Þjóðviljinn - 08.05.1957, Blaðsíða 6

3); — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 8. nmí 1957
PIOÐVIUINN
Útgefandi:
Sameiningarflokkur álpýðu — Sósialistaflokkurinn
Yfirlýsing um blómlegan hag
Vísir segir í gær að svo
sé nú kreppt að „framtaks-
tnönnum" þjóðfélagsins að ó-
vænlega horfi. Ber hann sig
einkum aumlega út af stór-
eignaskattinum sem nú verður
íiagður á tiltölulega fámenna
auðmannastétt til þess að
tryggja það að þeir sem mest-
um gróða hafa safnað á tímum
Verðbólgunnar taki ríflegastan
Jþátt i sameiginlegum byrðum.
í>etta þykir Vísi og heildsölun-
um hið versta ranglæti en al-
J)ýða manna er á allt annarri
Ækoðun. Hún mælir sannarlega
ekki auðstéttina undan því að
Inna af hendi sinn hlut af því
Eem þjóðfélagið þarf að leggja
á þegnana í því skyni að halda
uppi framleiðslunni og standa
undir nauðsynlegum fram-
kvæmdum eins og íbúðabygg-
Ingúm, en eins og kunnugt er
rennur stóreignaskatturinn ó-
Skiptur til byggingalána bæði
til sjávar og sveita.
¥ harmatöíum -sínum gleymir
* Vísir ekki vinum sínum í
Félagi islenzkra iðnrekenda.
Kveður Vísir iðnaðinn „sigla
In-aðbyri inn í taprekstur og
stöðvun, vegna óskynsamlegra
v erðlagsá k v æða“. íhaldið er
sem sagt ekki af baki dottið
við að krefjást hækkunar á
vöruverði. Þar er áhuginn vak-
andi og einkum bæði að því
er snertir verzlunina og iðnað-
inn. Heildsalar og iðnrekendur
eiga að fá að hækka álagn-
inguna og almenningur að
borga brúsann. En þegar Vísir
er að bera sig upp fyrir hönd
iðnrekenda gleymir hann því
mikilsverða atriði að iðnrek-
endur hafa sjálfir nýlega lýst
yfir allt annarri afkomu hjá
fyrirtækjum sínum. Þeir hafa
ótilkvaddir boðið starfsfólki
sinu allt að 6% kauphækkun
sem að sjálfsögðu var tekið
með þökkum. Ekkert svipað
hefur áður gerzt í samskiptum
iðnrekenda og verkafólks.
Þvert á móti hafa þessir at-
vinnurekendur jafnan verið
hinir ósvífnustu og tillitslaus-
ustu í öllum samningum og
oftast orðið að reka þá úr
samninganefndum vinnuveit-
enda til þess að hægt væri að
koma undirskrift samninga í
kring. Vísir hlýtur að skilja
að menn sem allt í einu taka
upp slíka lífsvenjubreytingu
lýsa yfir óvenjulega blómleg-
um hag fyrirtækja sinna og
reksturs, og eru allra manna
ólíklegastir til að ætlast til
hækkunar á framleiðsluvörun-
um, sem færa þeim svo ótví-
ræðan hagnað í aðra hönd,
þrátt fyrir þægilegar lífsvenj-
ur og rúm fjárráð til persónu
legra nota.
Æskcm og kiarnorkusprengjiir
Albert ScKweitzer hefur talað.
Frédéric Joliot-Curie hefur talað
Magnþrungin orð þeirra
hafa farið um heiminn og var-
að allt mannkyn við þeim Ijóta
íeik sem nú er háður, undir-
búningi að ragnarökum. Þau
ragþarök, sem þessir menn
vara við, eru ægilegri en þau,
sem steypa eiga goðum. Þau
Banu við sprengjutilraunum
j
| A lþýðublaðið gerir í gær að
J umtalsefni tilraunir þær
Eem stórreldin hafa að und-
anförnu gert með kjarnorku-
Bprengjur, og kveður nú mjög
við annan tón en gert hefur
að undanfömu. Málgagn ut-
ánríkisráðherra hefur einatt
yætt þau mál af hálfkæringi
jDg skætingi sem minnir á
gleiðgosaskrif hvimleiðustu
Btríðsæsingablaða vestanhafs,
en nú eru þau mál loks rædd
af alvöru og ábyrgðartilfinn-
ingu. Blaðið segir í forustu-
grein:
„ A ð dómi vísindamanna
stafa margskonar hættur
af slíkum sprengjum. Hver
getur þá lengur tekið sér það
vald í hendur að gera til-
raunir á mönnum og öðrum
lifandi verum ? Hvaðan kemur
stjórnmálamönnum slíkt
vald? Læknar og vísindamenn
hafa jafnan fordæmt tilraun-
ir á mönnum, jafnvel þótt um
líf eða dauða væri að tefla.
Geta misvitrir stjómmála-
menn fremur leyft sér til-
raunir á öldum og jafnvel
pbomum? Það hlýtur að vera
krafa allra sanngjarnra
manna, hvaða skoðanir sem
þeir annars aðhyllast, að öll-
um tilraunum með kjarnorku-
vopn sé þegar hætt, hvort
sem er í austri eða vestri“.
Það er ástæða til að fagna
þessúm skrifum Alþýðu-
blaðsins. Samhuga almenn-
ingsálit um heim allan mun
megna að binda endir á hin-
ar lífshættulegu tilraunir.
Sovétríkin hafa fyrir löngu
boðizt til að hætta tilraun-
um sínum ef önnur stórveldi
fást til að gera hið sama
Brezka stjórnin virðist nú
fúsari til samkomulags en
hún hefur verið nokkm sinni
fyrr. Það em aðeins banda-
rískir valdamenn sem enn
fylgja þeirri aðferð Dullesar
að veifa vetnissprengjunni á
yztu þröm.
F'n þess ber að minnast að
tilraunir með kjam-
orkuvopn era aðeins einn
þáttur þeirra átaka sem
nú móta ástandið i heimin
um, ófrýnilegt sýnishom um
valdstefnuna. Á sama hátt og
almenningsálitið þarf að binda
endir á sprengjutilraunirnar
þarf að kveða sjálfa vald-
stefnuna niður. Vandamál
heimsins verða aldrei leyst
með vígbúnaðarkapphlaupi,
ögmnum og ógnunum, heldur
með samkomulagi og friðsam-
legum samskiptum. Framlag
íslands til þeirrar þróunar er
að aflétta hernáminu, og þess
er að vænta að Alþýðublaðið
taki senn einnig undir þá
kröfu að framkvæmd verði
tillaga Alþýðuflokksins frá
28. marz 1956.
ls& '
Proíessor Joliot-Curie
eru ægilegri en ormsta góðs
og ills í Armageddon Opinber-
unarbókarjnnar. Þeir Schweitz-
er og Joliot-Curie tala af þekk-
ingu á þessum leik. Annar
hlaut friðarverðlaun Nóbels, en
hinn eðlisfræðiverðlaun. Þeir
þekkja þennan leik betur en
við Dulles. Hvorugur okkar er
læknir eða eðlisfræðingur. Það
er okkur báðum sameiginlegt
í þessu máli, en svo skilur
irvilli okkar. Eg, einn lítill
karl úti á íslandi, er hræddur
við afleiðingamar af kjarnorku-
vopnum vegna þess að ég
treysti lýsingum þeirra Schw-
eitzers og Joliot-Curie. Dulles,
einn heljarmikill pótentáti vest-
ur í Washington, er ekki
hræddur við þær. Þó er ég
sannfærður um að hann veit
um afleiðingar kjamorkutil-
rauna alveg eins vel og ég,
eða jafnvel ennþá betur. Hann
sagði fyrir nokkru, að það væri
sannfæring sín, að sprengju-
tilraunimar hefðu engin áhrif
á heilsu manna. Dulles er reynd-
ar níu árum eldri en ég, verið
orðinn sæmilega læs þegar ég
fæddist. Ég er hræddur við
tilraunirnar. Ekki mín vegna,
heldur vegna þeirra, sem nú
eru að alast upp og eiga eftir
að alast upp um ókomnar ald-
ir. Dulles er sennilega ekki
hræddur sín vegna, en hann er
heldur ekki hræddur vegna
þeirra, sem eiga eftir að fæð-
ast vanskapaðir eða hálfvitar.
Dulles er líka trúaður vel á
kristna vísu, en ég trúarvana.
Mér er það hugleikið, að börn-
in sem nú em að ajast upp og
þau, sem ófædd eru, verði
hraust og hamingjusöm. Dull-
es, sem er roskinn maður, læt-
ur sér það í léttu rúmi liggja.
Nú er verið að dreifa eitri
um háloftin. Það er verið að
spilla andrúmsloftinu og sú
spilljng hverfur ekki fyrr en
eftir marga mannsaldra. Þetta
eitur svifur niður á jörðina og
eitrar drykkjarvatnið, Það fer
ofan í jarðveginn og hafið.
Loftið, sem við öndum að oss,
verður eitrað — Vatnið sem
vér drekkum, verður eitrað.
Komið, fiskurinn og kjötið,
sem vér etum, verður eitrað.
Ef til vill hverfur þetta eitur
ekki fyrr en búið er að eyða
Ölíu Íífi á jörðinni. Þá skiptir
það heldur ekki svo miklu
máli.
Það er verið að þeyta eitri
og bmnaeiningum út í and-
rúmsloftið. Sennilega verðum
við Dulles ekki svo mjög fyrir
barðinu á þessari ólyfjan. Við
eigum hvort eð er ekki svo
ýkja langt eftir ólifað. Dagar
okkar eru innan tíðar taldir.
En svo koma fleiri tijraunir
eftir okkar daga og eftir því
sem Ismay lávarður, fram-
kvæmdastjóri voldugrar stofn-
unar og vinur Dullesar, sagði
í vikunni sem leið, er ætlunin
að nota þessa ólyfjan í hernað-
arþarfir. Þegar það verður
gert, eru þeir heppnastir serr
farast þegar í sprengingunur
eða brenna kvikir til bara i
nokkram klukkustundum. Isn>
ay lávarður veit hv'að r.ann
syngur. Hann var til skamms
tíma framkvæmdastjóri mik’Is
hernaðarbandalags, rc.n ég er
í, AtlanzhafsbandrJcgsins. Að
vísu var ég ekki rpurður ráða
þegar ég gekk í þetta hernaðar-
bandal., frekar en einn litill Sch-
ultz suður í Þýzkal. var spurður
ráða hvort hann ætti ,.ð gerast
aðili að öxulveldabandalaginu
t Albert Schiveitzer *>
forðum daga me'an Hitler var
Morgunblaðsins naður.
Dulles býst ekki við að kjam-
orkuvopnum vecði beitt nema
til tilrauna þar t 1 við erum all-
ir, hann og ég. Mcnn geta allt-
af vonað og huggað sig við að
sleppa. En hinir, sem á eftir
fara, þe:r um það. — En það
er nú ekki alveg víst, að þeir,
sem yngri em en við Dulles,
láti sér lynda það sem jafnaldr-
ar okkar Dullesar eru að gera
nú. Þeir eiga eftir að lifa okk-
ur og anda að sér eitrinu, sem
þeir Dulles og Ismay telja sér
sjálfum hættulaust. Það er ekki
víst, að þeir vilji horia á börn
sín fæðast vansköpuð eða fá-
vitar. Já, Dulles minn, það er
þetta fólk, unga fólkið, sem á
að ráða í þessu máli, en ekki
þér, framkvæmdastjórinn minn
fyrrverandi, hann Xsmay láv-
arður, eða hetjan hann Heil
Hitler Speidel.
Þeir eru að undirbúa þing
eða ráðstefnu austur í Moskvu.
Dullesi finnst áreíðanlega fátt
um þá ráðstefnu. Hún er ekki
af hans anda. Þar á ekki að
reikna út hvað mörgum míllj-
ónum megi farga á broti úr
sekúndu með því að varpa
kjarnorkusprengju á milljóna-
borg, eða hvað r largir tugir
milljóna verði aumingjar eftir
þá hát i jlegu athöfn, sem yður
er svo ’iugleikin, Dulles minn.
Nei. það er æskulýðurinn,
sem á yfir höfði sér ógæfuna
alla. 1 hann tekur ekki til
sinn ráða. Hinn 28. júlí í sum-
ar h' st Æskulýðsbátíðin nnlkla
í T kvu. Hún á að standa til
I : ágúst. Það er sjötta Alþjóða-
• kulýðshátíðin, sem haldin er.
Þar koma saman ungir menn
írá öllum þjóðum. Þar veítist
þúsundum manna af ólíku
þjóðemi, kynþáttum, trúar-
brögðum og menningu, tækí-
færi til þess að kynnast og
bera saman viðhorf sín. Þetta
er ungt fólk, ekki aflóga fausk-
ar eins og við Dulles. Þetta
unga fólk vill ráða þeirri fram-
tíð, sem það á fyrir höndum.
Það vill gera þennan heim, sem
vér byggjum öll, að góðum
heimi. Það er ekki allt komm-
únistar, sennilega fæst. En það
viil eitthvað nýtt og hoiít.
Sennilega verða ekki margir
úr æskulýðssamtökum Stri.id-
oms í Suður-Afríku eða öðrum
þessháttar félögum manna.
Strijdom er líka sammála Dull-
esi og Ismay í kjamorkumál-
um.
Þó er nú ótalið það, sem
mest. er um vert á æskulýðs-
þinginu í Moskvu í sumar.
Unga fólkið ætlar að taka til
sinna ráða. Það vill ekkí láta
eitra sig og afkomendur rina.
Það er eins og ég, það tcúír
betur þeim Schweitzer og Joli-
ot-Curie í þessum efnum en
þeim Dullesi og Ismay lávarðí.
Á 6. æskulýðsþinginu vc :ður
rætt um kjamorkumálin. Unga
fólkið er svo undariegt, aí' það
vill heldur nota kjamov una
til þess að skapa mannkj linu
— ekki okkur Dullesi einum
— heldur öllu mannkynfni. nú
og siðar, frið og farsæld. Það
vill að hugsað verði langt fram
í tímann, um böm þes; og
barnaböm og áfram.
Þessu þingi fagna ég og óska
þess, að áhrif þess nái til alls
æskulýðs. Það er einn af fá-
um vonarneistum í myrkri ver-
öld. Hinsvegar býst ég við því,
að hann Heil Hitler Speidel, sem
er nú sagður einn af mínum
herstjórum, telji því allt tll
foráttu. Hann trúir ekki þeim
Schweitzer og Joliot-Curiefrek-
ar en vinúr minn þarna vestra,
hann John Foster Dulles.
Suttnudaginn 2. í sumri 1957
Hendrik Ottósso-ia.