Þjóðviljinn - 02.04.1955, Blaðsíða 11

Laugardagur 2. apríl 1955 — ÞJÓÐVILJINN— (11
Erich Maria REMAKQUE:
/■---------------
Að elsha ...
. .. og deyja
95. dagur
eyo væri ekki hægt aö koma ykkur út aftur“. Þá gafst
hann upp. Þegar hann kom aftur aö dótinu, tók hann
eftir því aö búiö var aö stela pakka sem innihélt brauöiö
og matvælin. FólkiÖ tróö bitum upp í sig og sneri sér
undan á meöan; en þaö hefði getaö veriö þess eigin mat-
ur, sem þaö vildi ekki gefa neinum meö sér.
Allt í einu sá hann Elísabetu. Hún haföi rutt sér leiö
gegnum ringulreiöina og stóö á auöa svæöinu og eld-
bjarminn féll á hana.
„Hérna, Elísabet“, hrópaöi hann og spratt á fætur.
Hún sneri sér viö. Hún sá hann ekki þegar í staö. Hún
stóö eins og skuggi framanviö éldinn og aöeins hár
hennar lýsti. ,,Hérna“, hrópaði hann aftur og veifaöi.
Hún hljóp til hans. „Þarna ertu! Guöi sé lof“.
Hann hélt henni fast aö sér. ,,Ég gat ekki sótt þig í
verksmiöjuna. Ég varö aö líta eftir dótinu þínu“.
„Ég hélt eitthvaö hefði komiö fyrir þig“.
„Því í ósköpunum skyldi eitthvaö koma fyrir mig?“
„Víst gæti eitthvaö komiö fyrir þig líka“.
Henni var þungt um andardráttinn viö brjóst hans.
„Fari þaö kolaö, það datt mér aldrei 1 hug“, sagöi hann
undrandi. „Ég hef aðeins óttazt um þig“.
Hún leit upp. „Hvaö hefur komiö fyrir hér?“
„Þaö kviknaöi í húsþakinu“.
„Og hvaö um þig? Ég haföi áhyggjur af þér“.
„Og ég af þér. Seztu hérna“.
Henni var enn þungt um andardrátt. Á gangstéttar-
brúninni sá hann vatnsfötu og bolla hjá henni. Hann
gekk þangað, náði í vatn í bollann og fékk Elísabetu
hann. „Svona, drekktu þetta“.
„Hæ, þiö þarna! Þetta er okkar vatn“, hrópaöi kven-
maður.
„Og.bollinn okkar“, bætti freknóttur tólf ára strákur
viö.
„Drekktu það“, sagöi Gráber við Elísabetu og sneri
sér viö. „En hvaö um loftiö? Eigiö þiö þaö ekki líka?“
„Skilaöu þeim aftur vatninu þeirra og bollanum“,
sagði Elísabet. „Eöa helltu úr fötunni yfir hausana á
þeim. Þaö væri enn betra“.
Gráber hélt bollanum upp aö vörum hennar. „Nei.
Drekktu þaö. Hljópstu?"
„Já. Alla leiöina".
Gráber fór aftur aö fötunni. Konan sem hrópaö hafði
til hans tilheyröi fjölskyldunni við eldhúsboröiö. Hann
fyllti bollann aftur úr fötunni, tæmdi hann og lagði
hann síöan frá sér hjá fötunni. Enginn sagöi neitt;
en þegar Gráber var kominn til baka kom strákurinn
hlaupandi, tók bollann og setti hann á boröið. „Svín“,
sagði húsvöröurinn viö fólkiö við borðiö. Hann hafði
vaknaö, geispandi og lagöist út af aftur. Þakiö á fyrsta
húsinu hrundi.
„Hér er dótiö sem ég setti niöur“, sagði Gráber. „Þaö
eru næstum öll fötin þín. Myndin af pabba þínum er
þarna líka. Og sömuleiöis rúmfötin. Ég get reynt aö
sækja húsgögnin. Þaö er ekki of seint enn“.
.„Vei'tu kyrr. Láttu þau brenna“.
„Hvers vegna? Þaö er enn tími til stefnu".
„Láttu þaö brenna. Þá er þaö úr sögunni. Allt sem
I uppi er. Og þaö er eins og þaö á aö vera“.
' „HvaÖ er úr sögunni?“
„Fortíðin. Viö getum ekkert viö hana gert. Hún gerir
ekki annaö en íþyngja okkur. Jafnvel hið góöa í henni.
1 Viö veröum að byrja aö nýju. FortíÖin er gjaldþrota.
| Viö getum ekki snúiö aftur“.
;J ,,Þú gætir selt húsgögnin“.
„Hérna?“ Elíabet leit í kringum sig. „Viö getum ekki
haldiö uppboð á götunni. Líttu bara á! Hér er allt of
mikið af húsgögnum og enginn staöur fyrir þau, Þannig
verður það um langa framtíð“.
Þaö fór aftur að rigna. Stórir, hlýir dropar féllu til
jaröar. Frú Lieser speríhti upp regnhlíf. Koría 's'em bjarg-
aö haföi nýjum blómskreýttúm hátti og' sett ftérírí upp
til hægöarauka, tók hann af sér og stakk honum undir
kjólinn sinn. Vöröurinn vaknaöi aftur og; hnerraöi. Hitl-
er á mynd- frú Lieser sýndist grátandi í rigningunni.
Gráber vafði sundur frakkann sinn og dró segldúk upp
úr bakpoka sínum. Hann breiddi frakkann yfir Elísa-
betu og lagöi segldúkinn yfir rúmfatapinkilinn.
„ViÖ veröur aö finna okkur einhvern staö til áö sofa
í nótt“, sagöi hann.
„Ef til vill slekkur rigningin eldinn. Hvar ætlar allt
hitt fólkiö aö sofa?“
„Ég veit þaö ekki. Þaö er eins og þessi gata hafi
gleymzt“.
„Viö gætum sofið hérna. Viö höfum rúmiö og frakk-
ann þinn og segldúkinn".
„Helduröu aö viö gætum þaö?“
„Ég held maöur geti sofiö hvar sem er ef maöur er
nógu þreyttur11.
„Binding hefur tómt herbergi í húsinu sínu. Geturöu
hugsað þér aö fara þangaö?“
Elísabet hristi höfuöið.
„Og svo er Pohlmann“, sagöi Gráber. „Hann hefur af-
drep í katakombunum sínum. Ég spuröi hann fyrir
nokkrum dögum. Bráðabirgöaskýlin eru áreiöanlega
troðfull — ef þau standa enn uppi“.
„Við getum séö til dálitla stund. íbúöin okkar er ekki
enn farin aö brenna“.
Elísabet sat í hermannafrakkanum í rigningunni.
Hún var ekki vitund niöurdregin. „Ég vildi við ættum
eitthvað aö drekka“, sagöi hún. „Og ég á ekki viö vatn“.
,;Við eigum þaö. Meöan ég var aö pakka niður farín
ég flösku af vodka baky|Ö bækurnar. Viö hljótum að
háfa gleymt henni“. -
Gráber leysti sundur rúmfatapakkann. Hann haföi
Verkfallspóstur
Framhald af 4. síðu.
neyta eggja einu sinni í viku
og af hugulsemi við hjónin
hefur sérfræðingurinn valið
laugardagskvöld. Þar með er
helginni borgið því ekki þýð-
ir að hugsa um leikhúsferðina.
Vísitalan gerir ráð fyrir henni
á 20 ára fresti.
MÚRARAR
OG FRÍMÚRARAR.
Auðvaldið leitar allra hugs-
anlegra bragða til þess að
sundra verkalýðnum og vekja
deilur milli einstakra starfs-
greina, þessa dagana er eink-
um alið á rógi um múrara og
málara. Útsendarar auðvalds-
ins segja:
„Það væri löngu búið að
semja við Dagsbrún og Iðju,
en múrarar og málarar eru
svo ósanngjarnir.*' — Þetta er
tilhæfulaust. Engin tilboð
hafa komið til Dagsbrúnar eða
Iðju sém þau félög hafi léð
máls á að verða við. — Hvað
múrurum viðvíkur kann það
að vera rétt, að þeir hafi all-
háar tekjur ef vinna er mikil.
Hugsið þó um það, að ekki
hafa þeir tekjur nema af
vinnu sinni. En það eru aðrir
múrarar sem gjarnan mætti
minnast á í þessu sambandi,
sem einkum hafa tekjur af
vinnu annarra —- fríinúrarar
— stóreignamennirnir. Látið
ekki frímúrarana sundra röð-
um ykkar með blekkingum um
múrara.
Steinn.
eimllisþáttiir
- - 'sas'
Góðar skálar
Áður hefur hér í heimilisþættin-
um verið minnzt á emaljeruðu
stálskáiarnar, sem hafa náð mikl-
um vinsældum á Norðurlöndum
undanfarin ár. Þær eru svo fal-
legar og hentugar að full ástæða
er til að gefa þeim gaum. Hægt
er að nota þær til svo margs á
heimili að segja má með sanni að
þær eru góð fjárfesting. 1 stofum
má nota skálar þessar fyrir ösku-
bakka eða ávaxtaskálar eftir því
hve stórar þær eru og í eldhúsinu
eru þær jafngóðar til að hræra
deig eða annað í og til að hita
upp matarafganga. Þær þola mikla
uþphitun og þvi er hægt að nota
þær á -sama hátt og eldfastan leir.
Auk þess eru þær framleiddar i
Skærum og fallegum litum og
lífga upp á eldhúsáhöldin sem fyr-
ir eru.
Erlend tíðindi
Framhald af 6. síðu.
sökunar „vegna óhlýðni sinnar
við stefnu flokksins“. í þessu
er ekki heil brú. Miðstjórnin
tók lokaákvörðun í máli Be-
vans, seta hans í flokknum
er ekki tímabundin frekar en
annarra flökksmanna. Bevan
hefur aldrei viðurkennt að
hann hafi óhlýðnast stefnu
flokksins, það sem hann gerði
var að biðja Attlee persónulega
afsökunar ef hægt hefði verið
að túlka ummæli sín sem árás
á hann. Þessar rangfærslur eru
svo sem ekki verri en aðrar
sem daglega eru viðhafðar i er-
lendum fréttum Morgunblaðs-
ins. Hinsvegar skyldi maður
ætla að Alþýðublaðið skýrði
rétt frá málalokum í hörðustu
flokksdeilu sem háð hefur ver-
ið áratugum saman í brezka
„bræðraflokknum“. Það er líka
gert í frétt á öftustu siðu
blaðsins á fimmtudaginn. svo
.. Jangt sem sú stuttáralega frétt
nær. En einhvé’r eða ein-
hverjir hafa ekki látið sér '
'lýnda að Alþýðublaðið skýrði
rétt frá lokum Bevansmáls-
ins, Því birtist á fyrstu síðu
föstudagsblaðsins ný frétt, þar
sem étinn er eftir tilbúningur-
inn úr Morgunblaðinu daginn
áður. Hverju sætir það að
blaðamenn Alþýðublaðsins eru
látnir „leiðrétta“ heiðarlega
frásögn sína af því, hvérnig
flokksdeilur eru jafnaðar í
Verkamannaflokknum, með
fölsunum úr Morgunblaðinu?
M. T. Ó.
tþióttii
Framhald af 9. síðu.
ur þess. Friðrik Björnsson og
Hólmar Bjgrnason voru góðir.
Hraði var ekki mikill í leik
þeirra en þeir voru lagnir að
opna og komast framhjá mót-
herja og sækja inn undir körf-
una.
Lið Gosa í II. fl. var bezta
liðið, enda sterkir einstakling-
ar í því sem farnir eru að leika
í meistaraflokki. Sýndu þeir oft
ágætan samleik þar sem knött-
urinn gekk frá manni til manns.
A-lið Ármanns og lið Í.R.
voru skipuð góðum leikm. og
voru jöfn enda skildu þau jöfn
í keppninni, bæði með 3 stig.
Bezti maður í liði Ármanns var
Gunnar Jónsson og hjá I.R.
Þórarinn Ólafsson. I B-liði Ár-
manns voru líka liðtækir Dilt-
ar. Sýnir það nokkuð „breidd-
ina“ í Ármann að geta sent
2 lið. Bezti maður liðsins var
Björn Björnsson.
Úrslit í meistaraflokki.
L U J T St. Mörk
ÍR 3 2 1 0 5 119:85
Gosi 3 2 1 0 5 93:86
Í.S. 3 10 2 2 45:73
IKE 3 0 0 3 0 54:67
311:311
Úrslit í II. flokki
L U J T St. Mörk
Gosi 3 3 0 0 6 59:41
Árm. A 3 1 1 1 3 102:71
IR 3 11 1 3 68:52
Árm. B 3 0 0 3 0 30:95
259:259
V. S.