Þjóðviljinn - 07.03.1961, Qupperneq 7

> Æ) —V ÞJÓÐVIIiJtNN —i'Mðjuda'gur 7T'Mftfíí,&Í1961
»4pwfr^na*aM i nmin»w
■ I>riðjudagiir 7,í, marz 1961 —. I’JÚÐVIUIíCN — (7
Útftelandl: Samelnlngarflokkur alÞýSu - Sósfalistaflokkurlnn. -
Kitst.iórar: Magnús Kjartansson (áb.). Magnús Torfi Óiafsson, Sig-
urður Guðmundsson. - Préttaritstjórar- fvar H. Jónsson, Jón
BJarnason - AuglýsinBastjóri: QuSgelr Magnússon. - Ritstjórn,
afKreiðsla. auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg 19. — síml
17-500 (5 linurj. - AskriftarverS kr. 45 á mán. - Lausasöluv. kr. 3 00
Prentsmiðja Þjóðviijans
* llillllilililliilil

Um aldur 02 ævi!
'17’arla hafði lýðveldi fyrr verið endurreist á íslandi
* en stjórnarvöldin tóku að takmarka þann rétt sem
verið hafði hugsjón og baráttumark þjóðarinnar kyn-
slóð eftir kynslóð. Jafnskjótt og rétturinn hafði unnizt
virtist hann breytast í verzlunarvöru hjá ráðamönnun-
um, þótt viðskiptaaðilinn vseri ekki lengur Danir heldur
stærri þjóðir og auðugri. Samningarnir komu einn af
öðrum: Keflavíkursamningur, Marshallsamningur, Atl-
anzhafsbandalagssamningur, hernámssamningur. Allir
. takmörkuðu þeir rétt þjóðarinnar stig af stigi, þar til
landið var traðkað af erlendum herjum og athafnir
íslendinga heftar, jafnt í utanríkismáium sem innan-
ríkismálum.
Ij’n þrátt fyrir allt höfðu þessir samningar einn stór-
an kost: Það var hægt að segja þeim upp, og ekk-
ert ákvæði er mikilvægara í slæmum samningi. Atlanz-
j hafsbandalagssamningurinn var „aðeins“ til 20 ára, og
við getum losað okkur við herinn á einu og hálfu ári
samkvæmt ákvæðum hernámssamningsins. Þegar tek-
izt var á um þessa samninga bar uppsagnarákvæðin
einmitt mjög á góma, valdamennirnir töldu sér það
til lofs að gengið hefði verið tryggilega frá því að
hægt væri að losna við samningana, ef þeir reynd-
ust illa og þjóðin vildi hrinda þeim. Valdamennirnir
;i hafa að y.ísu sjaldnar minnzt á þessi ákvæði eftir að
búið var að staðfesta samningana, og þeir hafa aldrei
viljað hagnýta þau nema til þess að eitthvað enn verra
læki við, en engu að síður hafa þessi ákvæði fullt
lagalegt gildi: Það er hægt að segja samningunum upp.
* !Jí*nn samninSur sem nu a að gera og sviptir þjóð-
( 4 ina réítinum til yfirráða yfir landgrunninu er að
þessu leyti verri pg hættulegri en allir fyrri land-
.: ráðasamningar: Það er ekki unnt að segja honum
» upp. Hann á að standa óhaggaður um aldur og ævi;
( með honum er ekki aðeins verið að binda þá menn
i sem nú lifa á íslandi heldur og allar óbornar kyn-
; slóðir. Sú ríkisstjórn sem nú situr er ekki aðeins að
j ákveða stefnu sína, hún ætlar að skipa fyrir verkum
j öllum ríkisstjórnum sem myndaðar kunna að verða á
; þessu landi!
■! ^etta er ekki aðeins þjóðhættulegt athæfi, heldur sýn-
;; ir það betur en flest annað hversu fjarlægir ráða-
1 mennirnir eru orðnir íslenzku hugarfari. Það var ein-
H mitt einkennið á sjálfstæðisbaráttu íslendinga frá
i fyrstu tíð, hvernig menn héldu fast við réttinn, klif-
r. uðu á honam öld eftir öld, þótt hann virtist vera orð-
:i in tóm. Er menn stóðu berskjaldaðir fyrir hinu er-
■l lenda valdi og urðu að láta flest vfir sig ganga, héldu :
: þeir áfram að skírskota til réttarins og neituðu að
hvika frá honum, jafnvel þótt stundargæði stæðu til i
; boða. Ókunnugum virtist þetta stundum óraunsær !
!: orðhengiJsháttur, en án þessarar einþykku afstöðu \
7 hefðu Islendingar aldrei endurheimt sjálfstœði sitt. ;
1 Þetta skildi bvert mannsbarn á íslandi til skamms !
:j tíma — en samt er nú svo komið að valdamennirn- i
j ir beygja sig ekki aðeins fyrir erlendu valdi, þeir j
eru reiðubúnir til að afsala sjálfum réttargrundvelli ;
;i þjóðarinnar á hinu mikilvægasta sviði um aldur j
,j og ævi. j
f Díkisstjórn og Alþingi kunna að telja sig hafa stjórn-
i lagaloga heimild til þvílíks athæfis, en þau skort-
- ir þann rétt sem æðri er, rétt siðgæðis og lífsnauð-
• synjar. Engin kynslóð hefur heimild til þess að tak-
; marlca landsréttindi íslendinga um aldur og ævi. All-
: ar ákvarðanir af því tagi eru marklausar; þjóðin mun
; áldrei viðurkenna þær heldur hrinda þeim þegar
\ í-ls^mmsýnum og óþjóðhollum valdamönnum heftu: ver-
' i0 stjak^ð til hliðar. — m.
I upphafi þessarar aldar
vorum við íslendingar ekki
sjálfir málum okkar ráðandi.
Við vorum nýlenda Dana og
þeir gerðu samning við Breta
um 3ja mílna lar.dhelgi við
Tsland. Sá samningur hélt
gildi allt til ársins 1951.
Þriggja mílna landhelgin náði
yfir tæpar 25 þúsund ferkm.
Sú landhelgi skar alvinnulifi
okkar auðvilað allt of þröng-
an stakk. Hún var heldur
okkur auðvitað allt of þröngan
■ekki við okkar þarfir miðuð,
heldur hafði hún orðið fórn-
arpeð Dana til að ná sér hag-
síæðari kjötmarkaðssamningi
við Breta. En við þetta hlaut
að sitja fram yfir miðja öld-
ina, er.da þótt, öllum ráðancíi
mönnum hins sjálfstæða ís-
lands væri ljóst að- við svó
búið mátti ekki lengur standa
en óhjákvæmilegt var.
Það er því engin tilviljun
að upp úr lýðveldisstofnuninni
1944 er tekið að undirbúa
stækkun landhelginnar þegar
að dansk-brezka samningnum
útrunnum.
íslendingar helga sér
landgrunnið
Eitt skrefið sem stigið var
í þeim undirbúningi á
bernskuárum íslenzka lýð-
veldisins, einmitt meðan hug-
ir landsmanna snerust beint
að framtíðarheill lands og
þjóðar óblandnari af erlend-
um sjónarmiðum en síðar
varð, var setning lands-
grunnslaganna 1948. I þeim
lögum helguðu Islendingar
sér landgrunnið allt og
fólu sjávarútvegsmálaráðu-
neytinu að ákveða það á
hverjum tíma í samráði við
hlutaðeigandi vísindastofnanir
landsins og innan þess ramma
er milliríkjasamningar leyfðu,
hvernig fiskveiðitakmörkin
yrðu dregin innan endimarka
landgrunnsins. Við máttuin
heldur ekki seinni vera með
setningu landgrunnslaganná,
því ári s'ðar en þau voru sett,
gengum við i’lu heilli í Atl-
anzhafsbandalagið, og þaðan
hefur jafnan síðan í síváx-
andi mæli verið lagzt gegn
eðlilegri jiróun okkar land-
lhe1gismáls. / ■ :
Um iandgrunnsslögin var
enginn ágreiningur á þingi, og
stóðu því allir flokkar að því
að leggja þann lagagrundvölí;
sem einhliða útfærsla fiste
veiðilarihelginnar hefur til
þessa byggst á. "
Stækkun 1952: Eína-
haqsbvinaun Breta ,
Á grundvelli þessara laga
var landhelgln stækkuð 1952
upp í 4 mílur með grunnlínu-
’breytingum, þannig að haf-
flötur innan fiskveiðitakmark-
anna varð 43 þús ferlcm.
Öll var þessi brevting gerð
undir fiskverndarákvæðum
sem bannaði ekki einasta
veiðar útlendinga á hinu til-
tekna svæði, heldur takmörk-
uðu einnig verulega veiðar
landsmanna sjálfra á því.
En þótt svona varlega væri
í sakirnar farið um hagnýt-
ingu þess hluta íslenzku fi,ski-
miðanna, sem friðunarlínan
spennti um, þá risu Bretar,
bandamenn okkar úr Atlanz-
hafsbanda'aginu þó upp og
beittu okkur viðskiptaþving-
unum til að freista þess að
fá okkur til að falla frá þeim
hógværu ráðstöfunum, sem
gerðar höfðu verið. Þeir settu
löndunarbann á fisk íelenzkra
skipa í Bretlandi þvert ofan í
milliríkjasamninga sína við
okkur. Tilgangur þeirra með
því var auðvitað allur annar
en vinsemd við okkur. Þó er
það nokkurt vafamál, hvort.
aðrar ráðstafanir hafi orðið
un eem hún þó í ritum sínum
taldi engum vandkvæðum
bundna gagnvart. alþjóðarétti.
Öllum tillögum, sem fram
komu á Alþingi á þessu tíma-
bili og fóru í þá átt að færa
út landhelgina var stungið
undir stól, þær fengust ekki
afgreiddar. Slík var samúð
þeirrar stjórnar með Bretum
þá á meðan þeir voru að tapa
löndunarbanns-deilunni.
Vinstri stjórn; 12 mílna
landhelgi
Þegar vinstri stjórnin var
mynduð 1956 var það eitt af
ákvæðum í hennar stjórnar-
eáttmála, að landhelgin skyldi
stækkuð. Enginn skylidi þó
halcla að um framlcvæmd þess
ákvæðis hafi ríkt einliugur í
þeirri stjórn.
Alþýðuflokkurinn tregaðist
1958 varð fiskveiðilögsagani ” séu óánægðir með þessi mála-
um 70 þús. ferkm. að stærð* lok.
og eftir lágu um 7 þús. ferkm.
sem hægt var að taka hvenær
sem samstaða var til þess
innan íslenzkrar ríkisstjórnar.
Uppgeínir á herskipa-
veiðum
Viðbrögð annarra þjóða við
12-mílna landhe1ginni eru
flestum enn í fersku minni:
Allar bandalagsþjóðir okkar
i Atlanzhafsbandalaginu mót-
mæltu henni, en Bretar ein-
ir fóru að okkur með vopn-
uðu ofbeldi, og hafa þeir
haldið því með mjög útdeyj-
andi þrótti í 2% ár, alupp-
gefnir í 3—4 vetrarmánuði
tvö síðastliðin ár.
Árangur þeirra af ránveið-
um í básum hefur verið næsta
lítill og aldrei munu þeir hafa
Rétt er það, að sumir
Bretar mundu hafa óskað eft-
ir því að lengra væri gengið
í því að beygja íslenzk stjórn-
arvöld til framsals á landhelgi
íslands. Engu að síður er það
vitað mál og ómótmælt af ís-
lenzkum aðilum, að Bretar
voru þeir sem á eftir ráku
um staðfestingu þiessa samn-
ings og trúi þeir því sem trúa
vilja, að stjórn hennar há-
tignar í Bretlandi reki á eftir
því að fá auðmýkjandi samn-
ing eða uppgjafarsamning sér
til handa úr hendi Islendinga.
14 búsund íerkílómetra
landhelgi oíurseld
Hvað felst svo í efni þess
samnings sem hér er boðinn
Karl Guðjónsson í ræðustól á funcli sameinaðs þings á fimmtudagskvöldið. Ljósm. Þjóðv. A.K.
fremur þeirri til að hraða at-
vinnuuppbyggingu okkar og
forða okkur frá að selja ó-
unnlð hráefni á erlenda
markaði í stað unninnar vöru
fyrir aukin verðmæti. Á lönd-
unarbanns-tímabilinu fleygði
fiskiðnaði okkar fram með
tilkomu nýrra frystihúsa og
við fur.dum markaði, eem
gerðu miklu betur en að bæta
upp löndunarbannið.
Sóknarhugur doínar
Hinu er ekki að neita, að
óvild Breta í 4-mílna deilunni
dró allan mátt úr þeim stjóm-
málamönnum á íslandi, sem
þeim em vinveittastir, til að
halda áfram eðlilegri land-
helgisstækkun í samræmi við
þarfir hins stækkandi fiski-
flota og vaxandi fiskiðnaðar
í landinu.
Það var ekki lengur neinn
sóknarhugur í stjómarvöld-
um landsins í landhelgismál-
um okkar á tímabilinu eftir
löndunarbannsaðgerðir Bret-
anna. Þau aðhöfðust ekkert
annað en að gefa út varnar-
rit fyrir aðgerðunum.
I einum ritlingi ráðuneytis-
ins frá þeim t'ma segir ber-
um orðum, að samkvæmt al-
þjóðareglum hefðu íslending-
ar haft fullan rétt til að
ákveða grunnlínur sínar utar
en gert var á ýmsum tiltekn-
um stöðum. I aðalatriðum
þeim stöðum, sem gmnnlínu-
ibreyling er nú ráðgerð á skv.
till.* ríkisstj. um lausn landr
helgisdeilunnar við Breta. En
þrátt fyrir þessar yfirlýsing-
ar og þrátt fyrir augljósa
þörf bátaflotans, reyndist
stjórn Ó’afs Thórs 1953 til
1956 með öllu ófáanleg til að
framkvæma neina þá stækk-
þar við svo sem hann mest
mátti og alþjóð er nú kunn-
ugt. Hann vildi bíða eftir ráð-
stefnunum. Til allrar sinnar
tregðu naut hann auðvitað
hins traustasta stuðnings í-
haldsins. En þegar ekki varð
lengur móti 12-milna útfærsl-
unni staðið þá fengu núver-
andi stjórnarflokkar því þó
til leiðar komið, að ekki. var
stærra skref stigið en 12
mílna útfærsla frá óbreyltum
grunnlínum.
náð að hersetja meira en 1—2
þús. ferkm. landhelginnar í
einu.
Þannig standa þá málin
þegar ríkissljóm Islands
leggur fram tillögu til þings-
ályktunar um lausn fiskveiði-
deilunnar við Breta.
Biðja þeir um auð-
mýkingu?
Tillögu þessa: boða stjómar-
völdin, sem stórsigur Islands
í málinu. — Rökin fyrir því
að hér sé rétt mat á sigrinum
á að felast í því, að Bretar
Alþingi til samþykktar?
Efnisatriði em aðallega
fjögur. Eg verð að láta mér
nægja að ræða hér aðeins tvö
þeirra. Fráhvarf Breta frá
mótmælum gegn 12-milna
landhelginni og fráhvarf -okk-
ar frá frekari útfærslu á
grundvelli lar.dgrunnslaganna
leiði ég hjá mér að þessu
sinni.
Réttindi þau sem Bretum
era veitt samkv. tillögunni
og grunnlínubreytingarnar
fyrirhuguðu em þá eftir til
að líta nokkru nánar á.
Með 12-mílna landhelginni
svo sem hún varð 1. sept
~~ — 1“““ vcumæiuiu, sem uuenaingar t ramn. a 10. siðu
................................................................................. S...............................................„„„„„„„„„„„...................
Réttindin til handa Bretum
næsta þriggja ára tímabil ná
með dálítið mismunandi tíma-
takmörkunum yfir allt ytra
6-mílna belti landhelginnar ó-
slitið frá Reykjanesi að Ing-
ólfshöfða og raunar allt aust-
ur um land og norður að
Horni með þrem cverulegum
skörðum í við Ingólfshöfða,
Hornafjörð og Grímsey. Öll
tímatakmörk era sjáanlega
sett. eftir forskrift Breta.
Veiðisvæðin em þeim opin á
þeim tímum sem Bretar eru
vanir að sækja á þau og þar
er fisks að vænta.
Á suður- austur- og norð-
urlandssvæðinu lætur því
nærri að tillagan jafngildi
samningi um 6 mílna land-
helgi í 3 ár.
Fyrir vestanverðu landinu.
em réttindi Bretanna tak-
markaðri og ekki gengið á 12-
mílna landhe’gi okkar nema
út af Látrabjargi, Snæfells-
nesi og norðanverðum Faxa-
flóa.
AIls fá Bretar þama til
sinna afnota. hafsvæði L okk-
ar landhelgi 14 þús. ferkm.
að stærð og verður því að
minnsta kosti 7-10 einnum
rýmra um þá á okkar miðum
en básuðu ránveiðunum.
Fiskiflotum Evrópu
boðið heim
En þótt Bretar komi til
með að þrengja hér að á mið-
um ef við þá yttði gerður
sl'íkur samningur, þá liggur
auðvitað í hlutarins eðli, að
sömu réttindi og þe:r koma
til með að hljótá innan land-
helginnar verða veitt öllum
öðrum þjóðum, sem þess
óska. Það verða því ekki
einasta brezkir togarar sem
við getum vænt okkur heim-
sóknar af. Samningurinn nær
til allra fiskisk:pa. Fiskiskip
allra Evrópu-þjóða gætu því
komið hér með dragnætur,
síldarnætur, síldarvörnur, rek-
net, handfæri, þorskanet svo
að eitthvað sé nefnt af þeim
veiðafæmm, sem útlendingar
r otuðu hér við land fyrir eina.
tíð, þótt sleppt sé öllu senK
við kann að hafa bætzt síð-
an þeir hurfu af okkar mið-
um. Öll okkar venjulegu s'ild-
veiðimið standa opin Evrópu-
flotanum allt sumarsíldveiði-
tímabilið, að tillögunni sam-
þykktri.
Það liggur í augum uppi
að bað sem við látum af
'hendi er hreint ekkert lítil-
ræði Smækkun landhelginnar*
í 6 mílur fyr'r þrem lands-
fjórðunsrum og s'körðótt 12-
mílna la.ndheligi ‘fyrir einuns
i milljríkjasamningi skyldi
maður ætla að væri r^ðstöf-
un, sem eitthvað verulegt
kæmi á móti.
>
Hven^r einrnuðnkt Bret-
ar Bolvoosbanka?
Á öllum málflutningi for-
svarsmanna þessa samningo
má sjá að gjaldið fyr:r þettá
telja þeir vera gmnnlínubreyt-
ingarnar fjórar út af Strönd-
Framh. á 10. síðu
Ihaldið steínir að því að leggja niðnr
tannlæknaþjónustn í barnaskólum
tTlannskoðun og tannviðgerð-
■“■ ir skólabarna er talin
nauðsynleg og sjálfsögð heil-
brigðisráðstöfun í flestum eða
öllum stserri bæjum og borg-
um í menningarlöndum. Þessi
þjónusta hefur og um alliangt
skeið verið látin í :té í barna-
skólum Reykjavíkur og hef
ég þó fyfir satt að ekki hafi
allir meirihlutamenn verið
hrifnir af þeirri ákvörðun
þegar h,ún
var gerð.
Eigi að síð-1 *
ur hefurl
RœSð Rerls Guðfónssonar
i úfvarpsumrœðunum
tannlækna- ■
þjónustan 'rúí 'á'AV
um árabil
verið fastur
liður í heil-
brigðis-
þjónustu barnaskólanna. —■
Nú eru hins vegar allar horf-
ur á að þessi þjónusta legg-
ist niður og tannskemmdir
skólabarna fái að ganga sinn
gang óáreittar af heilbrigðis
þjónustu bæjarins í skólun-
um. Nokkur skortur er um
sinn á tannlæknum og bærinn
stendur í kjaradeilu við tann-
læknafélagið. Afleiðingin er
sú að tannlæknarnir hverfa
frá starfi í skólunum og eru
nú aðeins tveir eftir. Hins-
vegar er um 20 manns við
nám í tannlækningum og
munu væntanlega útskrifast
á næstu árum.
17" röfur tannlæknanna eru að
-■■*• þeir hækki úr 6. launa-
flokki í 5. launaflokk, að þeir
íái viðurkennt 12 vikna sum-
arfrí og að styttur verði
vinnutími þeirra skólatann-
lækna, sem ráðnir hafa verið
eftir 1. marz 1955, úr 6 klst. í
5 klst. en það er vinnutími
þeirra sem áður voru ráðnir
til sama starfs. Með því að
neita að leita samkomulags
um málið er bæjarstjórnar-
meirihlutinn að týna tann-
læknunum frá barnaskólun-
um á sama hátt og hann er
að losa bæinn við verkfræð-
inga og arkitekta með því að
neita að ræða kföfur þeirra
um lagfæringu á kjörum.
Virðist baejarstjójrnarmeiri-
hlutinn setja metnað sinn í
að losa bæinn við sem flesta
sérmenntaða menn í þjónustu
hans, og sjá allir til hvers
slík þróun: leiðir.
Otjórn Heilsuverndarstöðv-
^ ar Reykjavíkur hefur lát-
ið bæjarráði í té greinargerð
um afskipti sín af tannlækna-
skortinum við barnaskólana
og viðræðúm sínum iim mál-
ið við forráðamenn tann-
læknafélagsins. Af þeirri
greinargerð er augljóst að
tannlæknar. telja rétt að bær-
inn haldi fast við þá tilhög-
un með skólatannlækna sem
verið hefur. Er það skoðun
tannlæknanna að með samn-
ingum um bætt kjör myndi
brátt úr rætast, þar sem 20
ísiendingar séu nú við tann-
læknanám.
Stjóm Heilsuverndarstöðvar-
innar velti málinu fyrir
sér á ýmsa vegu og virtust
allar leiðir hennar við það
miðaðar að ekki yrði samið
um kjörin við tgnnlæknafé-
lagið. Niðurstaðan af bolla-
leggingum hennar varð sú að
leggja til við bæjarráð „að
við skólana starfi svo margir
tannlæknar, sem til þess fást“
(og þá auðvitað að óbx'eyttum
kjörum, sem þýðir 2 eins og
er og vafalaust brátt engan).
„Þcir annist tannviðgerðir á
yngstu skólabörnunum eða
tannskoðun í eldri aldurs-
flokkum og nái þessi þjónusta
sem jafnast til allra skól-
anna.“ Lokst lagði stjórnin
til að samið yrði við starf-
andi tannlækna úti í bæ um
tannviðgerðir eftir ábendingu
skólatannlæknanna og greiði
loreidrar barnanna þaer við
gerðir að fullu en fái helm-
ing kostnaðar endurgreiddan
frá bænum, samkv. nánari
reglum.
Oæjarráð og bæjarstjórn
•"'* samþykkti þessa tillögu
stjórnar Heilsuverndarstöðv-
arinnar en felldi tillögu sem
undirritaður bar fram. Voru
það fultrúar Sjálfstæðis-
flokksins og Alþýðuflokks-
maðurinn sem að þeirri af-
greiðslu stóðu. Tillaga mín
var svohljóðandi:
„Bæjarráð álítur óhjá-
kvæmilegt að halda fast við
þá tilhögun með tannlækn-
ingar í barnaskólum bæj-
arins, sem verið hefur ur:l-
aufariu ár, og telur, að
einskis megi láta ófreistað
til þess, að unnt sé að
tryggja sem allra fyrst
nauðsynlega tannlækna-
þjónustu í ollum barr.iaskól-
unum. Verði í þessu skyni
þegar tekn r upp samning-
ar við tannlæknafélagið á
grundvelli krafna þess um
kaup og vinnutíma og önn-
ur atriði er starfið varða.“
A ugljóst er að með þeirri
leið sem valin var af
stjórn Heilsuverndarstöðvar-
innar og meirihluta bæjar-
stjórnar er verið að skjóta
sér undan vandanum. Bærinn
er brátt búinn að tapa öllum
skólatannlæknum með því að
neita samningum um kjörin,
og meðan svo er ástatt fær
hann ekki nýja þótt útskrif-
aðir verði. Þeir eiga nægra
annarra' kosta völ. Tannskoð-
un og tannviðgerðir skóla-
barna í stofum út í bæ mun
sitja á hakanum vegna mik-
illar aðsóknar fullorðinna. Og
þótt börnin kæmust seint og
síðar meir að mundi greiðslu-
fyrirkomulagið draga mjög úr
því að slík þjónusta verði al-
mennt notuð.
TVTiðurstaðan verður sú, ,að
-*■ ’ tannlæknaþjónusta í
barnaskólum höfuðstaðarins
leysist upp og viðgerðir og
eftirlit- með tönnum skóla-
barna á lækningastofum verð-
ur lítið í reynd. Þetta mun
reynslan sanna. Tregða bæj-
arstjórnarmeirihlutans verður
þess valdandi að við hverf-
um langt aftur í tímann varð-.
andi bessa heilbrigðisþjón-
ustu, Kerfi sem byggt var
upp og J.xst oi'ðið er rifið nið-
ur, og síðar verður svo að
byrja á nýjan leik, þegar
skaðinn af skammsýni meiri-
hlutans er skeður og öllum
augljós.
rr - ’ MaWi«uuia pær vxo- sijornar er verið að skjóta augliós
.....................................................................................„„„..................................„„„„„„......„„„„„.........................................