Þjóðviljinn - 14.03.1954, Blaðsíða 4

Ik" - ÞJÖÐVILJINN — Simnudagur 14. marz 1954
f; &isMgFlpw©F^lMM Biástnsp tsiknaðl
Náííúran keppir við bæjarstjórnina um hreinsun á
Austurvelli — Útvarpsmenn sem aldrei ættu að
koma nálægt hljóðnema — Fréttamenn og írarn-
sagnarlist
FYRIR NOKKRUM dÖRum sendi
Siggi Bæjarpóstinum bréf, þar
sem hann kvartaði yfir ófærð-
inni á Austurvelli. Síðan hefur
það gerzt að komin er hláka,
og daginn sem hlákan hófst
hringdi Siggi í mig og gaf ó-
fagrar viðbótarlýsingar á Aust-
urvelli fyrsta hlákudaginn. Þeg-
_ar hann fór í vinnuna um
morguninn og lét sig hafa það
að fara yfir Austurvöll, var
vatnið þar í ökla. Þegar leið
áð hádegi var heldur farið að
draga úr vatnselgnum og það
sem eftir var dagsins virtist
náttúran keppast við að verða
á undan bæjarstjórn íhaldsins
með hreinsun á gangstígunum,
en hún hefði ekki þurft að
flýta sér neitt þess vegna, því
að þess hafa ekki sést nein
merki að bæjarstjórnin hygðist
hefja hreinsun. Hún virðist
setja allt sitt traust á náttúr-
una eins og fleiri, og hún
(náttúran) brást ekki í þetta
sinn. Nei, náttúran lætur ekki
standa upp á sig eins og bæjar-
stjórnin.
STEINI SKRIFAR eftirfarandi:
„Fréttirnar eru sjálfsagt það
útvarpsefni sem fæstir skrúfa
fyrir, þótt ýmislegt megi að
þeim finna. Ég ætla þó ekki
að gera innihald fréttanna að
umtalsefni, heldur flutning
þeirra, sem mér finnst stund-
um vægast sagt afleitur. Það
eru nokkrir starfsmenn Ríkis-
útvarpsins sem mega helzt ekki
nálægt hljóðnema koma og að
minnsta kosti fjórir þeirra eru
ótrúlega oft valdir til þess að
lesa fréttir. Það er ekkert við
raddir þeirra að athuga út af
fyrir sig, þær láta bærilega i
eyrum, eru hljómfagrar og þar
fram eftir götunum en gallinn
er sá að helmingur af orðunum
sem þeir segja drukkna ein-
hvernveginn í sjáfri röddinni
með þeim afleiðingum að frétt-
irnar fara fyrir ofan garð og
neðan hjá manr^^Iér finnst
illa farið að ií^pjskýrmæltu
þulir útvarpsins, Pétur Péturs-
son og Jón Múli skuli þurfa að
sóa sínum góða talanda á til-
kynningarupptugguna og aug-
lýsingarnar sem enginn nennír
að hlusta á nema hann hafi
sjálfur sett auglýsingu í út-
varpið og bíði eftir henni. ;Tei,
Pétur og Jón eiga að lesa
fréttirnar; hinir sem oftast hafa
lesið fréttir að undanförnu
geta tekið til við tilkynninga-
lestur. Ef ekki er gerlegt að
koma þessum skiptum í kring
er það vinsamleg tillaga mín að
fréttamenn útvarpsins verði
látnir fara á námskeið í upp-
lestri og framsagnarlist.
Með beztu kveðjum.
Steini“.

•--------------------------;------* \
Ritstjóri: Guðmundur Arnlaugason
f 7 ára skólapilfur skákmeist
ari Reykjavikur
I lér á íslandi er skákin að
V815a íþrótt æskunnar í sí-
TSiandi mæli. Vio eigum nú
18 ára Islands- og Norður-
IsE lameistara og 17 ára
Ber'kjavíkurmeistara, og gera,
▼Ssí: fáar þjóðir betur. Þessi
fra nsókn ungu mannanna er
Tofettir grósku, sem full ástæða
er til að gleðjast yfir- en hún
beídir einnig til þess, að eldri
fiolckarnir standi sig ekki eins
veJ og við hefði mátt búast.
Ýn is þeirra nafna, er hvað
œestar vonir voru tengdar við
fyiir fáum árum, heyrast nú
a2k ins sjaldan nefnd. En hér
em margar orsakir að verki:
Tafllok eftir
H snri Rinck
ABCDEKOH
1 Uátur á að vtnna.
X&tsn á 2. síðUL
heilsubrestur og an.nríki, að
ógleymdum Keflavikurflugvelli
en þar dve’jast nú ýmsir af
snjöllustu skákmönnum okkar.
Af þeim ungu mönnum, er
við skák fást, hafa fáir tekið
örari framförum en Reykja-
víkurmeistarinn nýi. Ingi R.
Jóharmsson. Hann er aðeins 17
ára, nemandi í 2. bekk Verzl-
unarskólans. Ekki munu vera
nema tæp 4 ár síðan hann
kom i Taflfélagið, en hann hef-
ur teflt á flestum mótum síð-
an, og jafnframt hefur liann
hag.nýtt sér skákbókakost
Landsbókasafnsins betur en
nokkur annar á þeasu tíinabili
enda er hann orðirm vel þrosk-
aður skákmaðu’’.
Hér fer á pftir ein skák frá
Reykiavíkurmót'nu. viðureign
Inga við Benóný Benediktsson,
er varð annar. Benóný er hug-
kvæm”,r og hættulegur sóknar-
skákmaður en í þcssari skák
ee'. hoP”“’ "ugin færi gefin
til að beitr þvi. Ingi metur
stööuna ráttar. fer yfir í tafl-
lok þar sem hánn á peði
minna, en stöðumunuripn meira
en vegur það upp.
Ingi K. Benóný
1 e2—e4 e7—efi
2 d2—d4 d7—d5
3 Rbl—c3 1 cc
4 Rgl—e2 Rg8—e7
5 Bcl—e3 d5xe4
6 -a.2-—-a3' Bb4xc3f
7 Re2xc3 f7—f5
8 Í2—f3 Re7—d5
Staðasi er vantefld. P)
peðið fær hvítur einhverjar
bætur, hvernig sem farið er að.
Riddaraleikurinn lítur vel út
Og er líklega bezta framhaldið.
9 Rc3xd5 c6xd5
10 f3xe4 Dd8—h4f
10. fxe4 kemur ekki til greina
vegna 11. Dh5 og svarti kóng-
urinn fer lika á flakk, dxe4
hefur einnig sína ókosti: eftir
11. Bc4 verða hvítu biskupam-
ir all öflugir.
11 Be3—12 Bh4xe4f
12 Bfl—e2 0—0
Benóný leggur ekki út i Dxg2,
B^3, sem varla er von!
13 0—0 f5—f4
En hér reið áreiðanlega meira
á að koma nýjum manni fram
á völlinn: Rc6.
14 Hf 1—el De4—Í5
15 Be2—dS Df5—g4
16 Ddlxg4 Bc8xg4
Ekki veit' ég, hvort svartur
hefur talið sig heppinn að ná
dro11n inga ks.upum. en hitt er
víst, að anhmarkamir ú stöðu
hahs em jafn greihilegir eftir
sem áður: e-línan, er hvítur
ræður yfir, og 7; reitaröðin,
sem hann nœr eihnig á sitt
vald.
17 Hed—e7 Bg4—d7
Eitthvað hlýtur að vera bogið
við leik, sem bindur báða léttu
mennina. Svartur má ekki halda
daúðahaldi í peðið. Með 17.
Rc6 18. Hxc7 Hf7 má sigrast
á hróknum og ná 7. röðinni. eti
þá tapast annað peð: 19.
Bxh7f Kf8 20. Hxf7f Kxf7.
Líklega er bezt að leika 17.
Hc8 og því næst Rc6.
18 Hal—el Hf8—d8
19 He7—e5 c7—c6
Staðan verður ljótari og
Ijótari, svartur varð að leika
Rc6.
20 Bf2—Ii4 Hd8—f8
21 He5—e7 h7—h6
22 Bd3—g6 b~—b6
23 g2—g3 f4—f3
Svartur hleypir biskupnum
ekki til e5 meðan ha.nn getur
komið í veg fyrir það.
24 Kgl—f2 Bd7—g4
25 Hc7—1>7 Bg4^-c8
26 Hb7—c7 Bb8—a6
Loksins fellur peðið, enda hót-
aði hvítur Hel—e7.
27 Hc7Xc6 Bc8—f5
28 Bh4—e7
Hvítur sýnist nú vinna skipta-
mun, en svartur nær honum
aftur í næsta leik.
28 . . . Bf5xg6
29 Be7xf8 Bg6—e8
30 Helxe8 Ha8xe8
31 Bí8—d6 Kg8—h7
32 BdG-—e5 Ra6—c5
33 J4xc5
Þetta leiðir til vinnings, en
mér liefði' þótt Hc7 fallegri
leið. Hvítur heldur þá svarti
lengur í úlfakreppunni og
vinnur þar að auki lið, frek-
ar tvö peð en eitt.
33 ... . He8xe5
34 c5xb6 a7xb6
35 Kf2xf3 IIc5—föt
36 Kf3—e3 b6—b5
37 Hc6—c5 g7—g5
Gildran (Hxb5. d4f og Hxb5)
bendir til þess, að hvitur sé í
tímaþröng, en svo mun þó ekki
hafa verið.
38 Ke3—e2
39 Hc5xb5
40 a3—a4
41 Ke2—e3
42 a4—a5
43 Hb5—b3
44 Ke3—d3
45 a5—a6
46 Iíb3—a3
47 b2—b4
48 b4—bö
49 Ha3—al
50 Hal—gl
51 Kd3—d4
52 a6—a7
53 Kd4—c5
' 54 b5—1>6
55 b6—b7 c
g5—gl
Hfð—h5
Hb5xh21
Hh2xc2
Hc2—c4
Hc4—e4f
h6—hö
He4—e-8
h5—h4
h4xg3
He8—f8
«3—g2
Hf8—f3i’
HÍ3—b3
Hb3—b4f
Hb4—a4
d5—d4
svartur gafst
loks upp.
T 1 M I :
1.35 2.37
1 4. dæmi Sveins
Halldórssonar
ABCDEFGH
Mát í 3. leilc.
Luuku á 2. síðiu