Þjóðviljinn - 05.06.1955, Blaðsíða 11

Smuiudagur 5. júni 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Hans Kirk:
1 12. dagur
Hin rauöhærða og spengilega Evelyn hafði komiö sér
fyrir í sófa viö hliö’ tengdafö'öurins og hitt fólkiö hlustaöi
meö skelfingu á spurningar hennar.
— Vertu nú hreinskilinn, tengdapabbi, sagöi hún. Hef-
uröu aldrei nokkurn tíma veriö tengdamömmu ótrúr?
Hitt fólkiö bjóst viö aö loftiö í stofunni hryndi, en

Vertu nú hreinskilinn, tengdapabbi, sagði hún. Hefuröu
aldrei nokkurn tíma verið ‘téngdamömmu ótrúr?
Grejs hló viö. Hann haföi gaman af galgopahætti kven-
mannsins; hann kunni vel viö bakaradótturina frá
Brönshöj.
— Ég hef sannarlega aldrei haft tíma til þess, telpa
mín, sagöi hann.
— En hefuröu aldrei haft löngun til þess? <
— Hver veit hvers maöur hefur löngun til? Mér hef-
ur alltaf þótt vænt um gömlu Kjestínu mína og heí'Öi
aldrei viljaö gera henni þaö til ills. En þiö nýmóöins kven-
fólkið hafið of lítiö að gera, þiö hugsið alltof mikiö um
dufl og daður.
— Ekki þó í þessari fjölskyldu, sagði Evelyn. Hún er
óheyrilega siðavönd.
Tómas Klitgaard greip fram í samræöurnar.
— Getum við ekki talaö saman andartak, pabbi, sagði
hann. Ef þú hefur ekkert á móti því gætum við komiö
inn á skrifstofuna þína.
Skrifstofan var risastórt herbergi með fyrirferöar-
miklum eikarhúsgögnum. Grejs settist viö skrifboröiö og
Abildgaard lokaöi dyrunum. Svo tók hann upp nokkur
skjöl og rétti Tómasi.
•—Kæx'i pabbi, sagöi Tómas Klitgaai’d. Mér finnst þaö
vera skylda mín að leggja þessi skjöl fyrir þig einmitt
í dag', á sjötugsafmæli þínu. Þú hefur sjálfur óskaö þess
að njóta afraksturs erfiöisins ....
— Hvaö áttu viö meö því? spurði Grejs.
— Hvíldar elliáranna — setjast í helgan stein ....
— Nújá, verða próventukai'l eins og hver annar gamall
skai’fui’. Og eru þetta svo skjölin þar sem ég afsala mér
fyi'ii’tækinu?
•— Einmitt .... eftir skýlausum óskum sjálfs þín,
sagöi Tómas léttari í bragöi. Þoi-steinn getur gengiö frá
þeim eins og þú vildir og tilhögunin verður þannig að ég
verö foi’stjói’i í fyi*irtækinu, en Jóhanxres og Emmanúel
meðeigendui' meö takmai’kaöi’i áhrifum og Þoi’steinn,
það er aö segja Sara, veröur hluthafi.
— ÞaÖ ei' sanngjarnast. Lesiö þaö hátt. Ég á sjálfsagt
aö skrifa undir, og ég hef aldrei skrifaö undir neitt sem
ég hef ekki lesið.
Hæstaréttarlögmaðui'inn las meö vel vaninni rödd
hið langa skjal. Það lýsti í öllum atriöxnn hvað verða ætti
um hiö stóx’a fyrii'tæki Klitgaard & Synir, hver ætti aö
stjóma því og hvemig skipta ætti aröinum. Þetta var
eins og nokkui's konar ei’föaskrá, þar sem Grejs sagöi
skiliö viö hina starfsömu og happasælu ævi sína.
— Sú upphæö sem þú færö ái’lega fram á handa þér
og mömmu er hlægilega lítil, sagöi Tómas. Fyrirtækiö
getur staðið undir fimrn sinnum hærri upphæð, en þú
ákvaöst þetta sjálfur. Og ég ætlaöi bara aö segja ....
— Þú færö að segja margt frá deginum í dag, en þú
skalt ekki segja þaö viö mig, sagði Gi'ejs. Ég veit hvaö
ég hef þörf fyrir og ég nota ekki meira. Ég hef ekki strit-
að til aö öðlast munaö og ég get ekki gert meii’a en boröa
mig saddan. En þið verðiö aö skila heiöarlegi'i vinnu,
þess krefst ég af ykkur.
— Því lofa ég þér, pabbi, fyrir hönd sjálfs mín og hinna,
já alls fyiii'tækisins, sagöi Tómas og í’étti fööur sínum
höndina. Hann var meö tárvot augu, því aö þetta var
reglulega hátíðleg stund, næstum eins og þegar gamall
kóngur afsalar sér völdum til sonar síns. Abildgaai'd
hoi'föi á með djúpri alvörn og vh'ðingarsvip.
— Og nú, kæri pabbi, veröum viö Þorsteinn aö fai’a til
borgai’innai’. Við þurfum aö sinna þýðingarmiklum
störfuxn. Nei, við' skulum ekki þreyta þig á að;tala. urn þau
á heiðui’sdegi þínum, en ég gef þér reglulégár skýxlsluf
um hvernig allt gengur. Hin dýrmæta reynsla þín veröur
mér alltaf ómetanleg, og þakka þér fyrir, pabbi, þakka
þér fyrir traustiö.
Hann þrýsti báöar hendur fööurins og tái'in sti’eymdu
niöur kinnar hans. Hann var innilega snortinn. Fimm
mínútum síöar ók hann og Þorsteinn Abildgaard hæsta-
réttarlögmaöur inn til borgarinnar. Hæstaréttarlögmaö-
urinn hafði dýi'mætu skjölin í tösku sinni.
— Pabbi er mikill pei'sónuleiki, sagði Tómas Klitgaard
í bílnum.
— Mikill og sérstæöur, svaraöi hæstaréttarlögmaöur-
inn.
La Bohéme
Framhald af 4. síðu.
skýrar andstæður eins og þau
eiga að vera.
Mikill fögnuður og hrifning
rikti í þéttskipuðu húsinu — á-
hej'rendur hylltu hið ágasta
söngfólk i lok hv’ers þáttar og
blómaregn og innilegt og iang-
vinnt lófaklapp hófst að end-
aðri sýningu; ákafast var
hljómsveitarstjórinn hylltur,
enda vel að heiðrinum kom-
inn. Tónlistarféiagið og hið
unga félag einsöngvara eiga
miliinn heiður skilinn fyrir
stórhug sinn, einbeitni og
djarfmannlegt áræði, við ósk-
um þeim til hamingju með sig-
urinn.
B. Fr. og Á. Hj.

eiiuili sþátlur
Húsgögnum raðað í stofu
\
tuaðtscús
si&uumcuttGKð <m
Minningar-
kortin
eru til sölu í skrifstofu Sós-
íalistaflokksins, Þórsgötu 1;
afgr. Þjóðviljans; Eókabúð
Kron; Bókabúð Máls og
menningar, Skólavörðustig
21 og í Bókaverzlun Þor-
valdar Bjarnasonar í Hafn-
arfirði
í dönsku blaði rákumst við á tillöguf um
innréttingu á setustofu, 4 sinnum 6,60 m
með bjálkalofti. Á teikningunni sem fylgir
er stofan sýnd og tillögur um húsgagna-
röðun og litaval.
Vinnuborðinu er komið fyrir rétt fyrir
innan dyrnar, þar sem það á líka að notast
sem matborð og ljósið fellur rétt á það
þegar unnið er við það. Hinn hluti stofunn-
ar er notaður sem setustofa, sófinn á miðju
gólfi gegnt bókahillunni. Gólfteppið gæti t.
d. verið köflótt, svart
og hvítt eða a.m.k.
með hlutlausu
mynstri svo að hægt
sé að velja húsgögn-
in í sterkari litum.
Stærðin á teppinu er
sýnd á teikningunni.
Yfir bókahillunni má
gjarnan hanga mál-
verk eða góð litprent-
un — fremur góð lit-
prentun en lélegt mál-
verk — og myndin á
helzt ekki að hanga á
miðjum veggnum, það
yrði of reglulegt,
heldur t.d. eins og
sýnt er á minni teikn-
ingunni.
Hœstaréttarlögmaðurinn las með vel vaninni rödd liiö
langa skjal.
Við vegginn
svefnherberginu
etta og útvarp.
Vegglitirnir gætu t.d. verið:
Veggur: 1: Kanarígulur (ekki
sítrónugulur),
Veggur 2: Kríthvítur.
Veggur 3; Dökk blá grænn
milli föstu skápanna, skáparnir
sjálfir geta verið bláir ef hægt
er að finna bláan lit sem er
lireimi og fer vel við þann græn-
leita. Skáphliðarnar geta einnig
verið gular.
Framlxlið bókaskápsins mætti
sem snýr að
stendur pían-
viðarlitur,
2
vera hvít, botninn
helzt dökkur.
Veggur 4: Gluggaveggurinn
gulur eins og veggur nr. 1.
Tréverk allt má vera í köld-
um gráum eða hvítum lit (ekki
rjómaiit), ef til vill fölbláum.
Bjálkarnir í loftinu geta ver-
ið brúnir, millibilin hvít eða gul.
Gluggatjöldin eru fyrir hendi
í ljósdrapplit með grænu, rauðu
og gulu blaðamynstri. Það er
því reynandi að fá húsgagnaá-
klæði í sairisvarandi litum, t.d.
má hafa sófann einlitan grænan,
annan hægindastólinn með rauð-
um grunnlit. Hinn stólinn má
hafa litminni, ef manni finnst
nóg komið af litum. Mislitum
og mismunandi púðum má.
dreifa um sófann og stólana,
einkum ef áklæðið er einlitt.
Fallegast er að gluggatjöldin
séu slétt, ein efnisbreidd hvor-
um megin og kappi. Þau mega
gjarnan vera svo breið að hægt
sé að draga þau fyrir á kvöldin.
í þessu tilfelli er engin prýði að
grænum plöntum.