Þjóðviljinn - 24.07.1954, Blaðsíða 6

— MÓÐVILJINN — Laugardagur 24. júlí 1954
þJÓOVIUINN
SósiallatafloUrurlnn.
Slgarður GuSmundsaoa.
Otgófandl: Samelnlngarflokkur alþýOu
Ritatjórar: Magnús Kjartansson (áb.),
Fréttaatjóri: Jón Bjarnason.
BlaOamenn: Aamundur Sigurjónssor.. Bjaral Benedlktsaon, GuS-
mundur Vlgfúsaon, Magnús Torfi Ólafsson.
Anglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson. ,
Ritatjóm, afgrelOsla, augiýsingar, prentsmiOJa: Bkólavörðnstlg
UB. — Sími 7600 (3 línur).
Ankrlftarverð kr. 20 & mánuðl i Reykjavtk og nAgrennl, kr. lt
nnnars staðar á landinu. — Lausaaöluverð 1' kr. eintaklð.
PrentsmlÖJa PJÓðviljana h.f.
Þjóðhættiilegt skemmdarstarf
Skyldi þaö geta gerst nokkursstaðar nema á íslandi að
stórvirkustu framleiðslutæki þjóðarinnar liggi stöðvuð
vikum og mánuðum saman án þess að stjórnarvöld lands-
ins grípi til skjótra og raunhæfra úrræða til þess að setja
atvinnutækin í gang og tryggja rekstur þeirra?
Áreiðanlega ekki. En það er ekki nóg með að ríkisstjórn
Sjálfstæðisflokksins og Framsóknar standi sjálf uppi úr-
ræðalaus og máttvana gagnvart þeirri staöreynd að mest-
aliur togaraflotinn liggur bundinn vegna þess aö afæturn-
ar í þjóðfélaginu ganga svo nærri afkomu hans að rekst-
urinn er oröinn vonlaus að óbreyttum aðstæðum. Ríkis-
stjórnin hefur einnig gerst ber að því furðulega tiltæki aö
stöðva störf togaranefndarinnar um nær þriggja vikna
skeið og var þó nefndin komin fast að því að skila endan-
legri skýrslu og tillögum til lausnar á vanda togaraút-
gerðarinnar.
Síöan hefur staðið yfir stanslaust rifrilch og skæklatog
innan stjórnarflokkanna og ríkisstjórnarinnar. Er höfuð-
rifrildisefnið úthlutun á bílum til gæðinga og viidar-
manna stjórnarflokkanna. Hafði stjórnin tilkynnt að
ftuttir yrðu inn 800 bílar en umsóknir sem borizt hafa
munu nema um níu þúsundum! Gengu síðan klögumálin
á- víxl í stjórnarblöðunum og fór ekki á milli mála að hér
var um málefni að ræða sem stjórnarflokkarnir töldu ó-
líkt mikilvægara en hvort togaraflotinn væri starfræktur
eða lægi bundinn við landfestar. Töldu báðir stjórnar-
íiokkarnir miklu varða aö gengið yrði þannig frá úthlut-
unarvandamáli þessu að á hvorugan hallaði .enda hefur
bílaúthlutunin verið eitt mikilvægasta tæki valdamanna
stjórnarflokkanna til þess að tryggja aðstöðu sína og
hagsmuni.
Meöan tíma og starfskröftum ráðherranna er varið í
reiptogið um bílana liggja yfir 30 nýsköpunartogarar
bundnir. Verður ekki annaö séð en ríkisstjórnin sé ráðin
í að binda togarana ailt til hausts og jafnvel lengur.
Gjaldeyristapið af stöðvuninni nemur % milljón á dag,
eða um 70 milljónum króna sé gert ráð fyrir að stöðvunin
vári í þrjá mánuði.
Stöövun togaraflotans stefnir í augljósa hættu þeim
þýðingarmiklu og hagstæðu viðskiptasamningum sem
þjóðin hefur náð og tryggðu öruggan markað fyrir alla
fiskframleiðsluna. Það eru sáralitlar eða jafnvel engar lík-
ur til aö ísland geti staöið við geröa samninga í þessum
efnum með því að togaraflotinn, afkastamestu fram-
leiðslutækin, liggi bundin mánuðum saman.
Því lengur sem togaraflotinn liggur, því erfiðara mun
reynast að endurheimta til starfa á skipunum þann mikla
fjölda sjómanna sem hrakinn hefur verið í land vegna
lélégra kjara og stððvunar ríkisstjórnarinnar.'Er þó tog-
araútgerðinni á því mikil og brýn nauðsyn að missa ekki
af þeim dugmiklu og vönu togarasjómönnum sem stund-
að hafa þessa atvinnugrein árum saman og eru viður-
kenndir afkastamestu og beztu sjómenn sem nokkur
fiskveiðiþjóð hefur á að skipa.
Þannig hníga* öll skynsamleg rök að einni og sömu
niðurstöðu: Að binda togaraflotann við landfestar og
stöðva störf togaranefndarinnar er ekki aöeins hið versta
skaðræðisverk sem ríkisstjórnin hefur unnið heldur bein-
línis augljóst og þjóðhættulegt skemmdarstarf gagnvart
ísienzku atvinnulífi. Með þessu atferli er verið að stefna
framtíð togaraútgerðarinnar í fullkomna tvísýnu, svipta
þióðina milljóna tugum í gjaldeyri, gera tilraun til aö
eyðileggja dýrmæta markaði og hrekja íslenzkt vinnuafl
í vaxandi mæli frá framleiðslunni og í stríðsundirbún-
1) f ' '■ ■ i
ingsstörf hernámsliðsins.
Þessi frammistaða ríkisstjórnarinnar er með þeim hætti
að henni væri sæmst að viöurkenna afglöp sín og getu-
levsi og segja af sér störfum. Ríkisstjórn sem ekki er þess
umkomin aö tryggja áframhaldandi rekstur þýðingar-
méstu atvinnutækja þjóðar sinnar er ekki verkefni sínu
vaxin og henni ber skylda til aö viðurkenna þá staðrejmd
nieð. því að afsala sér þeiri’i ábyrgö sem hún hefur tekiö
sér á heröar en rís á engan hátt undir.
Erlond
í í ð i sa d i
Sjú Enlæ.
hin árangursríkasta sem haldin
hefði verið síðan heimsstyrjöld-
inni siðari lauk. Fleiri hafa far-
ið svipuðum orðum um ráð-
stefnuna. Það sem greinir
samningana sem gerðir voru í
Genf frá öðrum svipuðum
samningum, svo sem samningn-
um um vopnahlé í Kóreu, er
hvað samningamir um Indó
Kína eru yfirgripsmiklir. Þar
Vjatéslav Molotoff.
er ekki einungis ,um það að
ræða að bppdinn hafi verið endi
á vopnaviðskiptin. Samkomulag
náðist einnig um lausn hinna
pólitísku vandamála. Verði
samningarnir haldnir verður
Viet Nam sameinað undir eina
stjórn innan tveggja ára. Þá
verða þrjú sjálfstæð og full-
valda ríki í Indó Kína og
franski herinn fer þaðan á brott
fyrir fullt og allt. Ef allt geng-
ur eftir áætlun hefur þvi ráð-
stefnan í Genf fundið algera og
varanlega lausn á þeim vanda-
málum, sem hún glímdi við.'
17"jarni samninganna um Indó
Kína er ákvæðið um sam-
einingu landsins með kosning-
um. Georges Bidault, sem var
utaTiríkisráðherra Frakklands
framan af ráðstefnunni, tók
ekki i mál að ræða stjómmála-
hlið deiliuriáJarma í Ir.dó Kína.
hersins. Meðan Bidault fór með
umboð Frakka á ráðstefnunni
i Genf gerði hvorki að reka né
ganga. Skriður komst ekki á
samningana fyrr en stjórnin
sem Bidault sat í féll og Pierre
Mendés-France tók við forystú
frönsku samninganefndarinnar.
Orsökin var að Mendés-France
tók allt aðra afstöðu til kosn-
ingamálsins en Bidault. Hann
féllst á að semja um stjórn-
málaatriði og hemaðaratriði í
einu.
T^ýzkaland og Kórea hafa ver-
* ið klofin árum saman um
hernámssvæðamörk og hver
tilraunin á fætur annarri til að
sameina þau hefur farið út um
þúfur. Vesturveldin og Sovét-
rikin hafa haldið fram sinni
sameiningarleiðinui hvort. Til-
laga Vesturveidanna er sú að
Sameinuðu þjóðirnar hafi yfir-
stjórn þingkosninga í þess-
um löndum, þau verði samein-
uð undir eina stjórn og fái fullt
frelsi til að eanga í hernaðar-
bandalög við önnur ríki. Sovét-
stjórnin heíur hins vegar lagt
til að stjórnir beggja hluta
Þýzkalands og Kóreu komi sér
saman um fyrirkomulag kosn-
inga og framkvæmi þær og svo
verði búið um hnútana frá upp-
haffi að ríkin verði ekki hluti
af neinu hernaðar'bandalagi.
T Indó Kína hefur þessi síðari
leið verið farin. Þar eiga
stjórn sjálfstæðishreyfingar-
innar og leppstjórn Frakka að
hefja undirbúning kosninga
Pierre Mendés-France.
haldið á einnig að fylgjast með
framkvæmd kosninganna en
hún hefur engin bein afskipti af
þeim. Loks er það einn af
hornsteinum samninganna sem
gerðir voru í Genf, að ríkin í
Indó Kína skuldbinda sig til að
ganga ekki í nein hernaðar-
bandalög og leyfa enga erlenda
hersetu né erlendar herstöðvar
í löndum sínum. Þessi ákvæði
Antliony Eden.
eiga að tryggja hlutleysi rikj-
anna og stjórnimar sem að
samningunum standa skuld-
binda sig til að sjá um að hlut-
leysi Indó Kína verði virt.
John Foster Dultes.
A ndstaða Bandarikjastjórnar
gegn samningunum sem
gerðir voru í Genf stafar eink-
um af þessum ákvæðum þeirra.
Indó Kína liggur á hernaðar-
lega mikilvægum stað. Hefðu
Bandaríkin herstöðvar þar eins
og i Kóreu og Japan væri Kína
komið í úlfakreppu. Radford
aðmíráll, forseti bandariska
.yfirherráðsins, vildi senda
bandarískan her til Indó Kína
til að hindra að Frakkar semdu
þar frið en fékk því ekki ráðið
þrátt fyrir stuðning Nixons
varaforseta og annarra forystu-
manna stríðsflokksins í Banda-
Framhald á 3. siðu.
"JAIehru, forsætisráðherra Ind-
lands, komst svo að-orði'í
heillaskeytinu, sem hann sendi
fulltrúum á Genfarráðstefn-
unni þegar samizt hafði um frið
í Indó Kína, að ráðstefnan væri
Hann krafðist þess að samið
yrði i Genf um vopnahléð eitt,
að því búnu væri hægt að fara
að ræða pólitísk úrlausnarefni.
Sjálfstæðishreyfing Indó Kína
hafnaði þessu sjónarmiði. Hún
grunaði Bidault, vafalaust með
fullum rétti, úm að ætla alís
ekki að semja um sameiningu
Viet Nam og kosningar í land-
inu. Opinberir franskir og
bandarískir aðilar játa að sjálf-
stæðishreyfingin myndi vinna
kosningarnar. Ætlun Bidault
var að fá Viet Nam skipt og
halda siðan sem fastast í þann
hlutann, sem félli í hlut franska
innan árs og þær eiga að hafa
farið fram og landið verið sam-
einað áður en tvö ár eru liðin
frá því ráðstefnunni í Genf
lauk. Nefndin sem á að hafa
eftirlit með að vopnahléð sé
Visar samningurinn um Indó Kína leið
'ands og Kóreu?