Þjóðviljinn - 10.05.1956, Blaðsíða 6

jjjg) — JÞJÓÐVILJINN — Fmuntudag-ur 10. maí 1956
ÞlÓÐVILllNN
Útgefandi:
SameiningarfiokJcur alpýSu — Sósíalistaflokkurinn
Móðgun við íslendinga
f k lþjóðakonunúnisminn ógn-
*■ ar fslandi engu síður en
Sambandslýðveldinu Þýzka-
landi. Kominúnismimi stefnir
©nn að heimsyfirráðum, enda
þótt uni aðferðir sé breytt“.
Nei, þetta er ekki úr Mein
Kampf. Það er heldur ekki ur
,,íslandi“, „Ákærunni" né
„Mjölni“, blöðum íslenzku naz-
istanna, sem nú eru orðnir
valdamenn í Sjálfstæðisflokkn-
iun.
essinazistaslagorð, nákvæm
Iega eins og þau væru úr
ræðum Hitlers eða Göbbels, lét
von Brentano, utanríkisráð-
iherra Bonnstjórnarinnar, sér
sæma að viðhafa í ræðu til
Islenzkra ráðherra, í opinberri
heimsókn í Vestur-Þýzkalandi,
©g dr. Adenauer notar einnig
sömu slagorðin: „Hinn alþjóð-
legi kommúnismi ógnar ís-
íandi jafnt og Þýzkalandi“.
Qjálfsagt er þeim herrum ó-
^ kunnugt um að slík notkun
á nazistaslagorðum og Göbb-
elsþvættingi vekur andúð og
andstyggð alls þorra íslend-
inga. Hér má það ekki blekkja
erlenda valdamenn þótt gamli
nazistahópurinn, sem skriðið
hefur saman í félaginu Ger-
Bianíu í Reykjavík, skálka-
Bkjóli nazismans á valdatíma
Hitlers, tali enn sem fyrr eins
og þýzk stjórnarvöld vilja
helzt heyra. Það hefur einmitt
vakið sterkan grun um vel-
þóknun Bonnstjórnarinnar á
nazistum að hún hefur látið
þýzkum heiðursmerkjum rigna
yfir íslenzku nazistana og
gert sér dælt við þá. Það má
heldur ekki rugla erlend
stjórnarvöld, þó menn eins og
Bjarni Benediktsson og Ólaf-
ur Thórs nálgist þau af þjón-
ustulund og undirgefni, og fái
því ráðið að eignir íslenzka
ríkisins séu afhentar erlend-
um stjómarvöídum, eins og
stórhýsi eitt við Túngötu.
fTitt er staðreynd, að allur
■*■■■■ þom íslenzku þjóðarinnar
hafði og hefur andstyggð á
þýzka nazismanum, og það er
móðgim við íslenzku þjóðina
að þýzk ríkisstjórn skuli mæta
íslenzkum ráðherrum með
Göbbelsslagorð á vörunum.
Fáir munu þeir í heiminum
sem ekki er það fullljóst hvað
lá að baki áróðri Hitlers,
Göbbels og Ribbentrops um
„baráttu gegn hinum alþjóð-
lega kommúnisma“, „ógnun
hins alþjóðlega kommúnisma“.
Og það kemur áreiðanlega illa
við margan fslending að heyra
nú einmitt þýzkan utanrikis-
ráðherra og þýzkan kanslara
taka þessa útþvældu áróðurs-
tuggu sér í munn, og ætlast til
að íslenzka þjóðin gleypi hana
hráa.
r
Hvar eru railljónirnar?
að gerist margt einkennilegt
í efnahagslífi íslendinga og
- torskilið alþýðu manna. í upp-
- Iiafi þessa árs var bátaflotinn
- stöðvaður um þriggja vikna
- skeið með valdboði útgerðar-
. manna, og kostaði það þjóð-
- ina tugi milljóna króna í er-
. Jendum gjaldeyri. Ástæðan var
- ágreiningur við ríkisstjórnina
. um aðstoð til útvegsins og var
• Shann síðan leystur með fyrir-
- heitunum um bjargráðin al-
. ræmdu sem komu til fram-
- kvæmda nokkru síðar og fólu
- í sér 250 millj. kr. álögur á al-
- amenning í landinu. En nú í
- vertíðarlok gerast þau tíðindi
. að útvegsmenn lýsa yfir því
. að þeir hafi ekki enn fengið
- einn eyri úr framleiðslusjóðn-
- -rim. Samt hafa þeir getað
- stundað útgerð sína á vertíð-
- inni á engu lakari hátt en und-
• anfarin ár. Og nú spyr al-
- emenningur að vonum: Hvernig
- gátu þeir þetta, hvers vegna
. gerðu þeir verkbann sitt í árs-
byr.iun fyrst þeir gátu þrauk-
að út vertíðina — þó með
har»nkvælnm væri -— án’þess
. að hin nýju b.jargráð kæmu til
framkvæmda?
1 -
/Tg almenningur spyr um
” meira. Allt frá því að
bjargráðin voru samþykkt
hefur allur varningur verið að
stórhækka í verði. Almenning-
ur hefur sífellt verið að borga
og borga meira í bjargráða-
sjóðinn, og nemur sú upphæð
eflaust tugum milljóna nú þeg-
ar. En hvar eru þá þessir pen-
ingar, hvar eru milljónirnar
sem Eysteinn og Ólafur Thors
taka af almenningi með þeirri
röksemd að verið sé að styrkja
útveginn ?
í meðan stjórnarflokkarnir
■i * svara. þessum spurningum
rifja.r almenningur upp að
svipaða sögu hefur verið að
segja um öll bjargráð sem aft-
urhaldsflokkarnir hafa leitt
yfir þjóðina. Þau hafa hrund-
ið af stað verðbólguskriðu,
þau hafa auðgað milliliði og
braskara, en atvinnuvegirnir
hafa baslazt áfram og fljót-
lega verið verr settir en nokkru
sinni fvrr. Og þessari svika-
myllu verður haldið áfram
meðan landinu er stjórnað í
þágu milliliða og fjárplógs-
manna en í andstöðu við hags-
muni vinnandi fólks.
Þáttaskil við Mið
jarðarhaísbotn
17' oma Búlganíns og Krústj-
offs til London er sorglegt
tímanna tákn, sagði brezka í-
haldsblaðið Time and Tide um
það leyti sem hinir sovézku
forustumenn komu til Bret-
lands. Blaðið rakti, hvernig
Vesturveldin fóru með Sov-
étríkin eins og hornreku í
samfélagi þjóðanna í næstum
tvo áratugi eftir byltinguna.
Reynt var með öllu móti að
einangra þau og sniðganga.
Nú er þetta allt orðið breytt,
sagði hið brezka blað, nú býð-
ur brezkur forsætisráðherra
æðstu mönnum þessa ríkis að
heimsækja sig og sjálf drottn-
ingin veitir þeim viðtöku. Ekki
er þó svo vel að þetta stafi
af neinni breytingu í Sovétrikj-
unum, þar er sama stjórnar-
farið og áður var talið útiloka
þau frá samfélagi annarra
ríkja. Það sem breytzt hefur
er að Sovétríkin hafa aukizt
jafnt og þétt að valdi og á-
hrifum og nú er svo komið að
vestrænu stórveldin eru til-
neydd að taka tiliit til þeirra,
hvort sem þau vilja eða ekki.
Hversu hörmuleg sem okkur
finnst þessi þróun, sagði Time
and Tide, er því miður ekkert
við henni að gera, við verðum
að sætta okkur við orðinn hlut.
íhaldsmennirnir af gamla
■“■ skólanum í Bretlandi verða
um þessar mundir að kingja
fleiri beizkum bitum en þeim
að sjá drottningu sína taka í
hönd harðsvíraðra, rússneskra
bolsévíka. Enn er margt á
huldu um áhrifin sem stórpóli-
tískar viðræður Edens við
Búlganín og Krústjoff munu
hafa á gang heimsmálanna, en
eitt er þó þegar deginum Ijós-
ara. Brezka íhaldsstjórnin hef-
ur orðið að viðurkenna að
áhrifavald sovétstjórnarinnar
nær nú til landanna við
Mið.jarðarhafsbotn. í tilkynn-
ingu sem gefin var út að við-
ræðunum loknum heita stjórn-
ir Bretlands og Sovétríkjanna
að veita „Sameinuðu þjóðun-
um þann stuðning sem með
þarf til að efla friðinn í ná-
grenni Palestínu“. Fyrr í vor
hafði Bandaríkjastjórn gefið
til kynna að hún áliti Öryggis-
ráðið eina rétta vettvanginn
til að fjalla um ýfingarnar
milli Israels og nágrannaríkja
þess. En í Öryggisráðinu hafa
stórveldin neitunarvald, engu
verður komið þar fram nema
þau fylgist öll að málum.
Stjórnir Bandaríkjanna og
Bretlands hafa því skuldbund-
ið sig til að hafa samráð við
Sovétríkin um allar aðgerðir
í málum ríkjanna við Miðjarð-
arhafsbotn.
¥»essi afstaða feiur í sér gagn-
* gera stefnubreytngu. Ár-
ið 1950 lýstu Bandarikin, Bret-
land og Frakkland yfir að þau
myndu skipa rnálum með ísra-
el og Arabaríkjunum ef í odda
skærist milli þeirra, hvort held-
ur væri utan eða innan SÞ.
í þeim orðum fólst að þau
ætluðu sér ekki að taka neitt
tillit til Sovétríkjanna. Þang-
að til nú i vor hafa stjórnir
Vesturveldanna haldið fast við
að stefna þeirra byggðist al-
gerlega á yfirlýsingunni frá
1950. Eftir síðustu ummæli
Eisenhowers og Dullesar og
yfirlýsingu Edens, Búlganíns
og Krústjoffs er hún hinsveg-
ar dauður bókstafur. Tilraun
Vesturveldanna til að gera
löndin við Miðjarðarhafsbotn
að áhrifasvæði sínu er farin
út um þúfur.
A ðdragandi þessara síðustu
atburða leiðir í ljós að
Bandaríkin og Bretland hafa
Erlend
tí ðindi
hlotið slæma byltu af eigin
bragði. Árum saman hafa þau
unnið að því að koma saman
hernaðarbandalagi ríkja við
Miðjarðarhafsbotn undir sinni
forustu. Þegar fullreynt var að
ríkin þar myndu aldrei fást
öll í ein samtök var það ráð
tekið að mynda Bagdadbanda-
lagið af þeim ríkjum sem háð-
ust eru Vesturveldunum, Tyrk-
landi, Irak, Iran og Pakistan.
Auk þeirra gekk Bretland í
bandalagið, en Bandaríkja-
stjórn þorir ekki að svo stöddu
að eiga það á hættu að styggja
nokkrar milljónir gyðinga rétt
fyrir kosningar með því að
Washington og London töldui
að þær hefðu líí stjómar Nass-
ers í hendi sér.
á var það að Nasser skaut
þeim ref f.vrir rass með því
að kaupa vopn frá Tékkósló-
vakíu og hefja samninga við
Sovétríkin um efnahagsaðstoð.
f einu vetfangi var spilaborg
Vesturveldanna hrunin. Sýr-
land, Saudi Arabía, Jemen og
Líbanon skipuðu sér undir
merki Egyptalands og kváð-
ust aldrei myndu ganga í
Bagdadbandalagið. Meira að
segja í Jórdan var brezki hers-
höfðinginn Glubb, sem þar
hafði ráðið flestu í tvo ára-
tugi, rekinn úr landi með fyr-
irlitningu. í síðustu viku gerðu
herstjórnir Egyptalands og
Jórdans með sér samkomulag
um nána samvinnu. Gremja
ráðamanna í London og Wash-
ington yfir því hvernig taflið
hafði snúizt fékk útrás í á-
sökunum á sovétstjórnina «m
að hún væri að leika sér að
eldinum, sala vopna til Egypta-
lands stofnaði friðnum við
Miðjarðarhafsbotn í voða.
Þær raddir þögnuðu þó brátt,
því að Vesturveldin sjálf hafa
selt rikjum á sömu slóðum
vopn og helzta beitan sem boð-
in var þeim sem ganga vildu
í Bagdadbandalagið var stór-
auknar vopnasendingar.
Rétt áður en Búlganín og
Krústjoff fóru frá London
ræddu þeir við fréttamenn og
bar þá vopnasölu til landanna
við Miðjarðarhafsbotn á góma.
Krústjoff varð fyrir svörum,
Gerði hann grein fyrir af-
stöðu sovétstjórnarinnar á þá
leið, að hún sæi enga ástæðu
til að hafna beiðnum ríkja um
Iiassan Ragab, aðstoðarhermálaráðherra Egyptalands,
(t.v. á myndinni), var nýlega á ferð í Tékkóslóvakíu að
kynna sér framleiðslu fyrir egypzka herinn. Við hlið hans
situr Jaroslav Kohout, aðstoðarviðskiptaráðherra Tékkó-
slóvakíu. Myndin var tekin pegar peir rœddu við frétta-
menn í Prag.
ganga í hernaðarbandalag við
arabariki. Vesturveldin hétu
ríkjunum í Bagdadbandalag-
inu vopnum og fé en gáfu
þeim sem utan þess stóðu, svo
sem Egyptalandi, til kynna að
þau yrðu látin sitja á hakan-
um. Með þessu þóttust Vestur-
veldin hafa fengið öflugt tang-
arhald á stjórn Nassers í
Egyptalandi. Eftir óstjórn Far-
úks konungs var egypzki her-
inn stórum ver búinn að vopn-
um og að öllu leyti veikari
en her hins fámenna Israels-
ríkis. Tryggð hersins við Nass-
er var undir því komin að
honum tækist að útvega hon-
um ný vopn. Stjórnirnar í
vopn þegar önnur ríki á sömu
slóðum fengju vopn annars-
staðar frá. Öðru máli gegndi
ef því yrði komið í kring á
vegum SÞ eða með öðrum
hætti að tekið skyldi fyrir
alla vopnasölu. Sovétstjórnin
myndi fúslega fallast á slíkt
allsherjarbann. Þessi uppá-
stunga setti Vesturveldin
í nýjan vanda, sem ekki hef-
ur verið ráðið fram úr enn.
Bann við sölu vopna til land-
anna við Miðjarðarhafsbotn
væri einskis virði nema það
Jnæði oinnig til ríkjanna í
Bagdadbandalaginu, en e£
slíkt bann væri sett á myndl
Framhald á 10. síðu