Þjóðviljinn - 16.11.1955, Blaðsíða 4

f 4) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 16. nóvember 1955
Lca Sciclcl og Audrey Hcpburn í Striði og jriði.
Bandaríkjamenn leika Rússa á Ítalíu
Audrey Hepburn leikur Natösju í
og friði effir Leo Tolstoj
Stríði
Iþessum þætti hefur áð-
ur verið skýrt frá
því að unnið væri að
gerð tveggja kvikmynda
eftir hinni miklu skáld-
' sögu. Leos Tolstojs Stríði
og friði. Er önnur mynd-
. in bandarísk en hin sov-
iézk. Bandaríkjamennirnir
hafa unnið að mynd sinni
. i Evrópu í haust og haft
um það samvinnu við ít-
alska sérfræðinga. Mörg
aí hópatriðum myridar-
innar eru tekin í Júgó-
slavíu en innisenur í
iRóm.
i King Vidor, einn af
elztu og reyndustu kvik-
myndastjórum í Holly-
wood, stjórnar myndatök-
unni. Hann er nú kominn
á sjötugsaldur og hefur
gert fjölmargar kvik-
myndir, fáar þó á síðustu
árum. Hér skal getið
þeirra helztu (útgáfuár
myndanna innan sviga):
Three Wise Fools (1923),
The Big Parade (25),
Hallelujah (29), Billy
the Kid (30), Street
Scene (31), The Champs
(31), Bird of Paradise
(32), The Texas Rangers
..(36), Northwest Passage
.(40), An American Ro-
■mance (44).
Eitt af aðalhlutverkun-
um í Stríði og friði er
sem kunnugt er í hönd-
um Audrey Hepburn;
Ný
Henry Fonda sem rússneskur
aðalsmaður á tímum
Napoleons.
hún leikur Natösju, eina
af elskulegustu kvenper-
sónum heimsbókmennt-
anna. Telur Hepburn
sjálf að þetta hlutverk
eigi betur við skapgerð
hennar en nokkurt þeirra,
sem hún hefur áður farið
með, a. m. k. er þetta
mannlegasta hlutverk
Kórernnynd
Undanfarin ár hafa ver-
ið sýndar hér all-
margar bandarískar kvik-
myndir um Kóreustríðið.
Sameiginlegt þeim öllum
er mikill lofsöngur um
hina blóðidrifnu hern-
aðarstefnu. Þessvegna er '
ánægjulegt að frétta að
nú skuli hafa verið gerð
mynd, sem varpi allt
öðru ljósi á þetta strið.
Myndin nefnist Tokori-
brýrnar og leikstjóri er
Mark Roson. Meðal leik-
enda eru þessir: William
Holden, Grace Kelly,
Frederic March, Mickey
Rooney.
í myndinni er sagt frá
herflugmanni og konu
hans, sem reyna að bægja
hinni sífelldu ógn stríðs-
ins frá hamingju sinni.
]það er sagt að Tokori-
brýrnar sé „stríðsmynd
gegn stríði“.
Atriði úr myndinni Klefi 2455: Chessmann er fœrður til klefa
sins i deild hinna dauðadœmdu í San Quentin fangelsinu.
Saga Chessmanns mynduð
Klefi 2455 í dauðadeild,
bókin sem nýlega
hefur verið gefin út á ís-
lenzku, hefur nú verið
kvikmynduð. Bráðungur
leikari, Robert Campbell,
leikur höfund bókarinnar,
Caryl Chessmann, sem
setið hefur í sjö ár í San
Quentin fangelsinu.
hennar fram til þessa.
Það verður því gaman að
sjá hvernig henni tekst
upp. Geta má þess hér,
að einskonar ,t>Natösju-
æði“ hefur gripið um sig
meðal kvenfólksins í
Róm: Kjólar Hepbum
hafa haft mjög mikil á-
hrif á tízkuna þar.
Menn bíða með óþreyju
eftir að myndin verði
fullgerð. Óttast þó margir
að hið mikla skáldverk
reynist of erfitt viðfangs-
efni. En við sjáum hvað
setur og bíðum eftir því
að myndin verði sýnd
hér, hvenær sem það
verður nú.
Ve! íeikin ensk sakam álaaynd í Gamfa bíói
Enska myndin, sem
Gamla bíó byrjaði að
sýna um helgina, er gerð
eftir skáldsögu franska
höfundarins Guy Des
Cars. Aðalpersónan er
Deliot, aldraður og sér-
kennilegur málfærslu-
maður, sem skipaður hef-
ur verið verjandi í ó-
venjulegu morðmáii við
ríkisréttinn í París. Sá á-
kærði, Jacques Vauthier
er blindur og daufdumb-
ur og hefur játað að hafa
myrt Bandaríkjamann
um borð í Atlanzhafsfar-
inu Montparnasse. Sagan
og myndin lýsa síðan
réttarhöldunum, vitna-
leiðslum óg málflutningi
fyrir „blönduðum kvið-
dómi“, og því hvernig
Deiiot gamli leysir morð-
gátuna að lokum.
Aðalkostur myndarinn-
ar er ágætur leikur, eink-
um hjá Michael Redgrave,
Marina Viady heitir
fögur, 17 ára gömul,
frönsk leikkona, sem
hlotið hefur mikla frægð
fyrir leik sinn í mynd
Cayattes Fyrir Nóaflóðið.
S.l. sumar dvaldist hún í
Svíþjóð og lék í mynd-
inni Nornin (hún fór þar
með hlutverk dóttur
nornarinnar). Leikendúr
í myndinni eru allir
franskir og leikstjórinn
heitir André Michel. —
Á myndinni hést Marina
með köttinn sinn.
sem fer afbragðsvel með
aðalhlutverkið. Jacques
Vauthier er leikinn af
Kieron Moore, sem segir
að sjálfsögðu ekki eitt
einasta orð í allri mynd-
inni. Ann Todd leikur
Solange konu hans og
Leo Genn kennarann
Rodelec. Fara þau öll vel
með sín hlutverk.
Yfir Grænu slæðtinni
er einhver gamaldags
blær, sem veldur því að
hún er miklu þokkafyllri
en maður á að venjast
um sakamálamyndir frá
síðustu árum.
Ný sityná Alex.
Foíds ■
Alexander Ford má tví-1 j
mælalaust teija
fremsta kvikmyndasmið
í Póllandi í dag. Tvær
af myndum hans hafa
verið sýndar hér: Upp-
reisnin í Varsjá og Æsku-
ár Chopins, og eru báðar
taldar í hópi beztu
mynda hans ásamt mynd-
inni Fimmmenningarnir
úr Barskagötu sem áður
hefur verið getið hér í
þættinum. Ford vinnur
nú að nýrri mynd.
Mörg bréí um sama efni — Fólkið er stolt af skáldi
sínu — Sönn aðdáun — síðbúin „heillaskeyti"
BÆJARPÖSTINUM hafa bor-
izt nokkur bréf þar sem veit-
ing nóbe'sverðlaunanna er
rædd- og kennir greinilega
innilegrar aðdáunar á nóbels-
verðlaunaskáldi okkar hjá
bréfriturum. Flestir bréfritar-
arnir geta þess þó í eftir-
skrift, að Bæjarpóstinum sé
opin leið að henda bréfunum
í ruslakörfuna, ef hann sjái
sér ekki fært að birta þau.
Það þurfti raur.ar ekki að
benda Bæjarpóstinum á þenn-
an möguleika, enda óþarft,
þar sem ágæt bréf eiga í hlut.
Bæjarpóstinum finnst þvert á
móti reglulega ánægjulegt að
heyra fólkið, einmitt fólkið
sjálft, samgleðjast skáldi
sínu. Og þótt þessi bréf séu
kannski nokkuð seint á ferð-
inni, þá held ég að það skipti
ekki svo miklu máli. H. K.
Laxness veit áreiðanlega
manna bezt, að þau „lieilla-
skeyti“, sem berast með
^einni skipunum eru oft ekki
af lakari toga spunnin en hin,
sem berast samdægurs. En
hér er bréf „Svipals" um
þetta efni:
1 SAMBANDI við þann mikla
heiður sem íslenzku þjóðinni
hefur hlotnazt, fyrir ritsnilld
Halldórs Kiljans Laxness,
dettur mér í hug þeir sem rit-
uðu með fjöðurstaf á gömul
bókfell við grútarlampaljós á
liðnum öldum. Á þeim tím-
um voru þeir og þeirra verk
lítils metin. Nú fyrst fá þeir
viðurkenningu verka sinna,
frá stórskáldinu Laxness.
Eg minnist þess líka um leið,
það var fyrir 25—26 árum,
þegar fyrstu bækur Laxness
voru að koma út, hvað miklar
deilur ui’ðu þá oft um þær
manna á milli í sveitinni þar
sem ég átti heima. Eg held
að ég ýki það ekki mikið,
þótt ég segi að flestir voru
þar á móti mér í þeim deil-
um. — Og þegar Vefarinn
kom út, var mikið um hann
talað, hverskonar voða bók
það væri, einkanlega fyrir
börn og unglinga að lesa.
Mikið langaði mig þá til þess
að fá þessa hroða-bók í hend-
ur, en á þeim tímum voru
samgöngur allar óhagstæð-
ari en nú. En loksins gat ég
þó fengið hana að láni og þá
var það meiri viðburður í lífi
mínu en þótt ég hefði eign-
azt heila jörð.
Og nú er þessi bók í bóka-
skápnum, svo nú þarf ég ekki
að fá hana að láni lengur.
Einhverntíma á þessum árum
var það að fólkinu varð sú
skyssa á að kjósa mig í stjóm
lestrarfélagsins og keypti ég
þá eitthvað af bókum eftir
Laxness, en fékk litlar þakk-
ir fyrir, því fáir vildu lesa
og sumir bæir sneiddu alveg
hjá bókum hans. Svona geta
hlutirnir stundum verið und-
arlegir, því Laxness er fyrst
og fremst skáld fólksins, al-
þýðunnar, og hefur lyft
menningu þess og bókmennt-
um á hærra stig —.
Eg hef stundum verið að
hugsa um það, ef ég af ein-
hverjum ástæðum yrði að
láta bækur Laxness af hendi,
hverjar ég vildi þá sízt missa.
En erfitt hefur mér fundizt
að gera mér grein fyrir því.
En ef til stálsins yrði
sorfið, eins og það er orðað,
þá yrði Ljósvíkingurinn senni-
lega þyngstur á metunum.
Svipair.
EKKI rengi ég Svipal um það,
að bækur Laxness hafi verið
litnar óhýru auga af mörgum
í sveitinni hans. Eg veit dæmi
til þess, að formaður lestrar-
félags í sveit einni greip til
þess úrræðis að rífa nokkur
blöð úr einni bók Laxness,
svo að guðlastið og klámið,
sem á þau var prentað næði
ekki að spilla grandvarleika
dreifbýlisfólksins. Svona átti
nú bændamenningin vökula
fulltrúa i den tíð. Mikið hefur
henni hrakað síðan! Á næst-
unni mun Bæjarpósturinn e.
t. v. birta fleiri bréf í sama
anda og bréf „Svipals“ — Þá
vil ég geta þess, að I. B.
Frh. á 10. síðu.