Þjóðviljinn - 05.12.1958, Blaðsíða 11

Föstudagur 5. desembe* 1958 — ÞJÓÐVILJINN — (11
TETER CURTIS:
56. dagur
dökileitra kartaflna, snerist hugur minn sama hring-
ínn. Klukkan kortér í fjögur baröi Addý, sem reímd-
ist vera frú Pratt, að dyrum hjá mér. Framkoma henn-
ar haföi breytzt, hún var næstum lotningarfull.
„Þaö er maöur aö spyrja um yður, frú. Þeir eru
reyndar tveir. Eg er búin að rýma setustofuna og eld-
urinn losar þar eftir andartak.“
Herra Tickle var líka með fádæmum virðulegur. Hann
var mjög hár og grannur gamall maður meö stórt
arnarnef og skær, dökk augu. Ungi maðurinn sem var
. í fylgd meö honum var ekki óáþekkur. Hann sótti loö-
bryddaö tepnið úr bílnum sínum og vildi endilega
breiöa það yfir frænda sinn. Svo lýsti hann yfir því
að hann ætlaöi aftur til Notham aö leita aö verustaö.
„Ef þetta“, sagöi hann og gaut augunum á fátæk-
‘ lega armeldinn, „er ímynd gestrisninnar í St. Brodric,
■ þá er ég búinn aö fá nóg áf henni. Eg kem aftur um
hálfsiöleytið, Nunk. Er þaö í lagi?“
„Og nú, ungfrú Plume,“ sagöi Tickle gamli, þegar
frændinn var farinn, „iangar mig aö biðia yöur aö
setjast viö þennan fátæklega eld og segja mér allt
af iétta frá upphafi til enda.“
Og þaö var mér sönn ánægja. Eg fór hæat yfir
sögu, sagði frá öllu sem ég vissi og stóðst þá freistni
aö segja h’vaö ég >'éldi, byrjaði á uppsögn minni og end-
aöi á frásögn frú Baker.
1 „Þökk fyrir,“ sagöi hann, þegar ég hafði iokiö máli
mínu. „Þetta er mjög skýrt. Og nú er sjálfsagt bezW
aö viö förum og tölum viö lækninn.
í þetta skipti var okkur boðiö inn í setustofu lækn-
isins, þar sem eldur logaði glatt á arni og ég fékk
í mig hlýju I fyrsta skipti síöan ég fór írá London.
Viö fórum yfir allt saman aftur. Þaö var dálítiö
athyglisvert, aö þótt viö værum öll þrjú aö glíma
viö sama vandamálið, litum viö á þaö frá þrem mis-
mundandi sjónarmiöum, eins ólíkum og við vorum
sjálf, Adams læknir hafði mestar áhyggjur af því aö
dánarvottoröið væri rangt útfyllt, þótt hann heföi
reyndar gert þaö í góðri trú, og enginn gæti sakaö
hann um neitt. En hann virtist mjög sár yfir því að
, hafa falUö fyrirhafnarlaust í gildruna s?m honum haföi
veriö búin. „Og á mínum aldri,“ sagöi hann, rétt eins
og ellin ætti að skerpa sjón hans í staö þess aö sljóvga
hana.
Á hinn bóginn haföi Tickle einkum áhyggjur af
peningunum. Hann var gramur yfir því að nú skyldi
vera aöfangadagur og næstu tveir dagar liöu svo aö
hanri næöi ekki sambandi viö bankann, sem ávísan-
irnar og vottoröin sem hann nefndi svo, höfðu veriö
send í.
Eg hafði engar áhyggjur af þessu. Eg vildi bara
t^’yggja þaö' aö herra Curwen gæti ekki notið ávaxt-
anna af illvirki sínu. Og ég vildi að þessi falski leg-
steinn yröi tekinn burt og ungfrú Eloise fengi að
hvíla í gröf sinni á sómasamlegan hátt undir sínu
eigin nafni. Og ég vildi vita hvernig, hvenær og hvers
, vegna hún hafði dáið.
Og eins og ég segi, þá ræddum viö þetta allt aftur
og síðan leit Adams læknir á úrið sút. „Viö höfum
tíma til aö drekka tebolla,“ sagöi hann og brosti til
mín, „og svo er bezt aö viö förum til Notham og tölum
við lögregluna.“
„Og þaö er bezt aö ungfrú Plume fái athvarf í
vistarverunni sem frændi minn er að útvega,“ sagöi
herra Tickle. Hann bætti viö og leit á mig: „Ef hann
vinur okkar sér yöur, þá fær hann aðvörun og hypjar
sig áreiöanlega á brott í skyndi. Og þaö eykur okkur
öllum erfiöleika."
Til aö koma í veg fyrir þaö, heföi ég fúslega viljað
fela mig í kolageymslu.
Tickle ungi kom aftur meö þær fréttir aö gististaöur
væri fenginn, það væri búiö aö kveikja upp 1 svefn-
herbergjunum og panta kvöldverö. Hann hjálpaði
frænda sínum upp í lágan, langan bílinn og sveipaöi
hann ábreiöunni. Hann harmaði það aö geta ekki
ekiö mér líka, þegar hann heyrði aö ég ætlaöi líka
til Notham. En þegar ég var búinn aö sjá bílinn var
ég fegin aö geta sagt aö Adams læknir ætlaöi aö aka
mér.
Á leiöinni fékk ég hugtekki til aö spyrja um þaö sem
ég haföi veriö aö velta fyrir mér timunum saman.
„Ef lögreglan tekur máliö aö sér og kemst aö því
aö ég hef rétt fyrir mér, væri þá mögulegt aö ná í
ungfrú Eloise?“
„Grafa hana upp eigið þér við? Eg geri ráö fyrir
því. En ég býst þó ekki viö aö það heföi neina þýö-
ingu — nema þaö væri taliö nauösynlegt til aö þekkja
hana.“ v
„Þaö myndi aö minnsta kosti létta af mér þungu
fargi viö það,“ sagði ég ákveöin. „Því rneira sem ég
huasa um þetta, því tortryggnari verö ég. Hún dó
á of hentugum tíma, á þeim stað og þeirri stundu sem
hann æt.laöist til. Jafnvel þótt orsökin væri — og ég
er ekkert aö sneiöa aö yöur læknir — jafnvel þótt bana-
meiniö væri hjartaslag, þá finnst mér þetta grunsam-
legt. Eg vildi að hægt væri aö grafa hana upp.“
Hann andvarpaöi dálitiö þreytulega. ,,Ef saga yöar
er sönn ungfrú Plume, þá verð ég aö viðurkenna
aö ég teldi þaö æskilegt líka. Ef þaö er hugsanlegt aö
ég hafi villzt á konum, þá er einnig hugsanlegt aö mér
hafi orðið meira á. Já, ég hef veriö að velta því fyrir
mér undanfarið hvort ég ætti ekki aö hætta störfum.
Nú er ég aö veröa viss um það.“ Hann andvarpaöi
aftur og bíllinn stundi sins og hann hefði samuö meö
honum eins og ég.
„Þetta mál er engin sönnun þess,“ sagöi ég eins glaö-
lega og mér var unnt. „ÞaÖ var ætlunin aö blekkja
yður og herra Curv/en er mjög slunginn.“
„En ekki nógu slunginn til aö blekkja yöur, ha, ung-
frú Plume? Ekki nógu slunginn til þess.“
„Honum tókst aldrei aö slá ryki í augu mér,“ sagöi
ég, og’ það var heilagur sannleikur. „Og ég verö ekki
í rónni fyrr en allur heimurinn lítur hann sömu aug-
um og ég geri.“
Eftir það þögöum viö þar til viö komum til boi’g-
arinnar og stönzuðum fyrir framan stóra byggingu.
Lík fannsÉ í
gæFEiis&rgiisi
í gærmorgun fannst konulik
fyrir neðan athafnasvæði Al-
menna byggingarfélagsins
skammt frá Héðinshöfða hér í
bæ. Þegar Þjóðviljinn hafði tal
af rannsóknarlögreglunni síðdeg-
is í gær, hafði eigi enn náðst
til allra aðstandenda konunnar
og er því eigi unnt að skýra
frá nafni hennar. Engir áverkar
voru sjáanlegir á líkinu.
Dsvííni a3 þjjóíur ...
Framhald af 12. síðu.
fyrir l"g og dóm.
Árás Breta á Islendinga. væri
slæmur fyrirboði nýrrar land-
lielgisráðstefnu og óhugsandi
væri að ná alþjóðlegu samkomu
lagi meðan Bretar beittu valdi.
Hann lagöi áherzlu á að alls-
herjar samkomulag væru einu
virku alþjóðalögin. Ef naumur
meirihluti ætlaði að neyða
lausn upp á stóran minnihluta,
væru líkur fyrir því að sliku
yrði algerlega neitað. Slík
lausn gerði ástandið enn al-
varlegra.
Að lokinni ræðu sovézk^
fulltrú. ns gerðu aðrir fulltrúaír
grein fyrir atkvæðum sínuni.
Daninn Melchior studdi Breta
í málinu og kvað annars hættu
á að fleiri riki stækkuðu land-
helgi sína á næstunni.
Atk\yðagreiðsla um fram-
komnar tillögur um nýja al-
þjóðlega landhelgisráðstefnu
átti að fara fram i gærkvöldi.
Á morgun mun Allsherjarþing-
ið svo endanlega afgreiða til-
lögu laganefndarinnar.
Danskar verSEaunakökur
Vejle eplal^aka
100 g strásykur, 75 hnetu-
kjarnar eða möndlur, 1/2 bolli
steinlausar rúsínur, 5 heil egg,
12 cox orange epli eða önnur
bragðmikil epli, ögn af sykur-
vatni, rifið hýði af 1 sítrónu,
sykurblandað rasp, smjörlíkis-
bitar.
Skraut: 3 dl. þeyttur rjómi,
1 lítið stykki biturt súkkulaði.
Eplin skræld, skorin í helm-
inga, soðin hálfmeyr í sykur-
vatni, sett í síu og látið renna
af þeim. 5 eggjarauður og 1
hvíta þeytt hvítt með strásykri
og síðan er bætt í grófhökk-
uðum hnetukjörnum, rúsínum
og rifnum sítrónuberki. Loks
er 4 stífþeyttum hvítum bætt í.
Eplabitarnir lagðir í smurt
gratúi-fat, eggjadeiginu hellt
yfir, sykurblönduðu raspi stráð
yfir og efst lagðir smjörlíkis-
bitar. Bakað í vatnsbaði i ofni
við meðalhita, svo sem 200°
i um það bil klukkustund, lát-
in standa í fatinu þar til hún er
köld, snúið við og skreytt með
þeyttum rjóma og hefluðu
súkkulaði stráð yfir.
III. flokkur (gerdeig)
(Ef þið eruð einhverjar svo
lánsamar að eiga aðgang að
pressugeri eða þurrgeri, þá eru
héma þrjár ljúffengar upp-
skriftir handa ykkur.)
Stökk gerhorn
315 g hveiti, 1/4 ,kg smjör-
líki, 20 g ger, 1 egg, 1 1/4
dl vatn, ögn af marsipani ef
vill, dálitill grófur sykur.
Deigið lagt þannig: Helm-
ingnum blandað vel í hveitið,
síðan er gerið sett í, en það
hefur verið hrært í dálitlum
sýkri, og eggið sem er þeytt
saman. (Dálítið af því skilið
eftir til að smyrja með). Vatn-
ið sett í og öllu hnoðað vel
saman. Deigið flatt i 1—1 1/2
cm þykkt. Það sem eftir er af
smjörlíkinu lagt í þunnum flög-
um yfir helminginn af deiginu,
en hinn helmingurinn lagður
ofaná smjörlíkið og allt síðan
flatt út með kökukefli. Deigið
látið bíða, flatt út aftur og
látið bíða eins og smjördeig.
Hornin mótuð á, venjul^gan
hátt, Dýjft i eggjarauðu þeyttri
í vatni eða mjöik og siðan
stungið í grófan sykur. Sér-
lega ljúffeng verða hornin er
inn í þau er sett fylling af
marsípani eða marsipanlíki. Þau
eru bökuð við góðan hita, svo
sem 15 minútur við 250°.
Smyrja má hornin með smjöri
og þau bragðast jafn vel upp-
hituð eins og nýbökuð. Tilbún-
ingurinn tekur um það bil 2
klukkutíma, vegna þess að
deigið þarf að bíða, Deigið
er auðvelt í meðförum og er
einnig mjög gott í gerkringlu.
(Fleiri uppskriftir verða birt-
ftr hér í þættinum næstu daga)
StjómsEkieppa Fiitniandi
Framhald af 12. síðu.
nilli stjórnarflokkanna, ann-
arra en Bændaflokksins, en
þær báru ekki árangur.
Bændaflokksmenn tjá sig
reiðubúna að taka þátt í nýrri
stjórn og njóta þeir fulltingis
Óháðra sósialdemókrata, sem
klufu sig út. úr Sósíaldemó-
krataflokknum fyrir kosning-
arnar í sumar.
Sambúð og viðskipti Finn-
'ands við Sovétríkin hefur far-
ið versnandi undanfarið og
ivrft mjög sla-m áhrif á efna-
hág landsins og er þetta ein
a? ’lstæðan fvrir þvi að stjórn
Fp-"i holms varð að fara frá
vö’d’'m.
K"k!konen leitaðj til Fólk-
demókrata (Kommúnista) um
myndun nýrrar stjórnar, en
þeir eru stærsti þingflokkurinn.
Síðan ræddi bann við forystu-
menn annarra flokka um stjórn
irmýndun.
Bílaþjófur
Framhald af 3. síðu.
svo frá, að hann hafi tekið eft-
ir manni á þeim slóðum. Maður
þessi var hár vexti og klæddur
dökkum frakka sem flaksaðist
frá honum. Nú eru það vinsam-
leg tilmæli lögreglunnar í Haín-
arfirði að allir þeir, sem ein-
hverjar upplýsingar kunna að
geta gefið, hafi samband við
hana, einkum þeir, • sem telja
sig geta bent á mann er framan-
greind lýsing gæti á.tt við eða
urðu varir mannaferða á um-
ræddum slóðum í gærmorgun.