Þjóðviljinn - 11.01.1955, Page 3

Þriðjudagur ll.'janúar 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (3
Sogsvlrkjun hækkar orkuveri um 50%
Gefur i skyn að enn frekari hœkkun
geti orð/ð á nœstunni
Eins og kunnugt er hækkaði íhaldsmeirihlutinn í
Reykjavík rafmagnið mjög stórlega s.I. haust. Meirihluti
sósíalista og Alþýðuflokksmanna í Hafnarfirði neitaði
hins vegar að framkvæma hliðstæða hækkun, þar sem
ekki hefðu verið færðar fram forsendur fyrir henni. Nú
hefur Hafnarfjarðarbæ hins vegar borizt bréf frá Sogs-
virkjuninni, þar sem tilkynnt er að greiðslur á rafmagni
til Sogsvirkjunarinnar verði að hækka um 50%.
Bréf Sogsvirkjunarinnar er
dagsett 7. des. og er svohljóð-
andi:
„Undanfarið hefur farið fram
athugun á framleiðslukostnaði
Sogvirkjunarinnar, með tilliti
til þess, að lánsfé hefur ekki
fengizt svo sem til var ætl-
azt, er fjárhagsáætlun ársins
1954 var gerð og afborganir
verða því óhjákvæmilega meiri
en áætlað var.
Athugun hefur leitt í ljós, að
orkuverð 1954 mun verða um
kr. 600 árskílóvattið, og má
þá áætla orkugjald Hafnar-
fjarðar 2 millj. og 500.000.
Þessi áætlun er miðuð við
það að samningar fáist um
Hver fékk bílinn?
Dróttur í bílhappdrætti BÆR
fór fram 22 desember s. 1. og
kom upp númer 17676. Vinn-
ingsins, sem er hvorki meira né
minna en Fiat-bifreið, hefur enn
ekki verið vitjað. En það er
vitað að þetta númer seldist að
kvöldi 21. desember í Banka-
stræti.
Hirðir þessi pamfíll lukkunnar
ekki um happ sitt?
lega skömmum tíma hinar
kostnaðarmiklu framkvæmdir.
Þessi nýju viðhorf verða tek-
in til umræðu á bæjarstjórnar-
fundi í Hafnarfirði í dag, og
verður að sjálfsögðu ekki und-
an því komizt að greiða það
verð sem Sogsvirkjunin setur
upp.
greiðslu lausaskulda á nokkr-
um árum og yrði orkuverðið
þá framvegis ekki lægra a.m.k
en að framan segir. Ef hins
vegar ekki fást slíkir samning-
ar um lausaskuldimar, má bú-
ast við að krefja þurfi um
hærra orkugjald á árinu 1954
og 55.
F.h. Sogsvirkjunarinnar
Steingrímur Jónsson“.
Til samanburðar skal þess
getið að orkuverðið 1953 var
kr. 408,68, þannig að hækkun-
in nemur sem næst 50%.
Það er athyglisvert að þessi
stórfellda hækkun er rökstudd
með því að lánsfé hafi ekki
fengizt og er þetta enn eitt
dæmi um það hvernig ríkis-
stjórnin féflettir almenning
með hinum skipulagða láns-
fjárskorti sínum. Og ekki er
það efnilegt að Sogsvirkjunin
slær þann vamagla að orku-
verðið kunni enn að þurfa að
hækka, ef ekki fást samningar
um lausaskuldir. Enda mun
staðreyndin vera sú að vextir
og afborganir munu nema tals-
verðum meirihluta af árlegum
rekstrarkostnaði Sogsvirkjunar-
innar, og almenningur er þann-
ig látinn greiða upp á tiltölu-
Buðu í út-
gófuréttinn
Seint í vetur eða í vor er
von á nýrri skáldsögu eftir
Indriða G. Þorsteinsson. Sögu
þessa skrifaði Indriði á Altur-
eyri í sumar sem leið og á hún
að heita Sjötíu og níu af
stöðinni. I fyrstu mun Valdi-
mar Jóhannsson hafa boðið á-
kveðna upphæð fyrir útgáfu-
réttinn, en síðar fékk Ragnar
Jónsson handritið til lesturs
og bauð fjTÍr það 20 þús. krón-
ur. Þegar Valdimar frétti það
bauð hann nokkmm þús. krón-
um hærra og mun hann gefa
bókina út. Er þegar byrjað að
setja hana.
AILT
FYRIR
KJÖTVERZLAHtR
þ'Sw HTeiliJOn Grettiogotu 3, t'tú 60360.
Islenzkir aðalverktakar undírrituðu
sinn fyrsta samning í gær
'.h-
um hernaðarframkvænidir á Keflavík-
urflugvelli fyrir 36?6 niill|. kr.
í gær gerðist sá atburður á Keflavikurflugvelli aö ís-
lenzkir aðalverktakar undirrituðu sinn fyrst-a samning
um hernámsframkvæmdir sem sjálfstæðir aðilar.
Samningur þessi hljóðar uppá 36.6 millj. kr.
Tveir meglarar dæmdir
Við þetta tækifæri fórust tals-
manni íslenzkra aðalverktaka
svo orð:
,,í dag er í fyrsta sinn undir-
ritaður verksamningur milli ís-
lenzkra verktaka og verkfræð-
ingadeildar varnarliðsins án
-milligöngu erlends verktaka.
Þegar varnarliðsframkvæmdir
hófust vorið 1951 voru verkin
unnin af bandarískum verktök-
um og að mestu með innfluttu
vinnuafli, þó atvinna væri af
skornum skammti í landinu
sjálfu.
Smátt og smátt jókst þó þátt-
ur íslenzkra verktaka í fram-
kvæmdunum, en öll verk, sem
þeir framkvæmdu, voru þó unn-
in fyrir erlendan verktaka, sem
gerði samningana við varnarlið-
ið, bar ábyrgð á verkunum og
hafði umsjón með þeim og út-
vegaði til þeirra mest allt efni.
Þetta ástand var að sjálfsögðu
mjög ófullnægjandi fyrir íslend-
inga, sem voru þess fullvissir, að
þeir væru fyllilega færir um að
taka við þessu hlutverki.
f byrjun síðastliðins árs, hófst
utanríkisráðherra því handa um
að leiðrétta þessi mál, jafnframt
því sem ýmsar aðrar leiðrétting-
ar voru gerðar á varnarsamn-
ingunum. Náðist á s. 1. vori sam-
komulag, sem steíndi að þvi, að
íslenzkir verktakar skyldu sjá
einir um öll verk.
Jafnframt var ákveðið, að hinn
erlendi verktaki skyldi ljúka
eigin framkvæmdum um nýliðin
áramót. Skyldu þá erlendir
vinnuflokkar hans hverfa úr
landi, en önnur störf hans, svo
sem ýms þjónusta við varnar-
liðið skyldi hætta smátt og
smátt, eftír því sem íslenzkir að-
ilar væru reiðubiinir að taka við
þeim störfum. Um framkvæmd
þessa samkomulags er öllum
kunnugt af nýlegum frásögnum
blaðanna.
í þeim tilgangi að leysa hina
erlendu verktaka af hólmi, voru
íslenzkir aðalverktakar s. f.
stQfnaðir fyrir forgöngu utanrík-
isráðherra.
Samningum um fyrstu fram-
kvæmdir félagsins lauk í byrjun
nóvember og hófust framkvæmd-
ir þá þegar. Formleg samnings-
skjöl voru síðan útbúin og und-
irskrifuð í dag. Samningur þessi
nær til byggingar íbúða fyrir
varnarliðsmenn, og er að upp-
hæð 36.6 milljónir króna. Verk-
unum skal vera lokið fyrir 31.
desember 1955, og mun þá verða
mikil úrbót á húsnæðismálum
varnarliðsmanna.
Allar byggingar eru úr járn-
bentri steinsteypu, og gerð
þeirra og fyrirkomulag allt hef-
ur verið samþykkt af íslenzkum
byggingaryfirvöldum, og íslenzkt
byggingarefni verður notað eins
og frekast er kostur.
Samningar um fjqlmörg önnur
verk standa nú yfir eða eru að
hefjast, og er þeim lýkur, mun
framkvæmd þeirra hefjast þeg-
ar í stað“.
Framhald af 12. síðu.
þar sem hermenn og nafn-
greindar stúlkur væru og á-
fengi væri haft um hönd. Hafi
hann fengið 150 eða 300 krón-
ur hjá hermönnunum fyrir
„partýin", en annars færi upp-
hæðin eítir því hve mikla pen-
inga hermennirnir gætu látið
af hendi. Þá hafi Ingvar Dið-
rik a.m.k. einu sinni skýrt frá
því, að stúlkurnar hafi haft
samfarir við hermenn í „part-
ýi“ hjá honum.
Tíu 16—21 árs gamlar
stúlkur
Tíu stúikur á aldrinu 16—
21 árs báru það í málinu, að
þær hefðu koinið í „partý“
eða í heimsókn til Ingvars
Diðriks og Hauks á Leifs-
götu 4 seinni hluta ársins
1952. Koinu sumar tvisvar
til þrisvar en aðrar oft á
tímabilinu frá ágúst til okt.
þ.á. Voru þær oftast tvær
eða fleiri saman og í fylgd
með hermöimum og þeim
Ingvari Diðriki og Hauki,
öðrum eða báðum, en stund-
um komu þær þangað ein-
ar og voru þá hermenn þar
fyrir. Einnig kom fyrir að
erlendir sjómenn væru þarna
mættir. Hermennirnir voru
alltaf nýir og nýir. Áfengi
var alla jafna veitt og út-
veguðu herniennirnir það og
varð oft úr ölvun.
Þrjár þessara stúlkna viður-
kenndu að hafa haft samfarir
við hermenn nokkrum sinnum
í mnræddu herbergi á Leifs-
götu 4. Einnig kváðust tvær
þeirra hafa haft herbergið á
leigu i sept. og okt. 1952 fyrir
300 krónur á mánuði. Hafi þær
þá verið með hermönnum, sem
hafi fengið þær til að taka
herbergið á leigu, og hafi þeir
greitt leiguna beint til Ingvars
Diðriks. Hermennirnir hafi iðu-
lega verið hjá stúlkunum í her-
berginu og haft oft samfarir
við þær.
„I know where you can get
á piece of ash for 10 krónur“.
Tveir hermenn á Keflavíkur-
flugvelli báru vitni í málinu.
Amiar þeirra, Robert Carrol
Smith, 21 árs, kvaðst nokkr-
um sinnum hafa komið í
„partý“ til Ingvars Diðriks.
Einu sinni eftir eitt „partýið"
hafi hann haft samfarir við
stúlku, sem Ingvar hafi kynnt
hann fyrir. Ekki kvaðst her-
maðurinn hafa látið Ingvar fá
peninga nema fyrir áfengi og
vindlingum. Þá skýrði þessi
sami hermaður frá því, að einu
sinni hafi Ingvar Diðrik kom-
ið til sín þar sem hann stóð
við Reykjavíkurapótek. Hafi
Ingvar þá spurt einn sjóliða,
sem þar var: „You want to
fuck“? Sjóliðinn hafi þá svar-
að: „No, why?“. Þá hafi Ingv-
ar Diðrik sagt: „I know where
you can get á piece of ash for
10 krónur1'. Ekki hafi sjólið-
inn farið með Ingvari. Nokkr-
um sinnum eftir þetta kvaðst
hann hafa heyrt Ingvar Dið-
rik spyrja hermenn sömu
spurningar og áður var greint
og hafi þá nokkrir þeirra far-
ið með honum í hvert skipti.
John Stepen Cole, 22 ára, bar
fyrir réttinum, að hann hefði
nokkrum sinnum komið í
„partý“ í herbergi Ingvars
Diðriks, en ekki haft þar sam«
farir.
t
\
Framburður Hauks og
Ingvars
Haukur Sigurjónsson skýrði
svo frá við réttarhöldin, að
hann hefði leyft Ingvari Dið-
riki, kunningja sínum, að sofa
i herberginu sem hann hafði á
leigu á Leifsgötu 4. Hann hafi
verið háseti á togara á árinu
1952, og því oft fjarverandi, en -
þá hafi Ingvar Diðrik einn haft
afnot og umsjón með herberg-
inu.
Þeir félagar hafi oft haldið
„hermannapartý“ í herberginu,
fyrst og fremst til að geta
fengið ókeypis áfengi og
skemmtun. Ingvar Diðrik
kvaðst hafa langað til að læra
ensku. Þeir hafi útvegað stúlk-
ur í „partýin" og þekktu þeir
þær flestar, en síðar hafi sum-
ar þeirra komið sjálfkrafa.
Báðir neituðu þeir Haukur og
Ingvar Diðrik að hafa þegið
peninga hjá hermönnunurn
fyrir þessi „partý“, en her-
mennirnir hafi lagt til áfengi„
gosdrykki og vindlinga. Enn-
fremur hafi hermennirnir greitt
bifreiðakostnað í sambandi við
„partýin".
1 fyrstunni staðhæfðu þeir
Haukur og Ingvar Diðrik að
hermenn og stúlkur hefðu alls
ekki haft samfarir í „partýun-
um“ eða eftir þau í herberg-
inu. En síðar breyttu þeir þess-
urn framburði og viðurkenndu
að kynferðisleg mök hefðu oft
átt sér stað. Ingvar Diðrilc
hélt því fram fyrir réttinum,
að hann kynni svo lítið í enskus
að hann gæti varla átt í orð-
ræðum við hermenn, og kann-
aðist því ekki við að hafa spurt
hermann að því, hvort hann
hefði hugsað sér eða ætlað sér
að hafa samfarir við stúlku í
herberginu. Á sama hátt neit-
aði Haukur Sigurjónsson að
hafa nokkru sinni viðhaft þau
ummæli, sem eitt vitnanna bar
og rakin eru hér að framan.
Héraðsdómur staðfestur í
Hæstarétti
I sakadómi Reykjavíkur þótti
sannað, af þeim málavöxtum
sem nú hafa verið raktir, að
þeir Haukur Sigurjónsson og
Ingvar Diðrik Júníusson hafí
stuðlað oft að því sem milli-
göngumenn, að hermenn og er-
lendir sjómenn kæmust í sam-
band við íslenzkar stúlkur til
lauslætis og drykkjuskapar og
látið þeim í té herbergi í þessu
skyni. Ennfremur segir í hér-
aðsdóminum: „Er sannað, að
ákærðu fengu ókeypis áfengi
og vindlinga fyrir þátt sinn
í þessu svalli og virðist vonin
um þenna ávinning auk ánægju
þeirra sjálfra af þátttöku í
svallinu, hafa verið aðaltilgang-
ur þeirra með áðurnefndri
milligöngu. Hafa þeir þairnig
gerzt brotlegir gegn 206. gr.
1. mgr. almennra hegningar*
laga nr. 19, 12. febr. 1940“.
Var Haukur Sigurjónsson
dæmdur í 3 mánaða fangelsi
en Ingvar Diðrik Júníusson í
4 mánaða fangelsi, en sá síðar-
nefndi hafði einnig gerzt sek-
ur um fjárdrátt. Hæstiréttuc
staðfesti þennan dóm alger*
lega, eins og áður var sagt. |