Þjóðviljinn - 16.11.1955, Blaðsíða 11

v.
Miðvikudagur 16. nóvember 1955 —ÞJÓÐVILJINN — (11
Hans Klrk:
Kiiðgactrd
og Syxtir
42. dagur
þreyttur. Þeg'ar hann hafði á sínum tíma fengið atvinnu
hjá g-amla hæstaréttarlögmanninum réð móöir hans sér
ekM fyrir fögnuði, því að þetta var fín og mikilsmetin
skrifstofa, og hún var þess fullviss að það yrði maður
úr syni hennar. Og nú sat hann þama og þorði ekki að
hreyfa mótmælum við þennan bölvaðan okrara, þótt
honum væri fullljóst að hann yrði ekki annað en verk-
færi í höndum hans, og hann var tilneyddur þótt hann
væri sósíaldemókrati og í kjósendasamtökunum og ó-
vinui’ auðvaldsins. Honum datt í hug að hann gæti valið
sömu leið og ungfrú Leth, því að það var auðvelt aö
skrúfa frá gasinu. En á hinn bóginn var það lífea erfitt
og honum var ljóst að hann væri ekki maður til þess og
Hann fór að hátta um miðnættið á stóra gistihúsinu
á Vesturbrú og hann svaf vært þegar kvenmaöur gekk
framhjá sveifluhurð gistihússins. Það var Fríða feita og
hún leit ósjálfrátt upp eftir stórhýsinu og minntist
gamalla gleðidaga, þegar hún hafði fariö þarna í mjólk-
urbað, og nú rölti hún um þarna fyrir utan og varð að
reyna að hanka einhvern karlmann. Reyndar var Egon
þjónn á vesölu vertshúsi, en systkinin tvö gátu hvorki
lifað né dáið af því. En samkeppnin var hörð, ástands-
píumar voru orðnar atvinnulausar, og það var ekki hægt
að þverfóta fyrir þeim inni á English Corner, sem áður
hafði heitið Deutsches Eck.
Hún rölti í áttina að miðbænum og horfði rannsóknar-
augum á næturhrafnana sem framhjá gengu, en enginn
þeirra sýndi þess merki að hann hefði áhuga á Fríðu.
Við Frelsisstyttuna kom kona til móts við liana, nam
staðar, kinkaði kolli og sagði:
— Við þekkjumst, þótt ég mxmi varla hvaö þér heitið.
Jú, var það ekki ungfrú Fríða? Við vomm einu sinni sam-
an í mikilli veizlu. Ég heiti frú Madsen.
— Nei, mikið var gaman að hitta yður aftur, sagði
Fríða fagnandi. Og hvemig hefur yöur liðið? Hafiþ þér
lent í vandræðum......ég á viö .... lentuð þér ekki í
klónum á þessum béuöum andspyrnumöimum? Þeir
klipptu mig....
Almáttugur, er það satt? sagði frú Madsen með sam-
úð. Nei, ég lenti ekki í neinum vandræöum, enda hef ég
alltaf farið afar varlega í sakirnar. En þeir tóku mann-
inn minn og hann er í fangelsi.
Og frú Madsen skýrði frá þeim skelfilega órétti sem
Madsen tónlistarmaöur heföi verið beittur þótt hann
hefði bara verið innkaupastjóri fyrir Þjóðverjana og
aldrei sagt þeim neitt, eins og hann hefði veriö dæmdur
%R
tllH ðiísCUS
5i&uutiiaRraKS ott
Minningar-
kortin
eru til siilu í skrifstofu S6-
síalistaflokksins, Tjarnar-
götu 20; afgrelðsiu Pjóðvilj-
ans; Bókabúð Kron; Bóka-
búíi Máls o» menningar,
Skólavörðustíg 21, og I
Bókav. l'orvaldar líjarna-
sonar í Hafnarfirði.
Hann fól andlitið í höndum sér og fann að hann var
skelfing gamaU og preythir.
yrði því fyrst um sinn að láta að vilja forstjórans.
— En aöeins fyrst um sinn, hugsaði hann. Þjóðfélagið
er rotið, og við sósíaldemókratar eigum aö breyta skipu-
laginu. Þá gerum við upp viö blóðsugur eins og Klitgaard
forstjóra. Og bráöum kemur að því að ég fæ ellilaunin
mín, og þá er mér borgið ef héraðsdómslögmaðurinn læt-
ur mig hafa heimavinnu eins og hann var búinn aö lofa.
Jóhannes Klitgaard nennti ekki að fara heim í tóma
íbúð sína, því að auövitað hafði ráðskonunni verið sagt
upp þegai’ hann fór í tukthúsið, og hann fór á gistihús.
Hann snæddi kvöldverö og gerði framtíðaráætlanir —
nú átti í skyndi að vinna upp tapið sem oröiö hafði á
Pro Patria.
eiiialIIgþáttMP
Stór börn sem vilja ekki vcra ein
Lítil börn ættu aldrei að
vera alein heima ef hægt er
að komast hjá því, en þegar
þau stækka spyr margur: hve
gömul eiga börnin að vera til
þess að geta verið ein heima?
Það er auðvitað mjög mismun-
andi, en í rauninni er furðu-
Það er svo kafli út af fyrir
sig, livers vegna böm viður-
kenna ekki að þau séu hrædd.
Ástæðurnar geta verið margar,
og foreldrarnir þurfa að reyna
að ganga úr skugga um hvort
barnið sé að fjarlægjast þau
eða hvort of mikið sé gert af
blússunni er snúið niður í
mjúkt frottéefnið og þegar
listinn er strolcinn varlega á
röngunni ýtast þeir niður í
efnið og engin hætta er á að
þeir brotni. Þó þarf að gera
þetta varlega og . frottéefnið
þarf að vera þykkt.
Eins og Y-lína Diors er tún-
ikalínan tízkunýjung sem mik-
ið hefur verið auglýst. Af
henni eru til margar útgáfur,
bæði austurlenzka silkitúnikan
sem fellur mjúklega að iíkam-
Hugheilar þakkir til allra, er auðsýndu samúð og
vinarhug við andlát og útför
Ilaildóru Sumarliðadóttur
Vaiularnenn
l*óra Þorvarðardóttir,
frá Borgargei'ði í Stöðvarfirði,
lézt mánudaginn 14. nóvember að heimili dóttur sinnar,
Vesturbraut 7, Keflavík.
Börn hinnar látnu
Jarðarför
Irlstóíers fóussouar
fer fram frá kapellunni í Fossvogi fimmtudaginn 17.
þ.m. kl. 10.30 f.h.
Blóm vinsamlegast afþökkuð. Þeim, sem vildu minn-
ast hins látna, er bent á líknarstofnanir.
Sngibjörg Hannesdóttir
og biirn liins látna
legt hve lengi bömum er litið því að skírskota til dugnaðs
um að vera heima. Mörg þeirra. Telpan sem áður er get-
börn leyna ótta sínum, þeim ið og þorði ekki að sækja sér
finnst sjálfum þau vera orðin vatn fram i eldhús, skýrði
of stór til að vera hrædd og frá því seint og siðarmeir að
séu þau spurð, segja þau með foreldrar hennar hrósuðu lienni
yfirlæti: Nei, ég er ekkert svo mikið fyrir hvað hún væri
hræddur við að vera einn. En dugleg og skynsöm, að hún
tali maður i trúnaði við sama' skammaðist sín fyrir að viður-
barn kemur oft í ljós, að það kenna að hún væri hrædd.
er í rauninni dauðhrætt við að Telpan vissi til hvers foreldr-
vera eitt heima. j arnir ætluðust af henni og
Níu ára telpa hafði haldið hún vildi gjama reyna að vera
því fram að hún væri alveg dugleg og skynsöm. Þessvegna
óhrædd, en seinna kom í ljós,; leyndi hún óttanum
að hún hafði kvalizt af þorsta
heilt kvöld í fjarveni foreldr-
anna, vegna þess, að hún þorði
ekki að sækja sér vatnsglas
fram í eldhús.
Tíu ára dreiigur flýtti sér
•ævinlega á klósettið áður en
foreldrarnir fóru, J ví að hann'
vissi sjálfur að hann þyrði ekkij
að fara fram úr rúminu eftir HSZSZSttmS-
að foreldrarnir voru farnir út.
Þessi börn eru lirædd. Þau
bggja og hlusta eftir hverju
hljóði og þora ekki að hreyfa
sig, og foreldrar stórra barna
sem komast að raun um að
börnin eru ekki sofnuð þegar
þeir koma heim, geta gengið
að því sem vísu að börnin séu
hrædd en vilji ekki viðurkenna
það.
Ef maður þarf að strjúka
fína blússu eða skyrtu með
hnöppum er þægilegt að leggja
þykkt frottéstykki undir það
sem strokið er. Hnöppunum á
anum og yfirdrifna iínan sem
talsvert ber á í bandarískri
tízku. Austurlenzka túnikan er
sýnd hér á teikningunni, þar
sem hún er úr mynstruðu
silkiefni og notuð með slét.tu
svörtu pilsi. Þetta snið er fal-
legt á lágvaxnar grannar kon-
ur, ekki sízt ef þær era dökkar
á brún og brá. Þetta snið er
líka hentugt fyrir konur sem
eru jafnbola og það ger' r ekk-
ert til þótt mittið sé ekki sér-
lega mjótt frá náttúrunnar
hendi.
Hitt sniðið er sport’egra og
hver sem er getur notað það.
Túnikan er aðskorin í mittið
og með miklum útslætti að
neðan. Þetta snið er notað á
dragtir, hversdagskjólar og
sjaldhafnarkjóla.
ÍíiætfsniSKS
Útgefandi: Sameiningarflokkur alhýðu — Sósíalistaflokkurinn. — Ritst.iórar: MaFnúa
Kjartansson (áb.), Siguröur Guömundsson. — Fréttaritstjóri: Jón Bjarnason. — Blaða-
menn: Ásmundur Sigurjónsson. Bjarni Benediktsson, Guðmundur Vigfússon. ívar H.
Jónsson, Magús Torfi Ólafsson. — Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson. — Ritstjórn,
afgreiðsla, nuglýsingar, prentsmiðjn: Skólavörðustíg 19. — Sími: 7500 (3 línurk — Askrift-
arverð kr. 20 á mánuði í Rcykjavík og nágrenni: kr. 17 annarsstaðar. — Lausasöiuyerð
kr. 1. — Prentsmiðja ÞjóðvlHaus h.f.