Þjóðviljinn - 16.09.1960, Blaðsíða 6

6) -— ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 16. september 1960

iplOÐVILJINN
Útgefandl: Samelnlngarflokkur alþýBu — Sósialletaflpkkurtnn, —
RitstJdrar: Magnús KJartansson (áb.), Magnús Toríi Ólafsson, Sl*-
urBur QuBmund8son. — FréttaritstJórar: tvar H. Jóneson. Jón
BJa^nasor.. — AuglýslngastJóri: OuBgeir Magnússon. -- RitstJórn.
afgrelBsia auglýslngar, prentsmiBJa: SkólavörBustíg 19. — Biml
17-500 (5 línur). - ÁskrlftarverB kr. 45 á mán. - Lausasöluv. kr. 3.00.
PrentsmlBJa ÞJóBvllJans.
IÍ&
Skálkaskjól
p'engi íslenzku krónunnar hefur farið hrað-
^ minnkandi að undanförnu, og þar hafa hag-
fræðingar verið að verki- En það er athyglis-
verð staðreynd að eftir því sem þeir hafa tálg-
að meira af krónunni, hafa þeir rýrnað örar-
sjélfir. Ekkert er til fallvaltara hér .á, laþ4i ,.en
mannorð hagfræðinga, þannig að gengi krónunn-
ar má raunar kallast mjög traust í samanburði
við gengi þeirra. Hagfræðingar þeir sem stóðu
að krónulækkuninni 1950, Benjamín Eiríksson
og Ólafur Björnsson, urðu svo alræmdir að
stjórnaiiherrarnir forðuðust það eins og heitan
eldinn að hleypa þeim nálægt krónuskerðing-
unni nú. í staðinn voru kallaðir til nýir menn,
Jónas H. Haralz, Jóhannes Nordal og hvað þeir
kunna að heita allir saman. Var þeim hampað
í nokkrar vikur, síðan virtist draga mjög úr
notagildi þeirra, og að undanförnu hafa þeir
varla heyrzt nefndir á nafn. Gengið er komið
niður í núll.
tti
/\g nú voru góð ráð dýr. Ríkisstjórnin stóð
^ uppi hagfræðingalaus með öllu, sérfræðing-
arnir höfðu gengið sér til húðar, og staðreynd-
irnar einar blöstu við almenningi. Þá var það
að einhverjum datt það snjallræði í hug að
flytja inn hagfræðing frá Noregi; kannski væri
hægt að notast við nafn hans og titil í nokkrar
vikur eða daga. Og sjá, hingað er dreginn mað-
ur nokkur með hagfræðipróf og hafði hann þann
stóra kost að enginn hafði heyrt hann nefndan
áður. Maður þessi veit ekkert um íslenzk efna-
hagsmál, hann kann ekki neitt í íslenzku, og
hefur ekki hugmynd um hin sérstöku vandamál
íslendinga. Hann stendur hér ivið í þrjár vikur,
og á milli veizluhalda og ferðalaga talar hann
við Jónas Haralz og Jóhannes Nordal; þeir þýða
fyrir hann speki sína á skandinavísku og hann
skrifar vísdóminn hjá sér. iSíðan fer hann iheim
og festir á skýrslu það sem hann hafði fengið
að heyra hjá Jónasi og Jóhannesi og sendir því
næst plaggið til íslands. Hér er það þýtt á
íslenzku á nýjan leik iog svo er kallað á blaða-
menn og reynt að auglýsa samsetninginn sem
nýja og djúpstæða speki. En þeir sem leggja
á sig að lesa hina svokölluðu skýrslu sjá fljótt
að þar er ekkert að finna annað en „vísdóm-
inn“ úr Jónasi Haralz og Jóhannesi Nordal, eins
og hann lítur út þegar búið er að iþýða hann á
norsku og síðan á íslenzku á nýjan leik!
í
¥lér er semsé um einstæðan skrípaleik að ræða.
Og það er fróðlegt að gera sér ljóst hvaða
tilgangur er á bak við skrípaleikinn. Hér er
reynt að nota titil og lærdómsheiti til þess eins
að blekkja almenning — norski hagfræðingur-
inn segir það; hvað þurfa menn þá frekar vitn-
anna við? Blekkingin er að þessu sinni alger;
Jónas Haralz og Jóhannes Nordal lögðu þó
fram vinnu á sínum tírna, en norski hagfræð-
ingurinn Ihefur ekki lagt fram neitt sjálfstætt
verk; hann leyfir stjórnarvöldunum aðeins að
nota sig og nafn sitt og titil gegn borgun. í
gegnum hann eru íslenzku hagfræðingarnir látn-
ir tala eftir að þeir eru orðnir svo útjaskarðir
að enginn tekur mark á þeim. Norski hag-
fræðingurinn ætti að nota greiðsluna sem hann
fær fyrir viðvikið til þess að kaupa sér nýtt
ættarnafn og nefnagt hér eftir Skálkaskjól. — m.
nrt
ua
ií

Þjóðviljinn haíði tal aí nokkrum íulltrúanna
á Þingvallaíundinum og bað þá segja nokkur orð
um afstöðu sína í hernámsmálunum. Svörin eru
veitt í hasti á hlaupum frá fundarstörfum. Svör
þeirra voru á þessa leið:
Sigmundur Þorgilsson:
Orsökin er Allanzhafsbandalagið
Sigmuiulur Þorgilsson á
Ásólfsskála hefur verið kenn-
ari og skólastjóri i Vestur-
Eyjafjallahreppi í 38 ár.
Hann mælti á þessa leið:
Hernámið er afleiðing. Or-
söldn er Atlanzhaísbanilaiag-
ið. Úr bandalaginu verðum
við því að losna.
Sigmundur Þorgilsson í ræðu-
stói á Þingvallafundinum. —
(Ljósm.: Guðbj. Gunnarsson).
Það er óhugsandi sjálfstætt
líf fyrir okkur Islendinga
nema byggja það á friði, lög-
um og rétti. Meðan við erum
í hernaðarbandalagi, herlaus
og vopnlaus þjóð, erum við
ánauðugir, •— háðir þjóðun-
um sem eru í og ráða Atlanz-
hafsbandalaginu. Hervald er
óöruggasti og tilviljanakennd-
asti grunnur til að byggja
sjálfstæði okkar á. Hervald
gerir sjálfstæði okkar því
ekki öruggt heldur ótraust.
Sagan sýnir að hernaðar-
bandalög og hernaðarkapp-
h'aup stefnir ævinlega beint
að stríði. Slíkt varnar ekki
stríði, heldur veldur stríði.
Ef við viljuni tryggja sjálf-
stæðj okkar í framtíðinni
höfum við aðeins eina leið:
þá að skipa okkur EKKI í
raðir hernaðarvelda og víg-
búnaðarkapphlaups, heldur
vera friðn.ytjendur meðal
þjóðanna. Við eigum ekki að
vera atkvseði stórþjóðanna
heklur liafa dirfslm til að
taka frumkvæði.
Við megum ekki apa allt
eftir erlendum þjóðum, ekki
hugsa frá sjónarmiði annarra
þjóða, því. þá hættum við að
vera IsJendingar. Við eigum
að vera sjálfstæði þjóð sem
þorir að eiga sína menningu
og standa vörð um hana.
Það ber margt til þess að
ég er á móti herstöðvum í
landinu, en ég ætla að víkja
aðeins að einu atriði.
Með tilkomu nýjustu vopna
er hérnaður með því sniði
sem hann var í síðustu heims-
styrjöld óhugsandi. Herstöðv-
ar svipaðar og þær voru þá
eru nú með öllu úreltar og
engin vörn í þeim lengur. Er-
lendar herstöðvai> hér eru
okkur því einskis virði til
varnar. Þær eru þvert á móti
bein hætta. Það er ekki lík-
legt að farið yrði að skjóta
e’dflaugum á Island væru hér
engar herstöðvar. En í stýrj-
Hlöðver Sigurðsson i
Eigi Islendingai
Jafnvel norður á Siglufirði,
sem er þó fjarri herstöðvun-
um, sjást þó ýmis merki þess
að hersetan hefur siæm áhrif
bæði á atvinnu- og menning-
arlíf. Þegar atviimuleysi var
á Siglufirði hér á árunum
hugsuðu ráðamennirnir ekki
um að byggja atvinnuiíf
Sigluíjarðar upp, heldur um
að senda sem flesta Sigllirð-
inga í hemámsvinnu á Kefla-
víkurflugveiji. Afleiðing n var
að vanrækt var að byggja at-
vinnulíf Siglufjarðar upp, —
og mennirnir sem sendir voru
Hlöðver Sigurðsson í ræðustól
Þingvallafundinum. (Ljósm.:
Þjóðv. A. K.)
öld reyna stríðsaðilar að
eyðileggja herstöðvar and-
stæðinganna, og hei’stöðvarn-
ar hér yrðu því eítt fyrsta
skotmarkið, kæmi til stríðs
m;lli „austurs og vesturs“. Ef
til stríðs kæmi yrði það háð
með kjarna- og vetnisvopnum,
og það þarf ekki margar
slíkar sprengjur -á herstöðv-
arnar hér til þess að íslenzku
þjóðinni yrði með öllu út-
tímt.
Þetta eina atr'ði nægir til
þess að sýna að enginn sem
vill að ís^enzk þjcð lifi áfram
í landinu getur framvegis
verið með dvöl erlends hers
og herstöðvum í landinu.
1111111ii■ 11;1111m11i:11111111111ii1111111111111111111111111ii1111111111111111111!11m1111ii11h111111111111:i:imi!!i miiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiin
Sverrir Karvelsson, ísaíirði:
Þetta eina atriði
Síldarstúlkiir á Kaufarhöfn í einni af þeim fáu söltunarlirotiun sem urðu í sumar,