Þjóðviljinn - 07.01.1960, Blaðsíða 6

6) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 7. janúar 1960
þlÓÐVIUINN
Útgefandi: Sameinlngarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn. — Ritstjórar:
Magnús Kjartansson (áb.), Magnús Torfi Ólafsson, Sigurður Guðmunds-
son. — Fréttaritstjórar: ívar H. Jónsson, Jón Bjarnason. — Auglýsinga-
stjóri: Guðgeir Magnússon. — Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prent-
smiðJa: Skólavörðustíg 19. — Sími 17-500 (5 línur). — Áskriftarverð kr. 30
á mánuði. — Lausasöluverð kr. 2.00.
Prentsmiðja ÞJóðvilJans.
V.
Hengiflugsmeim kveinka sér
|>löð ríkisstjórnarinnar bera sig að vonum illa
vegna greinar Lúðvíks Jósepssonar „Er nauð-
synlegt að skerða lífskjörin?“ Enginn tekur til þess
þó hengiflugspostulunum þyki það súrt í broti, að
íslenzkum blaðalesendum sé sýnt fram á með ein-
földum, skýrum rökum, að hengiflugið sé einung-
is áróðursbrella, til þess uppfundin og til þess
prédikuð að afturhaldssamri ríkisstjórn verði frek-
ar látið haldast uppi að ráðast á lífskjör fólksins
vú á næstu vikum og mánuðum.
Ovorki Alþýðublaðið né Morgunblaðið gerir þó
•“■minnstu tilraun til að bera brigður á þær stað-
reyndir sem Lúðvík teflir fram, varðandi ástand
og horfur í efnahagsmálum íslendinga nú um ára-
mótin. Hvorki Alþýðublaðið né Morgunblaðið
treýstlr sér til að reyna að verja gaspur Ólafs
Thórs forsætisráðherra um að nú blásí við þjóðinni
„gjaldþrot út á við“ og „upplausn inn á við“ eða
þá fullyrðingu hans að íslendingar hafi „eytt“ 1000
milljónum undanfarin fimm ár umfram árlegar
tekjur sínar. Gegn þessum vaðli forsætisráðherra
færði Lúðvík Jósepsson fram í grein sinni stað-
reyndir um uppbyggingu atvinnuveganna undan-
farin ár og sannaði eins skýrt og verða má, að slík
uppbygging er ekki „eyðsla“, heldur er með henni
verið að leggja grunn efnahagslegrar velgengni ís-
lenzku þjóðarinnar ef rétt er á haldið. Og ekki er
nema von að blöð ríkisstjórnarinnar kveinki sér
undan þeirri niðurstöðu sem staðreyndirnar benda
til, þeirri ályktun sem Lúðvík Jósepsson kemst að
með því að minna á meginstaðreyndir íslenzks
efnahagslífs, eins og það er nú.
T>étt þykir vegna rangfærslna stjórnarblaðanna að
endurtaka hér ályktunarorð hinnar rök-
föstu greinar Lúðvíks Jósepssonar. Þar segir hann:
„Sú stefna sem mörkuð var af vinstri stjórninni,
til efnahagslegs sjálfstæðis og bættra lífskjara,
framleiðslustefnan, hún var rétt. Árangur þeirrar
stefnu er að koma í ljós- 1958 og 1959 hefur náðst
jöfnuður í aðalatriðum, þrátt fyrir gífurlega mikla
uppbyggingu. Nýju skipin sem nú bætast í flotann
munu vissulega auka við aflann. Nýja landhelgin
er þegar farin að skila sinni aukningu en mun géra
það í stórauknum mæli á næstunni. Með nýtingu
flatfisksaflans, sem eflaust hlýtur að hefjast á
þessu nýja ári, ætti framleiðslan að aukast um
80—100 milljónir króna á ári“.
„]\Týtt tímabil er að hefjast í síldveiðum okkar.
' Stærri og meiri skip og ný veiðitækni mun
gerbreyta aflamagninu. Ekki þætti mér hátt metið
þó áætlað væri að síldin gæfi okkur 100 milljónum
króna meiri verðmæti 1960 en 1959. En framleiðslu-
tæki verða að ganga af fullum krafti. Efna-
hagsráðstafanir sem leiða af sér vinnustöðvanir
hrinda öllu .um koll, og heimskuleg stjórn peninga-
málanna getur truflað framleiðsluna. Spurningin
í efnahagsmálum íslands í dag er þessi: Sigrar
framleiðslustefnan eða verður kauplœkkunarstefn-
an ofan á? Verður byggt á þeim grunni, sem lagð-
ur hefur verið eða eiga skilningssljóir talnatöflu-
menn að setja hér allt á höfuðið?“
¥ úðvík Jósepsson hefur komið við kvikuna hjá
^ stjórnarflokkunum með því að sanna og sýna
fram á að enginn fótur er fyrir tylliástæðum þeim,
sem eiga að afsaka árásirnar á kjör fólksins. Enda
hefur grein hans vakið mikla og almenna athygli,
og mun verða hengiflugspostulunum þung í
skauti.
Djartsýni einkennir mál
" þeirra sem í ræðu og riti
hafa Jeitazt við að gera upp
reikninga heimsmálanna við
nýafstaðin áramót. Ekki er svo
að skilja að menn geri sér í
hugarlund að allt muni falla
í Ijúfa löð í einni svipan í
skiptum þjóðanna, en það er
nær samdóma á’it að fram-
undan péu bjartari tímar.
Reynsla síðasta áratugs hef-
ur sannfært flesta um að
mannkyninu muni þrátt fyrir
allt auðnast að leysa þau
vandamál sem tuttugasta öld-
in hefur fengið því í heT''l-
ur, og nú er mönnum ljósara
en nokkru sinni fyrr hví'íkar
allsnægtir og nvimandi ævin-
týri bíða okkar jafnskjótt og
tekst að bíúna hugviti og orku
frá undirbúningi undir gagn-
kvæma gereyðingu að því
að fullnægja líkamsþörfum
mannsins og auðga anda
hans.
Þegar staldrað er við í upp-
hafi árs 1960 og rifjað
upp hvernig umhorfs var
1950 og fyrstu árin þar á
eftir; hljóta menn að furða
sig á hvílíkar stórbreytingar
hafa orðið á þc/'sum eina ára-
tug. Það er endanlega komið
á daginn að þriggja alda yfir-
drottnun hins hvíta manns
yfir öðrum kynþáttum er
Tvennt af því sem athyglisverðast gerðist á síðasta ári, geim-
rannsóknirnar og bætt sambúð Bandaríkjanna og Sovétríkj-
anna, kom saman í einum a*íburði þegar Krústjoff kom til
Hvíta hússins og færði Eisenhower eftirmynd af merkinu sem
sovézka geimflaugin flutti til tunglsins. Bak við Eisenhower
vinstra megin stendur Herther utanríkisráðherra.
Bjartsýni ríkir við
upphaf n vs áratugs
lokið. Styrjaldirnar í Kóreu
og Indó Kína sýndu að á-
samt bandamönnum sínum
hafði hið nýja Kína rétt ný-
fætt í fullu tré við gömlu ný-
lenduveidin í Vestur-Evrópu
og Norður-Ameríku. Minnstu
munaði að heimsbál kviknaði
af báðum þessum styrjöldum,
en því varð afstýrt, ekki rúzt
vegna þess að til voru hlut-
laus ríki sem neituðu að láta
draga sig í dilka en neyttu
færis að bera sáttarorð á
milli. Nýlendur og hálfný-
lendur Asíu hafa hver af ann-
arri öðlazt sjálfstæði, og nú
er sama sagan sem óðast að
gerast í Afríku. Því lengur
sem styrjöldin í Alsír stend-
ur, því ljcsara verður að hún
er fjörbrot nýlendustefnunn-
ar.
ITbnir manna í ársbyrjun
" 1960 um breytingar til
hins betra í alþjóðamálum
eru einkum bundnar við auk-
in samskipti reginstórveld-
anna tveggja. Bandaríkjanna
og Sovétríkjanna, á jafnrétt-
ý-grundvelli. Heimsókn Krú-
stjoffs til Bardaríkjanna var
einn af stórviðburðum ársins
1959. Af viðræðum hans og
Eisenhowers spratt ákvörð-
unin um fund æðstu manna
fjórveldanna í París um miðj-
an maí, og mánuði síðar held-
ur Eisenhower tii Sovétríkj-
anna ásamt fjölskyldu sinni.
Sá hefði ekki þótt ispámann-
lega vaxinn sem spáð hefði
þessum gagnkvæmu vináttu-
heimsóknum fyrir fáum ár-
um. Þegar heimsfriðarhreyf-
ingin lagði til árið 1952 að
æðstu menn stórveldanna
kæmu (aaman til að reyna að
binda endi á Kóreustríðið,
tóku stjórnir Vesturveldanna
því víðs fjarri. Tillagan var
þá endurnýjuð hvað eftir
annað, og loks varð af fundi
í Genf sumarið 1956. Árang-
urinn varð hverfandi lítill því
að enn ríkti í Bandaríkjunum
valdstefna Dullesar, sú skoð-
un að hernaðarstaðan í heim-
inum væri Vesturveldunum
svo hagstæð að þau þyrftu í
engu að hliðra til í samning-
um við Sovétríkin. Valdstefn-
an var á síðasta ári lögð í
sömu gröf og he'zti frum-
kvöðull hennar, og við það
hafa vaknað von’r um árang-
ursríkar samningaviðræður
stórveldanna.
'C’nginn sem til þekkir bý£it
við að nein kraftaverk
verði unnin á fundi æðstu
manna í vor. Menn gera
sér vonir um að viðræð-
urnar þar verði upphaf
langra fundahalda sem smátt
og smátt þoki málum til
lausnar. Fjórmenningarnir
Eisenhower, de Gaulle, Krú-
stjoff og Macmillan gera
sjálfir ráð fyrir þessu, þeir
hafa nú þegar komið sér
saman um að fundurinn £
París skuli vera upphaf
fundahalda sem eigi sér
stað til skiptis í höfuðborg-
um hlutaðeigandi ríkja. Eng-
inn vafi er á að Berlínarmál-
ið ber hæst á fyrsta fundin-
um, en afvopnunamaálin.
verða þar einnig á dagskrá.
Samkomulag um bann við til-
raunum með kjarnorkuvopn
virðist ekki langt undan, og-
öll stórveldin hafa lýst yfir
að þau vilji tryggja að víg-
búnaðarkapphlaupið þenjist:
ekki út í geiminn, en eftir
er að breyta þe’m viljayfir-
lýsingum í raunhæfar ráð-
stafanir.
Oókn mannsins út í geiminn
^ miðaði ört áleiðis isíðasta
ár. Eldflaug var skotið til
tunglsins og önnur sendi til
jarðar mynd af þeirri hlið
fylgihnattar hennar sem ekk-
ert mannlegt auga hefur litið.
Ge'mrannsóknirnar hafa ekki
síður haft pólitiska þýðingu
en vísindalega, því betur sem
yfirburðir Sovétríkjanna í
eldflaugasmíðum koma í ijós,
þeim mun fúsari er Banda-
ríkjastjóm að ganga til rnóts
við tiilögur sovétstjómarinn-
ar um að binda endi á kalda
stríðið og búa svo um hnút-
ana að viðureign hagkerfanna
tveggja sé einekorðuð við
friðsamlega 'samkeppni í vís-
indum og - atvinnumáíunn
Framhald á 10. síðu..