Þjóðviljinn - 07.06.1956, Blaðsíða 7

Fimmtudaguf 7. júní I95tí -
ÞJÓÐVILJINN— (7,a ^

Hmir „kurteisu“ vinvr Sjálfstœ&isflokksins marséra á land í Keflavík 7. maí 1951.
Hin gagnkvæma kurteisi

Eitt dæmi af ótal, sem lýsir ]
þingræðisást íhalds og Fram-
sóknar eru svikin gagnvart
samþykktum Alþingis, sem ]
koma fram í því, að tilkynna
ekki réttum aðilum ályktun
Alþingis um brottför hersins,
héðan sJ. vetur. Nú er það al- 'i
kunna, að ríki eða ríkisstjórn-
ir taka yfirleitt ekki til yfir-'
vegunar né afgreiðslu orðsend- ,
ingu annarrar ríkisstjómar,
varðandi milliríkjamál, fyrr en
sú orðsending hefir borizt
þeim eftir réttum diplómatisk-
'um leiðum. Hliðstæðar ákvarð-
anir, sem berast á blaða- og
íréttaskotspónum einum, er
ekki venja að ríkisstjórnir taki
til meðferðar,
Fréttin um viljayfirlýsingu
Alþingis hefir eingöngu bor-
izt Bandaríkjastjórn og Atlanz-
hafsráði sem útvarps- og blaða-
frétt, aldrei sem formleg ís-
lenzk stjórnartilkynning. Þess-'
vegna þurfti engum til hugar
að koma, að þessir aðilar hefð-
ust neitt óvenjulegt að í her-
setumálinu — í alvöru.
En þá kemur þetta skringi-
lega fyrir, að þótt svona sé í
pottinn búið, gripur herstjórn-
in ameríska til mótatgerða og
þeirra næsta kostulegra. Hún
leyfir eða lætur blöð sín full-
yrða, að á íslandi sé allt falt
lyrir dollara. Hitt viðbragðið
er það, að láta tilkynna, að
þvínær öllum „varnaraðgerð-
um“ á íslandi skuli hætt, vegna
yfirlýsingar Alþingis, sem
aldrei hafði verið send réttum
aðilum eftir formlegum leiðum.
Blað Kristins Guðmundsson-
ar, Tíminn, rak upp stór augu,
íannst —að vonum — tiltækið
furðulegt, þar sem utanrikis-
ráðherra hafði svikizt um að
inna af hendi þá bláberu
skyldu að tilkynna yfirlýsingu
þingsins vestur. En Morgun-
blaðið, sem finnur í hverri
ákvörðun Bandaríkjastjórnar,
varðandi ísland, hinn eðla til-
gang Kanans, var ekki lengi að
sjá hina réttu skýringu á til-
tæki herstjórnarinnar í Kefla-
vík og í Washington. Morgun-
biaðið sagði að Kaninn felldi
niður flest varnarliðsverk á
Kefiavíkurflugvelli og í öðrurn
herstöðvum sínum hér af ein-
skærri kurteisi við íslendinga,
og þá eflaust fyrst og fremst
við nýja og gamla hemámsand-
stæðinga hérlendis. Herstjóm
Bandaríkjanna hefði frétt —
að vísu á skotspónum — um
viljayfirlýsingu Alþingis. Og
þeir bregða við nær samstund-
is og tilkynna íslenzku þjóð-
inni niðurfellingu mestallrar
„vamar“-vinnunnar á íslandi,
Nú ber að hafa það vel í
huga, sem æðstu ráðamenn
Bandaríkjanna hafa sífellt
básúnað út um heiminn í sam-
bandi við þýðingu íslands sem
herstöðvar. Allt frá æðstu
mönnum þessa ríkis, forseta,
utanríkisráðherra, voldugustu
hershöfðingjum og niður í ó-
teljandi hemaðarundirtyllur,
hefir þeirri áróðursspýju verið
linnulaust þeyst út yfir ver-
öldina, að fsland væri einn
mikilsverðasti hlekkurinn i
vörnum vestrænna þjóða, gegn
siyfirvofandi ógnun Rússa úr
austri. Dag eftir dag er okkur
sagt, að ísland megi fyrir enga
muni missast úr útvirkjabelt-
inu. Þá sé voðinn vís Vestur-
Evrópu allri og svo Bandaríkj-
unum. Hér verði að halda á-
fram hervirkjagerð stanzlaust.
Svo heyra Bandaríkjamenn
allt í einu þann blaða- og út-
varpsorðróm, að Alþingi ís-
lendinga óski eftir uppsögn
hersamningsins. Þeim var ekk-
ert tilkynnt um slíkt formlega
héðan að heiman, þótt þingleg
skylda væri. Nei, en þess þarf
ekki með. Dulles lætur herfor-
ingja sína í Keflavík gefa út
boðskap um, að niður skuli
felld hin iífsnauðsynlega varn-
arvinna, sem er brjóstvörn
Evrópu og Vesturheims að
þeirra dómi. Það er hætt við
hervarnir. Skarð i útvirkjamúr-
inn er opnað, voðanum boðið
heim. Vestur-Evrópa látin
standa opin. Ameríka þrumir
hættunni ofurseld, virkjakeðj-
an rofin. Ovininum boðið heim.
Og vegna hvers er öllum þess-
um ósköpum fórnað allt í einu?
Lifi íslendinga, (og það er nú
kannski ekki svo mikils virði),
tilveru Frakka, Breta, Banda-
ríkjanna og alls hins vestræna
heims. Hvað mundi valda því-
líkum býsnum? Úr þessari ægi-
legu spurningu leysir Mbl. á
sinn venjulega vitra og ljósa
hátt. Bandaríkjamenn gera
þetta fyrir kurteisis sakir.
Þetta segir Morgunblaðið 19.
maí s.l. Svona er málið einfalt.
Og hverjum er sýnd þessi
dæmalausa kurteisi? íslenzkum
sósialistum fyrst og fremst. Þá
Þjóðvarnarmönnum og síðan
Hræðslubandalaginu — öllum
nema aumingja Sjálfstæðis-
mönnum, sem barizt höfðu af
öllum mætti gegn þeirri álykt-
un Alþingis, að vísa hernum á
brott.
Sjálfsagt mun ýmsum finn-
ast, að mikið hafi ríkisstjórn
Bandaríkjanna farið fram í
háttvísi frá því t. d. 1945, er
henni láðist sú kurteisi að
standa við skýlaust loforð for-
seta síns og hverfa brott af fs-
landi með her sinn. Eða síðan
utanríkisráðherra þeirra lofaði
því hátíðlega og í embættis-
nafni, að á íslandi skyldi aldrei
þurfa að vera her á friðartím-
um, — og sveik svo allt, eins
og öllum er kunnugt.
En fleiri hafa nú gerzt kurt-
eisir en herstjórn Bandaríkj-
anna. „Sjálfstæðis“-forkólfarn-
ir hafa og sýnt ekki minni
kurteisi. Þeir bjóða ættjörð
sína til sölu undir erlenda
dáta. Móðurjörð nefnum við
ættjörð okkar. En að selja
móðurjörð sína undir erlenda
dáta, fyrir peninga, er sú teg-
und kurteisi, sem mun nær eða
algert einsdæmi í víðri veröld.
Og það, sem hér liggur í aug-
um uppi, er, að kui-teisi Kan-
ans er uppgerð ein, fals, áróð-
ursbragð, sem enginn tekur al-
varleg'a, en Mbl. greip til i full-
komnum rökþrotum. Hins veg-
ar virðist sala sjáifstæðisins,
ættjarðarinnar, beinlínis helzta
stefnumál ,.Sjálfstæðis“-for-
kólfanna fyrir þessar kosning-
ar. Svo djúp er spillingin eftir
hersetuna þegar orðin að
þeirra dómi og vonum, þeir
vilja í þessu sem öðru sanna
kenningu blaðanna þar 'vestra:
Það er ekkert til á íslandi,
sem ekki fæst fyrir bandaríska
dollara.
Þú, kjósandi, átt að svara
þessari fullyrðingu 24. júní
næstkomandi.
Hvaða svar stendur geði þínu
næst?
Sveitamaður.
®—------------------------—-
Ráð til að losna
úr A-bandalaginu
Hræðslubandalagið með Ey-
stein og Harald á oddinum,
hefur marg lýst yfir því, að
ekki komi til mála að vinna
með sósíalistum. Þó veit al-
þjóð að þessir sömu menn
komu bljúgir til formanns
Sósíalistaflokksins og báðu
hann að lyfta. sér upp í
ráðherrastólana og sjá svo
um að þeir yltu ekki úr þeim.
Eysteinn og Haraldur eru
ákafir A-bandalagsmenn. Nú
telur hinn gamli íhaldshöfð-
ingji Churchill þar komið, að
bjóða beri Rússum þátttöku í
Atlanzbandalaginu. Verði úr
því, hljóta Eysteinn og
Haraldur — komist þeir í
ráðherrastólana — að leggja
til hið bráðasta að Island
segi sig úr A-bandalaginu.
Ekki kemur til mála að þeir
vinni eitt eða neitt með sjálf-
um erkióvininum.
Kannski þessi tillaga
Churchills gamla verði nú til
þess að losa okkur úr her-
bandalaginu. — Þeir standa
auðvitað við orð sín eins og
jafnan, Eysteinn og Haraldur.
Eiga ísfendingar að kasta á glæ 280
miffiónum kr. af pófitisku ofstæki?
Morgunblaðið skrifar nú dag
eftir dag um landhelgismálin
og sýna ritsmíðamar að ihald-
inu er mjög órótt; það finnur
áfellisdóm þjóðarinnar hvila
þungt á sér, Lengi vel fann
það enga skýringu á hinum
mikla áhuga thorsaranna á því
að selja óverkaðan fisk til
Bretlands — enda er þar um
að ræða annarlega milliliða-
hagsmuni sem ekki þola dags-
ins ljós. En í gær rökstyður
það þessa viðskiptastefnu með
stjómmálaástæðum og segir:
„Kommúnistar vilja ekki sátt
og samlyndi hinna vestrænu
lýðræðisþjóða. Slíkt er ekki
rússneskur málstaður. Og það
er heldur ekki rússneskur mál-
staður að íslenzkur fiskur sé
seldur til Bretlands. Upptaka
slíkra viðskipta kynni að hafa
í för með sér minni sölur til
Rússlands og annarra austan-
járntjaldsla.nda.“ Þarna kom þá
röksemdin: íslendingar eiga að
miða fisksölu sína við það
hverjar em stjórnmálaskoðanir
þeirra manna sem éta fiskinn!
Varla eru margir íslending-
ar sem aðhyllast vilja slík sjón-
arrnið i afurðasölumálum. Þó
gleyma menn ekki einni stað-
reynd í sambandi við afurða-
sölumálin: Bretar hófu löndun-
arbannið i því skyni að reyna
að neyða íslendinga til að falla
frá fyrstu aðgerð sinni í land-
helgismálum, fjögurra mílna
landhelginni, til þess að reyna
að kúga okkur og svelta til
hlýðni. Ástæðan til þess að það
svívirðilega tilræði mistókst
var að íslendingum buðust hin-
ir beztu markaðir í Sovétríkj-
unum og öðrum Austurevrópu-
ríkjum. Sú staðreynd réð úr-
slitum um sigurinn í viðureign-
inni við Breta, og því gleyma
íslendingar ekki, hverjar skoð-
anir sem þeir kunna svo að
hafa á stjórnarfari þessara
viðskiptaþjóða.
Slika atburði má nefna við-
skiptastjórnmál; hins vegar
hlýtur sú afstaða Morgunblaðs-
ins að flokkast undir ofstæki
og geðveiki að ekki megi selja
mönnum fisk ef þeir eru
kommúnistar. Venjulegt heil-
brigt fólk hefur auðvitað þá
afstöðu að við seljum afurðir
okkar þar sem hagkvæmast er
og béztir kostir bjóðast. Og
þá lenda ísfisksölur til Bret-<*
lands neðst á blaði. Ef afli tog-
ara er fullunninn hér heima
nemur gjaldeyrisverðmætið á
ári 11—12 milljónum króna.
Stundi sami togari ísfisksölur
í Bretlandi nemur gjaldeyris-
verðmætið 4—5 milljónum
króna. í togaraflotanum ís-
lenzka er 41 skip, þannig að
ísfiskveiðar flotans alls rnunu
hafa af þjóðinni um 280 millj-
ónir króna á ári.
Það er þannig rökstuðningur
Morgunblaðsins að fslendingar
eigi að kasta frá sér 280 millj-
ónum króna í erlendum gjald-
eyri — og herða sultarólina
sem því svarar með atvinnu-
leysi og allsherjar vöruskorti
—- af einu saman pólitísku of-
stæki. Sú skýring verður ekki
tekin gild, jafnvel þótt Morg-
unblaðið eigi í hlut — en blað-
inu bjóðast auðsjáanlega ekki
góðir kostir þegar reynt er að
dylja hina annarlegu milliliða-
hagsmuni thorsaranna í sam-
bandi við isfisksölur í Bret-
landi.
Að horfast í augu
við veruleikaun
Það erstundum erfitt að horf-
ast í augu við veruleikann,
enda hefur Þjóðvörn forðast
mjög að boða til stjórnmála-
funda. Þó gerði hún tilraun í
Hafnarfirði í fyrrakvöld. Þegar
fundurinn átti að hefjast kl. 9
var enginn kominn. Skömmu
seinna kom 30 manna hópur úr
Reykjavík og dreifði sér um
húsið. Smátt og smátt tíndust
svo inn um 20 Hafnfirðingar —
flestir til þess að athuga hversu
fátt væri á fundinum. Héldu
Þjóðvarnarforsprakkarnir síðan
ræður sínar yfir meira en hálf-
tómu húsi, og voru áheyrendur
ámóta tómiátir og auðu bekk-
irnir.