Þjóðviljinn - 14.04.1955, Blaðsíða 4

4) — ÞJÖÐVILJINN — Fimmtudagur 14. apríl 1955
Svar Guðlaugs Einarssonar, hdl, verjanda Guðmundar
Guðjénssonar, við skrifum Þjéðviljans um hann
Herra ritstjóri!
Með því að ég undimtaður er skipaður verjandi í máli,
er höfðað hefur verið gegn Guðmundi Guðjónssyni, bif-
reiðarstjóra, Barmahlíö 29, hér í bæ, sé ég mig knúðan
til að svara opinberlega tveim blaðagreinum um hann,
er birtust í „Þjóðviljanum“ dagana 6. og 7. apríl s.l. í
þessum áminnstu greinum er Guðmundur boxinn þeim
sökum, aö hafa ætlað að nauöga 14 ára telpu og jafn-
framt haft í hótunum um að drepa 15 ára bróður henn-
ar. Auk þessa og annarra bollaleggingja ritstjórans um
málið er svo sakarvottorö Guðmundar birt, mjög af-
bakað.
Ég tek það fram í upphafi
máls míns, að það er upp-
spuni frá rótum, að Guðmund-
ur hafi verið ákærður fyrir
nauðgun, né heldur að hafa
haft í hótunum um manndráp
og mun ég hér á eftir í stuttu
máli skýra gang þessa máls,
svo sem það stendur nú fyrir
sakadómi.
Málavextir eru . þeir, að
□ann 22. september sl. var
skjólstæðingur minn staddur
að Þverárrétt í Mýrasýslu,
ásamt mörgu fleira fólki. Á
dansleik, sem haldinn var
þarna að kvöldi þessa sama
dags, hitti hann unga stúlku,
sem hann dansaði við nokkra
dansa og urðu þau samferða
út úr húsinu, ásamt bróður
stúlkunnar og fleira fólki, er
var á dansleiknum. Settust
systkinin, ásamt Guðmundi og
fjórða manni upp í bifreið
hans, er stóð skammt frá
danshúsinu. Er þau höfðu set-
ið þarna um hríð fór bróðir
. stúlkunnar og maður sá er
með þeim hafði verið út úr
bifreiðinni, en Guðmundur og
stúlkan urðu þar ein eftir.
Létu þau Guðmundur og
stúlkan vel að hvort öðru, án
þess þó að nokkurn tíma kæmi
til kynferðismaka milli þeirra,
enda er það rækilega upplýst
i málinu, og hefur stúlkan
'borið það fyrir rétti, að „þótt
jnún í sjálfu sér hafi verið
mótfallin látbragði og skipt-
arh kærðs við sig, þá hafi
það þó einnig haft þau álirif
á sig, að hún hafi viljað vera
kyrr með honum“. Stúlkan
reyridi aldrei til þess að kom-
ast burt úr bifreiðinni, og
enda þótt margt fólk væri
þarna á næstu grösum, gerði
hún aldrei tilraun til að hrópa
á hjálp, né heldur hefur hún
'íialdið því fram fyrir réttin-
om, að Guðmundur hafi gert
nokkra tilraun til að varna
sér þess, hafi henni sýnzt að
gera svo. Er þau Guðmundur
<og stúlkan höfðu setið í bif-
reiðinni um nokkurt skeið
kom bróðir stúlkunnar að
aílnum og hafði þá sótt hesta
þá, er þau systkin höfðu
komið á til réttarstaðar. Er
oróðir stúíkunnar kom að bif-
reiðinni aftur var hún opin
<og settist hann upp í fram-
sæti hennar, sat þar um
stund, en vék sér síðan frá
aftur til að sækja hestana,
sem höfðu tekið á rás frá
bifreiðinni. Er bróðir stúlk-
unnar kom til baka enn var
bifreiðin lokuð, en systir hans
og Guðmundur sátu saman í
aftursæti hennar. Bað hann
systur sína að koma með sér,
en hún hafi ekki anzað sér
neinu, heldur hafi Guðmund-
ur sagt: „Blessaður láttu
eins og maður!“, og orðrétt
segir í skýrslu piltsins fyrir
sakadómi: „Hins vegar hefði
Guðinundur ekki haft í hót-
unum við sig, livorki hótað
sér barningi eða öðru“. í
skýrslu bróður stúlkunnar
segir einnig, að Guðmundur
hafi sagt við sig, að hann
skyldi aka stúlkunni heim,
en stúlkan svarað bróður sín-
um þá, að hún skyldi koma
með honum rétt strax, eða
eitthvað á þá leið, eftir að
bróðir hennar hafði þvertek-
ið fyrir að hún færi með
Guðmundi í bílnum. Hvorugt
þeirra Guðmundar eða stúlk-
unnar opnaði bifreiðina fyrir
piltinum og þess vegna sneri
hann sér til tveggja lögreglu-
þjóna, er voru þar á næstu
grösum og bað þá um að að-
stoða sig við að ná í systur
sína og kom hún fúslega út
úr bifreiðinni, er lögreglu-
þjónarnir komu að henni og
höfðu opnað hana, en það
gerði annar lögregluþjónninn
með því að smeygja hendi inn
um framrúðu bifreiðarinnar,
sem var opin. Þetta er í
stuttu mál aðdragandi þessa
máls.
Hins vegar skal það svo
upplýst, að eftir að lögreglu-
þjónarnir höfðu fengið vitn-
eskju um, að greind stúlka
var ekki nema 14 ára að
aldri kærðu þeir Guðmund til
sakadómara og var málið þar
tekið fyrir og síðan, eftir.
venjulega frumrannsókn sent
dómsmálaráðuneytinu til á-
lita. Dómsmálaráðuneytið fyr-
irskipaði síðan málsliöfðun
gegn Guðmundi Guðjónssyni
fyrir að hafa gert tilraun til
að tæla 14 ára stúlkubarn til
samfara, en það er sitthvað
annað en nauðgunartilraun,
enda viðurlög mjög frábrugð
in. Ekki er Guðmundur kærð-
ur fyrir neina iíkamsárás, né
tilraun í þá átt eða hótanir,
enda engu slíku til að dreifa
Skylt er mér að taka það
fram hér, að mjög skiptar
skoðanir hafa komið fram um
hver aldur stúlku þessarar
gæti verið, miðað við útlit
hennar, enda stúlkan óvenju
þroskuð eftir aldri. Lögreglu-
þjónarnir, sem komið hafa
fyrir rétt, hafa ekki treyst
sér til að fullyrða um aldurs
takmark eftir útliti og annar
taldi stúlkuna eldri en hún
var. Guðmundur hefur sjálf-
ur eindregið neitað því fyrir
réttinum, að sér hafi dottið
til hugar, að stúlkan væri
svo ung sem hún reyndist, og
sjálf hefur stúlkan haldið því
fram fyrir rétti, að hún hafi
ekkert minnst á aldur sinn
við Guðmund og bróðir stúlk-
unnar hefur borið það sama,
að hann viti ekki til þess, að
neitt hafi verið um aldur
henrtar rætt. Af því sem hér
að framan hefur verið sagt
má gleggst ráða að mjög er
hallað réttu máli og vægast
sagt úlfaldi gerður úr mý-
flugu. Læt ég svo útrætt um
þennan þátt þessa máls.
Hvað varðar sakavottorð
Guðmundar Guðjónssonar læt
ég nægja að benda á það, að
sannleikanum er þar rækilega
umsnúið, þegar talað er um,
að Guðmundur hafi verið
„dæmdur" fyrir hitt og þetta.
Þætti víst mörgum það súrt
í broti, ef hann yrði yfir-
lýstur sem „margdæmdur
glæpamaður" fyrir það eitt
að hann hefur gengizt inn á
að greiða kr. 50.00 eða kr.
100)00 sekt í sattarformi fyrir
ólöglegt bifreiðarstæði, eða
of háa ljósastillingu á bifreið
sinni, eða jafnvel þó hann
hefði fengið dóm fyrir ölvun
við akstur.
Persónulega vil ég svo að
lokum taka það fram, að það
er vægast sagt mikið ódreng-
skaparbragð, sem haft hefur
verið í frammi við skjólstæð-
ing minn og ekki öðrum trú-
andi til að fremja slíkt, nema
þeim sem hafa af litlum
manndómsbrunni að ausa.
Skjólstæðingur minn bíður
nú dóms í þessu framan-
greinda máli og af gögnum
þeim sem þegar liggja fyrir
í málinu, verður ekkert ráðið
hver verður dómur í því og
ekki tímabært að tala um
sök eða sýknu, meðan rann-
sókn stendur yfir og enn er
alsendis ósannað að umbj.m.
hafi gert tilraun til að tæla
stúlkuna.
Skjólstæðingur minn hefur
þegar tjáð mér, að hann muni
höfða meiðyrðamál gegn rit-
Framhald á 11. síðu.
Símon Guðmundsson
Fáein minningarorð
Símon Guðmundsson, síðast
til heimilis á Hvaleyrarbraut
5 Hafnarfirði, andaðist í
hjúkrunarheimilinu Sólvangi
2. apríl sl. Banamein hans var
heilablæðing.
Símon fæddist 21. maí 1881
að Borgareyrum, Austurland-
eyjum í Rangárvallasýslu, en
foreldrar hans voru Vilborg
Vigfúsdóttir og Guðmundur
Símonarson er þar dvöldu þá.
Símon naut ekki umönnunar
móður sinnar en eignaðist
brátt stjúpu með hvérri hann
ásamt föður sínum fluttist
til Seyðisfjarðar, en austur
þar missti Símon föður sinn
þá er hann var 9 ára gamall.
Einhverjar orsakir, sem ég
kann ekki að greina, ollu því
að þá komst Símon á heimili
• hirts'kunna klerks sérá Björns
* Þorlákssonar á Dvergasteini,
en hjá honum, eða á vegum
hans, dvaldi Símon um 7 ára
skeið eða fram til 16 ára
aldurs.
Á 17. aldursári, þ.e. 1897,
fluttist Símon til Reykjavíkur
og tók þegar að stunda sjó-
mennsku, fyrst á skútum og
svo á togurum. 1 þessari at-
vinnugrein vann hann óslitið
30 ára tímabil, en nálægt
þessu tímabili miðju, þ.e. á
árinu 1914, gekk Símon í
hjónaband með eftirlifandi
konu sinni Pálinu Pálsdóttur
frá Eyri í Reykjafjarðarhreppi
í N-ísafjarðarsýslu, merkilegri
ágætiskonu með ósvikið vest-
firzkt sægarpablóð í æðum.
Á þrek og manndóm þessarar
konu hefur oft mikið reynt;
þeim hjónum varð 14 barna
auðið hvar af dóu 4 í æsku
en 10 eru komin til fullorðins
ára, 4 synir og 6 dætur, og
má með sanni segja að þar
er valinn maður í hverju
rúmi, og er það sízt að undra,
því að þau hjón Pálína og
Símon voru langt fyrir ofan
meðalmennsku bæði í sjón og
raun.
Búferlum til Vestmannaeyja
fluttist Símon með fjölskyldu
sína árið 1919; vann hann
þar að ýmsum störfum bæði
til lands og sjávar. Þar byggði
hann íbúðarhús er hann nefndi
Eyri, en það er húsið nr. 25
við Vesturgötu. Um nokkurra
ára skeið rak Símon vélbáta-
útgerð þar í Eyjum. Eftir 22
ára dvöl í Eyjum fluttist Sím-
on ásamt konu sinni og flest-
um börnum aftur til Reykja-
víkur og var heimili hans þá
lengst að Borgargerði 39.
Síðasta æviár sitt dvaldi
Símon ásamt konu sinni hjá
dóttur sinni og tengdasyni á
fyrrnefndum stað, Hvaleyrar-
braut 5 í Hafnarfirði.
Eftir að Símon kom aftur
til Reykjavikur frá Eyjum
vann hann lengst af að smíð-
um, oftast húsasmíði og fóru
honum þau störf vel úr hendi
því hann var bæði laginn og
vandvirkur og trúmennska
lians í öllum verkum fágæt.
Síðustu æviár Símonar var
hann oftast meira eða minna
sjúkur, er stafaði af slysi er
hann henti og reyndi þá, sem
oft áður, á þrek og manndóm
hinnar góðu konu hans er
annaðist hann af hinni mestu
prýði.
Barnabörn þeirra Pálínu og
Símonar eru nú 16 á lífi, fríð-
ur hópur og gæfulegur.
Framhald á 10. síðu.
Forugur vorboði — Aurbleyta og vorfiðringur
— Merk uppgötvun læknavísindanna
EINN af óbrigðulustu vorboðum
þessa lands er aurinn á vegum
og í holtum. Nýlega auglýstu
Landleiðir að áætlunarvagnar
þeirra um Kópavog kæmust
ekki leiðar sinnar fyrir sakir
aurbleytu og strax hljóp í mann
vorfiðringur. Og þegar maður
stikar heim á kvöldin og mætir
krakkahópum að koma ofanúr
Sjómannaskólaholti og þeir eru
moldugir og forugir svo að
varla sér í þá, finnur maður
líka að það er vor í lofti jafn-
vel þótt í næstu andrá komi
krapahryðja. En mömmur
krakkanna hafa nóg að gera við
að þrífa þá upp þessa daga.
Stelpuhópur kom ofanúr holti
um að þær festust í leðjunni
og gúmmístígvél einnar sátu
ná þeim upp nema með aðstoð
fullorðinna. Og þær voru í
orðinna. Og þegar þær voru í
leit að aðstoð þegar þær komu
ofanað og sú sem misst hafði
stígvélin gekk á sokkunum ein-
um og hafði vaðið aurinn upp
í hné. Við björgunartilraunirn-
ar á stígvélunum festust tvenn
önnur stígvél, tvær mannverur
ultu um í forina og þegar leið-
angurinn kom til baka að iok-
inni björgun leit hann út eins
og þátttakendur í forarglímu,
sem stundum var sýnd á auka-
mynd í bíó hér áður fyrr. Sem
sagt, vorið er komið!
í gær og hafði lent í ævintýri.
Þær höfðu ætlað að stytta sér FRÉTTIRNAR og fréttaauki út-
leið yfir „smádrullu“ eins og varpsins á þriðjudagskvöldið
þær sögðu, með þeim afleiðing- hafa áreiðanlega verið mörgum
mikið gleðiefni. Að því er virð-
ist er allt útlit fyrir að takast
megi að stemma stigu fyrir hin-
um hræðilega vágesti sem löm-
unarveikin er. Fyrirhugað er
að bólusetja^ í vor fjölda barna
og unglinga við lömunarveiki
og sjálfsagt verður það svo í
framtíðinni að allir verða bólu-
settir gegn þessari veiki og hin-
ir hræðilegu faraldrar hverfa
úr sögunni. Á þennan hátt hef-
ur tekizt að ráða niðurlögum
barnaveikinnar. Áður fyrr
hrundu ungbörnin niður úr
þessum skæða sjúkdómi, stund-
um dóu öll börnin á sama bæ
úr barnaveiki í sama faraldri,
en nú er sérhvert barn bólu-
sett við henni endurgjaldslaust
og hún er ekki lengur hið
hræðilega vandamál. Og þótt'
fyrirhugað sé að greiðsla komi
fyrir þessa væntanlegu bólu-
setningu við lömunarveiki, er
hún ekki það há að það þurfi
að vera til fyrirstöðu. Og með
tímanum ætti slík bólusetning
ef hún reynist vel, að verða
hinn sami sjálfsagði hlutur og
bólusetning gegn barnaveiki og
bólusótt.