Þjóðviljinn - 29.01.1955, Blaðsíða 10

10) — ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 29. janúar 1955
Erich Maria REMAKQUE:
Aó elska • • •
• ••og deyja
'gl. dagur
hafði verið sonur fátæks mjólkurpósts. Faðir hans hafði
tæplega getað kostað hann í menntaskóla.
1 „Seztu niður, Erast. Hvernig lízt þér á Rubensinn
' minn?“
„Hvað þá?“
„En Ernst! Stóru myndina yfir píanóinu!"
Það var mynd af lunfangsmikilli, naktri konu er stóð
á tjarnarbarmi. Hún var með gullið hár og fyrirferðai’-
• mikinn bakhluta sem sólin skein á. Þetta væri nokkuð
fyrir Böttcher, hugsaði Gráber. „Fallegtsagði hann.
„Fallegt?“ Binding var mjög vonsvikinn. „Hamingjan
góða maður, þetta er stórkostlegt. Þetta er frá lista-
verkasalanum sem Ríkismarskálkurinn skiptir við. Ó-
viðjafnanlegt listavei’k. Ég náði í það fyrir .lítið hjá
manninum sem kejrpti það. Finnst þér það ekki gott?“
1 „Auðvitáö! Ég hef bara svo lítið vit á málverkum. En
• ég veit um mann sem yrði stórhrifinn ef hann sæi þessa
■ mynd.“
„Jæja, er það safnari?”
• „Nei, ekki beinlínis; en sérfræðingur í Rubens.“
Binding ljómaöi af ánægju. „Það var gaman að
heyra, Ernst. Það var mjög ánægjulegt. Mér hefði sjálf-
‘ nm aldrei dottið í hug að ég ætti eftir að vei’ða lista-
verkasafnax-i. En segðu mér nú hvernig þér líður og
• hváð þú ert aö gera. Og hvort ég get gert nokkuð fyrir *
þig. Maður hefur viss sambönd, skilurðu.“ Hann hló
ismeygilega.
Gegn vilja sínum varð Gráber dálítið snortinn. Þetta
var í fyrsta .skipti sem nokkur hafði boðizt til að hjálpa
: honum að fyrra bragði. „Þú getur sennilega gert dálít-
• ið fyrir mig,“ sagði hann. „Ég get ekki fundið foreldra
mína. Ef til vill hafa þau verið flutt buit eða eru í ein-
■ hverju af næstu þorpum. Hvernig get ég komizt að því
Það getur varla verið að þau séu lengur í borginni.“
Binding settist í hægindastól hjá hömruðu kopaxreyk-
borði. Gljástígvél hans stóðu framundan honum eins
: og ofnpípur. „Það er ekki auðvelt ef þau eru ekki lengur
’ í borginm,“ sagði hann. „Ég skal athuga hvað ég get
gert. Það tekur nokkra daga. Ef til vill enn lengri tíma.
Það fer eftir því hvar þau eru niðurkomin. Þessa stund-
ina er allt á dálítilli ringulreið — eins og þú veizt.“
„Já, ég hef oi'ðið var við það.“
Binding reis á fætur og gekk að skáp. Hann tók út'
flösku og tvö glös. „Við skulum fá okkur að drekka fyrst,
Emst. Ósvikið arrnagnac. Mér finnst það næstum betra
• en konjak. Skál.“
„Skál, Alfons.“
Binding hellti aftur í glösin. ^Hvar býrðu núna? Hjá
ættingjum?“'
„Við eigum enga ættingja í boi’ginni. Ég bý í herskál-
unum.“
Binding lagði frá sér glasið. „En, Emst, það getur ekki
• gengið. Leyfi í herskálunum! Það er eins og ekkert
leyfi. Þú getur búið hjá mér. Nóg húsrými. Svefnher-
toergi og bað og þú getur haft með þér kvenmann og
hvað sem þú vilt.“
1 „Býrðu hér einn?‘“
„Vitaskuld! Hélztu að ég væri kvæntxu-? Svo vitlaus
er ég ekki. Maður í minni stöðu hefur bókstaflega engan
frið fyi’ir kvenfólki.“ Alfons deplaði augunum og benti á
5 geysistóran leðui’sófa. „Það sem þessi sófi hefw séð og
heyrt! Þær koma hingaö og grátbiðja mié á hnjánum."
„Er það mögulegt? Hvers vegna?“
„Á hnjánum, Erast. Ein var hérna í gær! Stórkostleg-
ur kvenmaöur, rauðhærð, þrýstin, með blæju og í loð-
’ kápu, hér á þessu teppi. Hún gi’ét eins og gosbnxnnur
og var til í allt. Vildi að ég næði manninum hexmar út
1 úr fangabúðum.“
Gráber leit upp. „Getur þú gert slíkt?“
Binding hló. „Ég get komið fólki inn.»En það er erf-
iðara að koma því út aftw. Auðvitað sagði ég henni það
ekki. Jæja, hvaö segirðu um þetta, Ernst? Ætlarðu að
■ flytja hingað?“
’ „Ég get það ekki strax, Alfons. Ég hef alls staðar gef-
ið upp herskálana sem heimili mitt, ef einhver skilaboð
' kaemu. Ég verð að bíða og sjá hvað setw.“
„Allt í lagi. En mundu það, að þú átt alltaf annaðj
heimili hjá Alfons. Maturirm er líka fyrsta flokks. Égj
hef verið forsjáll.“
„Þakka þér fyrir, Alfons.“
„Ekkert aö þakka! Við erum þó skólafélagar. Viðj
ættum að hjálpa hver öðrum. Þú hjálpaðir mér svo oftj
með heimadæmin mín. Og það minnir mig á Burmeister,:
manstu eftir honum?“
„Stærðfræðikennaranum?"
„Já einmitt. Asnixm sá bar ábyrgð á þvi að ég varj
rekinn í miðjum fimmta bekk. Út af þessu standi meðj
Lucie Edler. Manstu það ekki?“
„Jú, auðvitað,“ sagði Gráber. Hann mxmdi það ekki. j
„Ég sárbændi haxm um að kæra mig ekki. Það varj
þýðingarlaust. Það var engu tauti við haxrn komandi.j
Siðferðileg skylda og alls konar stagl af því tagi. Pabbij
var næstum búinn að kála mér. Burmeister.“ Alfonsj
smjattaði á nafninu. „Ég er búinn að borga fyrir mig.j
Ernst. Kom honum í fangabúðir í sex mánuði. Þú hefð-j
ir átt að sjá hann þegar haxrn kom út. Bugtaði sig ogj
beygði og gerði næstum í buxumar þegar hann sá mig.j
Hann ól mig upp, svo að ég galt honum í sömu mynt.j
Kaup kaups, ha?“
„Já.“
Alfons hló. „Svona atvik hafa örvandi áhiif á sálina. j
Það er kostur við hreyfingu okkar, að maður fær alltaf j
öðru hverju svona tækifæri." Hann tók eftir að Gráberj
var staðinn upp. „Ertu að fara strax?“ !
„Ég má tiL.Ég er svo eiröarlaus, eins og þú skilur.“
Binding kinkaði kolli. Hann vai’ð alvarlegur á svip.
„Ég skil það, Ernst. Og mér þykir þetta mjög leitt. Þú
veizt það, er þaö ekki?“
„Jú, Alfons.“ Gráber vissi hvað kæmi næst og reyndi
að koma í veg fyrir það. „Ég lít hingað inn eftir nokkra
daga.“
„Komdu á morgun. Síðdegis. Um hálfsexleytiö.“
Glens og gaman
Hún: Hvernig líkar þér nýi
kjóllinn minn?
Vel, en þú ættir kannski .að
fara svolítið lengra inn í
hann.
í>ú segist aldrei deila við konu
þína.
Það er rétt — hún fer sínar
eigin götur og svo fer ég þær
líka.
Hann: Nú þegar við erum gift
er kannski tækifæri fyrir mig
að benda þér á nokkra gálla
þina.
Hún: Þess þarftu ekki, ég þekki
þá alla sjálf, og það eru ein-
mitt þeir sem ollu því að ég
valdi ekki betri mann en þig.
Leyfið mér að kjmna yður kon-
una mína.
Afsakið, en ég á sjálfur konu.
—o—
Eiginmaðurinn (i rimmu): Þú
talar eins og fífl.
Eiginkonan: Eg verð að tala
þannig svo að þú skiljir mig.
Og hefur hún verið honum góð
kona?
Eg veit það ekki, en hún hefur
að minnsta kosti gert hann að
góðum eiginmanni.
T-lína á kjólnum
I
mmmm
Nú er farið að
vitna í enn
einn bókstaf í
sambandi við
kjóla og sú
lína er ekki
sízt. Merking-
in er sú að
hálsmál og
hnappalisti er
haft í frá-
brugðnum lit,
svo að við
það myndast
T. — Þetta er
greinilegt í
ljósa kjólnum
á m>Tidinni,
sem er með
breiðri dökkri
, bryddingu. —
Þetta er tilvalin hugmjmd ef .maður á kjói, sem orðinn er of
þröngur um barminn. Breiður listi gefur góða aukavídd í blúss-
una og það er mjög auðvelt að víkka kjól á þcnnan faátt.
Skór og taska
I stíl
Hér er mynd af fallegri
ljósri tösku með samsvarandi
ljósum skóm. Hankamir á
töskunni eru skemmtilegir,
stórir málmhringir. Skómir
em með afarháum hælum, og
helzt virðist sem þessir. hæstu
hælar eigi að verða aðaltízka
þegar um samkvæmisskó er að
ræða. Engum dettur í hug að
þeir verði vinsælir hversdags-
skór, og hávöxnum konum til
huggunar og einnig þeim sem
em óstöðugar á fótunum á
svona hælum er rétt að geta
þess að Iíka eru framleiddir
samkvæmisskór með lægri og
skynsamlegri hælum, jafnvel
flatbotna skór em til sem
samkvæmisskór.
Einn boUa af
kaffi
Hér á landi búum við því
nær alltaf kaffið til í kaffi-
könnu. I ýmsum öðmm lönd-
um er kaffið búið til beint í boll-
ann. Frakkar sem em snilling-
ar í að búa til kaffi, halda því
fram að það sé bezta kaffið.
Nú er farið að senda á mark-
aðinn kaffisigti sem ætluð em
fyrir bolla. Þau em einkum
hentug fyrir einhleypinga sem
ætla aðeins að laga sér einn
kaffibolla. Kaffið verður bragð-
gott og kaffikaima og poki bergi sínu.
verða óþörf. Þótt ekki sé not-
aður kaffibætir verður þetta ó-
dýrara en kaffiduft, sem al-
títt er að einhleypt fólk noti,
þegar það býr til kaffi á her-
m
inninc^arópf
ötd