Þjóðviljinn - 24.11.1954, Blaðsíða 6

$5) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 24. nóvember 1954 -
þlÓOVILIINN
Útgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurlnn.
Rltstjórar: Magnús Kjart'ansson, Sigurður Gúðmundsson (áb.)
Fréttastjóri: Jón Bjarnason
Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson. Bjarni Benediktsson, Guð-
mundur Vigfússon, Ivar H Jnnsson. Magnús Torfi Ólafsson,
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Hnraldsson.
Ritstjórn, afgreiðsla. auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg
19. — Sími 7500 (3 línur).
Áskriftarverð kr. 20 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 17
annars staðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið
j Prentsmiðja Þjóðviljans h.f._______________ ^
Sigurvinstrimaitna
24. þingi AlþýÖusambands íslands er lokiö, einhverju
mikilvægasta og afdrifaríkasta þingi í sögu íslenzkra
verkalýðssamtaka. Um allt land hefur verkafólk beðiö
athafna þessa þings; þaö var búið í haginn fyrir full-
trúana með samvinnu vinstri manna í fjölmörgum verk-
lýðsfélögum, en á þinginu kom í ljós hverjir fulltrúanna
höfðu djörfungu til þess aö fylgja vilja og hagsmunum
vinnandi fólks. Og fréttirnar frá þinginu hafa vakið á-
nægju um land allt. Iðja, félag verksmiðjufólks, var tekið
í Alþýðusambandið á nýjan leik, en meö því voru leiðrétt
ein herfilegustu rangindin sem framin hafa verið í sögu
verklýðshreyfingarinnar og tryggt að stjórn Fúlltrúaráðs
verklýðsfélaganna í Reykjavík væri í samræmi við vilja
verkafólks í bænum. Og í fyrrinótt beið blökk hægrikrata
og íhaldsins ósigur í einni kosningunni af annarri til Al-
þýðusambandsstjórnar, en frambjóðendur vinstri manna
voru kjörnir í allar trúnaðarstöður. Þetta er mikil og
nauðsynleg hreingerning og alþýðufólk urn land allt
dregur andann léttar en fyrr og gérir sér bjartari vonir
um framtíðina.
Þess er auðvitað ekki að dyljast að skipun sambands-
stjórnar gefur ekki rétta mynd af sjónarmiðum vinstri
manna á þinginu; sósíalistar hafa þar fulltrúa í þver-
öfugu hlutfalli viö fylgi sitt. En sú kosning sýndi hverja
áherzlu sósíalistar leggja á einingu verkalýösstéttariunar
og samvinnu vinstri aflanna, af hverjum heilindum þeir
fylgja eftir stefnu sinni. Og auðvitað má ekki til þess
koma að í hinni nýju sambandsstjórn verði menn dregnir
í dilka eftir ólíkum pólitískum viðhorfum sínum, að þar
vgrði búinn til einhver ,,meirihluti“ og „minnihluti“ út
frá stjórnmálaskoðunum. Sambandsstjórnin þarf aö
verða samvirk heild og líta á það sem meginverkefni sitt
'•Sð tryggja og efla þá einingu vinstri manna sem mótaöi
kosnihgarnai’ IU bingsins og leiddi til sigurs í störfum
þess. Fulltrúarnir mega ekki llta. á sig fyrst og fremst
sem Alþýðuflokksmenn eða sósíalista, heldur sem for-
ustumenn vinstri samvinnu í verklýðshreyfingunni.
! . Þetta eru meginatriðin í störfum 24. þings Alþýðusam-
bands íslands, og þau nýju viðhorf sem nú blasa við eru
mjög mikilvæg. Sundrung vinstri aflanna hefur undan-
farið verið verstur Þrándur í Götu verklýðssamtakanna
og stjórnmálasamtaka alþýðunnar. Á undanförnum ár-
um hefur æ ofan í æ verið haldið í öfuga átt, þaö hafa
sprottið upp nýir flokkar, glundroðinn hefur magnazt og
íhaldið eitt hefur notið góðs af. Árum saman hafa sósíal-
istar þrástagazt á þeirri augljósu staðreynd að við svo
búið megi ekki standa, vinstri menn verði að snúa bökum
saman á öllum sviðum, leggja ágreiningsmálin til hlið-
ar um sinn en einbeita sér að því sem sameinar og leggja
hlið við hlið til atlögu gegn sameiginlegum óvini. Marg-
sinnis hefur Sósíalistaflokkurinn borið fram tillögur og
fórmleg tilboð um slíka samstöðu. Og nú hefur stórfelld-
um áfanga verið náð, en reynslan mun sýna að eftir
þetta verður auðveldara að halda áfram á sömu braut,
Átökin á Alþýðusambandsþingi voru hörð og tvísýn.
Stjórnarflokkarnir og hægri kratar beittu öllum brögð-
um, loforðum, hótunum og ofsóknum, til þess að reyna
að beygja fulltrúana til hlýðni. Menn sem kosnir höfðu
verið í meðbyr og samkomulagi í félögum sínum urðu að
ganga undir eldskírn á þinginu, standa við sannfær-
ingu sína og vilja kjósenda sinna frammi fyrir þjóðinni
allri. Sumir brugðust aumkunarlega, aðrir hörðnuðu við
hverja- raun og það voru nægilega margir sem héldu
velli til þess aö tryggja vinstri öflunum sigur. Þessi eld-
skim var mjög nauðsynleg; verkafólk þarf að fá að vita
hverjum hægt er að treysta og hverjum ekki í þeim harð-
vitugu átökum sem framundan eru. Og þaö mun halda
áfram að reyna á menn; það veröa þeir traustustu og
beztu sem leiða munu sóknina til sigurs — og það er
verkefni verklýðshreyfingarinnar að veita þeim allt það
aðhald og traust sem voldugustu félagssamtök á íslandi
eiga til. . . _ . ,
Alþýða íslands þakkar fulltrúunum á 24. þingi Alþýðu-
sambands fslands fyrir þann mikilvaega árangur' sem
Jiáðst hefur og heitstrengir að fylkja liði til nýrra sigra.
Ráðstefna allra Evrópuríkja
hlýtur að sfyrkja friðinn
Molotoff svarar spurningum varSandi
boS Sovétrikjanna um slika ráSstefnu
Blaðamaður frá Pravda hef-
ur lagt nokkrar spurningar fyr-
ir V. M. Molotoff utanríkis-
ráðherra Sovétríkjanna. Hér
fara á eftir svör Molotoffs:
Spurning: Hvað viljið þér
segja um þær viðtökur sem til-
lögur Sovétríkjanna frá 13.
nóv. um ráðstefnu allra Ev-
rópuríkja um sameiginlegt ör-
ryggi Evrópu hafa fengið er-
lendis?
Svar: Það er kunnugt að
nokkur Evrópuríki hafa þegar
látið í ljós jákvæða afstöðu sína
til tillögu um ráðstefnu allra
Evrópúríkjanna um sameigin-
legt öryggi EvrópUj sem var
flutt af ríkisstjórn Sovétríkj-
anna ásamt stjórnum Póllands
og Tékkóslóvakíu. Önnur Ev-
rópuriki hafá enn ekki látið
í ijós afstöðu sína til tillögunn-
ar.
Hvað snertir afstöðu Banda-
ríkjanna, Bretlands og Frakk-
lands, hafa þau ekki svarað
ennþá orðsendingu Sovétríkj-
anna. En ummæli ábyrgra að-
ila sýna að afstaða ríkisstjórna
þessara landa til tillögunnar
er neikvæð. í>að mætti ætla að
stjórnir þessara landa væru
ekki aðeins andvígar þessari
tillögu, heldur reyndu einnig á
alla lund að hindra þessa ráð-
stefnu allra Evrópuríkja. Það
er þrýst á önnur Evrópuríki í
þessum tilgangi, þing þeírra,
stjórnmálaflokka og einstaka
áhrifamenn. Af viðtökum þeim
sem tillagan um ráðstefnu allra
Evrópuríkjahna hefur fengið,
er ljóst að fjöldi fólks í Evrópu
— og ekki aðeins í Evrópu —
skilur þýðingu hennar.
Tillaga þessi er fram komin
til að koma í veg fyrir flokka-
drætti Evrópuríkjanna þegar
um er að ræða tryggingu frið-
ar í álfunni.
Slík ráðstefna allra Evrópu-
ríkjanna, þar sem hvert ríki
gæti látið í ljós skoðun sína
og gert tillögur um sameigin-
legt öryggi álfunnar, getur ekki
orðið neinu friðsömu ríki til
meins, heldur getur og hlýtur
að styrkja friðinn og draga úr
viðsjám í alþjóðamálum.
Ef tillögunni um slíka ráð-
stefnu er á hinn bóginn hafnað,
hlýtur það að vera skaðlegt
málstað friðarins í Evrópu.
í stað þess að styðja þátt-
töku allra Evrópuríkjanna í
ráðstefnu um sameiginlegt ör-
yggi Evrópu beita stjórnir
Bandaríkjanna, Bretlands og
Frakklands öllum brögðum til
að hindra að slík ráðstefna
komi saman og til að staðfesta
sem fyrst Parisarsamkomulag-
ið. Þannig hyggjast þær hraða
hervæðingu Vestur-Þýzkalands
og flækja það inn í hernaðar-
bandalög slík sem „Bandalag
Vestur-Evrópu“ og „Norður-
Atlanzhafsbandalagið".
Þær láta sér um munn fara
að áætlun um að koma á fót
hálfrar milljón manna vestur-
þýzkum her og um að taka end-
urvígbúið Vestur-Þýzkaland inn
í hernaðarbandalög verði til
eflingar friði í Evrópu.
Er það nökkur furða að eng-
inn trúir slíku? Flestir sjá að
þetta er ekki leiðin til viðhalds
og eflingar friði, heldur leið til
undirbúnings nýrri styrjöld,
Evrópustyrjöld.
Ef Parísarsamkomulagið um
að endurvígbúa Vestur-Þýzka-
land og flækja það inn í fyrr-
nefnd hernaðarsamtök vestur-
veldanna verður staðfest og
framkvæmt, skapast nýtt á-
stand í Evrópu, sem mundi
þýða aukna stríðshættu. Við
slíkt ástand mundu friðelsk-
andi þjóðir Evrópu verðá að
hyggja til nýrra ráða til að
tryggja öryggi sitt. Óll ábyrgð
af auknu vígbúnaðarkapp-
hlaupi og af auknum hernaðar-
útgjöldum í löndum Evrópu
hvílir á þeim sem nú hafna
hugmyndinni um sameiginlegt
öryggi Evrópu og fá í þess stað
þjóðir álfunnar til að sam-
þykkja endurhervæðingu Vest-
ur-Þýzkalands með áætlunum
þess um hefndarstríð.
Hvað Sovétríkin snertir, telja
þau nauðsynlegt að vara við
því að Parísarsamkomulagið
stefnir að undirbúningi nýrrar
styrjaldar í Evrópu. Eina leið-
in til að efla frið í álfunni er
sameiginlegt öryggisbandalag
Evrópuríkjanna.
Spurning: Telur stjórn Sov-
étríkjanna mögulegt að komast
að samkomulagi við aðrar rík-
isstjórnir um Þýzkalandsmálin?
Svar: Já. Möguleikinn á
samkomulagi er auðvitað til, ef
öll aðildarveldin fallast á að
fyrst og fremst sé nauðsynlegt
að sameina Þýzkaland á ný, en
ekki hervæða einn né neinn
hluta þess. Auðvitað má sam-
einað Þýzkaland ekki vera her-
veldi; það verður að samein-
ast í friðsamt lýðræðisríki. Við
þær aðstæður mundi Þýzka-
land ganga á jafnréttisgrund-
'•velli inn í fjölskyldu Evrópu-
þjóðanna og taka mikilvægan
þátt í öryggisbandalagi álfunn-
ar.
I dag er spurningin þessi:
Verður Vestur-Þýzkaland gert
að herveldi eins og gert er ráð
fyrir í Parísarsamkomulaginu
eða beinist þróunin í Vestur-
Þýzkalandi — og þar með öllu
Þýzkalandi — í aðra átt, í frið-
arátt?
Endurhervæðing Vestur-
Þýzkalands stendur í vegi fyr-
ir sameiningu þýzku þjóðarinn-
ar. Ef Vestur-Þýzkaland verð-
ur á hinn bóginn ekki endur-
hervætt, opnar það leiðina til
samkomulags um sameiningu
Þýzkalands í eitt ríki. Þá yrði
unnt að komast að samkomu-
lagi um leynilegar, frjálsar
kosningar í öllu Þýzkalandi,
þar sem tryggð yrðu lýðræðis-
leg réttindi allra landsins íbúa.
Jafnframt telur stjórn Sovét-
ríkjanna sem fyrr að tafarlaus
brottför herjanna frá Austur-
Þýzkalandi og Vestur-Þýzka-
landi mundi að mörgu leyti
styrkja samstöðu beggja lands-
hlutanna og auðvelda samein-
ingu þeirra.
Spurning: Hvað álítið þér um
þá fullyrðingú að staðfesting
Parísarsamkomulagsihs standi
ekki í vegi fyrir frekari samn-
ingum vesturveldanna við Sov-
étríkin um óleyst vandamál
Evrópu?
Svar: Slikar fullyrðingar eru
tilraun til að villa sjónar á
málinu. Það er ékki hægt að
komast hjá því að sjá það að
Framhald é 11. síðu.
V. M. Molotoff