Þjóðviljinn - 14.02.1962, Blaðsíða 4

þessvegna er aðbúnaður vinnustaðarins
ekki þýðingarminni fyrir heilsu hans
og öryggi en heimilið sjálft
Eftirlit mcð heilbrigðis-
háttum vinnustaðanna er nú
komið á dagskrá borgar-
stjómarinnar í Ueykjavík og
hefur verið rætt þar nokkuð
á einum fundi. Eins og áður
hefur verið getið hér í blað-

Tillaga Guðmundar J.
Guðmundssonar
Heilbrigðis-
s eftirlit á
vinnustöðum!
, Til 2. umræðu í borg-
j arstjórn á morgun
„Þar sem vitað cr að heil-
írigðisháttum á vinnustöðum |
i borginni er víða mjög ábóta- |
rant og þeir ekki í samræmi (
rið ákvæði heilbrigðissam-
þykktar fyrir Reykjavík, sam-'
þykkir borgarstjórn Reykja-1
víkur að fela heilbrigðisnefnd (
að láta nú þegar fara fram (
nákvaema rannsókn á öllum /
vinnustöðum í bænum, svo úr!
því aist skorið, hvar á skort-’
ir um fullnægjandi vinnu-1
skilyrði og aðbúnað verka- (
fólks. Við rannsókn þessa skal I
j Ieita álits og leiðbeininga,
1 trúnaðarmanna verkafólks á'
I hver jum vinnustað, þar sem ’
þeir eru. Þá f elur borgar- (
stjórnin heiibrigðisnefnd að ]
gera ráðstafanir til þess að úri
veröi bætt allsstaðar þar sem \
ekki er farið eftir heilbrigðis- I
■amþykkíinni. Brotlegum að-1
ilum sé gefinn hæfilegur /
frestur til úrbóta, og hafi þeir ]
að þeim fresti Iiðnum, ekki ’
sinnt kröfum heilbrigðisnefnd-1
ar, ber henni að láta loka við-
komandi vinnustöðum.
Að lokinni rannsókn heil-
brigðisnefndar semji hún ’
skýrslu um niðurstöður rann- ’
sóknarinnar og birti hanal
borgarstjórn. Þar skulu taldar (
allar skoðunarsltyidar vinnu- (
stöðvar, ásamt áliti heilbrigð-,
isnefndar um ástand hverrar;
um sig.
Borgarstjórinn vili Ieggja
áherzlu á þá skoðun sína, að
hún télur hér um áð ræða éitt
hið mikilvægasta verkefni,
sem fyrir liggur að fram-
kvæma, þar sem um er að
ræða heilsu og öryggi mikils
hluta íbúa borgarinnar. Ilún
viil minna á, að á vinnustaðn-
um dvelur launþeginn meira
cn þriðjung starfsævi sinnar,
og því eru heilbrigðishættir
vinnustaðarins cklti þýðingar-
minni fyrir hcilsu hans og
öryggi en hcimilið sjálft. Þess
vegna felur borgarstjórinn
heilbrigðisnefnd að hraða
verkefni sínu og hafa lokið
, jiví og birt niðurstöður fyrir
lok marzmánaðar n.k.“
inu flutti Guðmundur J.
Guðmundsson ýtarlega til-
lögu í borgarstjórn um þetta
mál og studdi hana Ijósum
rökum. Að umræðum lokn-
um var iillögunni vfsað til
heilbrigðisnefndar og ann-
arrar umræðu í borgarstjórn.
Vinnandi fólk mun án efa
fylgjast mcð afdrifum þessa
niáls af fullri athygli, svo
ofarlega scm það er í huga
þess, að gerð verði gangskör
að því að stórbæta allan að-
búnað, öryggi og heilsuvernd
fólksins, sem vinnur fram-
Ieiðslustörfin í þjóðfélaginu.
Afstaða
íhaldsfólksins
Máli Guðmundar var sem
vænta mátti dauflega tekið af
íhaldsfólkinu í borgarstjórninni,
eins og ævinlega þegar um það
er að ræða, að verða við kröf-
um aiþýðu manna um að halda
til jafns við aðrar stéttir í efna-
legum eða menningarlegum
efnum. En það var auðfundið
á málsvörn íhaldsfólksins, að
það stóð höllum fæti og vissi
vel að hér höfðu illa verið
haldin ákvæði heilbrigðissam-
þykktar fyrir Reykjavík um
fullnægjandi heilbrigðiseftirlit á
vinnustöðum. Sama sektarvit-
undin gægist einnig fram í
viðtali, sem Morgunblaðið átti
á dögunum við eftirlitsmann
vinnustaðanna, Sören Sörensen.
Ýmsar næsta furulegar við-
bárur komu fram hjá borgar-
fulltrúum og sumar þess eðlis
að ástæða er til þess fyrir
verkafólk að festa sér þær í
minni.
Forseti bæjarstjórnar, frú
Auður Auðuns viðurkenndi
að eftirlit með vinnustöðunum
hefði lengst af aðeins verið
hálft starf eins manns, en höf-
uðerfiðleikarnir við eftirlitið
taldi hún vera þá, að finna
vinnustaðina, sem skoða þyrfti,
sökum þess að atvinnurekend-
ur vanræktu að tilkynna þá.
Hér kemur það í ljós að mikill
skortur hlýtur að verða á eðlilegu
samstarfi milli hinna ýmsu
stofnana bæjarfélagsins, ef eft-
irlit þarf að stranda á jafn ein-
földum hlut og því hvar vinnu-
staðurinn er niðurkominn.
Það má benda ráðamönn-
um borgarinnar á, að vissu-
iega myndi bað svará kostn-
aði að athuga ástnd þess-
ara mála betur, eiga til þess
nokkura fyrírhöfn að leita að
týndum vinnustöðum — ekki
aðeins til þess lað uppfylla þær
skyldur, sem heilbrigðissam-
þykktin leggur þeim á herðar,
heldur einnig til þess að full-
líomna skattheimtuna og auka
þannig tekjur bæjarsjóðs.
Þá var afstaða Björgvins
Fredriksen til heilbrigðismála
vinnustaðanna ekki síður eftir-
minniieg; Hann vildi velta allri
ábyrgð af heilbrigðiseftirlitinu
yfir á verkamenn og verkalýðs-
félög, og taldi verkafólkið sjálft
'Í4) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 14. febrúar 1962
œvinnar
A vinnustöðum þar sem unnin cru miisjafnlega hreinleg störf og slysahætta er fyrir hendi skiptir
miklu að aðbúnaður starfsfólksins og öryggisútbúnaður sé í lagi.
bera þyngstu sök þess hvernig^
ástatt væri í þessum efnum;”
vegna ósæmilegrar umgengni^
þess um vinnustaðina. Þá,
v;tum við það. Hitt munu
þó flestir telja sannarra, að
umgengni verkafólks á vinnu-
stað sé að jafnaði í réttu hlut-
falli við vinnuskilyrði, aðbúð
og útlit vinnustaðarins. Þá er
það líka fjarri lagi, að hægt sé
að firra þann aðila ábyrgð af
eftirlitinu, sem lögum sam-
kvæmt á að framkvæma það, og
velta þeirri ábyrgð yfir á þá,
sem fyrst og fremst hafa rétt
til að skjóta málum sínum til
heilbrigðisyfirvaldanna, þegar
fram úr keyrir um brot á sam-
þykktum og lögum og eftirliti
með þeim. Hitt er svo annað
mál, að verkalýðsfélögin þurfa
að fá fullan íhlutunarrétt um
eftirli.t með öryggi og heilbrigð-
isháttum vinnustaðanna, og
skoðunarvottorð ætti ekki að
vera gilt, nema fulltrúi viðkom-
andi verkalýðsfélags hefði und-
irritað það ásamt fulltrúa heil-
' brigðisnefndar.
■ Við umræðurnar í borgar-
stjórn lagði Magnús Ástmars-
son það helzt til mála, að farið
yrði sem gætilegast í því að
auka eftirlitið og mátti helzt
skilja hann svo, að öll rögg-
semi í þessum málum gæti
haft í sér fólgnar einhverjar
leyndar hættur. Aðrir virtust
ekki haldnir þessum ótta.
m
Eftirlitsmaðurinn
upplýsir
Eftir umræðurnar í borgar-
stjórn um heilbrigðiseftirlitið á
vinnustöðum, birti svo Morgun-
blaðið viðtal við þann mann,
sem vinnur á vegum borgar-
læknis sem „eftirlitsmaður
borgarinnar með heilbrigðishátt-
um á vinnustöðum". Maður
þessi er Sören Sörensen. Eftir
viðtalinu að dæma virðist Sören
býsna ánægður með gang þess-
ara mála. Hann kvartar ekkert
yfir því, að reynzt hafi erfittað
finna vinnustaðina, sem hann á
að skoða, og samstarf við at-
vinnurekendur og trúnaðarmenn
verkalýðsfélaga sé einkar ljúft
og auðveldi honum starfið. Hins
vegar munu þeir æðimargir
trúnaðarmenn verkalýðsfélag-
anna á vinnustöðunum, sem
hafa farið á mis við ,,nána og
góða samvinnu” við Sören. Þó
segir hann: „við athugum vita-
skuld alla staði reglulega og
6uma staði oft, ef ástæða er til“.
Svo hljóðlátur mun Sören vera
í starfi sínu að þeir munu færri,
af fulltrúum verkamanna sem
orðið hafa varir við eftirlit
hans, en hinir, sem heyrðu hans
fyrst getið til þessa starfa, þeg-
ar Morgunblaðið birti viðtalið
við hann. Vonandi nær hin
reglulega athugun hans þó
lengra en í skrifstofusíma for-
stjóranna. —
Eftir viðtalið við Sören munu
Framh. á 10. síðu.
Verkamaður frá höfninni kom
að máli við blaðið í gær og
sagði að ennþá væri aðbúð
verkamanna við höfnina ó-
breytt frá því sem hún hefði
verið og lýst var í viðtali við
hafnarverkamann hér í blaðinu
í vetur. Hann sagði að ennþá
væru t.d. aðeins tvö klósett í
U. S.-skálanum, ætluð 250'—300
manns. Þessi mál væru stöðugt
til umræðu manna á meðal, en
þó meir nú en oft áður sökum
þeirra fregna, sem borizt hefðu
af bólusóttinni í Englandi og
viðbrögðum manna hér.
Það vekur furðu hvað dvalið
getur heilbrigðisyfirvöldin í
bænum, og hvernig á því getur
staðið að ekki er brugðið fljótt
við að bæta úr hættulegustu á-
göllunum. Það er vonlaust fyr-
ir heilbrigðisnefnd að hafa þaö
í svari sínu að henni sé ó-
kunnugt um vinnustaði eins og
þennan. Að öðru leyti er það
engin afsökun fyrir slælegu eft-
irliti, það sannar beinlínis að
hér hér er um rótgróið reiði-
leysi að ræða. Kröfur verka-
manna um að þessum málum
sé sinnt af fyllstu röggsemi eru
síharðnandi og þeir sjá engin
rök fyrir því, að vinnustöðva-
eftirlitið sitji á hakanum fyrir
öðrum störfum sem vinna þarf,
t.d. eftirliti með verzlunum og
veitingahúsum.
Til fróðleiks fyrir þá, sem
ekki hafa Heilbrigðissamþykkt
fyrir Reykjavík við höndina, er
hér ákvæði 47. greinar svohljóð-
andi: „Starfsfólk skal hafa
greiðan aðgang að salernum og
handlaugum, og ekki má ætla
eitt salerni fyrir fleiri en 20
manns .... Karlmönnum skulu
ætlaðar sérstakar þvagskálar ef
þeir eru fleiri en 10“.