Þjóðviljinn - 10.07.1958, Blaðsíða 11

Fimmtudagrir 10. júlí 1958 — ÞJÓÐVILJINN — (11
DOUGLAS RUTHERFORD:
f¥lÐ oaooaNN
54. dagur.
vitandi það að Gavin var á hælum hans meS sama ákafa
og keppinautur úr öðru liði.
Þegar hann bremsaði og ýtti niður hælnum til að
skipta niður fyrir Snilavítishornið, veifuðu brautarverð-
irnir til hans bláum fánum: ,,Það er verið að reyna að
aka fram úr bér.“ Hann fékk þungt högg aftan á sig.
Daytoninn fvrir aftan hann hafði ekið harkalega aftan
á hann. Bíllinn sentist áfram. Þarna munaði ekki nema
hársbreidd á hmu mögulega og ómögulega. Snilavítis-
hornið baut á móti honum eins og tígrisdýr í árásarhug.
Það var aðeins ein leið, að taka það kverkataki. Martin
steig fætinum hart niður, lagðist á Stýrið, svo að rétt-
ist úr vinstri handlegg hans. Nú byggðist allt á aðlög-
uninni. Ef afturhiólin næðu einhverri viðspyrnu sem
forðaði honum frá aö lenda 1 sjónum, var hugsanlegt
að honum tækist að hanga á veginum.
Það rauk úr gúmmíunum og númer 54 rann talsvert
til besar hann kom út úr horninu, en hann snarsnerist
ekki. Martin fann að honum var borgið. En nú vissi
hann hvað var í húfi í þessari tvísýnu keppni. Hér var
um lífiö að tefla.
Tíu metrar voru á milli Davtonbílanna þegar þeir
luku við siöunda hring og þeir voru þrjú hundruð metr-
um á undan næsta bíl.
Umhverfis alla brautina voru áhorfendur að sleppa
sér. Jói stóð úti á brautinni með merki sem tilkynnti
Gavin að hægi'a á sér. f grófinni var Nick að þurrka
sér í framan með olíulöðrandi tvisti frá vélvirkiunum,
og kveikti sér í sígarettu, sem hann varð að drepa í
þegar varðmaður kom auga á hann.
„Hvern fjandann ætlar Gavin sér?“ spurði hann Wil-
fred. „Er hann orðinn brjálaður?"
Wilfred svaraði ekki
Susan var náföl en staðráðin í að missa ekki stjórn
á sér og hún færði nákvæmlega inn öll bílnúmer. Fiona
sat. við hliðina áhenni og virti hana fyrir sér. Hún vissi
vel hvernig ungu strúkunni leið.
„Hafðu engar áhyggjur, sagði hún við Susan. „Hon-
um er óhætt.“
Næstum hver einasti fyrirliði sem fylgdist með Day-
tononum tveimur gaf fvrsta ökumanni sínum merki
um að fara hraöar Metiö var aftur slegið í áttunda
hring, en Martin gat ekki unnið nema tuttugu metra
á. Gavin keyrði vé’ na til hins ýtrasta og ók eins og
óður maður.
Martin var farinn að velta fyrir sér hvort hann gæti
haldið þessu áfram í sautján hringi enn. Ef hvorugur
bíllinn bilaði, var eina von hans að aka á undan Gavin
þar til benzinið þryti hjá honum, og þangað til voru?
hundrað kílómetrar.
í þrjá hringi héidu þeir þannig áfram með sama
millibili og smátt og smátt jókst bilið milli þeirra og
þriðja, fjórða og fimmta bílsins. Umhverfis allan hring-
inn voru áhorfendur risnir upp, æstir og spenntir á
franska vísu, án þess að vita hvers konar harmleikur
var að gerast fyrir framan þá. Brezku bílstjórarnir óku
eins og hver einasti hringur væri lokahringurinn. Báðir
bílar settu nýtt hringmet, 150,5 kílómetra á klukku-
stund. Nick hafði gefizt upp viö að reyna að fá Gavin
til að hægja á sér og stcð og nagaði á sér neglurnar.
Hann vissi vel að hvorugur Daytonbíllinn þoldi þessa
meðferö til lengdai. Allir í grófinni voru þöglir og
taugaóstyrkir. Þótt enginn vissi ástæðuna, fannst öllum
sem þetta væri næsti þáttur í hinum vikulanga harm-
leik.
Daytonbílarnir voru nú nógu langt á undan hinum
bílunum til þess að Susan gat litiö upp frá korti sínu
og horft á þá aka framhjá. Hún sá af stellingum Mart-
ins að hann lagöi sig allan fram við aksturinn, and-
lega og líkamlega. Andlit Gavins var einbeitt og hörku-
legt, hann einblíndi á bílinn á undan og hallaði höfð-
inu vitund fíam á v!ð.
Wilfred horfði á þá aka framhjá í áttunda hring og
linippti í Nick.
„Nick, í þinum sporum bæði ég brautarverðina að
beita svarta fánanum á Gavin.“
„Svarta: fá.nanuni? Áttu við að banna honum að aka
áfram í keppninni?“
„Eg geröi þaö í þínum spoi’um. Sjáðu til, ég’ held þaö
iiafi verið Gavin sem myrti Tucker.“
Seinni hluti setningarinnar drukknaði í hvininum
frá Mercedesbílnum sem þaut framhjá. Wilfred varð
að endurtaka hana
Nicck starði á haun, reyndi að fá þessa hugmynd inn
4 kollinn.
„Gavin?“ endurtck hann. „En því skyldi Gavin —?“
„Eg veit þaö ekki. En ég veit það eitt að Valjean er
sannfæröur um að það hafi annaðhvort verið hann
oöa ég — og þar sem ég er öruggur um sjálfan mig —“
„Það getur ekki verið rétt.“
„Eg er hræddur um að það geti verið,“ sagði Wilfred
alvarlegur í bragði. (
Nick fór og talaoi við brautarverðina og svarta fán-
anum var tvisvar veifað til Gavins. Hann lét sem hann
sæi hann ekki. Ákafi áhorfendanna breyttist í undrun,
og þegar bílarnir tveir óku nú framhjá var kveljandi
þögn sem aðeins var rofin af sarginu í vélum þeirra.
Enginn vissi nákvæmlega hvenær Valjean kom inn
í grófina.Basil Foster uppgötvaði hann fyrir aftan sig,
þar sem hann fylgdist í ofvæni með bílunum tveim.
Basil hnippti í Nick. Fyrirliðinn dró lögreglufulltrú-
ann með sér út í eitt hornið.
„Er þetta satt?“ spurði hann. „Að þér grunjð herra
Fitzgerald, á ég viö?“
Lögreglufulltrúinn varð undrandi yfir því að Nick
skyldi spyrja svono. beint. Hann hikaöi andartak og
kinkaði síðan kolli.
„Já, ég er hræddur um að það sé satt. Hann verður
tekinn fastur um Uið og kappaksturinn hættir — eða
hann stanzaöi sjálfur“.
„Mér sýnist lítil von til þess aö hann stanzi. Við höf-
um veifað aö honum-svarta fánanum, en hann lætur
sem hann sjái það ekki. Hafið þér nokkrar öruggar
sannanir gegn honum?“
„Já, þaö höfum við. Vísindaleg rannsókn á rykinu á
skónum hans leiddi í ljós að hann hafði verið í gamla
hafnarhveri nu, þrátt fyrir fullyrðingar hans um hið
gagnstæða. Við fundum líka blóðblettaöan sokk í bæjar-
sorphaugnum af tilviljun. Blóðið reyndist vera úr látna
manninum og við fundum sokkinn á móti í tösku herra
Fitzgeralds.“
Susan var svo nærri að hún heyrði brot úr þessum
samræðum. Hún oað Fionu að taka viö kortinu og
smeygði sér til þeina.
„Nick. Eg komst ekki hjá því að heyra hvaö þið sögð-
uð. Er ekki hægt aö gera neitt til að stöðva Gavin?“
„Eg hef gert allt sem ég get til að stöðva hann, Sue.
Eg vildi óska að ég gæti það. Hann verður þó benzínlaus
áður en lýkur —“
„Gætirðu ekki kallað Martin inn?“
„Þá eyðilegöi ég alveg líkur okkar í keppninni. Eg
býst ekki við að Gavin hafi neitt illt í hyggju við Mart-
in. Honum er sennilega orðiö ljóst að Valjean er kom-
inn á slóðina og ætlar að aka eins og hann getur í síð-
asta sinn. Veslings naöurinn, ég skil það vel.“
„Eg vildi óska að ég tryöi þessu líka.“
„Trapizu“útlínur
Trapizulínan er eitt síðasta
blómið sem sprungið hefur út
á hinum furðulega stofni týzk-
unnar. Á vörusýningunni I
Leipzig var hægt að virða fyr-
ir sér einstakar flíkur með
þessu sniði. Þar var sýnd dragt
með trapmisniði, með hvítu,
felldu útstandandi pilsi með
jakka sem náði tæplega niður
í mittið.
Flestir kjólar og dragtir með
trapizusniði eru með útstand-
andi pilsi og ermar sem sniðn-
ar eru á ská í axlarhæð. Bönd,
spennur eða belti milli brjósts
og mittis gefa flíkunum nokk-
urn empiresvip.
Austurland
framh. af 7. síðu
ar þrotin þegar til átti að
taka. Væri hér nóg orka fyr-
ir hendi, gætum við barizt
fyrir því að næsta stóriðju-
fyrirtækið yrði reist á Aust-
urlandi. Nú getum við það
ekki. Fyrst verðum við að
koma fram aukinni virkjun.
Eigum stiórninni
margt að þakka
Með þeim ráðst'funum,
sem hér hafa verið taldar, og
fleirum, eru Austfirðingar nú
búnir að ná því takmarki að
standa öðrum landshlutura.
jafnfætis efnalega séð. Tekj-
ur manna eru almennt góðar
og velmegun almenn.
Við tengjum miklar vohir
við þá ákvörðun ríkisstjóm-
arinnar að færa út landhelg-
ina. Enda þótt' mikið af okkar
fiskislóðum lendi utan línu,
er þó mikil ástæða til að ætia.
að fiskigengd vaxi á friðun-
arsvæðinu.
Við Austfirðingar liöfura.
full? r stæðu til að vera á-
nægðii' með ríkisstjórnina.
Ýmsir segja okkur að hún sé
óvinsæl í Reykiavík. Sé svo'
er það vegna l "ss að sjón-
deildarhringur hennar nær út
fyrir Hringbrautina og að
hún hefur gert sér mildð far
um að jafna aðstöðumuo.
landsmanna. Og við munuiw.
sýna að við kunnum að meta
störf stjórnarinnar, fylkja
okkur um hana og bæta henui
upp það eem hún kann að
tapa 5. Reykjavík vegna þess-
arar stefnu — og meira til.
Picasso
Framhald af 5. síðu.
ingur fái að sjá listaverkin sera.
Picasso hefur helgað friðarhug-
sjóninni sem pólitíska ráðstöf-
un. Picasso er kommúnisti og
þátttaka þessa kunnasta lista-
manns nútímans í baráttunni
gegn hervæðingu og stríði er
hernaðarsinnunum í frönsku
rikissticrninni þyrnir í auga.
Aðförum Berthoin ráðherra
befur verið mótmælt harðlega í
Frakklandi. Hann hefur verið
s"kaður um að reyna að
„h’ieppa frið’nn og listina I
fangelsi“. Málarinn og skáldið
Jean Cocteau, sm á sæti í
frömku akademíunni, benti á
að ef ráðherrann ákvæði að loka
I öllum kapellum sem aðeins hafa
! einar dyr, myndi heyrast hljóð
úr horni frá klerkastéttinni.
Nýtt mölvarnarefni er komið
á markaðinn — nýtt afbrigði af
hinu þekkta DDT. Hingað til
hefur það fengizt í upplausn-
um, t.d. með terpentínu eða
steinolíu; nú er það fáanlegt
sem emmulsíón, það er að segja
það má blanda það vatni. Þann-
ig er hægt að blanda því í síð-
asta skolvatn þegar þvegih eru
ullarföt.
Trúlofunarhringir,
Steinhringir, Hálsmen,
14 og 18 kt. gull.
TIL
liggnr leiðin