin. Eg sé það í augunum á yður. Þér — þér vitið
RÓNÍ LANGAÐI MEST til að taka til fót- hver ég er. Þér óttist mig. Sáuð þé.r'mig með
broddaofríkinu. En ekki nógj anna en hún gat það ekki, því að glugganum öxina?". Hann þagnaði, starði á hana og bætti
með það, að fólk se að vakna. var hrundið upp, og maður snaraðist inn, svo við: „Eg á við, hvort þér hafið séð mig um
> klaufalega en í æðisgengnum flýti. Hann fótaði borð í skemmtisnekkjunni?"
'sig á gólfinu, dró gluggann niður í skyndi, sneri Hún hristi höfuðið. f
sér við og kom auga á Róní. Hann sagði: „Eg átti ekkí við — ég ~ ég er
Þetta var hár maður, tryllingslegur, náfðlur. bendlaður við þetta". Hann strauk hendinni um
ekki að hlusta lengur, þá enJ Au»u hans voru svort °^ láSu ^J^Pt' andlitið ennið. Það var fát á honum. „Við skulum ganga
þeir ekki fjarri því að fásamúð^ var hrukkótt, hárið svart en farið að grána. hreint til verks. Eg er Lev/is Sedley. Þér viss-
Skyrtuhálsmálið var flakandi. Handleggirnir uð það — er ekki svo? Yður hefur víst verið
voru óvenjulega langir. Hann hélt á vasaljósi sagt frá mér. Eg er nýkominn út úr betrunar-
er farinn að þjást af offóðrun-
inni. Þegar hinir minnst gefnu
meðal kjósenda byrja að geispa
!og gefa í skyn, að þeir nenni
^S-i;:^¦¦- ¦¦ - ¦. nmi>
nofi
GretHsgöfu 3.
með hinum aðilanum.
Þessi óþoiandi bægslagangur
gegn Sovétríkjunum gerir rétt-
arhöldin yfir sumum af afbrota
mönnum síðustu styrjaldar
næsta hjákátleg. Lögfræðingar
láta nú í Ijós sjónarmið, sem
þeir senda aðra í tukthús fyrir.
Ef þróunin á þessu sviði verður
hér eftir eins og hingað til,
munu ýmsir af NS-mönnunum!
senn þykja hóflátir og hægfara.
Munum við þá að líkindum
veita þeim öllum uppreisn æru
sinnar og að endingu reísa þeim
minnisvarða sem sönnun písl-
arvottum og leiðsögumönnum
sinnar samtíðar.
'mmmmmmmmmm,
„Veien Fram." i
AV ISÞ
i"/CJ.#

"V

Q'--: C