Þjóðviljinn - 27.02.1955, Blaðsíða 6

6) — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagur 27. febrúar 1955
IUÓÐVIUINN
Ötgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkuriim.
Ritstjórar: Magnús Kjartansson, Sigurður Guðmimdsson (áb.)
Préttastjóri: Jón Bjarnason.
Blaðamenn' Ásmundur Sigurjónsson, Bjarnt Benediktsson, Guð-
mundur Vtgfússon, Ivar H. Jónsson. Magnús Torfi Ólafsson.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Ritstjórn, afgreiðsla. auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg
19 — Simi 7500 (3 línur).
Áskriftarverð kr. 20 á mánuði í Reykjavík og nágrennl; kr. 17
annars staðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
Reynt að spilla fyrir samninpm
SKAK Ritetjóri; Guðmundur Arnlaugsson
v*,-------------------
Skákmót í
Á árunum milli 1930 og 40
varð það föst regla í Banda-
ríkin ynnu sigur í þeirri sveit-
arkeppni alþjóðaskáksambands-
inS, hem haldin er annað hvort
ár og smám saman hefur feng-
ið á sig nafnið Olympíuleikir
skákarinnar.
Að vísu hefur skákin aldrei
átt jafn almennum vinsældum
New York
klúbbnum. Fóru leikar svo að
Reshevsky varð efstur með 7 V2
vinning, annar Evans með 6Vz,
þriðji Bisguier með 6, fjórði
Donald Byrne með 5, fimmti
Sherwin með 3 og sjötti Kram-
er með 2. Reshevsky tapaði
einni skák á mótinu, Það var
fyrir Bisguier.
Evans — Sherwin
dæmis gæti sókn á óvinakóng-
inn sprottið upp úr ofvöldun-
inni áður en varði. Nimzo-
witsch hefði áreiðanlega talið
þessa skák kenningu sinni til
tekna og glaðst yfir góðum.
lærisveini.
13. ... Bc8—a6 14. Rfl—h2
Dd8—c7 15. h4—h5 b5—b4
16. Rh2—g4
Enn er peðið ofvaldað, ferðalag
riddarans og öryggisaðgerðirn-
ar í sambandi við það (h.2—h4
—h5) voru frumleg. En nú er
Skýrsla sú sem viðskiptamálaráðherra íhaldsins, Ing-
ólfur Jónsson, sendi frá sér í fyrradag og þulin var í út-
varp þá um kvöldið hefur að vonum vakið mikla athygli
og furðu meðal almennings. Tilgangurinn með plagginu
var ákaflega auðsær. Það voru aðeins liðnir örfáir dagar
síðan viðræður hófust milli verkalýðsfélaganna og at-,
vinnurekenda og almenningur batt miklar vonir við þær
viðræður eftir að verkalýðsfélögin höfðu frestað verkfalls-
"aðgerðum til þess að reyna að tryggja lausn án þess að
til stöðvunar kæmi. Það var allra manna mál að atvinnu-
rekendur kæmust ekki undan því að sýna lipurð í samn-i
ingunum, ef þeir ætluðu ekki að hreppa fordæmingu
þjóðarinnar allrar. Frumkvæði ríkisstjómaiinnar var
gert í þeim tilgangi einum að reyna að forherða atvinnu-
rekendur, reyna að færa þeim upp í hendurnar falsrök
til þess að þeir neituðu að koma til móts við réttlætis-
kröfur launþega. Er þetta nýtt og gott dæmi um það >
hverra erinda ríkisstjórnin gengur, og hegðun hennar er
í hróplegri andstöðu við hina ábyrgu framkomu verka-
lýðsfélaganna.
Efni plaggsins vekur ekki minni furðu, og það er rauna-
legt að maður eins og Klemens Tryggvason skuli láta
hafa sig til þess að leggja nafn sitt við þvílíkan samsetn-i
ing. Það á ekkert skylt við fræðimennsku aö festa á blað
útreikninga sem byggðir eru á öðru eins kviksyndi og því
að húsaleiga hafi aðeins hækkað um 2% síðan í janúar
1953! Þetta er aðeins barnalegur leikur að tölum og seg-
ir nákvæmlega ekki neitt um veruleikann. Hér á íslandi
er öll skýrslugerö um efnahagslíf og afkomu í molum,
og það er engin hagfræði að peðra ályktunum út og
suður meðan engin undirstaða er til að gagni. Það fæst
engin vitneskja með því að raða saman tölum á einhverri
skrifstofu, hún fæst með því einu að kanna veruleikann
siálfan. En þeir menn sem halda að einhver raunhæf út-
koma fáist með því t.d. að gera ráð fyrir því að húsaleiga
hafi hækkað um 2% á tveimur árum virðast sízt af öllu
hafa tengsl við veruleikann í kringum sig.
Hver einasta húsmóðir á alþýðuheimili í Reykjavík get-
ur sagt hagfræðingunum frá því að útreikningar þeirra
eru aðeins blaður og hafa enga snertingu við staöreyndir
daglegs lífs. Hver einasti verkamaður í Reykjavík getur
rakið fyrir hagfræðingunum þá óvéfengjanlegu reynslu
sína að kaupmáttur tímakaupsins hefur jafnt og þétt
haldið áfram að rvrna á undanförnum 8 árum, þar til nú
er svo komið að ekki er hægt að lifa sæmilegu lífi án
þess að þræla a.m.k. tvo eftirvinnutíma á dag. Þessum
staðreyndum hins daglega lífs verður ekki haggað með
einhverjum bjálfalegum tölum á pappír; það væri eins
hægt að reyna að reikna sjóinn burt af hnettinum.
En eftir stendur hin illkvittnislega tilraun ríkisstjórn-
arinnar til þess að reyna að spilla fyrir samningum. Nú
vita ráðherrarnir eins vel og allir landsmenn að það verð-
ur ekki undan því komizt að semja við verkalýðsfélögin
um réttlætismál þeirra. Viðskiptamálaráðherra íhalds-
ins gerir sér það áreiðanlega fullljóst að enginn verka-
maður mun sætta sig við það að í stað kauphækkunar
fái hann aðeins „sönnun“ hagfræðinga um það að kjör
hans séu alltaf að batna. Spurningin er sú ein hvort
samið verður við verkalýðsfélögin án stórátaka eða ekki.
Verkalýðsfélögin hafa sannað á óvéfengjanlegasta hátt
vilja sinn til þess að leysa vandann án þess að til stöðv-
unar komi, en þau eru jafn staðráðin í því aö beita valdi
samtaka sinna til þess að knýja fram þær réttlætiskröf-
ur sínar sem ekki fást með góðu. Framkoma ríkisstjórn-
arinnar verður ekki skilin á annan hátt en þann að hún
vilji neyða verkalýðsfélögin til þess að fara síðari leiðina.
En haldi hún þeirri stefnu áfram og beini atvinnurek-
endum inn á sömu braut verður ekki aðeins við að fást
volduga verklýðshreyfingu, heldur einhuga almennings-
álit, fordæmingu þjóðarinnar allrar.
að fagna í Bandaríkjunum og
víða annarsstaðar, satt að segja
er hópur skákunnenda þar
heldur strjáll, en þau áttu og
eiga enn á að skipa nokkrum
afburðamönnum, er hafa haldið
merkinu uppi á alþjóðaskák-
mótum. Nú hefur þetta breytzt,
Bandaríkin eiga í harðri bar-
áttu við Argentínu og Júgósla-
víu um annað saetið, en hins
vegar virðist þessi tvísýna, og
þó einkum kappleikirnir við
Sovétríkin, hafa eflt skákáhug-
ann. Á síðustu árum hafa kom-
ið þar fram óvenju margir efni-
legir skákmenn, einkum úr
hópi stúdenta.
Nú um áramótin fór fram
skákmót í New York þar sem
nokkrum þessara ungu manna
gafst kostur á að þreyta keppni
við Reshevsky. Mótið stóð frá
18. des til 8. jan., þátttakendur
voru 6 og var tefld tvöföld um-
ferð. Fyrri hluti mótsins fór
fram í Manhattanklúbbnum, en
síðari hlutinn í Marshall-
1. Rgl—f3 Rg8—f6 2. g2—g3
d7—d5 3. Bf 1—g2 e7—e6 4. 0—0
Bf8—e7 5. d2—d3 0—0 6. Rbl
—d2 c7—c5 7. e2—e4 Rb8—c6
8. c2—c3 Ha8—b8 9. Hfl—el
Hf8—e8 e4—e5 Rf6—d7 11.
Rd2—f 1 b7—b5
Svartur breiðfylkir drottningar-
megin gegn fleyg hvíts á mið-
borðinu; annars kom f7—f6
mjög til greina.
12. h2—h4 a7—a5 13. Bcl—f4
E5 reiturinn er mikilvægur,
þess vegna er hann ofvaldaður.
Auk þess kemur biskupsleikur-
inn í veg fyrir f7—f6 eins og
sakir standa. Nimsowitsch form-
aði fyrstur regluna um ofvöld-
un — „mein Prinzip der Uber-
deckung" eins og hann kall-
aði hana — og hafði á henni
tröllatrú. Hann trúði því fast-
lega, að ef annar taflherinn
næði tökum á þýðingarmiklum
reit á miðborði og mönnum
væri skipað til ofvöldunar á
þessum reit, þá stæðu þeir
einnig að öðru leyti vel, til
sókn svarts drottningarmegin
að færast i aukana.
16. . . . a5—a4 17. c3—c4 d5xc4
18. d3xc4 Ba6xc4 19. Ddlxa4
Rd7—b6 20. Da4—c2 b4—b3
Skæruhernaðurinn er að kom-
ast í algleyming.
Framhald á 9. síðu.
Skákdæmi
Eftir Schachmaty jan. 1955.
Hvítur á að vinna.
Lausn á 2. siðu.
Bidstrup teiknaði