Þjóðviljinn - 27.09.1959, Blaðsíða 11

Sunnudagur 27. september '1959 — ÞJÓQVILJINN — (11

VICKI BAUM:
Þin ER MITT
&
Bak við tjöldin var Cypress Grove eins og aðrir nætur-
klúbbar, en ég vissi þó að minnsta kosti að þar voru
ekki silkitjöld, mosi eða skelfingu lostið fólk. Ef við kæm-
umst yfir í steinganginn bak við hljómsveitarpallmn væri
okkur ef til vill borgið. En milli okkar og dyranna þang-
að var eitt eldhaf. Ef Marylynn hefði ekki verið alveg
blinduð, hefði ég aldrei komið henni gegnum þetta
hræðilega eldbelti. Ég vafði pelsinum mínum enn þéttar
um hana. Veslings rándýri minkapelsinn minn var orð-
inn vita hárlaus og gegnum óþefinn og reykinn fann
ég að hann lyktaði eins og sviðinn kjúklingur. Ég kom
auga á rjúkandi dúk á einu borðinu. Sennilega hafði
víni verið hellt niður á hann. Það er undarlegt hvað sum
atriði standa manni lifandi- fyrir hugskotssjóntim. Ég
þreif þennan dúk. Hann var brennheitur, en samt sem
áður rakur og ég vafði honum um höfuðið á mér.;Þ'egar
ég var lítil hafði pabbi minn einu sinni farið með'mig.
í sirkus og þar hafði ég séð riddan stökkva á hestbaki
gegnum eldhaf. Hamingjan má vita hvar sú minning hef-
ur legið geymd, en allt í einu kom hún mér til hjálpar.
Fyrst þessi sirkusriddari gat þetta, þá hlaut ég' að geta
það líka, Marylynn sá ekki hvert ég leiddi hana. Hún
lét teyma sig í blindni. Þarna megin í salnum var ekkert
fólk, aðeins eldhafið. Ég hljóp þari’gað og dró Marylynn
með mér. Og svo vorum við komjiar inn í það. Það var
eldur framundan og að baki og hitinn var 'skelfilegur —
kaldari en nokkur kuldi, ef þér skiljið hvað ég á við. En
svo vorum við komna'4 í gegn og ég kastaði mér á þungu
hurðina. Hún lét undan og við vorum komnar inn í
þröngan ganginn. Þar var kyrrt og dimmi( og enginn eld-
ur. Við endann á þessum langa steingangi gat ég meira
að segja greint rafmagnsperu yfir járnhurð. Ég dró Mary-
lynn þangað í von um að finna eldhúsið og komast út um
bakdyrnar og framhjá ruslatunnunum. Nú' sá ég næstum
ekkert lengur og dauft skinið frá rafmagnsperunni hvarf,
þegar gangurinn fylltist af reyk, og það var eins og ein-
hver héldi svörtum lófa .að munni mér, nefi og augum.
Heykurinn reif í hálsinn eins og þjöl og ætlaði að kæfa
mig, en ég komst að dyrunum undir lampanum. Ég hélt
enn hægri hendi um úlnliðinn á Marylynn og dró hana
með mér. Þegar ég tók vinstri hendinni í hurðarhúninn
til að opna dyrnar festist höndin við hann. Ég fann
til nístandi sársauka þegar ég reif höndina til mín
með afli. Það hefði ekki átt að koma mér á óvart þegar
ég sá að húðin í lófa mínum hékk i tætlum, en það gerði
það þó og ég var að því komin að kasta upp. Nú vorum
við staddar í litlu birgðaherbergi með hillum upp til
loftsins og röðum af dósum, kössum, smátunnum, flösk-
um með olíu, olífum, picles og kirsuberjum. Þarna logaði
líka ljós inni, hér var notalegt og öruggt, þótt eldurinn
gæti ekki verið langt undan. Ég fann glugga, sem ég
hélt að hlyti að snúa út að götunni eða bakgarðinum og
að utan heyrði ég vælið í brunabílunum og undarlegan
skerandi hávaða — óvenjulegt hljóð sem minnti á væl
í mörg hundruð froskum ó sumarkvöldi. Það voru óp
fólksins. Svo kom það versta. Allt í einu heyrðum við
hýtt brak og glamur í gleri og glugginn sprakk utanfrá.
í stað lofts kom þýkkur gulur lpgi /inn í herbergið og
meira af hinum skelfilega, þykka reyk sem sló mig í
andlitið eins og hnefahögg. Ég var alveg að kafna. Ég
leitaði að útgönguleið úr þessari gildru milli kassa, flaska
og dósa. Allan tímann hafði Marylynn volað eins og veikt
barh, en hú sltindi hnn hátt, Hún hristist af ofsalegum
hósta, hönd hennar varð máttlaus og hún hneig máttvana
niður á gólfið. Ég stamaði einhver sundurlaus orð og ég
varð undrandi þegar ég áttaði mig á því að ég var að
biðja til guðs. Ég veit ekki hvort guð átti þar einhvern
hlut að máli, en gegnum kæfandi reykinn sá ég glitta
í eitthvað og með ofurmannlegri áreynslu tókst mér að
beina augunum að því.
Það voru ekki margar skýrar hugsanir í kollinum á
mér og ég varð að taka á öllu sem. ég átti til, tii þess að
skilja að þetta var handfang, ekki venjulegur hurðarhúnn;
heldur gljáandi stöng. Ég lét Marylynn liggja á gólfinu
og reyndi að ýta stönginni niður. Hún lét ekki undan, en
það gerði ég ekki heldur. Allt í einu vissi ég að þetta
var þunga málmhurðin, sem lá að kæliklefanum. Bakvið
hana var öryggi, kuldi, ferskt loft og frelsi. Ég hékk í
stönginni með öllum mínum þunga. unz hún gaf eftir.
Þunga hurðin opnaðist marrandi. É.t nevtti síðustu krafta
minna 'og dró Marylynn inn í kætiklefann og skellti
hurðinni aftur, áður en reykurinn náði að elta okkur.
Inni var dimmt, en mér tókst að kveikfa Þós. Þarna var
mjög kalt og mjög hreint. Á sterkieirum krókúhi héngu
svínssíður, reykt læri og kjötstykki ort allt í einu fannst
mér það afar hlægilegt. Mig langaði til að hlægja, en ég
sagði við sjálfa mig að nú væri ekki tímabært að gefa
móðursýkinni lausan tauminn og mér tókst að stilla
mig. Mig verkjaði um allan kroppinn og alltaí bættust
nýjar þjáningar við Ég kraup niður á hreint og kalt
flísagólfið. Á það var stráð sagi og ég sá fótspor kokksins
í ság'inú. Varlega tók ég leifar’nar af minkapelsinum mín-
urrí af hofðunr Márýl'ý'iiVis. Ég'- ætlaði að leggja hana útaf
á hann. Ég sá að hún var meðvitundarlaus og það var
gott, því nú sá ég í fyrsta sinn hvernig eldurinn haíði
farið með andlitið á henni.
Nú upphóf ég nýtt samtal við guð og í þetta skipti
átaldi ég hann. Væri nokkur skynsemi bakvið þetta og
væri réNdætanlegt að eyðileggja andlit, þá hefði það.. átt
að vera andlitið á mér en ekki Marylynn. Það var ekki
af tilfinningasemi frá minni hálfu, ég lpit á þetta írá
viðskiptasjónarmiði. Andlitið á Marvlynn var okkar verð-
mætasta eign, og andlitið á mér hafði aldrei verið neitt
. spaii.6 yður hlaup á »ii31i inargra verdlana i
|&- OÓIPIÖL -Á Mffl W!
:’ . © - AusVvfÁiætl
Þegar þvottakon-
an stjórnar ríkinu
Framhald af 3. síðu.
mínum — Þórarni ÞórðarsyniJ
— ættuðum úr Biskupstungum
og við hóíum bús^ap okkar hér
í Reykjavík.
rEGAR ÞVOTTAKON-
AN STJÓRNAR
RÍKINU
Fyrstu búskaparárin okkar hér
í Reykjavík bjuggum við að
Freyjugötu 25 og síðar hér á
Njálsgötu 57.
Þegar börnum og barnabörnum
fjölgaði langaði mig til þess að
létta undir heimilinu og hófi
vinnu við hreingerningar.
Það eru nú orðin seytján ár,
sem ég hef þvegið skrifstofurn-
ar hjó Dagsbrún og ■alltaf þyk-
ir mér jafn vænt um karlana
mína þar.
Skömmu síðar tók ég að mér
hreingerningar á Þjóðviljanum
og um tírna hafði ég Bókabúð
Máls og menningar.
Ég kynntist" snemrna baráttu
Þuríðar.Friðriksdóttur í Þvotta-
kvennaféiaginu Freyju.
Mikið var það eldheit baráttu-
manneskja og góð kona í raun.
Verkalýðshreyfingin hér á landi1
á orðið mikinn og góðan arf.
Iíefur þar margur góður dreng-
ur komið við sögu.
Ég held mér þyki vænzt urri
þetta fólk, því að guð hefur
gefið mér skilning til þess að
meta það.
Ætli bað komi ekki líka sá
dagur, þegar þvottakonan
stjórnar ríkinu.
Þá verða gnægðir aiira h-lutá
og þá íarnast fólkinu vel.
Það er mitt hugböð.“
g.m.
Vinsfrisigur
B /P» /n ® B
! Svíjþjjóð
Innilegar þakkir fyrir hina miklu samúð við andlát
og jarðarför dóttur okkar
ÞURlÐAR ELÍNAR
Sigríður Gísladóttir, Guðmundur Bjarnason,
Ljósvaliagötu 32.
Láflaus og
kvenlegur
Kjóllinn á myndinni er óneit-
anlega snotur og kvenlegur,
ekki sízt fyrir það hve látlaus
hann er. En það þarf unga
konu til að bera kjól með þessu
sniði.
Heimatilbiiið
tómatpuré
Ef þið eigið kost á að kom
ást yfir ódýra tómata, þá er
tilvaiið að nota tækifærið og
búa til tómatpuré. Um þetta
leyti eru tcmatarnir sérlega
bragðmiklir, eins og við höf-
um sjálfsagt flestar tekið eftir.
Uppskriftin er þann'g:
Tómatarnir þvegnir, skornir
sundur og soðnir meyrir með
cá 10 g af salti og 19 g sykri
á hvert kíló. Maukinu nuddað
gegnum sigti og soðið i jafnt
puré. Það er soðið niður á
litlar fiöskur í 30—40 mínút-
ur við 85 stig á Celsíus eða
þá að hrært er í það 1%
matsk. rotvarnarefni á kíl.ó.
Vilji maður fá tómatsafa eða
þunnt mauk t.d. í súpu, má
taka það frá áður en maukið
er gegnsoðið og setja á flösk-
ur.
Tómatsafi blandaður hæfilega
með vatni og kryddaður með
ögn af pipar og salti. Dálitlu af
fínt hökkuðum lauk bætt út í
og eggjarauðu hrært varlega
samanvið og þá er drykkurinn
tilbúinn — en hann þarf að
vera ískaldur. í staðinn fj'rir
tómatsafa (juce) má nota
heimatilbúið tómatpuré.
Aukakosningar til sveitar-
stjórnar 5 sveitarfélaginu Mark-
aryd í F löndum hafa vakið
töluverð' rthygli í Svíþjóð.
Kos’ð vir vegna þess að tvám
smærri sveitarfélögum var
s’egið saman.
ÍJrsiitin urðu að vinstri
f’okkarnir náðu meirililuta af
horga raflokkunum í fyrsta
sk'nti í sögu Markaryd. Mesían
þátt í hreytingunni átti fylgis*
aukning kommúnista, seni
meira en tvöfölduðu fylgi sitt.
Atkvæð itöhir voru þessar (í
svigum frá kosningunum 1958) :
Ilægrimenn 494 (517), Mið-
flokkurinn 496 (571), Þjóð-
flokkurinn 294 (231), sósíal-
deiwókratár 1111 (1262), komrn-
únistar 205 (97).
-------------------------,—j
Kjósendur æptu
Macmillan niður
Macmillan forsætisráðhcrra
Bretlands var hrópaður niður
á; kosningafundi, er hann hélt
í Lanchashere í gær. Varð for-
sætisráðherrann að hætta ræðn
sinni.
Námsflókkar Reykjavíkur
Innritun er í dag í Námsflokkæ
Reykjavíkur í Miðbæjarskólan-
um (gengið inn um norðurdyr)!
kl. 5 til 7 og 8 til 9.