Þjóðviljinn - 05.05.1960, Blaðsíða 3

Fimmtudagur 5. maí 1960
ÞJÖÐVILJINN
(3
FYRSTI KVENÞJÓNNINN

tíma hjónin og ég er heima
allan daginn og get komið
börnunum í skóla á morgn-
ana og hugsað um héimilið.
Á meðan ég var í skólanum,
en hann er fjóra mánuði 4
hverju ári, hugsaði maður-
inn minn um heimilið og ég
þurfti ekki að vinna neitt
með skólanum svo þetta
gekk allt ágætlega.
— Hverjar eru aðalnáms-
greinarnar ? ‘
— Náminu er skipt niður
í þrjá hluta — fyrsta að
leggja á borð og læra rétta
framkomu við gestina, það
er mjög sálfræðilegs eðlis,
síðan er réttaþekking, við
verðum að geta útskýrt
hvern einstakan rétt og
kunna ýtarleg skil á honum
og þriðji hlutinn er svo v'ín-
þekking. Það er oickur nauð-
synlegt að þekkja allar vín-
tegundir en við lærum það
eins og páfagaukar, því hér
er mjög takmarkaður fjöldi
víntegunda, það eru aðallega
matarvín.
— Hvernig er að vinna,
þar sem sífellt er verið með
vín?
— Eg hefði getað svarið
fyrir að ég gæti unnið við að
afgreiða vín, en nú finnst
mér þetta ekkert. Eg get
varla sagt að það komi fyrir
að við verðum fyrir óþægind-
um af drukknu fólki, en hitt
er annað mál að við verðum
að kunna að segja nei. Það
er alveg nauðsynlegt og okk-
ur er ekki leyft 'að selja
mönnum, sem eru ofurölvi
vín og einnig er bannað
að selja gestum undir tút't-
ugu og eins árs aldri vin.
En oft er erfitt að sjá út
aldurinn, sérstaklega á stúlk_
um og þær bregðast vana-
lega illar við ef þær eru
spurðar um aldur og eiga þá
til að gera uppsteit og henda
í okkur passanum, en sem
betur fer er þetta mjög
sjaldgæft.
•—• Er ekki rétt að þér haf.
ið fengið þrenn verðla.un við
skólaslit?
— Eg verð víst að játa
því. Eg ætlaði mér að kveðja
skólabræðurna með nokkrum
orðum við skólaslitin, en á
leiðinni þangað sagði maður-
inn minn að ég fengi líklega
verðlaun, og ég fór alveg úr
sambandi, hin tvenn verð-
launin komu svo eins og
reiðarslag. Annars er eink-
unnin ekki svo mikilvægt at-
riði. Það hefur mest að segja
að vera góður þjónn og
rækja starf sitt vel.
— Ætlið þér að stunda
þessa vinnu framvegis?
— Já, því býst ég fastlega
við. Þetta er mjög tilbreyt-
ingarríkt starf og skemmti-
legt í aila staði og fyrir
hcilsuhraust fólk eru nætur-
vökurnar ekki svo erfiðar.
Við þökkum frú Svanhildi
fyrir samtalið og árnum
henni allra heilla í starfi
sínu. — D.
Svanhildur Sigurjónsdóttir stendur við vei/Juborð sXt á sýningu, sem efnt var til við
slit: MatsVeina- og veitingaþjónaskólans. — (Ljósm. Matthías Frímannsson).
en þrenn verðlaun, ein fyrir
hæstu einkunn, önnur fyrir
ástundun og þau þriðju fyrir
bezta afrek í prófi fram-
reiðslunema. Svanhildur var
nemandi i Leikhúskjallaran-
um og þar náði blaðakona
Þjóðviljans tali af henni eitt
'kvöldið.
— Hvenær hófuð þér nám,
Svanhildur ?
—Eg byrjaði sem nemi
fyrir fjórum árum, en áður
hafðj ég unnið hér í ígripum
um helgar og frumsýningar-
kvöld og yfirleitt þegar mik-
ið var að gera. Svo kom til
tals að taka nema og ég
ákvað að byrja. Maðurinn
minn vinnur hér og var
jafnframt meistarinn minn
svo þetta kom sér ekkert
illa fyrir heimilið.
— Er ekki erfitt að
stunda þessa vinnu og þurfa
jafnframt að gegna húsmóð-
urstörfum?
— Ekki get ég sagt það.
Við höfum bæði sama vinnu-
i
H
H
■
s
•Síðustu daga aprílmánaðar
fóru fram sveinspróf mat-
reiðslu og framreiðslunema.
Meðal framreiðslunemanna,
en þeir voru fimm að tölu,
var ein kona, Svanhildur
Sigurjónsdóttir og er hún
fyrsta konan, sem lýkur
prófi í þessari iðn hér á
landi og jafnframt sú eina
sem innrituð liefur verið til
þéssa.
Svanhildur lauk prófinu
með miklumi ágætum og
hlaut hvorki meira né minna
HLAUT ÞRENN VERÐLAUN
Enda þótt 1. apríl sl. lægju fyrir. 1842 óafgreiddar um-
sóknir um byggingalán hjá húsnæöismálastjórn, hefur
ííkisstjórnin ekki sýnt meiri dugnað viö útvegun 40 millj.
króna aukatekna til ByggingarsjóÖs ríkisins, sem hún var
búin aö lófa, en að allt er í óvissu meö það fé, nema
12% milljón, sem koma á til úthlutunar í maí og júní
og útborgunar.í júní og júlí.
_____________________________Þessar staðreyndir komu frarn
fyrirspurnatíma Alþingis í gær,
en Ingvar Gíslason spurðist
j fýrir um efndir á loforðum rík-
isstjórnarinnar í' þessu máli.
Minnti fyrirspyrjandi á að lof-
orðið hafi verið gefið í sam-
bandi við aðgerðir rikisstjórn-
arinnar og m.a. voru i bví
fólgnar að hækka vextina á
býggingarlánum og gera þygg-
VEÐVROTLIT
Veðurliorfurnar í dag' eru: Suð-
áustíui kaldi, rigning með köfl-
ingar margfalt dýrari en áður.
Sagði fyrirspyrjandi að af hin-
um 1842 umsækjendum hafi 1130
enga úrlausn fengið, 217 haíi
fengið 70 þús. kr. A-lán og sæki
um 30 þús. kr. viðbótarlán. en
495 hafi einungis fengið óveru-
leg lán og sæki um viðbót.
Emil Jónsson skýrði frá að
loforð ríkisstjórnarinnar hefði
verið um 25 millj. kr. til út-
lána. en 15 millj. kr. til að
breyta stuttum lánum í löng
lán. Nú yrði 12 Vs millj.' kr. út-
hlutað í maí og júní qg útborgað
í júní og júlí, en hitt væntan-
lega síðar. Ekki væri búið að
semja við bankana um breyt-
ingarnar á lánatíma, en verið
væri að því.
Fullyrti Emil að á þessu ári
yrði til úthlutunar tvöföld upp-
hæð á við þá sem úthlutað var
síðastliðið ár.
NiðursnðuvsrksmiSja á Siglufirði
Alþingi samþykkir tillögu ílutta af fjórum
Norðurlandsþingmönnum
Alþingi afgreiddi í gær einróma þingsályktun sam-
kvæmt tillögu Gunnars Jóhannssonar, Einars Ingimund-
arsonar, Jóns Þorsteinssonar og Skúla Guömundssonar
um verksmiöju til vinnslu sjávarafuröa á SiglufirÖi. Hafði
fjárveitinganefnd lagt til nokkra umoröun á tillögunni,
er samþykkt var.
Þingsályktunin er þannig:
„Alþingi áiyktar að skora
á ríkisst.iórnina að láta rann-
saka. hvort hagkvæmt muui
vera og líklegt til cfiingar
niðursuðuiðnaði í landinu að
nota hcimild laga nr. 47, 7.
mai 1946 til að rcisa verk-
smiðju á Siglufirði til niður-
Framhald á 10. síðu.
Sjálf-
salinn
-&
Það hlaut að vera að Kristj-
án Albertsson léti til sín
heyra um landhelgismálið.
Það skal aldrei bregðast að
í hvert skipti sem Sjálfstæð-
isflokkurinn stendur höllum
fæti eða hyggur á óþurftar-
verk kemur í Morgunblaðinu
grein eftir Kristján þennan.
Hann er einsog sjálfsali; mað-
ur stingur mynt í hann og
út kernur vöruskammtur.
Þessi viðskipti eru svo gamal-
re.vnd að skammturinn er orð-
inn óumbreytanlegur. Upp-
skriftin er þessi: Fúkyrði um
Rússa, fáryrði uni íslenzka
,,kommúnista“ og skætingur
um Halldór Kiljan Laxness.
Þessi blanda er talin eiga við
um öll mál; skammturinn er
alltaf hinn sami og þá vænt-
anlega einnig mynt sú sem
þarl' til að koma sjálfsalanum
á stað.
Hppskrift Kristjáns Alberts-
sonar á ákaflegá v.el við um
landhelgismálið. Hann þarf
aðeins að halda því fram
að með baráttu sinni fyrir
óskertri 12 mílna landhelgi
séu kommúnistar ..að hlýðri-
ast Rússum. Þeir geta ekki
framar snúið við. Og þetta
verður íslenzka þjóðin að
gera sér Ijóst. Kommúnistar í
íslenzkri ríkisstjórn myndu
æfinlega nota völd sín fyrstf
og fremst til þess að bafa
þau áhrif á íslenzk utanríkis-
mál sem Rússum væru þókn-
anleg'. En það sem Rússum er
þóknanlegt er einkum eitt —■
að ísland fjarlægist önnur
vesturlönd. Að spillt sé vin-
íengi og samvinnu af okkar
háll’u við þau ríki, sem eru
irieginmáttarstoðir varnar-
bandalags og' efnahagssam-
vinnu vestrænna þjóða. Að
einangra ísland — svo að við
verðum sem háðastir austr-
inu. Þetta er það verkefni
sem Rússar hafa úthlutað ís-
Ien7.kum kommúnistaforingj’-
um“. Svona vel dugar upp-
skriít Kristjáns Albertssonar
til röksemda gegn 12 milna
landhelgi íslendinga.
Ef Atlanzhafsbandalagið
krefðist þess að íslendingar
legðu niður tungu sína og'
tækju upp ensku í staðinn,
gæti Kristján Albertsson á1
nákvænilega sama hátt sann-
að að með því að tala ís-
lenzku væru kommúnistar ,,að
hlýðnast Rússum“. Hann gæti
notað óbreyttar allar þær
setningar sem tilfærðar voru
hér að framan; íslenzk tunga;
,,einangrar“ okkur ekki síð-
ur en 12 mílna landhelgi. Cg-
ekki mýncli standa á Kristjáni;
sjálfsalinn færi af stað' uiu
leið og stungið væri i hann
réttri mynt. — Austri.