Þjóðviljinn - 02.11.1962, Blaðsíða 10

JO SÍÐA
ÞJÓHVTLTTNN
Föstudagur 2. nóvember 1962
wanBŒBMgtissMBiiámii
leikastarísemi heldur væiu forráðamenn hans þvert
á móti afbrotamenn. Stúlkumar hafði verið farið að
gruna hvemig í öllu lá, en þær vildu ómögulega yfir-
gefa eyna án þess að kærastar þeirra kæmu með þeim.
I fyrstu þekktu Ariane og Titia Ross ekki aftur, enda
höfðu þær ekki séð hann öðruvísi en klæddan í kokks-
búning. Hann skýrði fyrir þeim í stuttu máli, að
safnaðarfólkið á eynni hefði verið blekkt og tælt.
Söfnuðurinn ætti ekkert skylt við friðar- og mannkær-
„Já, „lögregluforingi". Þeir
fóru. Galvan færði stólinn sinn
yfir til Boume og sagði: ,,Hvað
áttuð þér við með kaupum? Ég
hef kannski misskilið yður?“
sagði hann og brosti með gamal-
dags kaldhæðni.
„Ég er dauðþreyttur, lögregiu-
foringi“, sagði Boume. ,,Og mér
er ómögulegt að hugsa skýrt. En
mér finnst einhvem veginn. að
þegar búið er að sanna sak-
leysi okkar eftir réttarhöldin,
þá verði ekki eftir nema smá-
munir — eins og til dæmis að
við erum með fölsuð vegabréf
og höfum stolið fáeinum mál-
verkum, sem eigandinn er löngu
búinn að fá aftur. Mér datt í
hug, að þér hefðuð kannski ekk-
ert á móti þvi að senda mig og
konuna mína úr landi gegn því
að við afhendum spaensku þjóð-
inni Goya aftur. Það var í þessu
sambandi sem ég notaði hug-
takið kaup“. Hann talaði í rykkj-
um — eins og málhaltir læra að
tala á námskeiðum eða maður
myndi tala sem liggur á strönd-
inni hafandi synt yfir Ermar-
sund. Hann sofnaði um leið og
hann hafði lokið við að segja
þetta. Lögregluforinginn and-
varpaði og gekk fram í gang-
inn. Hann sagði við Temio, hinn
dugmesta af ungu mönnunum:
„Þér fáið fimmtán mínútur til
að vekja þennan náunga og
halda honum vakandi“.
„Já, lögregluforingi".
,,Ég fer og fæ mér matarbita.
Náið í lækni til að gefa honum
eitthvað örvandi. Munið það:
fjörutíu mínútur".
„Já, lögreglufo.ringi“.
Lögregluforinginn snæddi mat
sinn í mestu makindum. Hann
vissi að það myndi líða að
minnsta kosti þrjú kortér áður
en kallað yrði á hann.
Boume var vaknaður aftur.
Það var eins og sjón hans væri
orðin furðulega skörp, ep það
hlaut að ver,a ímyndun. Sami
lögregluforinginn sat beint fyrir
framan hann,
„Þér sofnuðuð", sagði lög-
regluforinginn.
„Það er ekki að undra“, svar-
aði Bourne.
„Áður en þér sofnuðuð sögðust
þér halda að við myndum senni-
lega vilja gera við yður kaup,
þegar búið væri að sýkna yður
af morðinu á Victoriano Munoz
og þær smásyndir sem þá væru
eftir, væru lítilvægar á móts við
það að fá Goya aftur. Er þetta
ekki rétt með farið?"
„Jú, það var eitthvað í þá
átt“. Honum fannst hann vera
eins og teygjuband milli tveggja
flugvéla sem fljúga hvor í sína
áttina. Honum þótti það nota-
leg kennd.
„Jæja, en ég er hræddur um
að þér komizt ekki undan morð-
ákærunni. Við skulum líta á
staðreyndimar. Fórnardýrinu
banað með skörungi. Engin
fingraför nema fingraför Cal-
berts. Þér og Calbert lokaðir
inni j herbergi með líki sem er
rétt að skilja við. samkvæmt
fullyrðingu læknis. Samband
yðar við hinn látna í tveimur
afbrotum — þjófnaðinum frá
Dos Cortes og ráninu á Goya
auk morðsins á Cayetano Jim-
inez o.g Elek — og allt þetta hef-
ur félagi yðar, senor Calbert
játað. Við þetta bætist svo vega-
bréfafölsun og fleira, Góði mað-
ur, ég veit ekki hvað þér vitið
um spænska dómstóla, en ég get
fullvissað yður um að þeir eru
ekkert blávatn og ekkert er
auðveldara fyrir þá en pákka
yður inn og senda yður til böð-
ulsins“.
Bourne brosti angurvært. „Og
þá megið þið kveðja Goya að
eilíful“
„Mér datt jafnvel í hug að
þér gætuð hugsað yður að kaupa
líf yðar og Calberts fyrir mál-
verk, sem þér fáið aldrei að sjá
framar, hvar svo sem þér haf-
ið falið það“.
„Lögregluforingi, þér kunnið
yðar handverk. Þegar ég er til-
■búinn að gera kaup, þá vil ég
eiga þau við yður“.
„En hví ekki að gera það
nún.a?“
„Ég vil fá að tala við her-
togafrúna af Dos Cortes".
„Af hverju?“
„Ég ætla að biðja hana i>er-
sónulega að finna handa okkur
verjanda. Ég treysti henni".
„Það má vera. Hún hefur
meiri reynslu en flestar her-
togafrúr hvað snertir verjendur
og fangelsi." Hann reis á fætur
og sló hressilega í bakið á
Bourne. Ég skal athuga hvað ég
get gert. Við skiljum víst hvor
annan“. Úm leið og hann lok-
aði á eftir sér slepptu báðar
flugvélamar teygjubandinu sem
var Boume. Hann slengdist inn
í sjálfan sig og missti meðvit-
und.
Hertogafrúin kom tíu mínút-
um of seint eins og kurteisri
Spánarkonu sæmdi. Og hún
hvíldi í heitum, kjökrandi faðmi
Evu klukkan tuttugu mínútur
í sex, meðan Bourne og Jean
Marie lágu enn meðvitundar-
lausir í Oáreel de Carabancheles.
Hún var svartklædd, hafði fjar-
lægt rúbínana og sett í staðinn
upp blæju, sem leyndi svip
hennar. Svo settist hertogafrú-
in og Eva bar fram te.
„Lögreglan kom til mín í dag“
sagði hertogafrúin. „Frændi
minn Victoriano Munoz, hefur
verið myrtur“.
Eva sleppti tebollanum og rak
upp hljóð
„Eva! Góða mín — hvað er
að? Ég ætlaði ekki að hræða
þig. Ég var búin að gleyrna því
að þú þekktir hann“
„Ég .... við hittumst í veizl-
unni .....“ tautaði Eva.
„Þetta er hræðilegt. Það er
hvert illvirkið eftir annað“.
„Já, hræðilegt“
„Það er verra en þú heldur,
Eva. Lögreglan fékk mig til að
líta á málverk sem héngu á
veggnum hjá honum. Það voru
málverkin mín. Hann hafði stol-
ið þeim frá Dos Cortes"
,.Ó!“
„Er Jaime hérna? Pablo segir
að hann hafi komið Qg spurt
eftir mér hvað eftir annað“.
„Nei, hann er ekki héma“. Eva
hellti nýju tei í bollann. „Hann
hefði átt að vera kominn, Hann
kemur sjálfsagt á hverri stundu“.
Nú var komið að því. Eva
vissi það. Loksins hafði Bourne
'komizt fram á hengiflugið.
hendumar á honum höfðu vald-
ið dauða annars manns. Hún
seig saman í stólnum. Lífsmagn-
ið sem hann hafði veitt henni,
seitlaði út um ósýnileg göt sem
ekki var hægt að þétta.
Hún starði fram fyrir sig og
minntist Bourne við ótal tæki-
færi, á sama hátt og hertoga-
frúin minntist Cayetano. Teið
varð kalt.
Síminn hringdi. Eva heyrði
það ekki. Hertogafrúin leit á
armbandsúrið og tók símann
eins og hann hefði átt von á
hringingu. Hún hlustaði. talaði,
hlustaði aftur. Hún sagðist
skyldu skila þessu til frú Boume
og lagði á.
„Eva, Eva. Veslings. veslings
þú!“
Eva leit á hana.
„Vinur minn — talsvert á-
hrifaríkur maður — hringdi og
bað mig að segja þér að Jaime
og Calbert hafi verið teknir
fastir fyrir morðið á frænda
minum“.
Eva svaraði ekki. Hertogafrú-
in rétti úr sér,
„Jaime vill fá að tala við
mig, Hvers vegna heldurðu?"
„Það segir hann þér áreiðan-
lega sjálfur".
„Ég hringi í ráðherrann per-
sónulega!“ Hún hrm^ii i n-úmer,
gaf upp nafn, beið. Svo fór hún
að tala hratt og lágt. Röddin
varð æ áfjáðari. Loks urðu setn-
ingarnar styttri og hún endur-
tók aðeins eitt orð „Nei? Nei?
Nei?“ með löngum millibilum.
Hún lagði á.
„Enginn má tala við hann“,
sagði hún. „Ég skil þetta ekki.
Þetta var ráðherrann sjálfur.
Hann hefur oft hjálpað mér í
erfiðari málum“
Eva stóð við bainn hinum
megin í stofunni og hellti í tvö
glös. Hertogafrúin gekk hægt yf-
ir til hennar.
„Hann skal fá bezta verjand-
ann á öllum Spáni“, sagði hún
einbeitt. „Ég skal ko.ma því í
kring í dag“. Hún dreypti á
konjaki og naut þess hve Eva
var niðurbrotin. Henni fannst
hún ekki alveg eins meinfýsin og
hún hafði búizt við, en hún varð
sterkari og ekki alveg eins ein-
mana meðan hún horfði á lifs-
gleðina seitla útúr Evu.
Stjórnin hleypti pressunni í
fréttina á mánudagsmorgun.
Myndir af hinum ákærðu flugu
um heiminn. ásamt upplýsingum
um Bourne og Jean Marie, sem
menn þekktu sem frægan mál-l
ara. Þegar eintökin urðu fleiri
keypti Parísar-pressan myndir,
af Lalu Calbert sem fannst í
Bordeaux. tárvot og ringluð en
fullviss um að þetta væri allt
voðalegur misskilningur. En allt
í einu hvarf hún og blaðamenn-
irnir væntu þess að hún birtist
í Madrid, í fangelsinu eða við
réttarhöldin.
Þegar Associated Press var
farið að selja litmyndir til um
það bil tvö hundruð japanskra
blaða á hæpnum grundvelli,
var full þörf fyrir nýtt frétta-
efni; þess vegna varð Pickett
Troilus að „Bölvun Velazquez” j
ásamt sögu um það að hinn i
spænski meistari hefði lagt i
bölvun yfir þetta sérstaka mál-:
verk sitt á banasænginni. Fólk-
ið gleypti við þessu, einkum í;
Bandaríkjunum og þó sér í lagi |
í Suður-Ameríku vegna sky!d-j
leikans við Spán.
Sam Gourlay við Populace ' í
London pantaði langlínusam-
band frá Fleet Street við Evu
og tók sambandið upp á band.
Spurningar voru varfærnisleg-
ar og meinlausar og gengu eink-
um út á að fá upplýst hvort
samhengi gæti verið milli þessa
máls og hins alþjóðlega, ólög-
lega listaverkasmygls. sem lög-
reglan taldi víst að stjórnað
væri að Jaek Tense, hinum
I 1 Sarizt irauti : til sr
Skáldsaga eftir RICHARD C0ND0N
UNGLINGA
vantar til blaðburðar í eftirtalin hverfii
Langholt
Meðalholt
Hringbraut.
Bústaðahverfi
Vesturgata
0
Kleppsveg
Teigar
Kársnes I og II
Framnesvegur
Talið strax við afereiðsluna — sími 17500.
Snjódekk
Japanskir Bridgestone snjóhjólbarðar
fyrirliggjandi í eftirtöldum stærðum:
560x13 600/640x15
590x13 650/670x15
640x13 600x16
670x13 650x16
560x14 700x16
700x14 775x16
750x14 750x20
560x15 825x20
710x15 900x20
1000x20
Þeir, sem hafa pantað hjá okkur snjódekk sækl
þau sem allra fyrst. — Sendum gegn póstkröfu.
'ivi- t> '■
GÚMBARÐINN H.F. BRAUTARHOLTI 8
Sími 17984.
FYRIRLIGGJANDI
stangað Vattféðurefni
KR. Þ0RVA1DSS0N & C0.
Grettisgötu 6. — Símar 24730 og 24478.
FYRIRLIGGJANDI
KÖFLÖTT OG RÖNDÓTT SKYRTUEFNL
KR. Þ0RVALDSS0N & C0.
Grettisgötu 6. — Símar 24730 og 24478.
Áskrrfendasöfnunin
Ég undirrit.:
óska hér með að gerast kaupandi ÞJÖÐVILJANS.
Dags.................... 196....
Tekið á móti áskrifendum í símum:
17500. 22396, 17510. 17511.