Þjóðviljinn - 07.04.1954, Blaðsíða 4

4) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 7. april 1954
$ér<i
Miimingarorð
Hinn 25. fyrra mánaðar lézt er séra Óli varð að láta af
á heimili sínu, Odda á ísa- prestsskap.
firði séra Óli Ketilsson eftir Séra Óli Ketilsson var ó-
stutt en þungt dauðastríð. Var venjulegur maður vegna mik-
. hann harmdauði ölium þeim, alla gáfna sinna, sérstæðrai
. sem þekktu hann, sakir mann- drenglundar og ljúfmennsku.
kosta hans og andlegs atgerfis. prúðmennsku og hógværðar,
Hann var fæddur á ísafirði Hann var maður hógvær og
26/9. 1896 og uppalinn þar, lítt gefinn fyrir það að halda
. sonur hjónanna Ketils Magnús- s®r fram> var þyí hlédrægut
sonar, skósmiðs þar og Guð- maður. Hann rækti öll sín
rúnar H. Bjarnadóttur, Snemma störf svo af bar, þannig var
bar á óvenjulegum gáfum hans hann mikill kennimaður og
og skörpu athygli. Hann varð raddmaður svo af bar. Hann
því snemma læs og tók skjótum var mimig sem skrifstofumaður
- framförum í bamalærdómi sín- hinn færasti og allt lék í hönd-
um. Mun hann hafa verið um um hans einnig þar, þánnig
átta ára er hann tók með sjálf- var hann listaskrifari og allur
um sér að lesa dönsku og reyna frágangur hans í starfi eftir
að stauta sig fram úr henni. hvh Hann var stærðfræðingur
Slíkur var áhugi hans þegar mikill og léku því tölur í hönd-
fyrir bóklegum fræðum. um hans 1 starfi °8 nami sam og
Meðan hann var því enn annaf5 bóklegt nám. Hann var
innan við fermingu, tók hann afburða ræðumaður, lagði hann
að nema undir inntökupróf i engu síður í þeim áherzlu á
menntaskóla. Tæplega 19 ára hið siðferðilega í fari manna
að aldri brautskráðist hann svo
úr Menntaskólanum í Reykja-
vík með góðri einkunn, en um
- haustið sigldi hann til Dan-
merkur og lagði þar stund á
verzlunarnám í eitt ár, en kom
að því loknu heim til íslands
aftur og stundaði verzlunar-
• störf á ísafirði frá 1916—1921,
að hann hóf nám í guðfræði-
deild Háskóla íslands;.
Hann lauk þaðan knndidatá-
prófi 14. febr. 1925 með góðri
I, einkunn. Fjórtán dögum síð-
ar var hann settur prestur í
Ögurþingaprestakalli í N.-ísa-
fjarðarprófastsdæmi og vígður
prestsvígslu í dómkirkjunni í
’ Reykjavík 8. marz sama ár af
báverandi biskupi, Jóni Helga-
syni. og breytni en hið trúarlega
Hann kvæntist 11. nóv. 1917 atriði. Hann vandaði breytni
eftirlifandi konu sinni Maríu sína og var vammlaus maður í
Tómasdóttur. Eignuðust þau öllu dagfari sínu og lífi. Þannig
hjón 5 börn, sem öll eru á lífi, vildi hann að allir lifðu í anda
þrjár dætur og tvo sonu, hin kenninga Jesú Krists og vönd-
mannvænlegustu, sem hafa uðu svo líf sitt sem kostur væri
orðið foreldrum sínum til mik- á bæði leynt og ljóst. Honum
illar gleði í lífinu. Prestsstörf var ekki nægilegt, að hin ytri
stundaði séra Óli til ársins hlið lífsins væri fáguð, heldur
1947, í janúar, en þá kenndi vildi hann að hjartað væri það
hann þess sjúkdóms, sem gerði einnig. Hræsni þoldi hann ekki.
honum prestsstörfin ómöguleg, Hann vissi það vel, að kalkað-
en eins og kunnugt er, er Ög- ar grafir hið ytra og fágaðar
urþingaprestakall örðugt yfir- hafa miklu minna að segja
ferðar, þar verður nálega að en ef þær væru slíkar að inn-
fara allt á sjó, en áætlunar- an. Séra Óli skildi það, að
ferðir engar þar um presta- af gnægð hjartans mælir munn-
kallið, sem presturinn getur urinn og að samræmi yrði að
treyst á, verður hann því að vera á milli breytni og hugs-
hafa sinn eigin bát, en ein- unarháttar, annað væri ekki
yrkjabónda örðugt að setja sæmandi eða heilbrigt. Því tók
hann að og frá sjó í hvert hann nærri sér allt sýndar líf,
sinn, sem eitthvað var farið allar blekkingar í fari manna.
út af heimili. Varð séra Óli því Hann horfði því með skelfingu
að hætta prestsþjónustu, nauð- á þau átök og þá þróun síð-
ugur viljugur, þar sem hann ustu ára sem átt hefur sér
var orðinn gjörsamlega ófær til stað í stjórnmálalífi okkar ís-
ferðalaga ekki sízt vegna þeirra lendinga. Hann fordæmdi allar
aðstæðna, sem hann varð að þær blekkingar og yfirborðs-
búa við í prestakalli sínu. hátt, sem átt hefur sér stað í
Gerðist hann því sýsluskrifari á opinberu lífi þjóðarinnar. Hann
ísafirði, og gegndi hann því horfði með skelfingu á viðskipti
starfi til dauðadags eða rúm okkar við aðrar þjóðír og und-
7 ár. anlátssemi við þær og vafa-
Svo var ástatt, er séra Óli sama meðferð á réttindum okk-
kom í prestakall sitt að þar ar, hinum heilaga rétti til gæða
var enginn samastaður fyrir og gagna þessa lands, því var
prestinn að hverfa að. Fyrir- hann ■' einlægur andstæðingur
rennari hans, séra Sig. Stefáns- þeirrar steí’U’, sem tekin heíur
son í Vigur hafði búið þar á verið upp hér að leyfa erlendu
eignarjörð sinni. Bjó séra Óli herveldi setu á íslenzkri grund.
fyrst í Súðavík, síðan á Dverga Hann sá ekki aðeins, spillingu
steini í Álftafirði, en 1933 stjórnmálamanna okkar í því
flutti hann að Hvítanesi í Ög- sambandi og óheilindi þeirra
ursveit, en þá jörð hafði ríkið og blekkingar í þeim málflutn-
þá keypt sem prestssetur, og ingi öllum, heldur sá hann að
fluttu þau hjón því þangað, nær yrði gengið tilverumögu-
þar sem þau bjuggu til þess, leikum- þjóðarinnar. Hann sá að
frekari spilling þjóðarinnar
hlaut að sigla í kjölfarið með
afsali réttinda og hersetu í
landinu. Slíkt hefur líka komið
á daginn og sjáum við lítt
fyrir endann á þeim harmleik
enn, fái slík stefna að þróast
hér eftir sem hingað til. Það
var áhyggjuefni hans hið
mikla.
Séra Óli Ketilsson var ein-
lægur vinur og stuðningsmaður
allra þeirra sem minnimáttar
voru og bágt áttu. Þessvegna
var hann vinur alþýðunnar í
þessu landi og fylgdist vel með
málum hennar. Hann vildi taka
þátt í kjörum hennar og stóð
við hlið verkamanna fyrir bætt-
um kjörum þeirra. Hann horfði
með velþóknun á störf erfið-
ismannsins og vildi, að Iiánn
bæri úr býtum í "samræmi við
erfiði sitt. Á rétt hans þoldi
hann því ekki að væri gengið,
fjárplógsmenn voru þvi óvinir
hans fullkomnir, og þeir, sem
rökuðu saman gróða af erfiði
og sveita daglaunamannsins.
Slíkt ranglæti þoldi hann ekki,
þar sem það átti sér stað.
Séra Óli Ketilsson var ham-
ingjumaður i einkalífi sínu.
Hann hafði eignast ágæta konu,
sem stóð við hlið hans trygg
og trú og bar með honum sorg-
ir og þjáningar og tók fullkom-
jnn þátt í gleði hans. Ástríki
þeirra hjón var mikið, enda
maðurinn ástríkur heimilisfað-
ir. Hann vakti því yfir velferð
fjölskyldu sinnar og umvafði
hana ást og umhyggju sinni.
Einkalíf hans var því með
ágætum að þessu leyti öllu, gn
hann bar þann sjúkdóm, sem
varpaði skugga á líf hans hin
síðari ár. Og honum var full-
komlega ljóst, að hverju stefndi
með heilsu hans og líf, að
hann yrði jafnvel að kveðja
þetta líf með stuttum eða eng-
um fyrirvara. Hann var því á-
vallt viðbúinn kallinu hinzta.
Hann var viðbúinn því að mæta
fyrir dómaranum mikla sem
nokkur maður getur verið. Dag-
far hans var slíkt, trú hans var
slík og drengskapur að fylgja
sannfæringu sinni og kalli
hjarta síns. Því er minningin
um hann björt og fðgur, þar
ber ekki skugga á. Honum
þakka ég ágæt kynni og vel-
vild og stuðning frá því fyrsta,
að ég tók við ísafjarðarpresta-
kalli, nýlega kominn frá próf-
borðinu óreyndur og fákunn-
andi í miklu og umfangsmiklu
starfi og vandasömu. Engum
hef ég kynnst, sem stendur hon-
um framar í vitund minni. Slík-
ur var hann. Hann var gim-
steinn sem glóði og bar birtu
vítt um. Á slíkum mönnum
hvílir jafnan íslenzk menning,
sem halda á réttí lands og
þjóðar. Þeir eru stólpar hennar.
Þeir eru hinn sanni hjartslátt-
ur hennar. Á þeim byggir hún
tilveru sína. Blessuð sé því
minning hans.
Ástvinum hans votta ég inni-
legustu samúð mina og bið guð
að gefa þeim líkn í þungri
þraut.
Sig. Kristjánsson
★
Við andlát séra Óla Ketilsson-
ar hefur Sósíalistaflokkur ís-
lands misst traustan samherja
og einlægan vin.
Framhald á 8. Síðu.
* -----------------------------------------\
Stúlka
getur fengiö stöðu við flugvélaafgreiðslu Flug-
málastjórnarinnar á Keflavíkurflugvelli. — Um-
sóknir, er tilgreini menntun og fyrri störf, á-
samt ljósmynd, sendist skrifstofu minni á Kefla-
víkurflugvelli fyrir 9. þ.m.
Reykjavík, 2. apríl 1954.
Flngmálastjórmn
Agnar KoSed-Hansen
Hásmæðraíélag Beykjavíkns
Aðalf undur
félagsins verður haldinn 1 Borgartúni 7, fimmtu-
dag 8. apríl kl. 8.30 e.h.
Venjuleg adalfundarstörf og önnur mál, er
fram kunna að koma.
Stjórnin
Vönibílstjésalélagið Þróttu?
Fuxtdur
verður haldinn í húsi félagsins í dag, miðvikudag
klukkan 8.30 síðdegis.
Dagskrá;
1. Bréf frá A.S.I. um uppsögn samninga.
2. Önnur félagsnaál.
Félagsmeiui sýni skírteini við innganginn.
Stjórnin
Hlutverk þakrennanna — Lesa þakrennueigendur
engin blöð - eða eiga þeir í regnhlííagerð? — Bréí
um danska tíkalla
ALLTAF ÞEGAR rignir og alltaf
þegar snjór er og sólbráð hefja
þakrennurnar á húsunum við
Laugaveginn sitt óheillastarf.
Við, sem dæmd erum til að
ganga Laugaveginn. þótt ekki
sé nema brot af honum, finnum
þetta all óþyrmilega. Um leið
og maður hoppar út úr strætis-
vagninum við Klapparstíginn,
dokar aðeins við til að draga
andann og rétta sig úr kútnum
sem maður hefur komizt í í
þrengslunum í vagninum, kem-
ur feikileg vatnsgusa yfir mann,
rennur niður hnakkann, inn
með frakkakraganum og niður
á bak. Þakrennurnar haga sem
sagt starfsemi sinni þannig að
þær safna saman nokkurra
mínútna rigningu og senda síð-
an dálítið verklega gusu yfir
grandalausa vegfarendur. ,Og
vegna þess arna þorir engimi
að líta í búðarglugga í rigningu,
hversu girnilegan vaming sem
þeir sýna. Þetta þakrennu-
vandamál er aðeins nokkrum
árum eða mánuðum yngra en
sjálfar þakrennurnar og í mörg
ár hafa vegfarendur borið sig
upp undan þessu í öllum blöð-
um, í Bæjarpósti, Velvakanda,
Hannesi, Bergmáli, Baðstofu-
hjali, en svo virðist helzt sem
þeir þakrennueigendur lesi eng-
in blöð. Manni gæti jafnvel
dottið í hug að þeir ættu í
regnhlífagerð.
Og því fer fjarri að það sé
Laugavegurinn einn sem getur
státað af biluðum þakrennum.
Kvartanir berast úr öllum
hverfum bæjarins. Gamlar þak-
rennur detta sundur af elli,
nýjar og nýlegar þakrennur
stíflast af ryki, óþverra, dúfna-
skít o. s. frv. Þeir eru teljandi
þeir húseigendur sem hugsa um
að halda sinni þakrennu
hreinni eða heilli, og manni
dettur ósjálfrátt í hug, hvort
ekki væri ástæða til að verð-
launa þá.
SVO HEFUB, Bæjarpóstinum
borizt bréf frá Aðalsteini.
„Kæri Bæjarpóstur. Nýlega
fréttist frá Danmörku, að inn-
kalla eigi alla núgildandi tíu
króna seðla þar í landi. Nú
vill svo til að H. C. Andersen
hefur hlotnazt sá heiður að
skarta þar til vinstri handar
(en storkurinn til hægri) á
annarri hliðinni. Nú spyr ég,
hvort útsendari McCarthy’s
sem hreinsaði öll bókasöfn
bandarísku upplýsingaþjónust-
unnar af bókum H. C. Ander-
sen hafi rekið augun í myndina
af gamla manninum og hafi
krafizt þess við rétta aðila, að
breytt yrði um seðla. Land sem
á stærstu eynýlendu í Ameríku
verður að forðast allt óame-
rískt. Hve lengi fær Thorvald-
sen að vera á fimmkallinum?
Ef einhver veit aðra skýringu
á málinu, þá ætti það að koma
í ljós. Með beztu kveðjum.
Aðalsteixin.“