Þjóðviljinn - 02.06.1953, Qupperneq 6

6) _ MÓÐVILJINN — Þriðjudagur 2. júni 1953
þióoyiuiNN
Útgefandl: Sameinlngarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurlnn.
Rltstjórar: Magnús Kjartansson (áb.), Sigurður Guðmundsson.
Fréttastjóri: Jón Bjarnason.
Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Bjarni Benediktsson, Guð-
mundur Vigfússon, Magnús Torfi Ólafsson.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Rltstjórn, afgreiðsia, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustig.
10. — Simi 7600 (3 línur).
Áakriftarverð kr. 20 á mánuði í Reykjavik og nágrennl; kr. 17
annars staðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið
Prentsmiðja Þjóðviljane h.f.
Heildsalaviðundrið enn að stækka
Fáir eiga um jafnsárt að binda úr stjórnmálaátökum við Einar
Olgeirsson og Björn Ólafsson. Hvað eftir annað hefur það gerzt
fyrir opnum tjöldum að hinn fáfróði hrokagikkur og kókakóla-
bruggari hefur orðið að viðundri, einmitt er liann taldi sig kom-
inn einna lengst í virðulegheitum. Gegn rökum og víðtækri þekk-
ingu Einars, hugsjónaeldi hans og stórhug, hefur þessi for-
vígismaður svartasta afturhalds landsins reynzt svo berskjald-
aður, að alþjóðarathygli hefur vakið. Nægir að minna á útreið
Björns Þessa, er hann sumarið 1944 sá ekkert framundan fyrir
íslenzku þjóðina nema hrun, hrun og aftur hrun og boðaði í ákafa
allsherjarkauplækkun og síversnandi lífskjör. Þennan áróður
flutti Björn Ólafsson jafnt úr illafengnu ráðherraembætti og úr
blaði því, sem hann heldur úti m.a. fyrir illa fenginn heildsölu-
gróða. Vísir og húsbóndi hans, Björn Ólafsson, átti þá engin orð
nógu fyrirlitleg um nýsköpunarstefnuna, sem Einar Olgeirsson
var tekinei að boða í Þjóðviljanum og á Alþingi. Hann lýsti yfir
opinberlega úr ráðherrastól að hann hefði ekki hugmyhd um neitt
fé, er hægt væri að nota til nýsköpunarframkvæmda. Til allrar
hamingju tókst að reka verulegan hluta af Sjálfstæðisflokknum
og Alþýðuflokknum til samvinnu við Sósíalistaflokkinn um ný-
sköpunarframkvæmdir, sem uriíu tímamót í atvinnusögu íslend-
inga, tryggðu alþýðufólki á íslandi betri kjör en þao hefur
nokkurn tíma notið og gaf þjóðinni atvinnutæki, sem nægja til
aó gera hana velmegandi'og tryggja stöðugar framfarir, væri
nýsköpunarstjórn við völd í landinu.
Frá seinni árurn er einna minnisstæðust meðferð Einars á
B:rni Ólafssyni í bátagjaldeyrismálinu. Bjöni sveittist við að
afsanna þá fullyrðingu Einars að enginn stafkrókur fyndist í
lögum fyrir hieiu óhemjulega okri með bátagjaldeyrinn. Og Birni
dagði ekki fávizkuhrokinn, hann hoppaði í vandræðum sínum af
einni grein fjárhagsráðslaganna til annarrar, flækti sig í mót-
sögnum og vitleysum þar til hann átti engan lagablett eftir
að standa á, stóð að lokum uppi til sýnis sem varnarlaus loddari,
e> leikið hefur svo klaufalega að loddarabrögðin eru öllum aug-
1 jós.
Þessar og fleiri viðureignir hefðu átt að vera Bimi Ólafssyni
oí ferskar í minni til þess að hann hætti sér í sama leikinn og
1944. En hann virðist staðráðinn í að verða mesta viðundur í
svjómmálum samtíðarinnar ,sem hægt verður að vitna til í
skopi og til aðvörunar áratugum saman. Hann hefur ekki getað
síillt sig um að taka til við hina glæsilegu nýsköpunaráætlun,
sem Sósíalistaflokkurinn birti í aðaldráttum í kosniagastefnu-
skrá sinni. Notar hann mjög sömu orðin og um nýsköpunar-
áætlun Einars 1944, þetta er „stefnuskrá fyrir glópa“, segir
hann. Einar tók rækilega i lurginn á honum í liinni stórmerku
grein sinni hér í blaðinu 28. maí. Björn reynir á furðu glóps-
legan hátt að snúa út úr þeirri grein á forsíðu Vísis í gær. Til
að sýna fram á útúrsnúning ráðherraas á þeim dæmum sem þar
eru nefnd, nægir að minna á.orð Einars: „Þessi dæmi eru tekin
til þess að sýna nokkra mynd þeirrar eyðslu og óstjórnar, sem
á sér stað á peningauppsprettu þjóðarinnar, vinnuaflinu, aðeins
til þess að sýna að það er hægt að gera miklu meira en nú er
gert á íslandi, aðeins ef stjórnað er með fyrirhyggju og hag
þjóðarheildarinnar fyrir augum“. Og síðar: „Sízt ber að skoða
þessi dæmi sem áætlun um fjáröflun, því auðvitað myndu, ef
iSósíalistaflokkurinn hefði forystu um stjórnarstefnu, lifskjör
verkalýðsins verða bætt frá því sem nú er, svo þeir fjármunir,
sem spöruðust við að taka upp skynsamlega stefnu, myndu ekki
fara allir í stórframkvæmdirnar, heldur að nokkru í að bæta lífs-
kjörin. Veruleg lán yrðu tekin til framkvæmda, því það er engin
ástæða til þess að pína þessa kynslóð til að borga um leið að
fullu allar þær miklu varanlegv. framkvæmdir, sem hún leggur í“.
Það talar skýru máli um máttvana ráðleysi Kókakóla-Björns,
að rangfræslur þær og útreikningai-, sem hann lætur blað sitt
flytja í gær, er eina svar hans við hinoi rökföstu grein Einars
OIgeirssonar frá 28. maí. Hér fer sem í fyrri viðureignum þess-
ara gerólíku manna. Heildsalaviðundrið verður enn meira við-
undur en áður. Og óhögguð standa orð Einars í greinarlok :
Stefnuskrá Sósíalistaflokksins er engin skýjaborg, heldur raun-
hæft framkvæmdamark stórhuga vinnandi þjóðar, sem vill' hrista
af sér hlekki erlends og innlends auðvalds og fá að búa frjáls
og sæl að síifum gjöfulu auðlindum og njóta ein arðsins af sinai
miklu yinnu. 1
Þjóðareining gegn her í landi
Frelsissfríð ©kkcir er hdið
Sá atburður hefur nú
gerzt, sem mun hvetja til
starfs og dáða alla. andstæð-
inga hervaldsins á íslandi, en
aftur á móti hrella geypilega
hina íslenzku forsvarsmenn
hersins og iþeirra fylgifiska.
Fjórtán landeigendur í
Vatnsleysustrandarhreppi
hafa á skörulegan hátt, fyrst
ir íslendinga, algjörlega neit-
að að selja land eða lands-
réttindi í hendur hins erlenda
herveldis og láta í engu
undan síga.
Herinn hefur gengið á lönd
þeirra, hafið þar óskunda og
hernaðaraðgerðir og í skjóii
íslenzkra stjórnarvalda brot-
ið landslög og mannréttindi.
í opinberu skjali, sem land-
eigendurnir hafa sent Bjarna
Benediktssyni dómsmáiaráð-
Iierra og Guðmundi í. Guð-
undssyni sýslumanni segja
þeir:
„Við undirritaðir landeig-
endur í Vatnsleysustrandar-
hreppi bönnum hér með
stranglega allar hernaðai’að-
gerðir, þar með taldar skot-
æfingar og umferð erlendra
herja um lönd okkar.
Við mótmælum þeim að-
gerðum, sem þar hafe. farið
fram og þeirri ósvífni að
leyfa slíkt að oss forspui'ð-
um.
Við 'irefjumst fullra skaða'
bóta fyrir öl! spjöll, ó'þæg.indi.,-
og tjón, sem við höfum orðið
fyrir og kunnum að verða af
' völdum skotæfinga, og að
þeir menn sem leyft hafa
þessar aðgerðir i heimildar-
leysi voru verði latnir sæta
þeirri þyngstu Vefsingu scm
lög leyfa að beitt sé gegn
landræningjum“.
Svo sem kunnugt er, hef-
ur bandaríski her.'nn sífellt
verið að færa út kvíarnar á
Suðurnesjum i þau tvö ár,
sem hana hefur hér dvalið.
Ot frá flugvellinum á að
rísa hin bandaríska her-
mannaborg, en frá vellinum
hefur herveldið teygt
hrammana í allar áttir suður
um og vestur að sjónum,
hann hefur kraf zt land-
svæða og brottflutnings
fólks, krafizt jarða- og hafna
afnota, krafizt sífellt stærri
æfingasvæða, gert áætlanir
um herskipaha&rr, veglagn-
ingar, stórbyggingar.
Það liggur í augum uppi
að slík ágengni herveldisins
annarsvegar og undanláts-
semi íslenzkra stjórnarvalda
hinsvegar leiðir til þess fyrr
en varir, að íslendingum
verður byggt út af Reykja-
nesskaga, fiskibæirnir verða
umkringdir vígvélum og víg-
hreiðrum, athafnasvæði
landsmanna þrengt meira og
meira og loks rekur að því
að þeim verður ekki vært og
hljóta að hverfa frá hinum
fengsælu fiskimiðum.
Hinir íslenzku ábyrgðar-
menn hersins, stjórnarvöld
landsins, hafa til þessa dags
látið í öllu undan ágengni
hersins og ýmist samið um
landsafsal eða látið hertaka
land eftir útgefnar tilkynn-
ingar eða kannski án til-
kynninga. Nauðugur hefur
margur látið land sitt og
gengizt undir ok herslns.
En 25. maí 1953 gerast
þáttaskil. Þá rísa upp 14
landeigendur, sem réttindi
Islendlnga tilkyuna á svo
stórbrotmn og virðulegan
hátt að öli.þjóðin beinir at—
hygli sinni til þ-'.rra.
Ilvað hefur gerzt? I raun-
inni það, sem hlaut að ske
innan tíðar, því að á sítí-
ustu tímum hefur leglð í loft-
inu sú vissa að strauir.hvörf
væru í nánd, að yfirgang-
ur hersins .yrði stöðvaður
áður ea hann snerti hjarta-
taugar þjóðarinnar, en jaf.v
framt yrði •refsivðndtnýr’.n
reiddur að ísleþzkum for-
svarsmönnurn. hersins.
Andspyrnuhreyfdngin ger-:n
her í landi, sem með hveri-
um degi verður storkari rg
víðtækari, heitir lande'gend-
um í Vatnsleysustranda:'-
hreppi fullum stuoningi í
hvívetnn við málstað þeirra,
því að málstaður þeirra er
■málstaður okkar, — mál-
staður allrar íslenzku þjóð-
ar’nnar. Við munum benda
þjóoinni á manndóm þeirra
og fordæmi. Mun svo cnn
reynast sem fyrr, að alþýða
manna mun dyggilegast
standa á rétti þjóðarinnar,
þegar á herðii'. Hinn mesti
styrkur fyrir þessa landeig-
endur svo og þjóðina i heiíd
er að lá.ta hernámsflokkana
fá áfall í kosningum þeim
sem framundan eru. Bíði
hernámsflokkarn'r hnekki,
mun þeim ekki vært ao halda
áfram á óheillabraut hel-
stefnunnar, cn upp verða
tek’nn nýr háttur og giftu-
samlegri í íslenzkum málum.
Víða um lönd er nú háð
frelsisstríð þjóða gegn er-
lendum yfirgangsþjóðum og
innlendum leppum þeirra,
gagn , •nýlendukúgurum,
gcgn erlendu fjármálavaldi
*--♦-•--♦--♦—■)-4 •-♦-•--♦-•--♦--
og hervaldi. Á síðustu miss-
erum hefur stefnt að því, að
‘bandaríska herveldið, með
samþykki íslenzkra stjórnar-
valda leggi undir sig landið
og þjóðlífið. Ennþá hefur
herinn á Keflavíkurvelli ekki
beinzt gegn öðrum en ís-
lenzku þjóðinni. Hann hefur
flutt spillingu inn í landið,
lamað eðlilegt atvinnulíf
landsmanna, múlbundið
stjórnarvöld landsins og sagt
iþeim fyrir verkum, beitt
fjármálavaldi til þess að
gera þjóðina ánauðuga
Bandaríkjunum og seilast æ
lengra og lengra til yfirráða
á landssvæðum og auðlindum
þjóðarinnar. Markmiðið er
að hremma orku og auðlind-
ir landsins til þjónustu við
tortímingaröfl hervaldsins,
sem stjóroað er af mönnum,
sem fyrirlíta sjálfstæðisvið-
leitni íslendinga. Enginn
gleðineisti hefur kviknað i
návist hersins, en skömm og
niðurlæg'ng af honum hlot-
izt.
Það hcfur verið stórt orð
og áherzlumikið í rnunni
Sjálfstæðismanna, að eignar-
réttur.'na væri friðhélgur.
Þeir hafa allra manna hæst
'hrópað um mannhelgi og
mannréttindi. Hvort rnan
ekki þjóðin áherzlur for-
manns Sjálfstæðisflokksins
Ólafs Thors, á þessuni orð-
um? En hvað er nú virtar
eignarrétturirm í kjördæmi
Ólafs Thors. Hver er mann-
helgia þar? Hversu mikill
vörður mannréttinda- er nú
Óiafur Thors, þegar vahi-
formaður fiokksin?, Bjarn'
Benediktsson, afsalar landi
viðstöðulaust eftir kröfum
liersjns. Þegar á reynir eiai
þetta innantóm orð, skvaldur
og lýðskrum.
En íslenzka þjóðin cr vökn-
uð. Hennar frelsisstríð er
hafið. Hún mun fara að
dæmi landeigendanna í
Vatnsleysustrandarhreppi og
krefjast þess að hernaðar-
aðgerðir á Islandi verði
stöðvaðar, herverndarsamn-
ingnum sagt upp og herinn
fluttur á brott.
Fyrsta sóknarlota okkar
er í kosninguuum, sem fram-
undan eru. Við hvetjum alla
þjóðholla. íslendinga til þess
að ganga inn í raðir and-
spyrnuhreyfngarinnar og
heyja með okkur fyrstu sókn
arlotuna í sigursælu frelsís
stríði þjóðarinnat.
G.M.M.
Y f irlýsing:
Hallgrímur Jénassou er í œsi4
spyrnuhreyfingunsii en ekki
Þgóðvarnarflokknum
Fylgiblað Morgunblaðsins birti
s.l. sunnudag svolátandi greinar-
stúf:
„Haligrímur Jónasson fordæm-
ir Þjóðvamarflokkinn.
, Svo sem kunnugt er sat -Hall-'
grímur Jónasson, ■ sem er einn
forvígismaður Þjóðvarnarílokks-
ins þessa svokölluðu þjóðarráð-
• stefnu gegn her í landi. Þar sam-
þvkkti hann m. a. eftirfarandi:
..Jafnframt, fordæmir þjóðar-
ráðsíefnan allan klofning meðal
þeirra, sem eru gegn her í landi,.
þar eð slíkt eykur aðeins styrk
forsvarsmanna.* herstnsi ■■
Ráðstefnan vill í þessu sam-
bandi skora á þá menn, sem
standa að útgáfu blaðsins „Frjáls
þjóð“ og nú hafa stofnað „Þjóð-
v.arnarflokk“ að, einangra sig
ekki frá hinni stóru meginfylk-
ingu andstæðinga hernámsins.“
Þar eð Hallgrímur Jónasson er
erlendis,- en ég .tel mig vel kunn-
ugan málum sökum samvinnu
við Hallgrím, vil ég gera al-
menningi grein fyrir hinu rétta
í þessu máli. Hallgrímur er ekki
og hefur aldrei verið „einn af
forvígigmönrium Þjóðvarnar-
■,jy ' •* Framháld á li; siðu.