Þjóðviljinn - 24.03.1953, Side 7

Þriðjuudagur 24. marz 1953 — ÞJÓÐVILJINN — (7
Við kjósendur höfum tilhneig-
ingu til þess að greiða sama
stjórnmálaflokki atkvæði áij
eftir ár, og það þótt hann geri
sig sekan um meiri eða minni
hugsjónasvik O'g leiðtogar hans
leggist í pólitíska spillingu. —
Okkur hættir til að sýna for-
kólfum flokkanna helzt til mik-
ið umburðariyndi og afsaka
framferði þeirra með því að
stjórnmálamenn séu mannlega
breyskir eins og aðrir og því
sé þeim vorkunn. En þegar
þeir menn er við höfum trúað
fyrir forsjá föðurlandsins fara
að braska með það á sama hátt
og frumstæðustu viilimenn eru
sagðir gera með eiginkonur sín-
ar, þá er öllum góðum íslend-
ingum nóg boðið.
Þegar þeir gera sig seka um
það regin ódæðisverk að lauma
erlendu herliði í land að þjóð-
inni óaðspurði og í algjörum
blóra við stjórnarskrána, hlýt-
ur hverjum sæmilega vitiborn-
um flokksmanni að verða það
Ijóst að hann hefur látið vél-
ast af lýðskrumurum sem unnu
dollurum meira en ættjörð
sinni. Hvenær hefur nokkur
þjóð verið svikin í tryggðum á
jafn ósvífin hátt og þegar rík-
isstjórn íslands lét hafa sig til
þess að bjóða erlendu herveldi
að nota fósturjörð sína sem
eins konar hernaðarlegt stökk-
bretti í hugsanlegri landvipn-
ingastyrjöld?
I útlöndum eru til vændis-
konur er bjóða líkama sinn til
afnota fyrir borgun. Þær þykja
ekki á ýkia háu menningar-
stigi, en jafnvel þær bjuggust
margar hverjar til varnar þeg-
ar nazistaófreskjurnar óðu inn
i föðurland þeirrá. Það sýnir að
jafnvei vændiskonur eru' á
miklu hærra menningarstigi en
þeir pólitísku vændismenn sem
lána ættland sitt til hernaðar-
afnota fyrir borgun.
Aðferð sú sem ríkisstjórnin
beitti til þess að svíkja erlend-
an her inn á þjóð sína hefur
fyllt sæg fyrrverandi kjósenda
stjórnarinnar andstyggð og við-
bjóði á henni, ef ekki hatri.
Það getur því ekki hjá því far-
Jð að þúsundir kjósenda segi
skilið við Framsóknarflokkinn
og Sjálfstæðisflokkinn svokall-
aða i næstu þingkosningum, og
áð þeir veria atkvæði sínu
þannig að það stuðli sem bezt
að því að firra þjóðina er-
Jendri hernaðaránauð.
Sama sorgarsagan og þegar
Islendingar gengu Noregskon-
ungi á hönd forðum daga, má
ekki endurtaka sig. Við verð-
um öll að vera minnug þeirra
mörgu, löngu og myrku alda
eriendrar kúgunar og harð-
stjórnar, sem íslenzka þjóðin
varð að afplána fyrir það að
Gissur Þorvaldsson gæti leikið
jarl yfir íslandi. Þjóð, sem
„sökk í hyldýpi vesaldóms og
erlendrar kúgunar vegna þess
að höfðingiar hennar leyfðu er-
lendum herkonungi að ná stein-
bítstaki á þjóð sinni, verður
að vera sér þess minnug að
. víti fortíðarinnar eru til þess
. að varast þau í nútíð. Um
þetta verður þjóðin að hugsa
þegar hún heyrir ráðherra sína,
.blindaða af glampa amerísks
gulls og tryllta af valdaþorsta,
•tala um að það sé vita hættu-
• laust, og iafnvel nauðsyniegt,
,að hafa erlendan her. Við kjós-
endur, hvaða flokki sem við
fíokkana, haia nú einsett sér að gera upp vi& þessa flokka og
stefnu þeirra í kosningunum í sumar. Ymsir liafa hins vegar
verið i vafa um hvernig atkvæði þeirra yrðu be/.t hagnýtt, hvernig
hægt væri að sameina andstöðuna gegn hernáminu í eina heild.
Ávarp Sósíalistaflokksins um þjóðfylkingu íslendinga hefur orðið
þessum íjölmenna hópi manna mikið umhugsunarefni.
"Þjóðviljanúm hefur borizt nýtt bréf frá einum þessara manna
og íer það héi á eftir í heild. Væri Þjóðviljanum mikil þökk á því
að fá fleiri bréf eða fyrirspurnir um þessi mikilvægu vandamál.
Hugleiðingcsr um væntanlegt
samstarf sósíalista og annarra
ættjarðarvina
höfum áður tiiheyrt, verðum að
beita þvi eina vopni sem við
höfum, atkvæðinu okkar, gegn
ríkisstjó‘rninni. Það er ekki
seinna vænna.
Fáar þjóðir eiga sér fegurri
eða kröftugri ættjarðarljóð en
íslendingar. Þau eru gædd
skáldlegu kynngi af því þau
koma beint frá hjartarótum •
þjóðarinnar. Ættjarðarástin og
aðdáunin á fegurð landsins
gerði margan alþýðumanninn
að skáldi. í brjóstum ■ flesfra •
íslendinga bærast þær tilfinrí-
ingar er brutust fram með
slíkum krafti í ættjarðarljóð-
unum, þótt allur þorri okkar
leggi sig ekki niður við að
koma orðum að þeim, því góð-
skáldin h.afa þegar gert það svo
vel að við hinir getum látið
okkur nægja að ieggja áherzlú '
á ættjarðarást okkar með þýí
að iæra og syngja Ijóðin þeirra.
En þótt meirihluti landsins
barna séu föðurlandsvinir. af
lífi og sál. þá hefur einatt ver-
ið hér tiJ slæðingur af mönnum
annars eðlis. E.g á við þau ó-
menni er skáldið góða ávarpaði
er hann talaði til þeirra fóla
er frelsi vort svíkja, og flýja i
lið með þeim níðingafans er af
útlendu herveldi upphefð sér
sníkja og eru svívirða og pest
föðurlands.
afli vanans og taka höndum
saman við þann eina flokk sem
setti si.g upp á móti hersetunni,
því nú krefst ættjörðin þess að
allir sannir- íslendingar geri
skyldu sína. Vanræksla á því
getur kostað það að niðjar
.vorir rati í sömu raunir og
i .afkomendur þeirra mann.a er
sátu aðgerðalausir hjá meðan
Gissur jarl ofurseldi erlendu
herveldi fósturjörð sína. Hver
vill taka á sig ábyrgðina af
slíku?
Við verðum að taka höndum
saman við þau öfl í þjóðfélag-
inu sem eru reiðubúin að vinna
af alefli gegn hersetunni, Sam-
taka getum við kveðið niður
þá fóla er sviku frelsi vort
og keppast nú við að snikja
dali og upphefð af framandi
hernaðarþjóð, sem hamast við
að breyta ættjörð vorri i ó-
hugnanlegt hervirki. Það versta
sem við, óvinir hersetunnar,
vinir föðurlandsins, getum lát-
ið henda okkur er að dreifa
kröftum okkar með innbyrðis
deilum um minniháttar ágrein-
ingsmál. Okkur, sem getum

ekki þolað það að ísland sé
grátt fyrir vopnum erlends
hers, greinir á um eitt og ann-
að, en þau deilumál hljóta að
hverfa í skuggann af því mikla
nauðsynjamáli er gnæfir hátt
upp úr dægurþrasinu, sem sé
nauðsyninni á því að hemum
sé vikið burt úr landi, í stað
þess .að honum verði leyft að
færa út kvíarnar eins og stjóm-
in ætlar sér að gera eftir kosn-
ingar. Ef við látum ekki stjóm-
ina súpa seyðið af gerðum sin-
um í næstu kosningum getur
svo farið að við kjósendur <5g
afkomendur vorir verðum að
súpa seyðið af erlendri hersetu
og vaxandi áþján og ágengni
árum, ef ekki öldum, saman.
Það er miklu auðveldara fyrir
smáþjóð að glata frelsi sínu og
sjálfstæði en öðlast það. Sú
óheillastjórn er nú sltur að
völdum hefur sýnt það að hún
er ekki fær um að varðveita
það sjálfstæði er Jón Sigurðs-
son sótti í tröllahendur D.ana.
Núverandi ríkisstjóm er of
niðursokkin í að telja amer-
ískt „gjafafé" til að skeyta vit-
_ FYRIK FJÓRUM ÁRUM_________
wpp um
und um þá hættu sem vofir
eins og nakið sverð yfir þjóð
vorri. Meirihluti þjóðarinnar
gerir sér hins vegar ljóst hvert
stefnir og hvílik vá er fyrir
dyrum. Verk ríkisstjórnarinnar
ákæra hana. Sönnunargögnin
fyrir sekt hennar ganga ein-
kennisklædd um götur borg-ar-
innar. Öllum er fært að sjá
þau og skilja hvað þau tákna,
nema þeim sem láta landráða-
gróðabrallarana. þyrla áróðurs-
moldryki í augun á sér, eða
meðtaka þær deyfandi spraut-
ur sem ritstjórar stjórnarblað-
anna eru látnir framleiða til að
róa með háttvirta kjósendur.
Allur þorri manna getur lesið
það sem skrifað stendur á vegg
inn. Það var rist þar með am-
eniskum byssusting og þar
stendur letrað: „Þetta land
skal um aldur og ævi veral
flug-, flota- og herbækistöð
Bandarikjanna“. Rikisstjóm ís-
lands virðisí að sönnu reiðubú-
in til að láta sér vel líka, en
þjóðin er það ekki. Háttsettur
yfirmaður úr ámeríska hernum
mælti eitt sinn undrandi: ,,Eg
botna ekki vitund i ástæðun-
um fyrir þeirri fæð er íslenzka
þjóðin sýnir okkur verndurum
sinum. Það andar köldu frá
henni. Sá mesti kuldi er ég hef
kýnnzt í þessu kalda landi er
sá kuldi er leggur frá íslenzku
þjóðinni i garð okkar hermann-
anna, og það jafnt á sólskins-
björtum sumardögum sera1
endranær. Allt sómasamlegt
fólk forðast okkur. Það sem
gerir þetta háttalag alveg ó-
skiljanlegt er að við erumi
hingað komnir með vilja rik-
isstjórnar landsins; og valda-
menn þjóðarinnar eru einhverj-
ir þeir viðráðanlegustu cg leiði
tömustu sem við höfum haft
með að gera.. Jafnvel leiðtogar
blökkumannaríkjanna í Kara-
bíahafinu .sem seldu okkur af-
not af landi sinu eru ekki eins
samvinnuþýðir og þeir ís-
lenzku. Eg skil ekkert í þessu.“-
Svo mörg voru oi'ð hins borða-
lagða manns. Islenzka þjóðin
skilur ástæðuna; og kuldi fyr-
Fi'amhald á 11. síðu.
Sú mánntegund hefur #rðið
allt of áhi-ifamikil í islenzkum
þjóðmálum. Það er ekki seinna
vænna að kveða hana niður.
Þjóðin er í vígahuga, enda
leynir það sér ekki að illir
draumar sækja nú að.þeim
pólitiisku skuggasveinum,
sem knékrupu fyrir amerisku
dollaraprinsessunni og fengu
henni fjöi’egg þjóðarinnar til
að leika sér að, — enda eru
nú kosningar og skuldadagar í
nánd. Innan skamms fær is-
lenzka þjóðin tækifæri til að
kveða upp dóm sinn í málinu:
„Fjallkonan gegn pólitískum
landráðamönnum“ í þeim
málaferlum þarf það að koma
svo skýrt fram að ekki þurfi
framar vitnanna við, að þótt
hægt sé að hafa dollara út á
landráð. þá verðlauna æi-ukær-
ir íslendingar slíkt ekki rheð
■atkvæðum sinum.
Við kjósendur, er hingað til
höfum fylgt stjórnarflokkunum
að málum, verðum, föðui'lands-
ins vegna, að si£rast á aðdráttar
Frásögn Þjóð-^iljans af
leynifundum utanstefnuráð-
herranna þriggja með þing-
mönnum sínum 1947 vakti al-
menna athygli og up.plost
mikið varð í stjórnarherbúð-
unum. Þjóðviljinn sagði þann-
ig frá:
„Þingmennirnir fói-u af
fundum sínum gagnteknir
þeirri vissu (sem var studd
fyrirskipunum ráðheri'anna
um algera þögn) að nú byggju
þeir yfir örlagarikum leynd-
armálum, vissu meii’a en
nokkrir aðrir Islendingai'.
Upplit þessara ágætu þing-
manna var því mótað algerri
undrun og skelfingu, þegar
Þjóðviljinn birti s. 1. þriðju-
dag mjög nákvæma skýrslu
um leynifundinn, svo ná-
kvæma að stundum nálgaðist
hraðritaða frásögn og hafði
að igeyrna atriði sem jafnvel
þingmennimir fengú ekki að
heyra úm í fyrstu atrennu.
Og þó var upplit þingmann-
anna hvei'sdagslegt hjá ofboði
utanstefnuleppanna. Til þess
að kóróna hörmungar þessa
dimma dags gekk sendiherra
Bandaríkjanna á fund Bjarna
Benediktssonar og skýrði
honum frá því að í Washing-
ton væri litið mjög alvarleg-
um augum á þetta mál.
Acheson utanrikisráðherra
hefði sýnt þremenningunum
séi'stakan trúnað, en þeir
væru siðan varla fyrr komn-
ir til Islands en málgagn
kommúnisfa skýrði rækilega
frá viðtölum þeirr'a, meira að
segja alvariegustu hei'naðar-
legum leyndarmálum eins • og
hlutverkum Keflavíkui'flug-
vallarins og Hvalfjarðar í
væntanlegri árásarstyrjöld.
Krafðist sendiheri'ann þess að
ríkisstjórnin gei'ði hreint fyi'-
ir sí-num - dyrum -gagnvart
Bandaríkjastjórn, annai's yi'ði
sú síðarnefnda að endurskoða
af^töðu sína til þeii'rar fyrr-
nefndu . . .
Valtýr Stefánsson . . . birtir
í gær heilsíðugrein i Morgun-
blaðinu undir nafni (með því
reynir hann lika að eyða hugs
anlegri tortry.ggni um það að
hann hafi gefið Þjóðviljanum
upplýsingarnar) og í þess=arl .
grein tekur hann þann kost
að játa ... að það sé greini-
le-gt ,,að fréttamaður Þjóðvilj-
ans, hver sem hann er hefur
setið á slikum flokksfundi".
Hann talar um „Þjóðvilj.ann
og njósnana hans, hver sem
hann kann að vera“ og segir
með löngunarsvip: „Það er
fyrir sig athugunarefni, hvaðai.
fréttaritara Þjóðviljirín hefur
á flokksfundum lýðræðlsflokk-
anna“. Já, Valtýr minn, g-am-
an væri nú að geta iðkað H'Iút-
verk slefberans og komið’ upp
um íslenzka menn við barída-
ríska sendiráðið. En hefur
Valtýr íhugað þann mögu-
leika að heimildarmaðurinn.
kunni að vera Bjami Bene- .
diktsson himself?“