Þjóðviljinn - 27.10.1957, Blaðsíða 11

Sunnudagur 27. október 1957 — ÞJÓÐVILJINN —(11
o
Leck Fischer:
hlýtur a'ö vera einhver ástæöa fyrir anaúö yöar á
honum. Frú Þrúða vildi ekki gefast upp, en nú var ég
búin aö segja nóg. Mér fannst ekki ástæða til a'ö tala
meira um þetta. Frú Þrúða veröur sjálf aö komast a'ö
því hjá Gustavson ef hún getur. Þar fær hún hæfan
mótstööumann eöa bandamann.
Hún ók burtu þrem stundarfjóröungum seinna og
óska'öi mér alls hins bezta viö bíldyrnar. Svona óskir
kosta lítiö og augu hennar voru fjarræn af heilabrotum.
Nú þurfti hún aö taka afstöðu sína og hvaö var skyn-
samlegast að gera? Hvaö yröi frú Þrúöu mest í hag.
Var Gustavson ma'ður sem tæki öll völd í sínar hend-
ur ef hann yröi skilinn einn eftir meö Tómasi?
Já, frú Þrúöa haföi um ýmislegt aö hugsa. Son-
urinn sat óþolinmóölega og bei'ð og ók af stað me'ö
ofsahraöa um leiö og. ég var búin að kveðja. Honum
haföi aöeins tekizt að nitta brúarsporöinn einu sinni.
Þetta var honum algjörlega ónýtur dagur. Einhvern
tíma minnist hann hans sem nokkurra tíma sem hann
sóa'ði hjá Hýenunni, sem vann á skrifstofunni hjá föö-
ur hans og foreldrar hans töldu hauösynlegt' að gera
eitthvaö fyrir.
Nú veröur gert út um framtíö mína. Ffú Þrúða tekur.
málið til ýtarlegrar yfirvegunnar, og ég sit hér víös
fjarri og get ekkert gert til eöa frá. Á ég a'ö fara heim?
Hvernig á ég aö geta tekið mér leyfi undir þessum
kringumstæðum. Hvers vegna sit ég meö héndur í
skauti uppi í sveit og læt þau ráöstafa mér. Þaö fer
lest til Kaupmannahafnar eftir hálfan annan tíma. Ég
get fari'ö þangaö og tala'ö við Tómas. Ég verö aö
hitta hann einan. Og hvaö svo?
Frú Baden elti mig á röndum við kvöldveröarboröið
til a'ö fá a'ö vita hverjir gestir mínir höföu veriö. Hún
haföi sýnilega látiö heillast af bilnum. Og en hvað ungi
maöurinn var yndislegur, hvísla'ði hún.
— Já, svaraöi ég, viljiö þér rétta mér brauöiö. Hvers
konar bjánagangur er þa'ð eiginlega að kalla Leif yndis-
egan. Hann er langur sláni og snotur a'ö sjá, en yndis-'f
2egur hefur hann aldrei verið.
Við fengum ágætan kvöldverö, en ég haföi enga
matarlyst. Lestin fer eftir rúman klukkutíma. Á ég aö
fara?
VIII
Ég hef venö burtu frá Friösældinni nætursakir, og
ég hef hegöáð mér eins og ringluö skólastelpa, sem
vissi ekki sjálf hvaö hún vildi. Ég fór meö kvöldlest-
inni til Kaupmannahafnar og geröi alla sem sáu mig
forviöa vegna þess að ég var aðeins meö veskiö mitt,
alpahúfu' og hvítá sumarhanzka. Ejlersen útvegaði
mér bíl til bæjarins og hcrföi á mig kynlegu augnaráöi,
og fór senúilöga beint inn til frú Baden til aö gefa
skýrslu. Ég sá á augnaráöi hans aö ég hagaöi mér víst
undarlega, en hann vildi ekki meö nokkru móti láta
sem hann tæki eftir því. Hann hefur verið hér í nokkur
ár og séö sitt af hverju. Hverju geta stútungskerlingar
ekki fundiö uppá þegar nndinn kemur yfir þær?
Þaö var ekki fyrr en i lestinni sem ég hafði tíma til
'að attá mig lítiö eitt, en þá var oröiö of seint aö
fara út og snúá víö, og ég hnipraöi mig saman í einu
horninu og reyndi aö gera mer ljóst, hvaö þaö væri
eiginlega sem ég ætlaöi mér. Lestin var full af farþeg-
um og þaö var fyrir náö aö ég fékk svona gott sæti.
Beint andspænis mér sat útblásin, ung kona og svaf
meö rykkjóttum andardrætti, breiddi úr sér í allri sinni
fitu og fór í caugarnar á mér. Kona verður aö gæta þess
aö vera ekki alltof feit. Hxin var eins og grís í íraman
og tveim uirgum piltum á mínum bekk var skemmt.
Sjáðu nú bara, sagöi annar, og svo komu nokkrar hvísl-
andi athugasemdxr, sem ég heyröi ekki sem betur fór.
Konur eiga ckki aö ganga um og vera afmyndaðar af
of miklum mat, ef þær þjást ekki beinlínis af efna-
skiptasjúkdómi. Þær ættu aö láta kai'lmennina um
þaö.
Piltarnir reyktu sígarectur í sífellu og ég varö aö fara
fram í ganginn til aö fá ferskt loft. í speglinum sá ég
mitt eigið andlit og nam sta'öai*. Ég bar ósjálfi’átt hönd-
ina upp aö munninum og mér brá i brún. Mér fannst
ég hafa séð andlitið á ír.ömmu þegar ég gekk framhjá
þessum gljáandi ferhyrningi. Og mamma notaöi ein-
mitt þessa hreyfingu, að bera höndina hikandi og ráð-
þrota upp aö munninum.
En núna eftir á finnst mér sem ég hafi veriö nótt meö
mömrnu. Viö vorum saman í þessari heimskulegu og,
ruglingslegu ferö til einsRis. Ég er þá í raun og veru aö!
veröa gömul. Hegöun mín gæti bent til þess.
Klukkan var að veröa lxálftvö þegar ég kom loksins
heim, opnaöi íbúöina og kveikti alls staöar ljós. Er
nokkuð undarlegt við það? MaÖur kemur úr hálfrökkri
næturferöalagsins og sér eigur sínar meö nýjum aug-
um. Þaö var oreitt yfir húsgögnin í stofunni og ég tók
eftir því aö gluggatjöldin voru alltof dökk. ÞaÖ var heitt
og innilokaö loft í svefnderberginu og þaö stoöaöi lítiö
þótt ég opnaði glugga. Frammi á eldhúsborðinu stóö
mjólkurflaskan sem ég haföi ætlaö aö láta út fyrir
dyrnar þegar ég fór, en haföi gleymt.
Ef ég heföi komið heim úi' leyfi og vitaö aö ég ætti
aö mæta á skrifstofunni næsta morgun, heföi ég farið
beint í í’úmiö. Ég heföi hugsaö hlýlega til blómanna
minná; sexn kona húsvarðarins hirðir fyrir mig og farið’
síöan í í’úmið meö góöa samvizku.
En ég var ekki aö koma heim úr leyfi og ég átti ekki
aö fara á ski'ifstofuna. Ég hafði fariö inn til Kaup-
mannahafnar og vissi í rauninni ekki hvaö ég vildi.
Ég veit engan einmanaleik eins ömui’legan og í íbúö
sem er tekin úr notkun meöan eigandinn er 1 leyfi.
Þarna sat ég og haföi þotiö til borgarinnar, af því að
ég hafði fengið heimsókn og grun um aö þaö ætti aö
reyna að lösna viö mig. Hvað átti ég aö gera um
miðja nótt? Síminn stóð á boröinu og var til reiöu,
en til hvers átti ég ao hringja? Mölfluga flögraöi
framundan giuggatjöldunum og. lextaöi fram í ljósið.
Og þessi litla mölfluga, ef þaö var þá mölfluga, kom
Faöir okkar,
BJARNÍ SIGIJRÐSSON, skrifstofustjóri,
andaðist í morg'un í Re/kjavík 2ö. okt. 1957.
Sigurður Bjarnason,
Eiríkyr Bjamason.
Eiginlega þarf að senda gólf-
teppi í hreinsun öðí’u hverju,
til þess að losa úr því fitu-
skanina, sem stendur af sér
bæði ryksugu og burstun. Þeir
sem vilja spara sér þessi út-
gjöld geta lireinsað dökkt teppi
úr blöndu af einum liluta af
salmiakspiritus á móti tveim
hlutum vatns. Þvoið teppið með|
stórum, mjúkum klút vættum |
í upplausninni. Ljóst teppi sem
ekki er sérlega óhreint má
hreinsa á sama hátt, en mjrg
óhreint ljóst teppi er betra
að hreinsa úr blöndu af benzol
og spritti. Munið að þessi
blanda er mjög eldfim og hafið
gluggana opna meðan á hreins-
un- stendur.
Litskrúðug teppi verða frisk-
legri ef farið er yfir þau með
ediksblöndu.
Teppi- á að hreinsast blett
fyrir blett og þurrka þá á eftir
með lireinum klútum, og helzt
þarf það að geta þernað yfir
dag. Ef hreinsúnin ér fram-
kvæmd meðan teppið liggur á
gólfinu er bezt að léggja dag-
blöð undir það. ■:
I Maður ætti að jafna "slitinu
á teppið með 'þvi t.d ' að flytja
húsgögnin til eða bewilínis með
því að snúa teppinu.
J ;
'l' ‘J :■£?'% , '
Rjksjúgið ekkí KoKosfejÍþi
Það á helzt ekki að ryksjúga
kókósteppi, heldur. á aö bursta
þau, ög oft þarf að þvo gólfið
undir þeim, því að ryk og ó-
hreinindi fer beint í gegnum
þau. Hreinsa má kókósteppi með
upplausn af einum hluta salm
iakspíritus á móti tveim hlutum
vatns (t.d. 1 desilitd á móti
desilítrum) eða seyði af kvill
•ajaberki. Leggið dagblöð und
ir kókósteppið meðan á hi’einsun
inni stendur.
Lambskinnsteppi má þvo úr
volgu sápuvatni á sama hátt
og ullarflíkur. Þegar búið er
I að þvo það og skola er skinnið
þvegið á bakhliðinni úr vægi’i
sápuupplausn, svo að það verði
ekki hart, og teþpið er spennt
á fjöl til þerris. Þegar ullin
er þurr er hún burstuð með
stálbursta. eða grófri greiðu. Ef
úllin er orðin dálítið gulleit má
úeikja hana með rökum klút
sem vættur er í 19ó: sterku
hrintoverilte.
Framleiðum
allar tegundir
af einkennishúfum
1 ■ ,
Ódýrar vinnuliúfur
með lausum kolli.
Kaskeyti ávallt
fyrirliggjandi.
Bílstjórahúfur
Kuldahúfur
á börn og unglinga.
Ingólfsstræti 2.
Box 137, simi 10 1 99.
Öskað eftir i
nokknmi verk-
fræðij
Vil ráða nokkra verkfræð
inga til starfa við vita- o
hafnarmál.
Til greina koma:
Bygginga-
rafmagns-
vélaverkfræðingar. j
Vita- og hafnarmáiastjón
tslendmgar áhuga-
samasíis j
■ Framhald af 1. síðu. j
stjórn þessa bindis af Islend-
inga hálfu. j
Útgefandi bókarinnar liér á
landi er Bókaverzlun ísafoldar.
Rit þetta er aðeins til áskrif-
enda og eru áskrifendur hér á
landi á 4. liundrað, — og er
það algert met, miðað við Ibúa-
tölu hvers lands. Nánar
verður sagt frá ritinu síðar.