Þjóðviljinn - 06.02.1954, Blaðsíða 10

10) — ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 6. febrúar 1954
Í^Sélma Lagerlöf:
KARLOTTA
LÖWENSKÖLD
14.
* sumarið færöi okkur þmmur og eldingar, þurrka og
molluveður, regndropa og næturfrost, eins og fiest önnur
sumur hafa fært okkur.
Thea Sundler drakk í sig hvert orö. Hvað var hann
að fara, hvað ætlaði hann að segja? Hún vissi það
ekki, en hún óskaði af öllu hjarta að hann héldi áfram,
svo aö hún fengi enn um stund að njóta hinnar hljóm-
* fögru raddar, hínna imaðslegu orða, hinna margbreyti-
legu svipbrigða.
— Skiljið þér mig? hrópaði hann. En ef til vill hefur
náttúran ekkert vald yfir yður. Hún talar ekki til
yðar leyndardómsfullum, máttugum orðum. Hún spyr
yöur aldrei, hvers vegna þér njótið ekki þakksamlega
hinna góðu gjafa hennar, hvers vegna þér grípið ekki
gæfuna meðan hún gefst, hvers vegna þér stofnið ekki
eigið heimili og giftizt ástvini yðar, eins og öll önnur
‘ mannanna börn gera á þessu blessaða sumri.
Hann lyfti hattinum og strauk hendinni yfir ennið.
— Þetta fagra sumar, hélt hann áfram, hefur orðið
Karlottu bandamaður. Sjáið þér til, þessi auður, þessi
! mildi, þessi hamingja hefur gert mig ölvaðan. Ég hef
gengið um eins og blindur maður. Karlotta hefur horft
á ásfc'- mína vaxa um deið og’þrá,mína, löngún mína til
að eignast hana.
Æ, þér vitið það ekki.. .. Á hverjum morgni' klukkan
sex fer ég að heiman og geng upp að prestssetrinu til
þess að drekka morgunkaffi. Þá kemur Karlotta til móts
við mig í stóra, bjarta borðsalnum, þar sem morgunloftið
berst gegnum opna gluggana. Hún er glöð og kvik eins
og flögrandi fugl, og við drekkum kaffið saman tvö
ein. Hvorugt prófastshjónanna er nærstatt.
Þéi’ haldið ef til vill, að Karlotta grípi þá tækifærið
' og tali við mig um framtíðaráætlanir okkar. Öðru nær.
Hún talar við mig um hina sjúku og fátæku, um þau
atriði í ræðum mínum sem vakið hafa sérstaka athygli
hennar. Hún hagar sér að öllu leyti eins og prestskonu
sæmir. Aðeins stöku sinnum og’ í gamni minnist hún
á kennslustarfið. Með hverjum degi hefur hún orðið mér
hjartfólgnari. Þegar ég kem aftur að vinnuboröi mínu, á
' ég erfitt meö að beina huganum að starfinu. Mig
dreymir um Karlottu. Ég er áður búinn að lýsa fyrir yður
hvernig ég ætla aö lifa lífi mínu. Nú dreymir mig um,
að ást mín geti losað Karlottu úr viðjum hins verald-
lega og hún vilji fylgja mér í litlu, gráu stofuna mína.
Þegar hann gerir þessa játningu, getur Thea Sundler
ekki aö sér gert og gefur frá sér hljóö.
— Já, vissulega, sagði hann. Þér hafiö á réttu að
standa. Ég hef verið blindur. Karlotta hefur leitt mig
að brún hyldýpisins. Hún hefur beðið eftir stund veik-
leilcans til aö fá mig til að gefa loforð um aö sækja um
kennslustarfið. Hún sá að sumariö rak áhyggjur min-
ar á flótta. Hún þóttist svo viss um málalokin aö hún
* viidi búa yður og alla undir það, að ég myndi breyta
um lífsstarf. En guð hefur verndaö mig.
Hann gekk þétt upp að Theu Sundler. Ef til vill las
hann úr andliti hennar að hún naut oröa hans, að hún
var gagntekin sælu og hrifningu. En honum var ekki aö
skapi að hún skyldi fagna mælsku hans, sem orsakaöist
af þjáningu hans. Það komu reiöidrættir í andlit.hans.
’ — En ekki skuluð þér halda, aö. ég þakki yður fyrir
* að hafa sagt mér þetta! hreytti hann út úr sér.
“ Thea Sundler fylltist skelxingu. Hann kreppti hnef-
' ann og reiddi þá upp fyrir frarnan hana.
— Ég þalcka yður ekki fyrir aö þér leystuð bindiö
frá augurn mér. Þér skuluö ekki gleðjast yfir því sem þér
* liafið gex*t. Ég hata yður fyrir að þér leyföuö mér ekki
að hrapa niður í djúpið. Ég skal aldrei sjá yður framar.
Hann sneri sér fi-á henni og hraðaði sér út á mjóa
1 stíginn milli hinna fögru rósa og út á þjóðveginn. En
Thea Sundler gekk inn í stofuna, og þar fleygði hún sér
í örvæntingu sinni niður x gólfið og grét sárar en hún
tiaföi ’nokkru sinni gert
f TRJÁGARÐINUM
Leiðin frá bænmn og upp aö prestsetrinu tók aðeins
fimrn mínútur fyrir mann sem gekk hratt og rösklega
eins og Karl-Ai’tur. En á þessum fimm mínútum hugs-
aði hann margar alvarlegar og strangar hugsanir, sem j,
hann hafði í hyggju aö endurtaka við unnustu sína,
strax og hann hitti hana. "
— Sjáum til! taútaði hann. Stundin er komin. Ekkert,,
getur stöðvaö mig. f dag veröa aö fara fram reiknings-.
skil. Hún verður að skilja, að hversu heitt sem ég elska
hana, getur ekkert fengið mig tii að sækjast eftir hin- '’
um jarðnesku gæðum, sem hún þráir. Ég verð aö þjóna'
guði, ég.á ekki annars kost. Fyrr nem ég mynd hennai\
burt úr hjarta 'mér.
Harrn fann til einhvers konar hreykni. Hann fann að ,.
orö, sem gátu sannfært og snortið, lágu honum á vörum
í dag. Geðshræring hafði komið róti á hugsanir hans,'
opnað dyr aö klefa í sál hans, sem hann hafði ekki fyrr 1
litazt urn í. í klefa þessum voi’u veggirnir þaktir safa-
miklum klösum og ilmríkum blómum. En þessir klasar
og blómknippi voni orö, dýrleg, Ijúf og litrík. Hann,
þurfti aðeins að stíga fi’am og tileinka sér þau. Allt
þetta stóð honum til boða. Auður, ólýsanlegur auður. ■
mznz.a
Kunnmginn: IXvaö virðist" þér erf
iöast í sambandi viö píanó?
Píanósnillinguriim: Aíborgunin.
—o—
Amerísk kvikmyiidaleikkona va:
aö sækia vegabréf.
Eruð þér giftar? spurði afgreiSslu
maðurinn.
Svona amiað slagið, svaraði leik
konan.
Viðsliiptavinurinn: Öll þessi tíma
rit sem þú hefur hér eru biind
full af glæpasögum- og morð
historium.
Rakarinn: Það er g-ert til að iát-í
hárin' rísa á höfði viðskiptavin
anna, svo hægara sé að klippa þá
—0—
Konan sem er að læra á bíl:
Nú velfc ég ekkert hvað óg á ai
gera.
Imyndaðu þér bara að ég sé viE
stýrið.

aöi. Paö er ekln gaman a.ð
þurfa að afþakka einhverja
skemmtun áf þeirri einu ágtæðu
áð hún á engin nothæf föt a'ð
fara í. Eh konan sern er bams-
hafandi hefur leyfi til að vera
í látlausari’ kjólum en kynsyst-
ur hennar; englnn ætlast til
þess að liún sé samkvæmis-
klædd, ef hún er látlaus og
snyrtileg er eklii meira krafizt..
Lausi jakkinn, sem hneppt.ur
er að framan er miðaður við
að nota spari. Hann er hafður
við svart pils sem er slétt og
þröngt a'ð necan; í hliðinni cr
felling, sem hægt er að spretta
upp þegar þörf krefur. Jaklc-
inn er saumaour úr sléttu ull-
aréfni, jakkinn er uppstæður
og ermarnar hálflangar. Hann
er mjög fallegur úr Ijósbláu
eða gi’áu eftii og þegar bamið
er fætt er þetta indæll sumar-

Ef maður er að leita a'ð
hversdagslegri flík, er köflótta
skyrtublússan alveg tilvalin.
Pyrst í stað má nota við hana
belti, síðar meir er hægt að
taka beltið af og nota biúss-
una beltislausa. Hana má
saurna úr ódýru srnáköflóttu
efni sem er hentugt og sér lít-
ið á.
Líka er hægt að notast við
flíkúr sem sgumáðar era upp
úr gömlu. Grái jijóHinn með
röndóttu bryddiá'gúnuin hefur
verið klipptur sundur pg inn i
Iiann skeytt föndóttum dúk og
við það fæst nægilég vidd.
Dúkurinn sern felldur er inn
í pilsið þarf að vera falsvert
breiðari en myndin .sýnir, til
þess að víddin sé nóg síðustu
vikurnar. Hægt er áð breyta
flestum einlitum kjó'um á þenri
an hátt. Hægt er áð velja köfl-
ótt, doppótt eða röndótt efni
til að skeyta inn x kjólinn og
brydda kjólinn um leið rneð
sama efní. Takið eftir því' að
dúknum er skeytt inn í pilsi?
þanúig að hann virðist verá
botn á djúpri fellingu; það ei
fallegra en að sauma hanr
beint við éfnið.
ú-í S
Þegar kona á von á barni
skiptir það miklu máli fyrir
hana, ef hún getur verið vel og
smekklega búin. En það er
ekki auðvelt; það verður að
reyna að dylja vöxtinn og það
verður einnig að taka t.illit
til þess að vöxturinn er alltaf
áð breytast. Við þetta bætist
að flestir eru svo illa staddir
fjárhagslega að um mikið af
nýjum fötum handa hinni verð-
andi móður er ekki að ræða.
Það er dýrt að eig.nast -barn,
og bamið sjálft þarf að fá
mikið af fötum sern útvega
verður í tíma. Barnið á for-
gangsréttinn og klaeðnaður
móðurinnar verðui’ að mæta af-
gangi.
Ef til vill skiptir það ekki
miklu máli, en það er leiðinlegt
ef rnóðirin unga getur ekki
komið sér upp viðeigandi klæðn-
jakki. Ef blóm eða skartgripur
er haft i jakkanum til skrauts
má nota hann við hvaða, tæki-
færi sem er.