Þjóðviljinn - 08.12.1961, Blaðsíða 11

[
Budd Schulberg:
O O
ir
m.
(The harder fhey fall)
hornið og fá hjálp í viðlöguin,' aði fram og aftur í magnþrotí
og síðan reikaði hatin aftur
t'r-am í hringinn og gaf sig Stein
á vald. Af hverju stöðvuðu þeir
ekki keppnina? Af hverju stöðv-
aði Doxi ekki keppnir.a? Hann
hafði sjálfsagt fengið skipun irá
Nick um að láta allt hafa sinn
gang. En dómarinn þá? Tja, í
fyrsta lagi kærir dómari sig
ekki um að stöðva þungavigtar-
keppni of fijótt. þvi að ger?
má ráð fyrir að þessir stóri'
dólgar þoli sitt af hverju. Auk,
þess datt mér annað í hug. Vince
hafði minnzt eitthvað á, að hann
hefði veðjað 8000 gegn 5000 utr
að Toro sta?ði uppj í áttundi
totu. Og Vince og dómarinn
Mary Smaii, höfðu fyrr braliao
eitt og annað. Mnry þurftj ekk.
að aðhaíast neitt óheiðarlegt,
örvæntingu og beið þess að and-
stæðingurirm gerði nýtt áhlaup
Stein stökk til eins og tígris-
dýr o.g gaf honum ofsalegt
hægri-Hándar-högg í kroppinn,
svo að Toro för í keng. Svo
rétti hann úr honum með œðis-
legu vinstri handar höggi á
kjálkann. Toro fé’i aftur á bak
svo að undir tók. Hann kom
svo • illa niður að hann sneri
undir sér öklann. en með skelíi-
'egu átaki brölti hann upp á
hnén. Hann skreið á hnjánum,
rann í sínu eigin bióði eins og
deýjandi dýr. Munnurinn á hon-
um stóð opinn og neðri kjálk-
in'n hékk niður eins og hann
væri iaus. £>etta var hræðíieg
sjón. „Harin er víst kjálkabrót-
inn.“ heyrði ég einhvéfn segia.
bára halda Toro uppistandandi j Stóra. rauðgula munhstykkið
eftir beztu getu. Vince gæti séð j renn útúr honutn -ög vait fram
um hitt. | fy.rir hanrt. Það var eins'og hatir
í þrjár minútur j viðbót mis- skiidi ekki hvað hefði kómið
þyimdi Stein limiestum rísanum1 fyrit-. og hann skrcið í ólýsan-
og öskur óhorfenda varð að legri þjáningu að munnstykkinu
dýrslegri reiði. Toro valt um, Og reyndi með óendanlega mátt
brölti á fætur með effiðismun-
um og um leið og hann stóð á
titrandi fótunum, lamdi Stein
hann aftur í gólfið. Hann velti
sér við og brölti upp á hnén.
Afmyndað höfuð hans hvíldi á
striganum. Loks tókst honum
með yfimáttúrlegri seiglu að
komast aftur á í’ætur. Hann
studdi sig við kaðlana með ann-
arri hendi, svo að hann dytti
ekki aftur. Hinn handleggurinri
hékk máttlaus niður með hlið-
inni. Blóðið iössaði úr báðum
augum og nýr blóðstraumui
vall útúr munni hans. Hann rið-
vana hreyfingum að stinga þvi
uuoí sig aftur. Hann lá enn oa
fitlaði við munrisl ykkið, þegar
dómarinn var búinn að telja
hann úr leik og lyfti hanzka
Steins., Buddv dansaði um hring-
:nn sæl] og ánægður og heilsaði
áhorfendum opnuin örmum. Þeg-
■rr Vince, Doxj og Georg drógu
Toro aftur inn í hornið, var
hann ennbá að reyna að troða
munnstykkinu upp í sig.
IFastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 „Við vinnuna": Tónleikar.
lT.40 Hramburöarkenn-sla i espe-
ranto og spænsku.
l-s.00 „Þá rlðu betjur um héruð“:
Guðmundur M. Þorláksson um
tatar uni Hrafnkel Fxeys-. g’otti.
Mettir og ánægðir þokuðust á-
horfendur að útgöngudyrunum.
Á leiðinni fram í búningsher-
bergið rakst ég á Nick og Ruby,
Slátrarann með eina af kvens-
um sínum, lierra Quinn og frú
og Barney V/inch.
„Hefurðu nokkum tíma séð
annað eins burst?'* sagði Nick.
„Við ættum að skipta á hon-
um oo einhverjum af gamlingj-
Miniffs/* sagði Quinn og
goða.
20X)0 Dagiegt mál (Bjarni Ein-
ansson cand. mag.).
20.05 Efst á baulgi (Björgvin Guð-
mundsson og Tómas Karl«-
son).
20.35 Frægir söngvarar; VI:
Nellie Melba syngur.
21.00 Upplewtur: Einia.r M. Jóns-
son skáld les kvæði eftir
nokkra höfunda.
21.10 Dönsk orgeltónlist: Jörgen
Berg frá Kaupmannahöfn
telkur á orgel Dómkirkjunn-
ar í Reykjavák. a) Fjórar
stuttar prelúdiur úr op. 51
eftir Carl Nielsen. b) Preló-
dáa, pastoral og fúgato op.
11 eftir Deif Thybo.
2L30 Otvarpssagan: „Gyðjan og
uxinn“.
22.10 Um fiskinn (Stsfán Jónsson
fréifcbamaður).
22.30 Á g'ðkvöldi: Létt-klaasísk
tónliat. a) WoMgftng Marsc-
hner ’eikur
Krelsler. b)
„Já.“ sagði ég. „Þama misst-
irðu rirjúga tekjulind, Nick.’1
Nick dró mig nær sér. „Veriu
bara rólegur. drengur minn. Étí
gerðl smávegis viðskipti við
Kewpie Harris. Við eigum líka
hluta í Stein.“
„Komið með okkur yfir á
Bolero, kæri vinur,“ sagði Quinn.
..Þér getið bara spurt um þorð-
ið
„Ég er ekki upplagður í
kvö)d.“ sagði ég.
„Ég get skaffag þér eitthvað
úr danshópnum,'4 sagði slátrar-
inn.
„Ég er ekki upplagður í kvöld“,
sagðl ég.
Svo fór ég fram í búntngs-
fiðtu’ög eftlr herbergið. Toro sat á nuddborð-
Joen. Suther- inu með b’óðugt handk’æði um
18410 ^8frilr 'U"nr Höfuðið. Dovi var í óða önn að
um eftir Thran*. Deiiboe , ... - , ,
og Meyerbeer. c) Konung- rcyna a® stöðva b’óðrennslið úr
togft fHharmoníuhllómt.veitin S nefi hans og munni. Barið og
Landúmrm lelkur noníftia dansa bólglð andlitið á Toro hékk _____________ _________„ ___________
efAir ; Gcor®® niður á bringuna og harm skaif mær, Edriie? Ég hélt ég hefði
weiaon stj, # , , .
23.20 Dagdkrárlok. frá hvirfá til i’ja. An þess rrynt ailt en..
að hírða um líðan hans flykkt-
ust blaðamennirair að honum í
ákafa sínum i að kc: 'i. saman
spennandi grein,
„Hv'enær. . hítti hann yðui
.fy.rst, Tor»?“.
Toro umlaði gegnum gagns-
'ausan munninn: „Jesus
Christo . .
;.Kvaða högg fór verst með
»ður?“
„Jesus Christo . . .“
-.•Tit’ið þér að héfna ýðar?“
„Jésus Christo . . .“
„Hvar í fjandanum er Grand-
ni,“ sagði Doxi. „Georg. farðu
fram og athugaðu hvort þú get-
ir fundið dr. Grandini. Hann
oarf að líta á þennan kjálka."
Höfuðið á Toi'o hristist dálít-
ð eins og hanú væri með riðu.
>prungin kúían yfir augum hans
var að verða purpurarauð og
brofni kjálkinn stóð opinn.
,-Legðu þig útaf, hallaðu þér
:taf,“ sagði Doxi.
En Toro sat bara í yfirþyrm-
andi þjánintfu sinni o.g hristi
höfuðið. „Jesus Christo," hvísl-
aði hann.
Þeir óku honurn á Roosévelt-
siúkrahúsið, þar sém kjálkinn á
honum var lagfærður. Morgun-
inn eftir fór ég í lreimsókn til
hans. Það var búið áð festa
kiálkana sáman með si’íurþra'ði
og ssuma saman skurðina. Iiann
nærðist á fljótandi fæðu gegnum
'derpípu. Alla ve»a 1 itir hriúsk-
ernir í andlitinu gerðu hann lík-
ar-i skrímsli en nokkru sinni
'vrr. Það var eitthvað sem hann
>ildi seeja víð mig. Hann reyndi
rð tauta eitthvað milli tann-
’nna, sem festar voru saman
neð silfurvír. og bólginna
'prunginna varanna. en ekkert
hljóð heyrðist. Loksins áttaði é*
mig á orðum sem ruddust frarr
neð valdi. „Ég fer heim, pen-
ingamir mínir ... peningar ...“
,.Ég ska! ná í þá fyrir þig,“
sagðí ég
Á leiðinni út rakst ég á Vince'
í anddyrinu.
,.Ég hefði sízt. af öliu búizt við
að sjá þig hér,“ sagði ég.
„Hv&ð er þetta maður. he!d-
urðu að þú sért einí hvíti mað-
ui'inn í klíkunni? Þú hefur lik-
l©ga ekki - einkarétt á að heim-
sækia hann, eða hvað‘‘
..Hvað býr á bakvið. Vineé?
bú ætlar þó ekki að seajá mér
'íð bú sért hingað kominn til a?
uppörfa liann. Þannig er ekki
sá Vince sem ég þekki.“
,-Ég héit kannski að ég gæti
hjálpað honum,“ sagði Vince.
„Ég vissi ekki að þú kynnir
öað orð,“ sagði ég.
„Það er margt sem þú veizt
'kki. élsku vinur,“ sagði Vince
>g fór fnnfyrir.
Þetta var nú undarlegt sam-
safn af mönnum, hugsaði ég. Ég
hef séð boxara berj.a hvorn ann-
an sundur og saman, svo að þeir
gátu hvorki heyrt né séð á eft-
ir, og fallast siðan i faðma í
einlægri vináttu. Ég hef séð íöð-
ur sitja með samanbitnar varir
í homi og láta syni sínum blæða
eins og skornum grisí í tíu lot-
ur og að því loknu umfaðnia af-
myndað andlit piltslns og fara
að gráta. Jafnvel Ireir harðsoðn-
ustu eru alveg óræðir, duttl-
ungafullirog góðhjartaðir. Kann-
ski var Vince einn af þeim.
Kannski var einhvers staðar í
feitu. ruddalegu anditinu, í féit-
um, útsmognum heilanum, duiin
æð með mannlegu blóði, sem ég
hafði ekki orðjð var við eða
aldrei fvrr hafði látið á sér bera.
Ég fór á skriístofuna til að at-
huga fiárreiður Toros Nick var
heima að sofa úr sér fiörugt
kvö’d, sagði Slátrarinn. „Bara ég
eaetl sagt. það sama.“ kveinaði
bann. „Herra minn trúr, en sú
nótt! Hefurðu nokkum tima
orófað kmverska akróbatdans
Að gefnu tilefni skal athygli kaupmanna vaktn á ákvæð-
um 152. gr. Brunamálasamþvkktar fyrir Revkjavík um
sölu á skoteldum svohljóðandi: 152. gr.
„Saia skotelda er bundin leýfi slökkviliðsstjora. er ákveð-
ur. hve miklar birgðir megi vera á hverjum stáð tíg l
hvernig þeim skuli komið fyrir“.
Reykjavík. (i. desember 1961.
SLÖKKVILIÐSSTJÖRI. 1
■'F? ' '.’T
•tXf \í " "A'
. 'i '4 ''-l 1
Miklatorgi (viö hJiölna á ísborg)
I
'I
K).
T résmiða£éla«
c?
ReykjavTÍkur
Skrifiegar umsóknir um styrk úr eili- og' ekknaktyrktar-
sjóði þuvfa að berast skrifstofu félagsins fvrir 12.'þ.' m. I
Umsóknin jiarf að greina. frá eínahag og ástæðum um- 1
sækjenda. r: ■ ]
STJÓRNIN.
NYKOMIÐ
Mikið úrval af
olíupermanentum
fyrir allar hártegundir.
Pantið jölapermanentið tímanlega
í síma 33968.
Ilárgreiðslu- og snyrtistofan
PERMA
Garðsenda 21
Jólatréssalan er byrjuð
Grenisala, kransa og krossa, skálar, köríur mikið úrw
val af aliskonar jólaskrauti á góðu verði. Fyrir þá, sem
vilja skreyta • sjálftr ailskonar skraut í körfur og skálar<
Gott verð, góð þjónusta.
B'óma- og grænmetismarkaðurinn
Laugavegi 63, — og
B'ómaskálinu við Nýbýlaveg.
Athugið að Blómaskálinn við Nýbýlaveg er cpinn all*
daga frá k!. 10—40. — Sími 1-69 - 90.
r
Ellilííeyrisgreiðslur
Með því að 10. þ.m. ber upp á sunnudag, hefjast grciðsl-
ur ellilffeyris í Reykjavík að þessu sinni laugardaginn
9. þ. m. j
Afgreiðslan er opin að venju frá 9.30—12 fyrir hódegi. .
TRYGGINGASTOFNUN RlKESÖfS
(gP|>
' - -.■**&*&
Fostuðagur R. desember 1961 —■ ÞJÖÐVILJINN — Qf