Þjóðviljinn - 03.04.1959, Blaðsíða 10

Þjóðviljinn - 03.04.1959, Blaðsíða 10
10) — ÞJÓEjVILJINN — FöstudagUr 3. apríl 1959 Til Ceyloit — og Keim aftur Framhald af 7. síðu. hvenær Guðmundur Joð fær sér í nefið. Hitinn í Kaup- inhafn, Vín og Búdapest hafði verið um frostmark, en í Lvov var þegar 4 stiga frost. Þar var snæddur hádegisverður, sem hófst með hinni frægu, indælu borssúpu, sem ég vil endilega láta innleiða í ís- lenzkt mataræði. Þarna feng- um við strax átakanlega að kynnast kynþáttamisréttmu í Sovétinu, því að skeggugur líkraínukall kom með minja- gripi og gaf svertingjunum, en ég og Suðurameríkanarnii sátum gneypnir yfir matnum og fengum enga gjöf. 1 Kíeff var komið 8 stiga frost. Þar voru salernin að vísu hrein- leg en ekki eins ilmandi og í Frankfurt, en ekki þurfti heldur að borga grænan kóp- eka fyrir eitt né neitt. Álykt- un: Álmennar lífsnauðsynjar í Sovétlýðveldinu Úkraínu eru tiltölulega óbrotnar, en eng- inn ætti að þurfa að neita sér um þær vegna fjárskorts. í Moskva var 18 stiga kuldi. Tveir Rússar tóku á móti okk- ur í flugstöðinni, og annar keypti í snatri litla v'odka- flösku, þegar hann sá á okk- ur kuldamerkin, hellti í glös: drekka í einum teyg pa rússkí. Þetta var góð brjóst- hlýja, en aumingja Súdan- negrinn, sem eins og flestir landar hans var lítið fyrir drukkinn, kunni annað hvort ekki við að neita þessari gest- risni eða hélt þetta vera sóda- vatn og hvolfdi í sig eins og aðrir. Það er fyrsta sinn, sem ég hef séð svertingja hvítna. Móttakendur sögðu mér, að Tonja mundi heimsækja mig á morgun. Tonja Ratskóva, þekkirðu hana ekki? Nei, sagði ég. Þá sögðu þeir mér íbyggnir, að Tonja þekkti bæði Guðmund Magnússon og Jón Bö. Inn tiJ borgarinnar var ekið fram hjá furðanlega miklum íbúðabyggingum bak við Há- skólann, risnum síðan á Heimsmótinu eða á rúmu ári. Þetta voru slík firn, að mað- ur fór að trúa, að eitthvað væri hæft í öllu skrafinu um útrýmingu húsnæðisleysisins á næstu árum. Á Hótel Úkra- ínu fékk ég herbergi á sðeins 4. hæð af 30—40. Ábúðarmikil hótelkelling vildi bera fyrir mig þungar töskurnar, úr lyftunni, en afkomandi nor- rænna víkinga lét slíkt ekki um s;g spyrjast. Heldur fór ég þó að sjá eftir riddara- mennskunni, er ég hafði rog- azt i nokkrar mínútur að mér fannst. Hótel sem þetta er æðistórt og gangarnir langir. Morguninn eftir kom þessi blessuð Tonja, sem sér víst Lausn á þraut á 2. síðu. Auglýsið í Þjóðviljanum um samskipti við Norðurlönd hjá sovézka æskulýðssam- bandinu, og nú hófust mynda- tökur og óttalegt vegabréfa- vesin fyrir Indland og Ceylon. Við vorum þarna um 20 eftir- legukindur af ýmsum þjóðern- um, þ. á. m. var kominn Am- erikaninn og hafði farið með flugvél frá Vín, þó með við- komu á flugvellinum í Búda- pest. Hann sagðist bera mikla virðingu fyrir leyniþjónustu síns föðurlands og vera viss um, að þeir hefðu enn njósn- ara í háum stöðum í Ung- verjá, sem mundu segja til sín. Um kvöldið komu Árni Bergmann og Arnór Hanni- balsson til min og snæddu að lokum siðkvöldverð. Englend- ingor var svo óvarkár að setjast á móti okkur og heils- aði og kynnti sig af brezkri heimakurteisi. Eu Arnór réðst á hann formálalaust með spurningum og fullyrðingum. Ertu marxisti? Ertu á móti okkur í landhelginni ? Finnst þér Bertrand Russel ekki bein- asni? Aumingja Bretinn vissi ekki, hvaðan á sig stóð veðr- ið og sá að endum þann grænstan að vera á einu máli við Arnór á öllum sviðum. Mjög skemmtilegt að kynnast ykkur, sagði hann, er þeir kvöddu. Hver var þessi árás- argjarni? spurði hann morg- uninn eftir. Þetta er nú sonur félagsmálaráðherrns á íslandi, segi ég. Hvað er hann að gera í Moskva? Lesa heimspeki. Af hverju er hann svona árásar- gjarn? Þetta er víst hans lyndiseikunn. Og Bretinn hristi kollinn sinn. O Til Tasjkent Að kvöldi 5. desember var lagt upp til höfuðborgarinnar í Uzbekistan. Nokkuð þurfti að bíða í Moskvuflugstöð og þar var aftur vinur okkar frá því við komum, en nú í kær- leikum við einhverja aðra og tekinn að hressa þá á vodka fyrir burtförina. Mig og Sví- ann munaði í sama og vorum á leið í vínbúðina, þegar Jap- aninn kom blaðskellandi og bauð okkur upp á bjór. Jæja, hugsuðum við, það er sosum skárra en ekki að fá einn bjór, fyrst hann vill þetta endilega. En margt er ólíkt með íbúum í landi sólarupp- komunar og landi miðnætur- sólarinnar. Þegar Japaninn kom hróðugur til baka, hélt hann á einni pelaflösku af bjór og 3 glösum. Við Svíinn litum hvor á annan og antl- vörpuðum. Ekki fórum við heldur í TU þessu sinni, heldur Super Con- stellation vél frá Air India. Andrúmsloftið í vélinni var sérlega viðfelldið, maður var umlokinn hinum óviðjafanlegu austurlanda eiskulegheitum. EngUm treysti ég til að gera betur í þessu, nema e. t. v. Kínverjum. Flugfreyjan, Vodja, var allra flugfreyja indælust, enda bað Brasilíu- maðurinn um hönd hennar og hjarta áður en lauk. Við kom- um til Tasjkent kl. 6 um morguninn, en þá var klukkan enn aðeins 3 í Moskva og ekki nema 11 í Reykjavík. Etinn var morgunverður og síðan þurfti að bíða 4 klst. í flugstöðinni vegna þoku. Skemmtilegasta sjónin þar voru nokkrir yndislega gamlir og skeggjaðir mongólar, sem margir halda, að einur gis séu til í ævintýrabókum. © Yfir Indland Frá Tasjkent til Delhi var flogið yfir hluta af Himalaja- fjöllum og Afganistan. Þar var hrikalegt niður að líta og mætti gefa af ægifagra náttúrulýsingu, en til þess brestur mig orð og innblástur. Við flugum yfir Kabúl, höfuð- borgina i Afganistan, sem leit út líkt og hrúga af tíeyring- um oní peningagjá. Stanzað var klukkutíma á flugvellinum í Delhi, en það var meira en nóg til að sannfærast um, að fötin, sem maður hafði dúðað utan á sig í Moskvu, voru orðin óþörf. Hitinn var um 30 stig í kvöldsvalanum. í indversku afturhaldsblöðunum mátti lesa miklar árásir á Krishna Menon landvarnar- ráðherra fyrir að hann vildi láta framleiða vopn handa Indverjum í ríkisverksmiðjum, en ekki láta vopnaauðhringum það eftir. Þetta var ljóta skerðingin á athafnafrelsi og lýðræðishugsjónum. . Til Bombay var komið nær miðnætti, þar átti að sofa nokkra tíma. Á leiðinni inn til borgarinnar lagði fyrir vitin annarlega óþefjan, sennilega úr fúlum fenjum. Þetta var laugardagskvöld, en fólk virt- ist almennt gengið til náða a. m. k. á gangstéttunum. — Þegar við Svíinn höfðum kom- ið okkur fyrir í hótelherberg- inu, vildi hann „titta pá“ borgina. Ekki var hægt að þverfóta á gangstéttunum fyrir sofandi húsnæðisleys- ingjum, en einstaka mannvera hafði þó svo strangan vinnu- dag að sitja enn uppi með útréttar betlihendur. Við hætt- um okkur ekki langt, enda heldur ófýsilegt fyrir tvo væringja að ganga lengi kort- lausir og án leiðsögumanns í þessu náttmyrkri sjúkdóma og eymdar. Eina veran, sem við sáum á rjátli, var stelpu- bjóðari, sem bauð mörg boð og góð, enskar, þýzkar, ind- verskar, kínverskar. Hann elti okkur alla leið heim á hótel, bætandi sífellt við nýjum þjóð- ernum. Eldsnemma næsta morgun var ekið útá flugvöll. Það var tekið að grána af degi, og þá sá ég með eigin augum kostulega sjón, sem ég hafði reyndar lesið um í ind- verskum skáldsögum. Á flák- unum meðfram veginum og milli kofánna sat fólk til kukks; svo langt sem sjá mátti. Þetta var eins og dreifður fuglahópur. Ég hafði fyrir satt, að það væri föst' venja, að þetta væri fyrsta morgunverk almennings víð- ast á Indlandi. (Framhald). OTVARPS- VIÐGERÐIR og viðtækjasaia Veltusundi 1, Sími 19-800 Bæjarpósturinn Framhald af 6. síðu dæmi. Magnús Hj. Magnús- son minnist þrisvar á Bólm í rímu sinni, Angantýr og Hjálmar: 1. „Arngrím jarli innum frá er í Bólm nam ríkja“ Á öðrum stað: „Ötull Bólmar ráður“ — og enn, „Hrausta þjóð til Bólmar bar“. — Hallgrímur Jónsson læknir kemst svo að orði í Hjálmarsrímum hugumstóra: „Arngríms-burir Bólmeyjar brunuðu tólf í salimi.“ Hafliði Finnbogason í Örv- ar-Odds rímum: „Hinn ólina herndi tólf Hárs í gráu treyju, Arngrímssyni um ylgjar- gólf austan frá Bólmeyju." (Hár = Óðinn — hans treyja = brynja) Hallgrímur og Hafliði kenna báðir til Bólmeyjar vegna ríms. Þessar viðbótarskýringar 'læt ég nægja. Eg tek undir það með Þorsteini að mér finnst leitt að við séum ekki sammála, ég met hann mikils fyrir 'kvæði hans og stökur og bókina „Dalaskáld“. Af því að síðasti dagur góu er að rcnna út í tímans haf finnst mér rétt að setja hér eina góuvisu. Góuvísjy 1918. Sléttuband. Aldýr hringhenda vatnsfelld. Kviða góa færir fjær, fríðu glóa kvöldin, þýða skóga bærir blær, blíðu fróa völdin. Benedikt Guðmundsson frá Húsavík. Þá eru hér gamlar þorra, Verkstjórar Framhald af 2. síðu. námskeið skal standa allt að 6 mánuði, að prófum meðtöld- um.‘s í 6. gr. er þetta ákvæði: „Verkstjórar, sem lokið hafa prófi og verkstjórar, sem starf- andi eru, þegar lög þessi öðl- ast gildi og starfað hafa þá sem verkstjórar a.m.k. 12 mánuði á síðustu þremur árum, ganga að öðru jöfnu fyrir um verkstjóm í sömu starfsgrejn í opinberri vinnu.“ góu og einmánaðarvísa.t”. Þorri bjó oss þröngan skó . þennan snjóa vetur. Enn hún góa ætlar bé' að oss róa betur. Einmánuður eykur strið engin syngur lóa. Það er alltaf harka og hríð . þó horfin sé hún góa, Ókunnugt um höfuivi. Hríðarslög og hörkurnw hrista úr krögum snjóírm. eru mjög til óhægðar ísa lög um sjóinn. Það er skaði að þessi ;;"ð þjóð óglaða setur. Gengur að með austan hríð einmánaðar tetur. Vel ci uni við þahn fcatg, vont til muna skeður. Hér á dunar hvern eina dag,. hríðar bruna veður. Margt við spyrnir maaai þvert ! mótgangs þyrnar gróí Utsveitirnar árið livert eiga fyrning snjóa. Björn Fr. Schram. Að lokum. Utmánaðarstakæ 1910, eftir undirritaðaa. Þorri vondur vakti 'iiret, vindasöm var góa. Einmánuður eftirlét öllum vætu nóga. Með beztu kveðjum, Guðl. Sigurðsson.“ Um leið og ég þakka tíl&krif- ið vil ég taka það fram, að mér virðist, að bæði bréfrit- ari og Þorsteinn Magnússon hafi mikið til síns máls hvað viðvíkur skýringu á orðinu „bólm“, og sýnist mér ó- þarft að eyða fleiri orðum um það ágæta orð. Barnaspítali Framhald af 3. síðu. ur spitali, sem frá grunni er reistur í þessu kyni eingöngu og þar sem allt verður miðað við þarfir barnanna og allt stuðlar að því að gefla þeim aftur bata. Enginn skilur þetta verk- efni betur en þeir, sem sjálf- ir eiga sjúk eða veikluð börn. En einnig þeir foreldrar, sem eiga því láni að fagna að eiga hraust böm og heilbrigð, hafa fúslega lagt hönd á pióginn. Orðsending frá Byggingarsim- vinnufélagi Reykjavíkur Kjallaraíbúð við Snorrabraut er til sölu. Eignin er byggð á vegum Byggingarsamvinnufélags Reykjavíkur og eiga félagsmenn forkaupsrétt lögum samkvæmt. — Þeir félagsmenn er vilja nota for- kaupsréttinn, skulu sækja um það skriflega til stjórnar félagsins fyrir 9. þ.m. STJÓRNIN. : Nylon þorskanetaslöngur 30 og 36 möskva. Einnig uppseít net TH0RBERG, sími 23634 og 19657,

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.