Þjóðviljinn - 13.10.1962, Síða 7

Þjóðviljinn - 13.10.1962, Síða 7
Köstudagur 12. oktober 1962 ÞJOÐVILJINN SÍDA 7 Það eru ekki aðcins hús í Lcníngrad. Þar eru líka grindverk. Lenmgra,d er fræg borg, full af frábærum húsum og sögu- legum minjum. Hver sem heimsækir hana freistast til að skrifa eitthvað, er er þó í mikilli hættu: hvernig á hann að skrifa svo um borg Péturs, Katrínar, byltingarinnar og Leníns, að grein hans verði ekki tilbrigði við leiðarvísi fyrir ferðamenn? Eg kom fyrst til Leningrad á hryssingslegu haustkvöldi árið 1954. í lestinni írá Hels- inki sátu tveir íslendingar. Einir. Bería var nýfallinn, 1. s. g. Það var maður frá Intú- rist á .iárnbrautarstöðinni sem ók okkur á hótel Astoría til kvöldverðar. Þótt undarlegt megi virðast var þetta í fyrsta sinn að ég kom á veitingahús. Salurinn var undarlega íburð- armikill og óþekkt matvæli á borðum. Þessi máltíð hefði verið mér enn meiri atburður hefði ég vitað að þegar Hitler hóf umsátrið um Leningrad hafði hann ákveðið að hér í þessum sal skyldi haldin þýzk sigurhátið. Gestum hafði meira að segja verið boðið og þeim úthlutað sætum. Þetta er kall- að þýzk nákvæmni — fyrir- bæri sem íslendingar eru sér- staklega hrifnir af. Svo hrifnir að þeir ætla að ganga í Efna- hagsbandalag Evrópu. Svipir á Nevskí Svo var ekið eftir Nevskí prospekt út að Moskujárn- brautarstöðinni. Það var myrk- ur og rigning. Hailir og stjórn- arbyggingar keisaranna röðuðu sér á árbakka Nevu. En horn- rétt á fljótið tlom Nevskí pro- spekt, verzlunargata borgar- innar Þetta vissi ég ekki. Hér átti Zingér mikið hús, sem nú nefnist Bókahúsið. Hér var tizkuverzlun sem kölluð var Dauði karlmannanna. Þessi gata var og er til spássering- ar, til að sýna sig og sjá aðra Gogol skáld lýsir henni vel. Á morgnana komu betlarar og biðu eftir því að fóthvatir Ganymedar kaffihúsanna hentu í þá hörðum kökum. Siðar komu embættismenn með barta og yfirskegg, ja hvílíkt yfirskegg, yfirskegg sem menn hafa helgað hálfa ævi sína, yfirskegg sem eru ávöxtur langrar árvekni um daga og nætur. Og svo komu dömur með mitti á við flöskuháls, dömur sem menn geta lyft með jafnmiklum léttleik og á- nægju og kampavínsglasi að vörum sér. Það var á Nevski prospekt að listamaðurinn Pískaréf sá töfrandi fagra stúlku. Um unga og upphafna sál hans hríslaðist gleði og ást. En því miður var þessi stúlka skækja og lista- maðurinn dó af sorg. Þetta gerðist á fyrri hluta nítjándu aldar þegar allar bækur fjöLl- uðu um sorglegar andstæður draums og veruleika. Það var líka á Nevskí að liðsforinginn Pirogof kom auga á fótnetta þýzka konu. Gerði hann hosur sínar grænar fyrir konunni og var að kyssa fót hennar þegar að Kom eiginmaður hennar Schiller, blikksmiður og nef- tóbaksmaður. Barði Schiller liðsforingjann. Pírogof dó samt ekki. af sorg og blygðun held- ur fékk hann sér kaffl og kök- ur á vertshúsi og fór á ball um kvöldið; Af þessari sögu má réttilega draga þá ályktun LENINGRAÐ I að það er miklu hættulegra að vera listamaður en hermaður Áning En Leningrad sá ég í raun og veru ekki fyrr en vorið 1959. Á leiðinni var numið staðar úti í skógi, þar var kynt bál, sauðakjöt skorið í bita og steikt á teini eins og tíðkast í Kákasus. Því var skolað nið- ur með brennivíni. Þarna kynntumst við allsendis óvænt tveim fjölskyldum sem voru á^. sömu leið. Annar eiginmann- anna hafði þrettán ár verið í fangabúðum og 1 útlegð fyrir þær sakir að hann var sonur „óvinar þjóðarinnar", mikils- háttar trotzkista ef ég man rétt. Þessi maður var fullur af orku og kæti. Það var alveg furðu- legt og ég gat ekki haft af honum augun. Hann söng kvæði úr útlegðinni. Eg man óljóst eftir grínkvæði um sov- ézkan verkfræðing sem kemur til Marseille og kemur þá stétta-róvinurinn askvaðandi og vill kaupa af honum sovézk framleiðsluleyndarmál. Þennan söng höfðu þeir samið sem dæmdir voru fyrir njósnir sem aldrei áttu sér stað. Morguninn eftir gekk ég nið- ur að tjörn og sá froska í fyrsta skipti á ævinni. Þetta var um vor og þeir létu vel hver að öðrum. Þetta var fög- ur sjón og drottins blíða yfir landinu. Samyrktar kýr stóðu í votu grasinu og spáðu góð- um hagskýrslum fyrir héraðið. Við komum til Leningrad rétt fyrir páska. í Alexander- Nevskí dómkirkjunni gengu trúaðir til altaris. Tannlitlar kionur stóðu í biðröð og biðu eftir því að fá sinn skammt af heilagri kássu. Ungur og herðabreiður prestaskólastúd- ent mataði konurnar. Tvær ungar konur sem voru með í förinni horfðu á piltinn með vanþóknun og sögðu: honum væri nær að læra rennismíði þessum. Sögufrægt skýli Um þetta leyti var fyrsti maí haldinn hátíðlegur með hornablæstri og áætlunum um húsbyggingar. Við ókum útí Razlíf. Þar stendur enn ófull- komið skýli, ég held úr grein- um og hálmi. Hér faldi Lenín sig 1917 skömmu eftir heim- komuna frá Sviss þegar aftur- haldið ætlaði áð gera út af við hann. Lenín kom ásamt nokkr- um bolsévikum öðrum í lok- uðum j árnbrautarvagni yfir Þýzkaland eftir febrúarbylt- inguna sem steypti keisaran- um. Gula presáán kallaði hann 'njósnara og agent Vilhjálms keisara. Blöðin .veltu líka vöngum yfir því hve aiikið fé hann hefði fengið fyrir land- ráðastarísemi. Og þegar hann ................... var að flýja undan lögregl- unni birtu blöðin áreiðanlegar fregnir af því að Lenín sæti að svalli með vafasömu kven- fólki í Stokkhólmi' og ysi fé á báðar hendur. Þá sat hann i þessu skýli, dulbúinn sem finnskur sláttumaður hjá bónda þar í grend og skrifaði greinar í Prövdu um verkefni róttækra verkamanna. . . . alstaðar brcgður sagan fyr- irir þig fæti. Venjulegur ljósa- staur er settur saman úr spjót- um, sverð og skjöldur skrcyta hann og efst trónir hinn keis- aralegi örn. Lenín var ekki einn í þessu hreysi. Zínoféf — einn þeirra sem síðar var dæmdur undir Stalín — var þar með honum, enda lágu þeir báðir • undir sömu ákæru. Þetta vissi ég ekki árið 1959. En f fyrra skrifaði Emil Kazakévitsj sögu sem heitir „Bláa stílabókin" Þessi saga er einmitt um dvöl þeirra Lenins og Zínoféfs í Razlíf.Sagan er um margt at- hyglisverð. Hún er ekki bein línis um þessa tvo menn, held- ur er i henni teflt saman tveim sjónarmiðum í stjórn- málabaráttu og stllað upp á nútímann. Spurt er um það hvort sé hægt að treysta al- þýðunni. Lenín segir i. sög- unni: Ef þú bíður ósigur, reyndu ekki að túlka hann sem sigur, ef þú fellst á mála- miðlun, kallaðu það þá mála- miðlun .... ef kringumstæður neyða þig til að breyta um stefnu, reyndu ekki að láta sem þú haldir sama striki .... Það er heimskuleg pólitík að vera óhreinskilinn við fjöld- ann til að „blekkja fjand- manninn" .... Guð gefi að pólitík flokksins verði ekki ráðin i leynd, einhvers staðar uppi á hæðum, af því að for- ingjarnir álíti sig svo vitra og alvísa — en fjöldanum verði svo sagður hálfur sannleikur- inn, ögn af sannleikanum .... Leiðtogi er sá sem kann að sannfæra án þess að fulilt skoðanafrelsi sé skert .... Þessi saga er einnig athyglis- verð fyrir þær sakir, að þótt í Sovétríkjunum hafi að und- anförnu verið skrifað töluvert um menn sem dóu saklausir 1937, þá hefur oftast, enn sem komið er, þeim verið sleppl sem dæmdir voru í opinberum réttarhöldum — mönnum eins og Búkharin, Kaménéf, Zínof- éf. í „Bláu stílabókinni" kem- ur slíkur persónuleiki í fyrsta skipti fram í eðlilegri birtu í bókmenntum eftir langa þögn. Einn af þekktustu leikstjórum landsins mun senn hefjast handa um að kvikmynda þessa sögu. Keisarahallar, klassískur rit- höfundur, Lenin, umsátrið — kennir ekki of margra grasa í þessari litlu grein? En svona er Leníngrad. Þú ferð um þessa borg og alstaðar situr sagan fyrir þér og bregður fyr- ir þig fæti. Þú neyðist til að líta í kringum þig þótt ekki sé nema örstutta stund. Mjélk úr vélkú Starfshópur vísindamanna x Bretlandi hyggst á þcssu ári bjóða til sölu mjólk sem ekki kemur úr spena nokk- urrar skepnu. Dr. Frank Wokes, fraip- kvæmdastjóri Rannsoknar- miðstöðvar jurtanæringar f Watford í Herfordshire skýrði frá þessu fyrir nokkru. Hann kvað það von sína og samstarfsmanna sinna, að áður en árið væri á enda gæti tekið til starfa tilrauna- verksmiðja sem framleiðir mjólk án hjálpar nautpenings ! eða annarra húsdýra- f tilraunum í rannsóknar- stöðinni hefur vísindamönx- um tekizt að framlciða vökva, sem þeir kalla mjólk, með því að merja saman bauna- belgi, yztu blöðin af hvítkáli og annað slíkt grænmeti sem ekki þykir hæft til manneldis. Maukið er hitað eftir ákveðn- um reglum þangað til eggja- hvítuefni fellur út. Síðan er bætt við fjörefnum, steinefn- um, jurtafeiti og kolvetnum. Ekki vill dr. Wokes halda því fram að mjólkin sem þeir félagar fá úr vélkúnni sé að öllu leyti fremri kúa- mjólk. Að næringargildi gef- ur blandan lcostgóðri kúa- mjólk lítið eftir, segir hann, en mikluin erfi'ðleikum er bundið að iosna við grænan iit á vélmjólkinni. Ekki hefur enn tekizt að eyða með öllu : daufum grænmetiskcim. Þegar það vandamál er Ieyst verður vélmjólkin sett á markaðinn, bæði fljótandi og í mynd mjólkurdufts. i hvorri mynd sem er á hún að geta keppt við kúamjólk J hvað verð snertir. ■ ■ Dr. Wokes viðurkennir að : ekki sé annað fyrirsjáanlegt ! en að nóg verði að gera bæði f fyrir vélkú hans og kýr með ■ holdi og blóði um langa fram- | | tíð. : „Það verður aldrci nóg • • kúamjólk á boðstólum til að • • seðja allan barnagrúann á j • jörðinni né útrýma skortinum J j á eggjahvítuefnum,“ segir • f hann. „En birgðir af jurtum og ; • jurtahlutum eins og þeim sem j j við notum eru óþrjótandi.“ Einkum verður mjólkin úr ■ vélkúnum sönn lifsins veig j fyrir börn í löndum eins og f Indlandi og öðrum hitabeltis- f löndum, þar sem skorturinn f á eggjahvítuefnum í fæðunni j er mestur, segir dr. Wokes. f Rannsóknarstofnunin í Wat- f ford hefur lengi haft náið f samband við aðra stofnun í j Mysore á Indlandi, sem starf- j ar að mjólkurgerðartilraun- f um með svipuðum aðferðum. f ! ..............................J Reynt að kannna hvort líf er á MARZ og hvernig stjörnur verða til Stjörnukíki verður lylt útfyrir lofthjúp jarðar Æfingar eru hafnar undir tilraun til að skoða hnettina í geimn- um með hjálp stjörnu- kíkis sem loftbelgir verða látnir bera hátt í loft. Myndir sem þann- ig verða teknar af Marz geta ef til vill skorið úr hvort líf er á þess- um nágrarlna jarðar. Bandariski flotinn stendur straum af þessum tilraunum, sem munu kosta margar millj- ónir dollara. Vísindamenn í þjónustu flotans segja í grein- argerð um tilraunina að þeir geri sér vonir um að hún valdi „byltingu i stjörnufræði". í fyrsta skipti ætti mönnurn að takast að sjá stjömurnar eins og hluti með ákveðna lög- un en ekki aöeins ljósdepla eins og hingað til. Einnig er hugs- anlegta að úr þvi fáist skor- ið hvemig stjömumar verða til. Við tilraunina verður notaður stjörnukíkir 36 tommur i þver- mál, en það þætti vænn kik- ir í stjörnutumi á jörðu niðri. Tveir loftbelgir eiga að lyfta kíkinum svo hátt að andrúms- loftið torveldi ekki lengur sýn út i geiminn. Kíkinum verður stjórnað með útvarpsmerkjum frá vagni á jörðú niðri. Sjónvarpssamband á að gera stjórnendunum fært að horfa bæði i miðið á kík- inum og kíkja út í geiminx* með hjálp hans. Má ekki hreyfast Báðar sjónvarpsmyndavélari, ar eru til þess ætlaðar að auð- velda stjómendunum að miða kíkinum. Myndavél og litrófs- mælir fylgjast með því sem honum er miðað á. • Þýðingarmestu tækin í þess- ari tilraun eru þau sem von- azt er til að haldi kikinum kyrrum eins og honum er miðað, hvað sem loftbelgimir sem bera hann sveiflast og snúast Mið- ið má ekki breytast um meira en sex milljónustu hluta af gráðu á klukkutíma, ef skýr- ar myndir eiga að nást af hlut- um sem sjást dauft. Loftbelgjunum verður stjórn- að með útvarpsbylgjum úr flugvél. Þeim verður haldið i 26.000 metra hæð þær nætur 'em þeir verða á lofti. Tilraunir eiga að hefjast í ^hcúar eða jaarz. L A'.eíux jú- lægt bænum Palestine í Tex- as. Þá mánúði verður Mar2 i jarðnánd, en það gerist einit sinni á hverjuih tveim árum. Vitneskja sem fæst um Marz með athugunum í loffkíkinum ætti að koma að miklu gagni tveim árum síðar, en þá er ætlunin að skjóta athugunar- tækjum í nánd við reikistjöm- una. Vonazt er til að könnun með þeim á Ijósi sem endur- kastast frá dökku blettunum a yfirborði hnattarths.-fái skor- ið úr hvort þeijú er.u þaktir gróðri. Hugsanlegt er að loft- kíkirinn sjúlfur veiti slíka vit- neskju. $ '■ "|R.'ífi'' . Þrefalt nákvæmari í ágúst næsta ár'ibr svo ætl- Framixald. á_8. síðu. i 4

x

Þjóðviljinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.