Þjóðviljinn - 19.08.1961, Blaðsíða 11

TTZ
Budd Schulberg:
kC~3
a
ir
LnJ
o o
íf^
la
(The harder they fall)
17. DAGXJR
geðgóðir, sjkollanum tryggari
og draga ekki af sér við vinn-
una. Einkum ef þeim er hrós-
að öðru hverju. Tökum til
dæmis Jock Mahoney; ég held
honum þyki vænna um þenn-
an . cádiUjók en konuna sína
og hann kemst í sjöunda him-
inn et maður spyr hvernig
þann fari að því að halda hon-
urni: ?vopa , gljáandi. Það er
. eins- með , Petey og blómin
hans, og ef hann sæi okkur
ganga íramhjá án þess við
minntumsj; á blómin hans,
:yrði hann fúll allan daginn.
Uann dálítið kiikkaður í
kollinum."
. ,sÞetta er nú fyrirtæki í
lagi!‘;‘ sagði Beta. Því meira
sem hún kynntist þessu, því
óskemmtilegra þótti henni
það.
„Maþoney .og Hayes eru ekki
sem verstif,, þeir hafa þó dá-
1 litlai 'glætu í kollinum enn,
og ef þeir eru settir að verki,
'þá vinna þeir eins og hestar.
En ef talað er við þá um eitt-
hvað annað en vinnuna eða
iKátíft&íir fjúiskylduna, þá verð-
ur fyrijr.^manni eitthvað ringl-
að og undarlegt, rétt eins og
þeir v?eru með bómullarlag
utanurrp"jhéilánn.
..Þetta. er óþverri,“ sagði
Beta allt ;Á einu. „Og það
veiztu vel innst inni.“
„Á föstudaginn varstu nú
sæmilega spennt,“ sagði ég.
„Það er talveg satt,“ viður-
kenndi hún.‘!,Ég varð svo hrif-
in á'í' þessum dökka. Hann
var eins og væskill við hlið-
in,a., á.Thinum, en þegar hann
byrjaði að; berjast og stóri
ítaíinft linaðist upp smám
saman, þá. . Hún brosti ó-
sjálfrátt- .,Ég’ held ég hafi kom.
izt í .æsittg,“
„Þetta hefur komið fólkinu
í æsing öldum saman. Taktu
til dæmis grísku goðafræðina
111.
flokkunnn
%Blq'íi;ni/Uhí iiOv-
Sósíalistar, Reykjavík
flllfí i
— hún morar af boxurum. Var
það ekki Herkúles, sem barð-
ist við þennan náunga, sem
varð sterkari og sterkari í
hvert sinn sem hann féll til
jarðar. vegna þess að jörðin
var móðir hans? Hvað hét
hann nú aftur?“
,,Antæos,“ sagði Beta.
„Þarna sérðu, það borgar
sig að eiga vinkonu seni er
ráðunautur hjá Life,“ sagði ég.
„Antæos. Hómer hefur skrif-
að skolli gott stykki um þann
bardaga. Og Virgill hefur skrif-
að einhverja beztu lýsinguna á
■ endurkomu gamallar kempu.
Manstu ekki að gamla kemp-
an vill ekki taka áskorun
unga andstæðingsins, því að
hann segist ekki vera í þjálf-
un og orðinn stirður. Hann er
eins og klassískur grískur
Toný Galente, finnst þér ekki?
En þegar hann loks lætur til-
leiðast, eru högg hans stór-
kostleg og andstæðingurinn er
alveg að fara í gólfið, þegar
kóngurinn gengur á milli, rétt
eins og hnefáleikadómarinn
Arthur Donovan, og úrskurðar
gömlu- kempuna sigurvegara.
Ég veit vel að þetta er skáld-
legra hjá Virgil, en svona er
efnið að minnsta kosti.“
Beta brosti. „Þú ættir ekki
að vera blaðafulltrúi fyrir
boxfyrirtæki. Þú ættir að
skrifa essays fyrir Yale tíð-
indi.“
„Nick borg'ar mér fyrir að
vera blaðafulltrúi,“ sagði ég.
Það ,eð, sumarleyfum er lok-
íð, ver1ður,.skrifstofa Sósíalista-
félags Reykjavíkui' opin á
venjulefjjúpi tíma, þ. e. frá
kl. 1 rf-Íip’ árdegis og 5—7 síð-
degi%,yfea(t á laugardögum frá
t.íðV+^ttÁt'degis; 'sími 17510.
..... f’élagsheirnilið er opið daglega
. frá kl. 15.30—17.30 og 20.30 —
^3.3Ó,: .Kþtnjð og drekkið kaffi
í Félagsheimilinu og lesið vegg-
blað.ið, sem, sk reytt er myndúm
úr síðustu helgarferð.
Við vorum næstum komin
upp að húsinu aftur, þegar
Nick og Whitey Williams komu
riðandi. Whitey sat hestinn
eins og hann væri bólstraður
hægindastóll í stofunni hjá
honum. Nick sat aftur á móti
mjög teinréttur, dálítið óör-
uggur og þegar hann heilsaði,
gætti hann þess vandlega að
hafa hreyfinguna fullkomna
og tyrir bragðið varð hún ekki
fullkomin,
Hann stökk af baki hestin-
um, sem var. stór og stæðileg-
ur og rétti Whitey tauminn.
Nick var -með írsk stígvél,
klæddur reiðbuxum úr moll-
skinni og brúnni pólóskyrtu.
„Hvenær komuð þið?“ sagði
hann vingjarnlega.
„Fyrir svo sem hálftíma,
Nick, sagði ég. ,,Það • er fína
veðrið.“.
„Það er víst þokkaleg
stækja inni í bænum,“ sagði
Nick hreykinn. „Þegar ég var
strákur, vorum við vanir að
brjóta brunahana og fá okkur
steypibað á miðri götunni.“
Hann hló við' tilhugsunina um
hve lengi hann hefði komizt
síðan. „Er Eddie búinn að
sýna yður búluna?
„Það er dásamlegt hérna,“
sagði Beta.
„Ertu búinn að sýna henni
grænmetið?“ sagðj Nick. „Það
eru þúsund tómatplöntur hjá
okkur, við ræktum nóg handa
okkur. Finnst yður góðir maís-
stönglar, ungirú? .Ég' er viss uni;
að þér hafið aldrei .bragðað
■neina eins og þá sem víð'tsékt-
um. Þeir eru ekki eins Og
þetta gums sem fæst í búðun-
um. Þegar þér farið,. heim,
skuluð þér taka fáeina heim
með yður.“
,,Ég' þakka fyrir,“ sagði
Beta.
„Ekkert að þakka, ungfrú,“
sagði Nick. „Við höfum meira
en nóg, 0g ef þér takið þá ekki
þá éta strákarnir þá frá mér
hvort sem er. Þegar hann
Jock Mahoney sezt að borð-
um, hættir hann ekki ,fyrr en
hann er búinn að sporðrenna
þrettán, fjórtán stönglum.
Skiljið þér ungfrú, hann er
sko matmaður í lagi. Honum
þykir meira gaman að éta en
. . .“ Hann leit á Betu o.g
þagnaði. „.Jafnvel meðan hann
var í þjálfun, tróð hann i sig
eins og svín.“
Við gengum aftur upp að
svölunum. þar sem Danni Mc
Keogh lá og hraut með út-
limina teygða frá sér eins og
maður sem orðið hefur fyrir
bíl. Mennirnir tveir sátu enn
bullsveittir yfir spilamennsk-
unni.
„Hvernig gengur það.
■ Barney?“ sagði Nick.
Feiti maðurinn stundi þung'-
an. „Spyrðu mig ekki, hann
er svei mér búinn að þjarma
að mér. Það ætti að banna
svona mönnurrl að vera til“
Nick hló. „Það er ekki að
undra þótt Damon Runyon
kalli hann væluskjóðu,“ sagði
hann. „Jaínvel þegar hann
vinnur, vælir hann yfir því að
hafa ekki unnið meira.“
Hann lagði höndina á öxl-
ina á mér. „Hann Acosta þarna
situr inni á svölunum. Ég
held við ættum að fara inn
núna og spjalla dálítið við
hann. Komdu.“ Svo mundi
hann eftir Betu. „Já, afsakið
að ég skuli stinga af með vin
yðar, ungfrú góð,“ sagði hann
og var óvenju riddaralegur.
„Ruby hlýtur að koma á
hverri stundu og svo er glás
af blöðrum á svölunum ef yð-
ur langar til að lesa og ef þér
viljið eitthvað að drekka þá
getið þér bara hringt á bryt-
ann. Það er hann með litlu,
svörtu þverslaufuna.“
„Og hver skyldi hann nú
vera, Gene Tunney eða hvað?“
spurði Beta.
„Tunney-,“ sagrði Nick. „Ég
8eli ... já, afsakið úngfrú, en
honum yrði fleygt út eí hann
22.10 Danslög.
^ 24.00 Dagski'árlok.
í
útvarpið
.Fastir liðir eins og ‘vénjulega.
12.55 Óskalög.: ^júkllngá (Bryndís
SigurjónsdSítii).
14.30 í umférðirini (Gestur Þor-
1' grímsson).
14.40 Laugardagslögin. Fréttir kl.
15.00 og 16.00).
20.00 Leikrit: „Við, sem erurn
skáld“, ellefu samtöl í síma; eft-
ir Soya. Þýðandi: Áslaug Árna-
dóttir. Leikstjóri: Gis’.i Halldórs-
son.
20.45 „Kvöld í Vínarborg": Ro-
bert Stolz og híjómsveit hans
leika létt lög.
21.20 „Píus páfi yfirgefur Va.ti-
kanið“, smásaga eftir Ölaf Jó-
hann Sigurðsson. (Höfundur
les).
Afmælisútvarp Keykjavíkur.
20.00 Útvarp úr veizlusal að
Hótel Borg. — Ræður f lytja
forseti Islands, herra Ásgéir Ás-
geirsson, og forseti bæjarstjórn-
ar, frú Auður Auðuns. ,— -Einn-
ig verður útvarpað tónlist.
21.00 Rætt við þrjá bæjarfulltrúa.
Sigurður Magnússon ræðír við
Björgvin Fredriksen, Guðmund
Vigfússon og Magnús Ástmars-
son.
21.30 Viðtalsþáttur um stjórn
Reykjavíkur. Sigurður Magnús-
son ræðir við Gunnlaug Pét-
ursson borgarritara, Tómas
Jónsson borgarlögma.nn og Pál
Lindal skrifstofustjóra borgar-
stjóra.
21.40 Skemmtiþáttur í , (umsjá
Svavars Gests. Útvarpað frá
sviði á sýningarsvæðinu.
22.00 Dagskrárauki: Gömlu og'
nýju dansarnir. Útvarpað frá.
dansstöðum á sýningarsvæðinu.
— Með tíllíti til þess ágæta árangurs, sem þcr hafið náð í starfi
yðar hefur verið ákveöið að lofa yður að vera eftir þegar hiniir
itarfsmennirnir fara í frí! ,,
Svar við myndsgetraun
2. Myndin er af
Nafn sendanda
Heimilisfang
n-

Augl iýsið í 1 ^ (V •1 ooyii janum
ar, væri þá ekki rétt að at-
huga, hvort hinar Norður-
landaþjóðirnar vildu ekki
taka þátt í kostnaði á því“.
Fyrirspurn til fornminjavarðar — gamallt skipsflak á Skeið-
arársandi — járnamenn hyggja á stundargróða — maðurinn
í Rauðarárholtirtu — nm gatnagerð — hvenær ríöur hyltingin
í garð?
Við birtum í dag bréf frá Karli
SigurðSsyni í Kópavogi.
„Svíar hafa undanl'arin ór
unnið að því að ná upp 330
ára gömlu skipi aí haísbotni
og kostnað við það telja þeir
vera orðinn 75 milljónir króna
og hefur ekki heyrzt. að þeir
telji þetta skip of dýru verði
keypt.
Aústur á Skeiðarársandi.
liggur grafið í sand jafn gam-
alt skiþ eða kannski eldra og
rnunu koparsafnarar ætla sér
að ria úi' því íarmi þess og
>'• selja; í brotamálm.
Hvað hefur fornminjavörð-
ur um þetta mál að segja og
hvað segja komr.ndí kynsió'ð-
,y'i . ef þessi dýrmæti skips-
skrokkur veröur riíinn í súnd-
ur af vélskóflum. kjöftum.eða
öðrum stórvirkum vélum í á-
batask.yni stundarhagnaðarins.
Við heimtum úr hendi Dana
þjóðminjar, sem við teljum
okkur eiga með fullum rét'ti.
Stöndum við betur að vígi, ef
við leggjum ekki rækt við
þessar fáu fornminjar hér á
landi. Ef endilega þarf að
hrófla við þessu ílaki nú þeg-
HER kemur athugasemd frá
manni í Rauöarárholtinu:
„Fyrfr nokkru.m kvöldum
talaði stjórnarsinni í útvarpið
og lýsti hrinfingu sinni yfir
gtttnagcrð hér á landi og taldi
byRJngu vera á ferðum. Það
er ekki vonum seinna fyrir
okkur hér í Rauðarárholtinu.
og- hef ég nú átt heimd hér í
fimmtán ár og viö höfum ver-
ið að bíða eftir þessari bylt-
ingu. Hér hefur skipzt á rign-
ingar og drullusvað og þurrk-
ar og ryk og er margur orð-
inn þreyttur á þessu endem-
isástandi.
Nú er mér spurning í huga?
Hvenær ríður byltingin i
garð hér í holtinu?
Spyr sá, sem ekki veit?“
Laugardagur 19. ágúst 1961 — ÞJÓÐVILJINN — (ll’