Þjóðviljinn - 22.11.1958, Síða 11

Laugardagur 22. nóvember 1958 — ÞJÓÐVILJINN — (11
PETER CURTIS:
45. dagur.
Jæia, ég býst vi'ð að yður þyrsti í fréttir. En ég hef
fátt í fréttum. Það virð’st sem sorglegur atburður ha.fi
gcerzt hér rétt áður en við komum. Frú Meekin, frænka
frú Curwen, var á leið hingað til kvöldverðar eitt
kvöld’ð eir cló úr hinrtaslaai rétt fvrir utan eða innan
dyrnar. Hún var iörðuð í kirkjugarðinum hérna. Þér
hafíð ef til vill kannazt við frúna. Það var ví.st mikið
áfall fviir frú Curwen, en hún virðist alveg vera
búin að iafna sig, og er annars miklu hraustari og
duglerrri en mér hafði skilizt á yður.
Mér kemur ágætlega saman við Díönu. Hún er
miög skvr og skynsöm, bótt hún sé 'ekJcí sériéga iðin.
Eg fer eftir öllu sem þér sögðuð mér um að láta
henni .ekkt verða kalt-og yður er óhætt að trúa því að
ég ofger! henni ekki. Ef hún væri heima, mvndi ég
reyna að fá hana til að skrifa yður fáeinar línur. Hún
er farin að skrifa skýra og greinilega stafi.
AUt bjónustufólkið virðist vera nýtt. Þaö man eng-
inn eftir yður.
Mér finnst rétt að segia vður, að það varð tals-
vert unnistand, begar hað kom í Ijós að hér kæmuð
ekki aftur. Eg var alveg undrandi á skapinu í telp-
unni svona ungri. Hún fleygði sér í gólfið og æpti og
sparkaði. Frú Curwen revndi fvrst með góðu, en þeg-
ar bað tókst ekki neyddist hún til að flengja hana —
aðeins einu sinni, tek ég fram yður til huggunar.
Og asninn virtist koma mjög á óvart. Enginn virt-
ist vita neitt um hann. En hann kom heilu og höldnu
hingað og er nú að bíta hjá gangstígnum.
Jæia, ég held að ég hafi ekki fleira að segja og
sennilega finnst yður betta fátæklegt bréf. Eg skal
skrifa vður aftur og mér þætti gaman að heyra frá
yður. Eg vona að yður líði vel.
Yðar einlæg,
Mvra Duffield.“
Eg rýndi talsvert í þetta bréf. Dauði ungfrú Anton-
íu kom mér á óvart. Mér þótti leitt að hún skyldi
devia svona ung, þótt mér hefði aldrei geöjast að henni
þegár hún var barn og að sjálfsögðu bætti það ekki á-
lit mitt á henni hvernig hún fór að ráði sínu við mann
Eloise. Hún hafði alltaf verið máluð og áberandi daður-
drós. Eg undraðist að hún skyldi hafa verið boðin í
nýja húsið, þótt ekki væri nema til kvöldverðar, En
ungfrú Eloise var alltaf svo góðhjörtuð að hún gat fyr-
irgefið versta óvini sínum, og það var ungfrú Antonía.
Þótt maður eigi aldrei að hugsa ljótt um hina dauðu.
Mér sárnaði líka dálítið að ungfrú. Eloiáe skyidi ekki
skrifa mér sjálf. Eg hafði satt að segja búizt við
því, Eg vissi að hún var þreytt eftir flutningana og
sennilegá var nóg að gera í nýja húsinu. En ungfrú
Duffield skrifaði að hún væri hraust og hress og gæti
gengið um. Eg var fegin að hevra það og ég vissi að
hún hefði betra af því að nióta útiloftsins en sitja
yfir bréfaskriftum til mín. Mér þótti líka leitt að ung-
frú Díana hefði fengið flengingu vegna mín. Vesling-
urinn litli, hún var góðhjörtuö og trygg.
Eg andvarpaöi og braut saman bréfið. En jafnvel
eftir aö ég var búin aS stinga því niður í skúffu hjá
beztu hönzkunum mínum og vasaklútnum sem Díaha
litla hafði gefið mér í afmælisgjöf, gat ég séð fyrir
mér glefsur úr því. Og þessar glefsur táknuðu eitthvað;
eins og eitthvað væri skrifað milli línanna sem ég ein
ætti að geta lesið úr, ef ég kynni það. Eg haföi áhyggj-
ur af þessu, því að ég vildi ógiarnan verða ímyndunar-
veik á gamals aldri, þótt ég væri raunar alls ekki
gömul. En ég hafði aldrei vitað til þess að ungfrú Eloise
beitti líkamlegum refsingum — hún barði aldrei brúð-
urnar sínar — og mér fannst það fráleitt að hún
skyldi flengja Díönu litlu. Og svo var betta með asn-
ann. Hún hlaut að hafa vitað að von var á honum
eftir brétið frá mér og skeytið.
Eg þurfti að hafa mig alla viö að hafa hugann við
það sem ég var að gera. Oftar en einu sinni rann mér
í skap begar Cedric litli gerði eitthvað til að trufla
mig í íhugunum mínum og ég tók siálfa mig taki og
sagði: „Emma Plume, hér er verksvið þitt og þú verður
að gera skyldu þína.“
En þrátt fyrir allt þetta svaraði ég bréfinu frá ung-
frú Dufíield og beið óþreyjufull eftir öðru bréfi frá
henni.
Vikurnar liðu mjög fljótt og von bráðar hófst jóla-
undirbúningurinn. Eg keypti stóra brúðu og bjó til al-
klæðnað á hana sem hægt var að færa hana úr og í.
Hún var handa Díönu litlu. Handa ungfrú Eloise
prjónaði ég angórasvefntreyiu ljósbleika að lit og ég
burstaði upp brúnirnar á hálsinum og á ermunum,
þangað til helzt sýndist sem hún væri brydduð svana-
dún.
Eg setti betta snemma í póst, vegna þess að fiöl-
skyldan sem ég var hjá, ætlaöi til Devon í jólafríinu
og ég ætlaði með henni. Eg vissi ekki hvernig póst-
ferðirna1- væru þaðan og ég vildi ekki þurfa að pakka
þessu tvisvar inn. Eg sendi ungfrú Duffield almanak
með málshætti fyrir hvern dag í árinu og myr.d af
anemónuskál.
Eg frétti frá Virkishúsinu daginn áður en við áttum
að leggja af stað til Devon og ég lagði pakkann og bréfin

Jarðarför sonar okkar
ÞOESTEINS Þ. GUÐMUNDSSONAE
fer fram frá Dómkirkjunni, næst komandi mánu-
dag 24. nóvember klu'kkan 10,30 f. h.
Athöfninni í kirkjunni verður útvarpað.
Blóm vinsamlegast afþökkuð.
Ásdís Þórðardóttir og Guðmundur Benjaiuínsson,
Grund, Kolbeinsstaðahreppi.
Skólatelpur á öllum aldri
hafa alltaf verið hrifnar af
blússum eða peysum og pilsum,
og á seinni árum er þetta orð-
inn nokkurs konar einkennis-
búningur unglingsstúlkna.
1. 1 gönguferðir er þetta góð-
ur húningur: Þykk peysa með
háum rúllukraga og þykkt ull-
arpils úr síldarbeinsofnu tvídi
með göngufalli að aftan og
tveim stórum mjaðmavösum að
framan. Mynsturprjónaðir ull-
arsokkar í sterlaim litum eru
skemmtilegir við svona húning
og fara vel á grönnum ung-
meyjafótum.
ísienzk tanga
Framhald af 4. síðu.
önnur greinarmerki á einfal-I-
lega að setja þar sem. þeiria
er þörf, annars staðar ekki,
og allra sízt þar sem þau slíta
sundur það sem eaman á
merkingarlega. Þó skal ég
koma hér með eitt dæmi um
mismun á kommuletningu
eftir setningarfræðilegri
greiningu og merkingu.
Við skulum líta á málsgrein-
ina: „Maður sem vissi þetta
sagði mér að þau væru flutt“.
Samkvæmt skólakommusetn-
ingu á að setja kommar þann-
ig: „Maður, sem vissi þetta,
sagði mér, að þau væru flutt“.
Þá er litið á „sem vissi þetta“
sem inuskot, og er það vissu-
lega rétt. En hins vegar er
þcið líka rétt að við getum
eins sett í staðinn orðasam-
band sem eftir skólareglum
ætti ekki að afmarká með
kommum, t.d. „úr nágrénninu"
(„maður úr nágrenninu sagci
mér ....“). Þó er það inr-
skot engu síður en hitt. Og
þó að fyrra orðasamhandið sé
heil setning (tilvísunáfsetr-
ing), er ekki meiri ástæða til
að afmarka hana meö kommu
en til dæmis rita öil nafn-
orð neð stórurn upphafsstaf,
eins og löngum hefur tíðkart
í sumum málum. í síðari hluta
málsgremarinr-”’ er og sett
komma milli sagnár („sagði")
og andlags („að þau væru
flut.t“), án þess nokkur rök
mæli með þvi. Merkingarlega
er engin þörf á kommu neirs
staðar í þessa málsgrein, en
hiiis vegar mætti hún vera
þar sem gera ætti 'hlé í lestr-i,
t.d. á undan „sagði“. Þó er
málsgreinin heíst. til stutt til
þess. Slíkt verður að vera
matsatriði hveriu sinni, og er
þá komið a.ð höfuðgal’a grein-
armerkjasetningar eftir merk-
ingu: Hversu smekkur manra
er misjafn og valtur. Margt
er þó unnt að færa sem leið-
beiningar um slíka greinar-
merkjaestningu og hefur
það raunar verið gert í ýms-
um málum. Þær leiðbeiningar
verða þó aldrei neinar liarð-
snúnar reglur, heldur aðeins
hiálnarfir"gn. En ég vænti þess
rð þær mundu ekki síður
auka skilning nemenda á móð-
nrmálinu og eðli þess en
in’.kni í pö kryfja eetningar
til minnstu liða í frumlag og
rio''ra., þó að gaman sé að
p’íkri grelníngu eins og ann-
a ”"i rmkningslist. Hitt e r
fVratæða að ekki skipti máli
hvórt kormfia (og örinur
gre'narmerki) er sett eftir
nei”>u v’ti eða ekki. Ef til vill
verður komið nánar að þessu
síðar.
2. Fellt pils úr koksgráu
flanneli og ljós peysa með hinu
kæruleysislega ítalslia. sniði er
skemmtilegur búningur. Löngu
hálsfestina má búa til úr brún-
um baunum eða „lima“baunum.
3. Unglingsstúlkur eru mikið
fyrir vídd og yrjótt Denegal-
tvíd má líka rykkja við mittis-
band. Beltið má líka vera úr
tvídi, en betra er þó að það sé
úr leðri. Peysan er ólífugræn
með flibbakraga, nokkrum
hnöppum að framan og stutt-
um ermum. Ljómandi góður
hversdagsbúningur handa ung
lingsstúlkunni í dag.
Iíeflavík —
Suðofnes
Innlánsdeild Kaupfélagg
Suðurnesja greiðir j'ður
hæstu fáanlega vexti af
innstæðu yðar.
Ávaxtið sparifé yðar
hjá oss.
KAUFFÉLAG SUÐUKNESJA
Faxabraut 27, Keflavik.
lAr Ka-nptu miða í I íppdraefli
Þjóðvlljans og hvettu vinl
þína og kunningja tU að
gera slíkt Mð ssma,