Þjóðviljinn - 08.05.1956, Side 10

10) — ÞJÖÐVIUINN — Þriðjudagur 8 .maí 1956
Bré! frá Þórbergi Þórðarsyni
Framhald af 6. síðu.
anna aldir upp undir harð-
stjórn og einræði keisara og
aðals, og að þau spor sem slík-
ir stjórnarhættir skilja eftir í
hugum manna, verða ekki af-
máð á fáum áratugum, þó að
horfið sé að mannúðlegra þjóð-
skipulagi. Hitler entist
skemmri tími til að breyta
sumum þegnum sínum í fyr-
irbrigði, sem engu voru líkari
en djöflum kristinnar kirkju
á fyrri öldum. — En hinir síð-
ustu geta orðið hinir fyrstu.
Ekki er þetta sagt í því
skyni að gera „glæpi Stalíns"
góða. En vitur maður og rétt-
látur mundi líta á þessar hlið-
ar málanna, áður en hann
kvæði upp stórdóm um „glæpi“
hans. Og hann mundi auk þess
spyrja sjálfan sig: Hvað véit
ég í sannleika um „glæpi
Stalíns"? Og hann mundi 'svara
sér: í raun og veru veit ég
ekkert um þá enn sem komið
er. Ég hef ekki séð ræðu
Krustjoffs, sem er höfuðheim-
ildin. Það, sem önnur rúss-
nesk málgögn hafa sagt, er svo
almennt og óljóst, að þar er
varla hægt að festa hendur á
neinu. Því, sem fréttaritarar og
blaðamenn hér vestan járn-
tjalds hafa sagt um þessi mál,
get ég ekki lagt mikið upp úr.
Þeir hafa hvorki heyrt né séð
höíuðheimildina, ræðu Krust-
joffs. Þar að auki eru þeir
alkunnir að röngum og fjand-
samlegum fréttaflutningi um
rússnesk mál. Það er eitt
drengskaparbragð kalda stríðs-
ins. Frétt, sem „hleypt hefði
verið í gegn“ í Moskva,
væru þeir vísir til að
færa úr lagi, eftir að húii væri
sloppin vestur fyrir tjaidið.
Þeir hafa meira að segja leik-
ið það bragð að ljúga upp
fréttum á fréttastofum hér á
Vesturlöndum og segja þær
vera komnar frá Moskva. Það
hefur meira að segja verið al-
gengur hrekkur. Um rokurnar
í Morgunblaðinu af þessum tíð-
indum tala ég ekki. Þær eru
mestanpartinn sannanlegar
stórlygar frá rótum. Af þessum
ástæðum bíð ég með mína
dóma um „glæpi Stalíns", þar
til ráðamenn í Rússlandi hafa
gert ýtarlegri og skýrari grein
fyrir þeim.
Ilér um bil svona mundi vit-
ur maður og réttlátur snú-
ast við því, sem enn er vitað
um „glæpi Stalíns“.
Það mun ekki hafa farið
fram hjá eyrum þínum, að hér
hefur sett að mörgum mikla
málgleidd út af „glæpum Stal-
ins“. Hver er orsökin? Finnur
þetta fólk svona til með fórn-
arlömbunum? Er það allt í
einu orðið svona kærleiksrikt?
O svei attan! Það finnur ekki
meira til með þeim en mínk-
um, myrtum austur í Þing-
vallahrauni.
Þetta er allt haturslosta-
þrungin sigurgleidd, sem reynt
er að fela undir yfirskini vand-
lætingar til þess að ná sér
niðri á helvítis „kommúnist-
um“, til þess að ginna fólk tii
fylgis við sig í næstu alþingis-
kosningum, til þess að tryggjá
áframhaldandi okurgróða á
„frjálsri verzlun“ og hvers
konar svindli og braski. Hærra
er nú siðgæðisrisið ekki, séð
innan frá.
Þetta sama málgleiddarfólk
fylgdi Hitler gegnum þykkt og
þunnt og fékk aldrei tungutal
af glæpum hans, sem þó voru
einhverjir hinir mestu og allra
svívirðilegustu, sem þekkst
hafa í sögu heimsins. Og marg-
ir vörðu þá af heitu hjarta og
hafa mænt eftir endurkomu
glæpahöfðingjans. Og ég hef
aldrei á ævi minni heyrt,
að nokkur maður hafi feng-
ið tungutal út af morðglæp-
um auðvaldsiúkis, að því eina
tilfelli undanskildu, að í Suð-
ursveit stakk sér niður snert-
ur af tungutalsfaraldri í Búa-
stríðinu. Og þetta málgleidd-
arfólk hefur sætt sig furðu-
vel við frönsku bylfiinguna
og hennar giæpi og hefur
meirá að segja rakið þangað
með þakkandi hjarta upphaf
síns jarðneska frelsis. Og hvar
væru ástvinir okkar, Heine og
Jónas, ef hendur hefðu ekki
verið látnar- standa hressilega
fram úr ermum á franskri
grund? Og hvar væri okkar
margblessaða Njála, ef Flosa
sefði sigið larður, þegar hann
sá Kára og Njál og syni hans
standa úti á hlaðinu á Berg-
þórshvoli? Og hvar væri
Heimskringla Snorra, ef Nor-
egskonungar hefðu haft mer-
arhjarta í stað kappa?
Þetta er ekki sagt í því
skyni að verja manndráp, held-
ur til að benda þér á, á
hverskonar réttum við höfum
lifað og sleikt út um af um
aldirnar.
Það hefur þótt fagur kpist-
indómur að játa syndir sínar
og heitá bót og betrun. Krist-
in kirkja hefur jafnvel talið það
svo mikla höfuðnauðsyn, að
menn gerðu slíkar játningar
fyrir dauðann, að hún hefur
örvænt um afdrif þeirra eftir
dauðann, sem létu þær undir
höfuð leggjast. Um þetta seg-
ir Helgi Hálfdánarson í kafl-
anum um syndina: „Eilífur
dauði er ævinleg útskúfun frá
guði og ævinleg hegning, sem
bíður óguðlegra í öðru lífi, þá
er þeir hafa í þessu lífi án
yfirbótar haldið áfram í synd-
unum, og án afláts hafnað
guðs náð“, þ. e. aldrei gert
játningar og tekið sinnaskipt-
um. Þess vegna hefðu játning-
arnar og sinnaskiptin í Moskva
átt .að vera falslaust fagnaðar-
efni öllum Kristsvinum, ef
heilaapparatið fúngeraði kristi-
lega.
En hvað sem um heilbrigði
þess má segja, þá er það stað-
reynd, að ráðamenn Rússlands
hafa játað sínar syndir og lof-
að bót og betrun. En hefur þú
heyrt nokkuð um það, að nú
standi til, að ráðamenn Vest-
urveldanna og þeirra sálufé-
lagar hafi í hyggju játningar
á sínum yfirsjónum? Mér hefur
sem sé dottið í hug, að þess-
ir alkunnu vinir Krists og
kirkju kynnu þvi illa að láta
fyrirmenn kommúnistaríkis slá
sig út í kristilegum siðum. Mig
grunar, en það vona ég, að
þeim finnist ekki, að ef játn-
ingar þeirra yrðu álíka opin-
skáar og íhaldsblöðin segja að
játningar Rússa hafi verið, að
þá fari „glæpir Stalíns“ að
gerast rýrir í roðinu.
Ég lít í anda herra Eden
stíga í játningastólinn og gera
játningar fyrir meðferð ráða-
manna brezka heimsveldisins á
friðarmáhmum í gamla Þjóða-
bandídaginu og öllum ’hinum
hryllilegu afleiðingum þeirrar
frammistöðu. Þar næst mun
hann játa drengskap þeirra við
Abessiníu og spænska lýðveldið
Og heilindi þeirra við Tékka i
Múnchensamningunum frægu.
Og þetta voru engar breyzk-
leikasyndir, sem Helgi Hálf-
dánarson kallar svo. Það voru
þaulhugsaðar og margreiknað-
ar ásetningssyndir, sem að lok-
um kostuðu milli tíu og tuttugu
miljónir manna Hfið. Svo kem-
ur hann með Malakkaskagann
og svertingjamorðin og pynd-
ingarnar í Kenya, og ekki mun
sá hreinskilni maður gleyma
Kypur. Þetta er nú aðeins
hrafl af yfirborðinu. Slæmt er
að drepa landsmenn sína, eins
og Stalín á að hafa gert. En
sýnu meiri skortur á háttvísi er
þó að vaða inn í lönd annarra
þjóða og upphefja þar ránskap,
kúgun, morð, pyndingar.
Þá held ég verði nú ekki
dempuð raddhæðin, þegar
Kristsvinurinn Jón Fóstri
skálmar upp í játningapont-
una: Sá mæti maður Eugene
Debs innibyrgður mörg ár í
fangelsi saklaus. Öllum leiðtog-
um kommúnista varpað í dýfl-
issur fyrir það eitt að vera á
móti auðvaldi Bandaríkjanna.
Veraldargengi ýmsra forustu-
manna Bandarikjanna, þar á
meðal Trumans, að þakka
sannanlegri samvinnu við glæpa
menn. Skáldið Joe Hill drepinn
án dóms og laga. Réttarmorð
á Sacco og Vanzetti. Réttarmorð
á Rosenbergslijónunum. Negra-
morð í þúsundatali og þar af
mörg sannanleg réttarmorð. Og
svo koma glansnúmerin, sem
ekki munu hafa gleymst úr pró-
ÞJÓiVILJANN vantar ungling
til að bera blaðið til fastra kaupenda við
Grímstaðaholt
Talið við afgreiðsluna. —Sími 7500.
Ötgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn, — Ritstjórar: Masnús Kjartansson
■"*****" 'áb.), SiBurður Guðmundsson. — Fréttaritstióri: Jón Biarnason. — Blaðamenn: Ásmundur SiBur-
jónsson, Bjarni Bcnedlktsson, Guðmundur Vigfússon, ívar H. Jónsson, Magnús Torfi Ólafsson. —
AUKlýslngastJórl: Jónstelnn Haraldsson. — Ritstjóm, afgreiðsla, auglýslngar, prentsmiðja: Skólavörðustig 19. — Simi 7S00 (3
Unur). — Áskriftarverð kr. 25 & mánuði i Reykjavík og nágrennl; kr. 22 annarsstaðar. — Lausasöluverð kr. 1. -- Frentsmiðja
ÞJóðviljans U.f.
tókollum Drottins: Atómsprengj-
ur á Hirosíma og Nagasaki að
þarflausu, manni dettur helzt
í hug upp á sport, og þar með
skutlað úr ytri hylkjunum um
200 þúsundum manna. Upptök
að myndarlegum mannvígum í
Kóreu og höfðingleg aðstoð við
þá iðju, krydduð eiturhernaði,
sem höfundur þessa bréfsnepils
sá og heyrði af allmörg spesí-
men á reisu sinni í Peking.
Hagnaður bandarískra vopna:
sala nokkrir tugir miljarða. Ég
held séra Helga hefði þótt það
hyggilegt af Jóni Fósti-a að
hlaupa ekki yfir þessi Asíuat-
vik þangað til eftir dauðann,
því að þarna munu breyzk-
leikasyndir ekki hafa verið að
verki. Og Jón heldur áfram . ..
Svo koma hinir glæstu
Frakkar með flottar handa-
bendingar til áherzlu á sinum
játningum. Eitthvað munu þeir
hafa á samvizkunni, þó að ekki
væri meira en Alsír. Þá eru
Japanár og karlinn á Formósu,
sem Bandaríkin hafa gert að
hæstráðanda til sjós og lands
í Kinaveldi. Sitthvað mun Guð
hafa séð til þeirra á ‘ megin-
landinu. Og loks koma smærri
spámennirnir trítlandi með sín-
ar pjönkur upp í játningapont-
urnar.
En það verða ráðamenn
einnar þjóðar, sem (nunu
standa sig karimannlegá . á
forna vísu og aldrei fást til
að gera neinar játningar, þrátt
fyrir Helgakver og mikinn
þrýsting úr suðri og vestri,
eftir sinnaskiptin í þeim átt-
um. En þeir munu ekki bila, ,og
þeirra karlmennska mun skapa
þvílíka skelfingu og slikan
glundroða meðal.írjálsra þjóða,
að hervarnir þeirra fara i mola
og Atlantshafsbandalagið leys-
ist upp.
Svo þakka ég þér og þinni
kon.u fyrir skemmtilega' sam-
veru á þeim ógleymanlega
stað Barvíka, þar sem við
gengum gegnum skógana og
rerum á vatninu og horfðum á
svölurnar á þakskeggjunum.
Og fínir voru læknarnir þar,
nákvæmni þeifira mikil, sam-
vizkusemin undraverð og -alöð-
in hjartanleg, þrátt fyrir
„glæpi Stalíns"., Af því gætu
vorir læknar ýmislegt lært. Og
aldrei munum við gleyma bláu
stúlkunni, sem hvarf . inn í
skóginn, og hjörtu okkar
beggja Urðu tvítug í annað
sinn,
Með kærri kveðju.
Þórbergur Þórðarson.
Snyrtivörur
Ný sending
*
Ath.
Sliampoo og hárskol
í öllum litum
MARKAÐURINN
Hafnarstrœti 11