Þjóðviljinn - 08.01.1956, Page 4

4) — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudag-ur 8. janúar 1956

lí' á * « 'c

Aðeins faelmingur hest-
aflanna nýtist að fullu
Varasamt að treysta um oí á skrumkennd-
ar auglýsingar bifreiðaíramleiðenda
S Bandarískir bílaframleiðendur halda áfram að’ auka
' afköst hreyflanna, og á nú aö heita svo að nær enginn
bandarískur bíll hafi hreyfil meö minni en 200 hestafla
afköstum.
p
Notið handhenilana með gát
■ Sumum þykir nú nóg komið.
• í sænska tímaritinu Bileko
i er bent á að nú verði tæplega
i hægt að auka afköstin öllu
i aneira, a.m.k. muni það ekki
. ihafa neinn hagnýtan tilgang.
i Ford af gerðinni 1956 hefur
i 202 hö, Plymouth er með 200,
. Dodge 225, Mercury 230,
. Chrysler er kominn upp i 285
. hö og sama máli gegnir um
. dýrari vagna General Motors,
i en þeirra aflmestur er að
. sjálfsögðu Cadillac með 310
. hö. Hins vegar er Chevrolet
i enn undir 200 hö.
i Miklar ýkjur
j Þetta eru þær tölur sem
i auglýsingastjórar verksmiðj-
i anna gefa upp. En varasamt
i er að treysta þeim um of. Þær
eru að vísu ekki gripnir úr
i lausu lofti, en óneitanlega
, hagrætt þannig að þær gefa
i ekki rétta hugmynd um raun-
. veruleg afköst hreyflanna.
Þessar tölur eru nefnilega
fengnar með því að mæla af-
köstin með rafalsmæli á til-
raunastofum og þannig mæl-
ast afköstin miklu meiri en
þau eru í rauninni, hestöflin
sem knýja afturhjólin eru
miklu færri.
Helmingi færri liestöfl
sem hagnýtast
Talið er að orka sú sem
fer í að knýja ýmiskonar út-
búnað í bílnum, svo sem blæ-
væng og stýrisútbúnað, ork-
an sem tapast í drifkerfinu
og á annan hátt svo og það
orkutap sem orsakast er sót
sezt í bulluhlutina strax eftir
fyrstu 5000 kílómetrana geri
að verkum að aðeins um helm-
ingur þeirra hestafla sem
hreyfillinn er sagður hafa fari
til að knýja sjálfan bílinn á-
fram. Aflmestu bílarnir ættu
þannig að hafa rúmlega 100
hestöfl sem notast við akstur-
inn.
j Bíll fyrir þrjá
. Á meðan bandarísku bílarnir
verða stöðugt breiðari og fyrir-
ferðanneiri, leggja evrópskir
fcílaframleiðendur kapp á að
framleiða stöðugt minni bíla.
Bmábílarnir hafa marga kosti,
fyrst’og fremst náttúrlega þann
að þeir eru bæði ódýrari í kaup-
um og rekstri, þeir eru einnig
hentugri í hinni miklu umferð^
á þröngum götum borganna,
|>ar sem stórir bílar eiga erfitt
jneð að komast leiðar sinnar.
$íú og þá er þess einnig að
Benzínsía fyrir
v
skellinöárur
Fyrirtæki í Árósum í Ban-
mörku hefur hafið fraxnleiðslu
á eldsneytissíu fyrir skelíi-
nöðrur. Hún er mjög einföld
að gerð og hefur reynzt vel.
Hún er í fimm hlutum, plast-
geymir, plastlok með tveim
götum, plastslanga, málmsía
og krókur til að festa síuna.
Benzín- og olíublandan frá
benzíngeyminum er leidd inn
í síugeyminn. Þegar hann er
fullur þrýstist benzínblandan
gegnum niálmsíuna og þar
sitja föst öll óhreinindi án
þess þó að sían lokist og það-
an inn í blöndunginn.
Eigendur skellinaðra kann-
ast við að hreyfillinn stöðvast
vegna óhreininda í benzín-
blöndunni. Oft má koma, í veg
fyrir það með því að kaupa
olíuna og benzínið sitt í livoru
lagi og blanda sjálfur og nota
þá síutrekt. Það getur Icomið
í veg fyrir óþægindi og vert
er að minnast þess.-að því
hreinna sem eldsneytið er þv:
lengur endist hreyfillúin.
Handhemla í vögnum sem
nú eru smíðaðir á fyrst og
fremst að nota þegar vögnun-
um er lagt, en ekld við venju-^
lega hemlun, og reyndar er
slíkt oft illkleift eða ókleift
þa.r sem handhemlunum ery
kornið fyrir á stað sem ekki er jj
hægt að komast að á svip-
stundu.
Hins vegar er ekki sama
hvenær handhöemlarnir eru
notaðir þegar bílnum er lagt.
í miklum frosthörkum er t.d.
rétt að forðast að nota hand-
hemlana ef bíllinn á að standa
lengi, t.d. yfir nótt. Þá er
betra að hemla, bílnum meðp
því að setja hreyfilinn
fyrsta gír eða afturábakgír,
áður en skilið er við hann.
Ef einhver vottur af raka
er á hemhmum er hætt við að
þeir verði frosnir fastir um
morguninn og það er ekki
hlaupið að því að losa þá
aftur. Margir hafa. líka van-
ið sig á að nota. handheml-
ana. aldrei, heldur setja bíl-
inn aðeins í gir, En þá verða
menn líka að venja sig á að
losa bílinn úr gírnurn þegar
lireyfillinn er settur á stað
um morguninn.
'l
Enda þótt margir yfir-
byggðir „scootei’ar11 hafi ekki
afturábak gír eioi ráð til við
því.
„Við getum engar upplýs-
ingar veitt, ef við hefðum
nokkurt vit í kbllinum vær-
um við ekki hér“ (Skilti á af-
skekktri benzínstöð á Suður-
Italíu).
— Þetta. er a.lls
ekki syo afleit-
ur vagn, sbal ég |
segja. yður. Að ■<
vísu vanfar í j
haitn hreyfiliim,0
en það spara.r m
yður bara, alls W
konar óþörf
útgjöldí
Betri þríbjóla vagR hvort príhjóla vöruvagn-
ar myndu eiga sér nokkra framtíð. Það lítur út fyrir að
sunvir telji þaö, a.m.k. hefðu Goliath-verksmiðjurnar
varla hafa haft fyrir því að smíða nýja gerð af litla
Goliath. Hún er nú aðeins kölluð Goli, yfirbygging er
ur stdli og stýxishúsið er rúmgott. Hreyfillinn er 500 rúm-
sm og afkastar 17 hö með 4250 snúningum á mínútu,
það ei' tveggja stokka tvígengishreyfill með blásturs-
kœlingu og hefur fjóra gíra áfram. Hann getur borið
7—800 kg og þunginn er þá allur 1800 kg.
minnast að oftast nær og fyrir
Btóran hóp manna er það alger
óþarfi að hægt sé að koma
fyrir 6 og jafnvel fleiri mönn-
um í bílinn.
Þetta liefur ein af mörgum
jbílaverksmiðjum Þýzkalands
haft í huga þegar liún fram-
ieiddi bílinn á myndinni. Það
er Iloverksmiðjan sem fram-
leitt hefur þennan bíl, „Klein-
echnittger", sem tekur 3 menn
Hreyfillinn er 250 rúmsm og
fullhlaðinn fer hann 100 km á
6 lítrum af benzíni. Farþeg-
emir sitja aftur í, en öku-
maðurinn situr fyrir miðjum
bílnum, eins og sést á mynd-
fnni.

Glæsileg frammistaÖa — Öskað til hamingju meo
skáksigur — Rafmagnsbilun
AFBURÐAGLÆSILEG frammi-
staða Friðriks Ólafssonar á
skákmótinu í Hastings er helzta
umræðuefni bæjarbúa þessa
dagana. Um það bil er mótið
hófst voru þeir stórmeistararn-
ir, Tajmanov og Ivkoff, tald-
ir líklegastir til að verða sig'-
urvegarar, svo og Þýzkalands-
meistarinn Darga. Friðrik var
ekki nefndur sem líklegur sig-
urvegari, (og mig minnir ekkí
heldur Kortsnoj), en einmitt
þess vegna er fögnuður okkar
enn meiri. Það er glaesiieg
frammistaða, að tapa engri
skák í jafnharðri keppni og
þarna var, en vinna fimril
skakir og gera fjórar jafntefli,
og fá þannig 7 vinninga af
9 mögulegum. Manni kemur x
hug það sem argentínski meist-
arinn, Pilnik, sagði um skák-
stíl Friðriks að einvígi þeirra
loknu, það var sem sé helzt
á honum að skiija, að Friðrík
kynni harla lítið að .íefla, og
yrði að gerbreyta skákstíl sín-
um, ef hann ætlaði að komast
eitthvað ófram í skákiistinni.
Þetta voru að vísu ummæli
sigraðs stórmeistara um lítt
þekktan og' kornungan sigur-
vegara, og þess vegna kannski
ekki rétt að taka þau alvar-
lega. Enda sýnir frammistaða
Friðriks nú að hann er komirm
í röð beztu skákmaima heims-
ins. Öll fögnum við þessum
nýja sigri hins unga skák-
manns og óskum honum hjart-
anlega til hamingju með aí-
rekið.
HÉR ER svo bréf um raf-
magnsbilanir, og Bæjarpóstur-
inn tekur það fram, að hann
er bréfritara sammála um að
nauðsynlegt sé, að fólk geti
fengið gert víð minniháttar raf-
magnsbilanir að nóttu til og
eins á helgidögum. En hér er
bréfið:
„Bæjarpóstur!
Það sem kom fyrir mig í
morgun, 3. þ. m. var mér svo
óvænt, þrátt. fyrir 36 ára þjón-
ustu fyrir Reykjavíkurbæ, að
ég bið þíg, Bæjarpóstur, að
birta það íyrir mig.
Ég fer yfirleitt snemma á
fætur á morgnana, og í morgun
vaknaði ég kl. tæpl. 4 og ætl-
aði að vinna svolítið 'við verk-
efni í sambandi við störf mín
í skrifstofu bæjarins, en þá
var ekkert Ijós í húsinu. Fór
víst um kl. 12.
Hringdi ég þá í sima bilana-
tilkynninga, sem er í slökkvi-
stöð bæjarins (5359), en er þar
svarað, að vaktmaður Rafveit-
unnar fari ekki út í bæ til
viðgerða eftir kL 12 á mið-
nætti, og viðgerðarmenn komi
ekki til starfa fyrr en kl. 8 f.h.
Kl. 8 hringdi ég í geymsluhús
Rafveitunnar, þar fæ ég það
svar, að ekkert sé hægt í þessu
að gera fyrr en kl. 8,10, þegar
maðurhin kemur við skiptiborð-
ið. Kl. 8,15 hringi ég enn (ó-
rólegur nokkuð). Drengurinn
biður mig vera rólegan, ekk-
ert Iiggi á, skiptiborðsmaður-
inn er enn ekki kominn.
Loks kl. 8,20 anzar skipti-
borðsmaðurinn í símann, og er
liann þá ekki búinn að fó til-
kynningu um bilunina, en vís-
ar, mér nú á vaktmann, sem
nú er kominn á vakt, og bregð-
ur hann fljótt víð og „blikkandi**
ljós er nú komið í húsið, kl.
um 9, en hverfur fljótt aftur.
Tilkynni ég enn bilunina og
kl. tæpt 11 f. h. er loks kom-
in lík birta og vanalegt er.
Nú getur það ef til vill verið
eðlilegt, að rafmagnið bili, þó
mér þyki það undarlegt að
þrisvar sinnum bili í sömu
skiptistöðinni á sama sólar-
hringnum (bilun varð um
morguninn 2. þ. m.), en eðli-
’/egt getur það ekki talizt í
borg, sem telur 60 þús. íbúa,
að hún skuli ekki hafa a. ro. k.
einn mann, sem gæti farið i
viðgerðir á tækjum Rafveit-
unnar, þó að á nóttu sé.
Reykjavík, 3, jan. 1956.
Jón B. Jónsson, Efnhlíö.