Þjóðviljinn - 18.03.1953, Page 10

Nevil Shute:
/
10) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 18. marz Í953
Bólerójakki hversdags
og spari
r
Bólerójakkinn er enn mjog í
tízku, og hann er svo hentugur
að það er rétt að taka hann
til athugunar, ef maður er í leit
að nýjum kjól. Ef um hversdags-
kjól er að ræða, getur stuttur ból-
erójakki breytt einfaldasta pilsi í
snotra dragt.
Við birtum mynd af bóieródragt,
þar sem hægt er að nota jakka
og pils sitt í hvoru lagi. Pilsið
ásamt blússu eða peysu er ágætur
og smekklegur hversdagsklæðnað-
Rafmagnstakmörkun
Miðvikudagur lft marz
Kl. 10.45-12.30:
Hlíðarnar, Norðurmýri, Rauðarár-
holtið, Túnin, Teigarnir, íbúðar-
hverfi við Laugarnesv. að Klepps-
vegi og svæðipj þar norðaustur af.
MATURINN
Á
MORGUN
| Fiskbuff, kartöflur. Vellingur.
n
Fiskbuff: 1-1% kg beinlaus
fiskur, 2-3 msk hveiti, salt,
| 1-2 laukar, tólg, fisksoð, sósulit-
ur. Fiskurinn er skafinn úr
roðinu eða saxaður einu sinni
í kvörn. Hnoðað saman í
1 lengju á tréfjöl. Skipt í 10-12
I jafnstóra búta, hnoðað í kúl-
ur miili handanna og mótað í
kringlóttar kökur með borð-
, hníf. Hveiti er stráð á f jöl-'
i ina, svo að fiskurinn festist
ekki við (salti má blanda í,
1 hveitið eða strá á kökurnar).
Laukurinn ér skorinn í sneiðar 1
, og brúnaður í nokkru af feit-'
i inni. Tekinn af á meðan fisk-
1 kökurnar eru brúnaðar. Þeg-
1 ar þær eru fallega brúnar er i
14-5 dl af fisksoði eða vatni
hellt á og jafnað með hveiti-
, jafningi. Varizt að láta kök-
urnar fara í sundur. Sósuiitur,,
I salt og pipar eftir smekk.
1 Rorðað með lauknum, soðnum
kartöflum og öðru grænmeti,1
, hráu eða soðnu, ef til er.
ur. Á pllsinu er breitt, fast belti
og í annarri hliðinni er skemmti-
leg felling beint undir stóra vas-
anum. Takið eftir því, að vasinn
er alveg úti á mjöðm; það er
snoturt og jþað fferir cngan
sverari. Ef kona getur á annað
borð haft vasa á kjóinum sínum,
getur hún óhrædd notað mjaðm-
arvasann.
Bólerójakkinn er með ávölum,
mjúkum linum, og þegar hann
er notaður með pilsinu, verður
heildarsvipurinn mjög fallegur.
Tvískiptur kjóll af þessu tagi
er mjög heppilegur. Ef hann er
saumaður úr þunnu ullarefni, er
bæði hægt að nota við hann ull-
arpeysu eða ermalausa „plat-
rlússu“ úr nælon, og jhvort-
tveggja fer jafn vel. Á pilsi og
jakka eru bryddingar til skrauts
og hentugast er að hafa þær í
sama lit og efnið í kjólnum.
Herkúlesarbönd eru ágæt. Enn-
fremur er hægt að stanga í brún-
irnar.
Ef einhver' er í leit að sparikjól,
þá á hinn kjóllinn betur við. Það
er ekki hversdagskjóll, en honum
er samt hægt að breyta á marga
lund, og það kemur sér vel, ef
kjóllirn er notaður árum sam-
an. Maður verður leiður á sömu
flikinr.! til lengdar, og það er
gott oð geta breytt dálítið til með
iitlum tilkostnaði. Ef kjóllinn er
saumaður úr mynstruðu tafti og
pilsið liaft vítt, er þarna kominn
fyrirtaks danskjóJI handa ungum
stúlkum. Jakkinn er saumaður úr
sama efni og pilsið, en ' blússan
og slaufan eru saumuð úr öðru
efni, nelzt einlitu.
Gestir á gúmmíhælum
Stundum koma til okkar gest-
ir með svartar gúmmíplötur
neðan á hælunum, en þær fara
illa með gólfin, því að gólfdúk-
arnir verða svartir eftir þær.
Það er býsna erfitt að ná þess-
um svörtu rákum af gólfinu, þó
er einna auðveidast að bera
smjörlíki á rákimar og nudda
þær með hreinni tusku. Þá fara
þær fljótlega.
Hlióðpfpusmiðurinn
65.
sprengjyhugsanir á flótta.
Undir kvöld komu Nicole og Arvers. Bæði
voru þau mjög óhrein og stúlkan var með
djúpan ^kurð í lófanum og lauslega bundið
um hann Howard brá í brún.
,,Góða mín“, sagði hann. „Hvað hefur kom-
ið fyrir7 Hafið þér orðið fyrir slysi?“
Húti hló dálítið skerandi. „Það voru Bret-
arnir", sagði hún. „Það var loftárás. Við töfð-
umst í Brest — í dag. En það voru Bretarnir,
monsieur, sem gerðu mér þetta“.
Frú Arvers kom til þeirra með glas af koní-
aki. Stc tók hún stúlkuna með sér inn. Howard
sat einn eftír og starði til vesturs.
Börnin höfðu aðeins skilið brot af því sem
sagt hafði verið. Sheila sagði: ,,Það voru vondu
flugvélarnar, sem gerðu þetta við Nicole, var
það ekki?“
„Jú, vissulega“, sagði hann. „Góðar flugvél-
ar gera þetta aldrei“.
lBarn:ð var ánægt með svarið. „Það hlýtur
að hafa verið voðalega vond flugvél, sem gerði
þetta“.
Þau voru öll sammála um þetta. Ronni sagði:
„Vondar flugvélar eru þýzkar flugvélar. Ensku
flugvélarnar eru góðar“.
Hann lét þetta afskiptalaust.
Eftir skamma stund kom Nicole aftur út í
garðinn, föl og með höndina vandlega reifaða.
Húsfrevjan sótti börnin til að gefa þeim að
borða.
Howard spurði urn líðan hennar. ,,Þetta var
ekki neitt“, sagði hún. „Þegar sprengja felluf
brotna gluggarúður. Þess vegna meiddist ég“.
„Mér þykir það mjög leitt“.
Hún saeri sér að honum. „Ég hefði aldrei
trúað því, að svona mikið af glerbrotum gæti
verið á götunum", sagði hún. „Þau voru í
hrúgum. Og alls staðar voru brennandi hús.
Og þykkt ryklag lá yfir öllu“.
• „En hvernig stóð á því, að þér lentuð í
þessu ?“
Hún sagði: ,,Það var hreinasta tilviljun. Við
vorum búin að fara til Le Conquet, og eftir
hádegisverð lögðum við af stað hingað heim.
Þegar við komum til Brest, þurfti Aristide að
fara í bankann og mig vantaði tannkrem og
ýmislegt smávegis. Og þetta gerðist einmitt
meðan Aristide var í bankanum og ég að
verzla í Síamsgötu".
„Og hvað gerðist", spurði hann.
Hún yppti öxlum. „Flugvél kom þjótandi
rétt yfir húsþökunum — svo lágt að það var
hægt að sjá á lienni númerið; við sáum að
hún var ensk Hún flaug yfir höfnina og varp-
aði sprengjum á herskipalægið, svo kom önn-
ur og enn önnur — þær voru mjög margar.
„Afargar sprengjumar hæfðu herskipin", sagði
liún blíðlega. „Nokkrar geiguðu, en það var ó-
viljandi. Þeir hittu herskipin áreiðanlega". Hún
þagnaði og sagði síðan: „Ég býst við að John
hefði verið mjög ánægður".
„Já“, sagði hann dauflega. „Líkast til“.
Hún greip í handlegg hans. „Við skulum
koma mn og*dreypa á Pemod og ég skal segja
yður af Jóni Hinrik“.
Þau gengu saman inn i húsið. Aristide sást
ekki; Iloward og stúlkan settust inn í setu-
stofuna. Hann var enn æstur og í geðshrær-
ingu; Nicole hellti Pernod í glas og bætti
vatni í. Svo hellti hún nokkrum dropum i glas
handa sér.
„Já, Jón Hinrik“, sagði hún. „Hatin tekur
ekki beinan þátt í þessu. Aristide tekur það ekki
í mál vegna Maríu. En í Le Conquet er ungur
maður sem heitir Simon Focquet, og hann
ætlar að kom yður yfir sundið".
Gamli maðurinn fékk hjartslátt, en hann
sagði aðeins: „Hvað er þessi maður gamall?“
Hún yppti öxlum. ,,Tvítugur — tuttugu og
tveggja“.
„En Þjóðverjamir leyfa það ekki“.
Hún kinkaði kolli. „Allar siglingar hafa ver-
ið bannaðar. En bátarnir mega enn stunda
veiðar við ströndina. Við verðum að hafa ein-
hver ráð“.
Hann sagði: „Hvar fær hann bátinn?“
„Aristide er búinn að ganga frá því. Jón
Hinrik leigir þessum pilti einn bátinn sinn, og
svo stelur Símon honum, þegar hann strýkur
til Englands. Jón Hinrik kærir hann fyrir lög-
reglunni og Þjóðverjar komast að því að báti
hefur verið stolið frá honum. En Aristide
borgar honum tjónið í laumi. Þér ættuð að
borga Aristide, ef þér hafið peninga til þess“.
Hann kinkaði kolli. „Hvað þarf mikla pen-
inga?“
Hún sagði: „Fimm þúsund og fimm hundruð
franka“.
Hann hugsaði sig um andartak. Svo tók
hann veskið sitt upp úr vasanum, opnaði það
hægt og varlega og las eitthvert plagg. „Ég
virðist eiga eftir fjömtíu pund af ferðagjáld-
eyri“, sagði hann. „Nægir það?“
Hún sagði: „Ég býst við því. Aristide þarf á
peningum að halda, því að hann stundar bú-
skap. En hann langar til að hjálpa okkur,
hvað sem peningamálunum líður“.
Howard sagði: „Ég gæti borgað það sem á
vantar, 'þegar stríðinu er lokið.“
Þau töluðu fram og aftur um þetta nokkra
stund. Svo stóð Nicole á fætur. „Ég verð að
fara og hátta bömin“, sagði hún. Frú Arvers
hefur verið mjög hjálpleg, en það er ekki hægt
Þær miðuðu á þýzku skipin í höfninni. En að ætlast til slíks af henni“.
sumar spreagjurnar lentu inni í borginni. Tvær
sprengjur féllu í Síamsgötu og enn fleiri í
Pasteúrgótu. Og svo voru brunar, reykský,
ryk og gler — glerbrot alls staðar ....“
Það varð dálítil þögn. „Særðust margir?“
spurði hann loks.
Hún sagði: „Sennilega mjög margir“. .
Hann var í uppnámi. Honum fannst, að það
hefði átt að vera hægt að koma í veg fyrir
þetta. Hann hafði mjög miklar áhj'ggjur af
henni og var í megnustu vandræðum. .
Loks sagði hún: „Þér skuluð engar áhyggj-
ur hafa mín vegna, monsieur Howard. Ég full-
vissa yður um, að ég er alveg búin að ná mér
og Aristide líka“. Hún hló við. „Ég get að
minnsta kosti sagt með sanni að ég hef séð
enska flugherinn að starfi. Mig hefur lengi
langað til þess.“
Hann hristi höfuðið og gat ekkert sagt.
Hún lagði höndina á handlegginn á honum.
mtllf OC CAMWJ
Dóttir mín góð, þú liggur alltof lengi frameftir
á morgnana. Svona, á fætur með þig, og skamm-
astu þin!
Hversvegna má ég ekki bara liggja áfram
og skammast mín?
I
Gömlum sérvitrlngi var falið að halda afmælis-
ra-ðu fyrir prestinum. En honum var kunn-
ugt um að klerkur ætlaði að fara burt á af-
mælisdegi sínum, svo hann heimsótti prest dag-
inn áður, hélt ræðu sína og Iauk henni með
þessum orðum: Guð veri með þér, þó það
sé reyndar einum degi of snemmt.
■
Sænskur kennaxi sótti nýlega um prófessors-
embætti er losnaði i háskólabænum Lundi.
Nokkru síðar afturkallaði hann þó umsóknina
með svofe'ldum rökstuðningi: Ég neyðist tii
að afturkalla umsókn mína um prófessorsem-
bættið, þar sem ég er önnum kafinn við
kennslustörf.