Þjóðviljinn - 12.05.1955, Blaðsíða 4

4) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagnr 12. maí 1955
Alexander Guðjónsson
framlivæmdastjóri fimmfiugur
Hversvegna hefur Gunnar Hansen ekki stjórnað
neinu leikriti hjá Leikíélagi Reykjavíkur á þessu
1 leikári?
Fyrir þrjátíu árum fluttist
ungur maður hingað til Hafnar-
ijarðaxy í þeim tilgangi að
dvelja hér við járnsmíðanám
um þriggja ára skeið. Maður
þessi var bóndasonur frá Geita-
gili. í Rauðasandshreþpi, gjörvi-
legur að vallarsýn, og eins og
Hafnfirðingar áttu síðar eftir
að kynnast, einstakt valmenni.
Og í dag er hann fimmtugur.
Árið 1930 hafði Alexander ekki
aðeins lokið sínu járnsmíða-
námi heldur og tekið próf frá
Vélstjóraskóla íslands. Á því
sama ári giftist hann heitmey
sinni Sigrúnu Júlíu Guðmunds-
dóttur, og á hann því þrjú
merk afmæii á þessu ári.
Eftir að hafa verið tvö ár
vélstjóri á togara, hófst hann
handa ásamt fleiri hafnfirzkum
sjómönnum um kaup á togar-
anum Haukanesi, sem gerður
var hér út fyrstur togara með
samvinnusniði. Alexander átti
sæti í stjói-n þess fyrirtækis
allt til ái-sins 1937, er hann
hætti að stunda sjómennsku og
gerðist einn stofnenda Raf-
tækjasmiðju Hafnaifjarðar: —
Rafha. Árið 1941 stofnaði hann
ásamt tveim öðrum mönnum
Blikksmíðaverkstæðið Dverga-
stein og hefur hann veitt því
forstöðu til þessa dags.
Strax í æsku kynntist Alex-
ander kjörum alþýðunnar sem
Framhald á 11. siðu.
„NÚ ER 2. SÝNING Lykils að
leyndarmáli í kvöld; og eftir
því umtali sem orðið hefur um
leikinn og því lofi sem lxann
hefur fengið, er víst ekki að
efa að húsið verður fullskipað,
þótt stærsta leikhús á íslandi
sé. Eg las dóma blaðanna um
leikinn, og voru þeir mjög lof-
samlegir, þótt sumum kunni að
finnast lítið til um sjálft efni
leikritsins; og þeir kunningjar
mínir sem sán frumsýninguna,
voru mjög hrifnir af frammi-
stöðu leikenda og dáðu mjög
snilldartök leikstjórans á sýn-
ingunni. En það var nú ekki
þetta, sem ég ætlaði að ræða,
enda hef ég ekki séð leikinn,
heldur langaði mig að spyrjast
fyrir um það hversvegna Gunn-
ar Hansen hefur ekki stjórnað
einu einasta leikriti hjá Leik-
félagi Reykjavíkur allt þetta
leikár. Og ég vil koma á fram-
færi þeim grun, sem stendur
upp úr ýmsum, að hér sé ekki
allt með felldu.
Hefur h!oti3 viðurkenningu um land allt
Hörpusilki
Húseig ^ndur:
hefur reynz vel bœði úti og inni -
- Talið við fapstenn -
■á-.- r-.r\
GUNNAR HANSEN stjórnaði
nokkra vetur flestum leiksýn-
ingum Leikfélagsins, og hann
vann verk sitt ekki aðeins af
meiri kostgæfni til jainaðar en
aðrir leikstjórar, heldur átti
hann meginþáttinn í að efla vin
sældir félagsins einmítt á þeim
tíma er illa horfði fyrir því —
og skapa hjá leikhúsgestum til-
trú á listræna getu og listræn
markmið í Iðnó. Jafnvel úr
leikritum sem ekki stóðu á háu
stigi frá lxöfunda hálfu gerði
hann ágæta hluti. En nú virðist
Leikfélagið sem sé ekki þurfa
lengur á þessum snjalla lista-
manni að halda; og það er bezt
að segja það eins og er að
sjálfsagt hefur Leikfélagið
aldrei boðið Reykvíkingum upp
á meira léttmeti en á liðnum
vetri. Það er Frænka Charleys
sem er lífakkerið, síðan kemur
leikur eins og Nói sem engin
heil brú er í, sama er að segja
um Kvennamál kölska, mis-
heppnaða fyndni af aumasta
tagi — og nú er Frænka Char-
leys boðuð enn á ný, ásamt
einum gamanleiknum enn; og
er hann ekki aðeins gaman-
leikur, heldur einnig „af létt-
asta tagi“ eins og segir í frétt
frá félaginu — og hlýtur það
að vera mjög léttur leikur.
ÞAÐ HAFA orðið allmiklar um-
ræður manna á meðal um
leikmál síðan Lykill að leynd-
armáli var færður upp, og
grunurinn sem stendur upp úr
ýmsum er í stuttu máli sá að
forráðamenn Leikfélagsins hafi
ekki kært sig um að Gunnar
Hansen skyggði öllu lengur á
þeirra eigin ágæti; en það er
forn saga á íslandi að sé einn
lofaður, þá finnst hinum þeir
lastaðir — og rátinar eiga
snjallir menn víða erfitt upp-
dráttar í hópi þeirra sem minna
mega sín, þó þeir kunni að
hafa völdin. En hvað sem um
þetta er, þá óska ég Lykli að
leyndarmáli allra heilla“.
BÆJARPÓSTINUM þótti rétt
að birta þetta bréf Jóns Sig-
urjónssonar, eiida þótt hann
trúi því ekki að grunur sá sem
hann minnist á eigi við rök að
styðjast. En jafnánægjulegt
væri það að Leikfélagið' hæfist
aftur til listrænnar vegsemdar
sem það getur ekki hrósað
sér af á þessu leikári, og fróð-
legt væri að fá upplýsingar um
það hversvegna Gunnar Han-
sen var ekki falið að setja
upp neitt leikrit fyrir það á
liðnum vetri.