Þjóðviljinn - 16.04.1953, Blaðsíða 4

4) _ ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 16. apríl 1953

Fulltrúi ísicmds á þingi SÞ mál-
svan kynþástekágunar
Krisfján Albertson dembir báblljum
nazísfa yfir útvarpshlustendur
Útvarpshlustendum gafst í fyrrakv; kostur á að heyra
ómengaðar kynþáttabábiljur nazismans fluttar í íslenzka
líkisútvarpið. Sá sem flutti er fulltrúi íslands á því þingi
Sameinuöu þjóðanna sem nú stendur yfir í New York'.
Viðtal Daða Hjörvars við
Kristján Albertson efti-r seinni
fréttimar snesrfet' nær eingöngu
um kynþáttamálin í Suður-Af-
ríku, sem komið hafa itil kasta
SÞ. Kristján notaði tæk-ifaerið til
að ryðja úr sér þeim kynstrum
kynþáttahleypidómia og kyn-
þáttahaturs að hver óspilltur ís-
lendingur sem á hlýddi hlaut að
fvrirverða sig fyrir .að þjóð okk-
ar sfeuii gerð sú smán að senda
slíkan laerisvein Júilíus Streichers
til lað mæta fy-rir hönd ríkis-
stjómar ísilands á þingi -allsherj-
arsamtakia þjóða heimsins.
„Lágkynjaðir kynflokkar“
Nokk-ur sýnis-horn af orðavali
Kr-istjáns Abertson í þessu
ú'tvarpsviðtali nægja til að sýna
það, að hann hefu-r numið vel
fræðin þau ár sem hann dva-ldi
í Þýzka-landi nazismians. Hann
talaði um „lágkynjaða kyn-
flokfca“, sem er bein. þýðing á
þvæ-ttingi Rosenber-gs, Streichers
og annar.ra ,,kynþáttaf.ræðingia“
Hitíers.
..Kynþaettir enu á mism-unandi
vitþroskastiigi“ sagði Kristján Al-
bertson og ge;kk þa-r eins og
Göbbels á sínum t-íma í berhögg
við niðurstöður -allra vísindialegra
rann-sóknia, sem alltaf toafia ■ sýnt
að meðfæitt vit allra kynþátta er
jafnt og menn af öllum kynþátt-
um ná sanía vitsm-uniaþrosk-a ef
þeir v-erða laðnjótandi h-liðstæðrar
menntu-nar og anna-rra þroska-
skiJyrða.
Trúin á Malan
Þessi kynþáttavaðall, lapinn
upp úr andleg-um forarpolli Mið-
Evrópu, toafðf það miairkm-ið ,að
r-eyna að teilj-a -íslenzk-um útvarps-
hl-ustendum trú um -að kynþátta-
kúgun Malanstjórnarinniar í Suð-
ur-Afrífeu væri ólastan-leg í alla
staði oig -sjálfsögð. Auðh-eyrt var
að Daða Hjörvar ofbauð o-g h-ann
gerði ítrekaðar itilraunir til að
fá Kristjan Albe-rtson til að
fallast á að ekki væri hægt að
ve-rj-a það að svipta. svertingj-a
öLlum mannréttindum eins og
gert er í Suður-Afríku og fara
með þá ein-s -og hver önnur hús-
dýr. En Kris-tjáni Albertson
varð ekki toaggað frá hin-um eina
sianna boðsk-ap Mein Kampf ium
„herra-kyn" o-g „þrælakyn".
H-ann kvaðst álíta það ,,ek-ki ó-
eðlileg-t -að tovít-a kynið telji sig
forystukyn á vorum dögum".
Málsvari gasklefanna
Svo ge-gnsýrður af nazistískum
kynþáttafordómum er Kristján
Albertson -að hann sagði: „Okkur
sem hvítum mönnum rennur auð-
vitað blóðið tí-l skyldunn.-ar, er
-um -er að -ræða ótta hvíta kyn-
-stofnsins í S-uður-Afríku við á-
sókn hins svarta grúa“. Þarna
bintis-t hreinræktaður sá h-ugsun-
arháttur nazismans, sem fann
sitt rökrétta -endimark í gasklef-
um manndrápave-rksmiðjanna.
Ef menn einu -sinni láta telja
sér trú um þá fjarstæðu að til
séu ,,æðri“ og „óæðri“ kynþæ-tt-
i-r -leiðir -af því að ,,æðri“ £y.n-
þát'tun-um ber að drottn-a yfir
þeim „óæðri“ og brytja þá niðu-r
'ef yfirdrottnuninni er hætta bú-
in. Það er einkennandi .að Kr-ist-
ján Albertson hafði í flimtin'gum
út-rýmingu hviítna m-anna á Hott-
entotitum og Búsk’mönn-um í Suð-
ur-Afríku.
Hve djúpt er ríkisstjórnin
sokkin?
Það hef-ur verið eitt af aðals-
merkjum fslendin-ga að þeir hafa
metið menn eftir manngildi
þeirra en ekki þjóðerni eða hör-
undslit. Ými-slegt bendir itil að
valdhafar okkar séu í þessu -se-m
öðru orðnir fjarlægir íslenzkri
þjóðmenninigu, -svo sem ákvæðið
al-ræmda í sigli-ngareglugei'ðinni
nýju. Ef það verður látið óáta-lið
að opinber starfsmaður íslenzka
-ríkisins beri á borð fyrir þjóðiqa
annað ein-s og það sem K-ristján
Albertson lét út úr sér í útvarps-
vðtalin-u, sýnir það að ríkisstjóm
íslands og _þá fyrst og fremst
Framhald á 11. siðu.
Núverandi stjórnarflokkum
hefur tekizt að koma atvinnu-
málum þjóðarinnar í slíkt óefni
að þúsundir af vinnandi fólki
hefur verið hrakið frá heimil-
um sínum víðsvegar um landið
og suður á auðnir Reykjaness-
skaga í þjónustu hins banda-
ríska herliðs í sta'ð þess að
fá að leggja fram krafta sína
við íslenzk framleiðslustörf til
sjávar og sveita og vinna að
því að gera landið betra og
byggilegra fyrir framtíðina og
næstu kynslóðir -, er vinnuafl-
inu sóað í ni'ðurlægjandi þjón-
ustustörf hjá innrásarhernum
og þjóðhættulegan hernaðar-
undirbúning á vegum hans.
Eins og gefur að skilja lít-
ur flest það fólk sem hrakizt
hefur í hernað-arvinnuna á
Keflavíkurflugvelli á hlutskipti
sitt sem neyðarúrræ’ði. — Því
væri ekkert kærara en að geta
sem fyrst horfið til annarra og
þjóðhollari starfa. Islenzka
verkafólkið á Keflavíkurflug-
velli kýs að fá að vitina I þágu
íslenzku þjóðarinnar og at-
vinnuvega hennar en hefur ver-
ið dæmt til einskonar útlegð-
ar,í þjóðfélaginu af svikulum
valdhöfum afturhaldsflokkanna
sem fara með stjóm landsins
og hafa komið efnahagsmálum
þess í öngþveiti.
En þa'ð er ekki nóg með
11 yndln er tekin á stúdentagfarðl í Mopkva, þar sem stúdentar við
vélfræðiskólann fyrir járnbrautarverkfræðinga búa. I>ar eru lækna-
stofur, steypiböð fylgja herbergjunum, skósmiður og fataviðgerða-
stofa eru í husinu. Þar eru einnig vistleg lierbergi, þar sem stúd-
entarnir geta hvílt sig frá náminu við lestur eða leiki.
Bréf úr útlegðinni:
iþað að 'íslenzka verkafólkið
á Keflavikurflugvelli búi við
niðurlægingu sjálfrar hernað-
arvinnunnar, sem því er und-
amtekningarlítið hin mesta and-
styggð sem þjó.ðhollum og góð-
um íslendingum. Því eru a'ð
auki búin kjör sem engu öðru
íslenzku verkafólki eru boðin
um miðja tuttugustu öld. Og
þótt það kunni að þykja undr-
um sæta þá verður þess ekki
vart að forsjón verkalýðssam-
takanna í latidinu, stjórn Al-
þýðusambands íslands, láti sig
á neinn hátt skipta: þær yfir-
troðslur og réttleysi sem hi'ð
erlenda byggingarféiag á flug-
vellinum býr þeim sém starfa
Iá vegum þess.
Hér verður ekki farið á
neinn hátt tæmamdi út í að-
búnað og viðurgerning við
verkafólkið hjá Hamilton, það
hefur þegar verið gert ýtarlega
í Þjó'ðviljanum.
En hér skal drepið á örfá
atriði sem sýna ljóslega við-
horf herraþjóðarinnar til hinma
, innbornu". Mætti það ef til
vill verða ýmsum leiðbeining
um þá framtíð sem amerísku
„verndararnir“ og þríflokkarnir
íslenzku ætla íslenzkum verka-
lýð fái þeir að rá'ða stefmunni
hér eftir sem hingað til.
Ha mittonbyggingarf élagið
hefur ekki gleymt að tryggja
heilbrigði verkafólksins eða
réttara sagt eftirlit með heilsu
þess. Til þess að annast þetta
starf hefur verið rá'ðinn til
félagsins bandarískur uppgjafa
dýralæknir og gefur sú ráðstöf-
un góða hugmynd um raum-
verulegt viðhorf herraþjóðar-
innar til íslenzka verkafólksins
og Islendinga almennt. Geta
menn farið nærri um þá ör-
yggistilfinningu sem nærvera
dýralæknisins skapar hjá
starfsfólkinu beri eitthvað út-
af í heilsufræðilegum efaum!
Eru þeir Bjarni Ben. og fé-
lagar hans ekki stoltir af því
að hafa fengið slíka ,,vernd“
Islendingum til handa og skap-
að þetta álit á þjóðinmi hjá
hinum bandarísku yfirboðurum
sínum ?
En það er ekki aðeins á
þessu sviði sem við-horf am-
eríkananna til Islendinga kem-
ur skýrt í ljós. Hér verða
nefnd tvö dæmi til viðbótar.
Komi íslemzk starfsstúlka
sem hjá félaginu vinnur ekki
á nákvæmlega réttum tima að
matbörði er ekki um þa'ð að
ræða að hún fái mat sinn, hlut-
skipti liennar verður þá sultur-
inn. Þess er strengilega gætt
að þessu sé ■ fylgt og ekki út
af brugðið.
Verð-i einhverjum það á að
Framhald á 11. síðu.
Nakin stúlka í bragga — Symfonia cellophane
,jNR- 3937“ se-ndir efitirf-arandi
grein undi-r fyrirsögniinni
..Þafeifcl-æti verndarans"! ,,Ný-
le-ga var mér sag-t iað í-silenzka
lögreglan hefði brotizt inn
í tóilf manna bragga Amerí-ku-
mianna og kom-ið þa,r að -rúm-
liggjandi, dr-UikkLnnii -stúlfeu is-
lenzkri. Hún var með stíf-
krampa, nakin, og á maga
hennar — á bjórinn be-ran —
vor-u skrifuð á ensfea tun-g-u
þakklætisorð fyrir dásamlega
skemmtun, sem stúlkan hafði
veitt.
Þetta er aðeins eitt þeiraa at-
vika, sem sögð eru úr siamlífi
íslenzkra stúlkn-a og Ameríku-
m'anna. Hve miör'g þeir-ra verða
laldrei -upplýst?
íslendLngum á Kefil-avíkurflug-
velli finnst í nauninni miikið
-uiji slifea atburði, þótt þeir séu
mörigu v-anir. Einstafca menn
eru þó svo hlekfctár iaf lestri
gitríðsæsingiahlaðaima, að þeir
hrist-a höfuðin og segja: M-ann-
iegt. Því skyidu þær ekki vera
sjálfráðar? (Því sky-ldu menn
drepa náungann, drýgj-a hór,
stela þjóð sinni o-g selj-a ann-
-arri?).
M-arg-a l-anga-r til -að upplýs-a
þjóð sínia um hið -sanna o-g vara
toana við þeirri hættu, sem
hemám hennar hefur í för meí
sér, vekja dómgreind hennar
og -auka siögæðisþrek hennar,
— -en vissu-lega mundi það
feostia þá vinn-un-a. — En það
er biturt að geta e-kki varað
þjóðina við því siðgæðisstr,ði,
sem fylgir hemáminu, í víð-
’kssmim blöðum, svo sem Morg-
unblaðinu, Alþýðublaðin.u, Vísi
og Tímanum, — og hvað
skyldu menn touigsia um það?
Geta þessi -máligögn látið sig
manngæzk-u miklu s-kipta, sjálf-
stæði og framför þjóðari-nnar?
— Huigsa menn, sem hafia ei-tt-
■hvað iað segj-a þjóð sinni, en
v-eTða að þegja: „Kapítalisminn
tapar á dómgreind og þroska
þjóðanjna“? — -Oig vita menn,
lað haSiaiTblöðin (sem eihgöngu
itúlfea manntoaitur, miairkleysur,
-bull) -eru mjög svo vi-nsæl með-
ial Bandiaríkjiamanna? Og .ná
undirritaður spyrja -upphátt:
Er það gróði stjórnarvaldanna,
ef íslendingar glata siðgæði
síniu, iað þeim sljóvgi-st dóm-
grei-nd, iað þeir taki nátthröfri-
unum með orðunum: „Halle-
lúja, toallel'úja!“; — Nr. 3937“
*
HL JÓMLE IKAGESTUiR skrifar:
,,Á þriðj'udagskvöildið var ég á
hljómieikum symfóníuhljóm-
sveit'arinnar i Þjóðleikhúsinu.
Það voru af hálfu listamann-
an-na stórfeng’.egir hiijómléifeaf,
einhverjir þei-r beztu sem ég
hef komið á hérlendis. En þó
lang'ar niig til að biðja forráða-
menn leikhússins að sjá um
leið-réttingu á tvennu, sem mér
finnst með öilu óhæft að sé
látið viðgan-gas't. Hið fyrra er,
iað einhvers staðar i húsinu,
sennilega nærri leiksviðíhu, er
klukka eða mótor, sem gefur
frá sér greinilégt gan-ghljóð
tik tak, tifc tak, í siféll-u, og er
slífct með öllu óþolandi, eink-
um og sér í lagi á hljómleik-
um. E-g tók fyrst eftir þessu
h-ljóði, þegar ég sá L-andið
gleymd-a hér á dög-Unum, -en
mér ofhauð, þegar ég heyrði
þetta -aftur. — Hi<tt atriðið,
sem ég vona, að leikhúsið geri
bót á, ©r sæl-gætissa-Iia á kon-
sertum. Hún er með öll-u óhæf.
Einkum og sér -í daigi ætti fólki
ekki 'að leyfast að meðhöndla
sellófan-pappiir inni í salnum á
meðan hljómiieifcarn-ir fara
fram. Það er nóg, að fólk blási
í nös og 'stilli isiig ekki um að
hósta í tím-a og ótínia, þótt ekki.
sé verið að hjálpa því ti.l við
þessar aukahljóðamyndanir
með því að látia það kaupa
isgiflóf'anpappír í hléi-n-u. — Á
þriðj-udagskvöldið v;ar leikin
heil sýmfónía fyrir aftan mig
þar sem ég'sat á konse-rtinum.
Fólikið hóstaði, iræsfcti síg, blés
í hös og dundaði við setlófan-
pofcana. Það v-ar óskemmtileg
symfónía. — Hljómleikagestur11,