Þjóðviljinn - 02.02.1963, Blaðsíða 9

Laugardagur 2. febrúar 1963
ÞJÓÐVILJINN
SlÐA 9
1
Ritstjóri: UNNUR EIRÍKSDÓTTIR

dverganna. Hún barði að djrr-
um og dvergarnir opnuðu
fyrir henni. An þess að heilsa
eða segja eitt einasta orð
ruddist hún jnn í kofann. og
beina leið að ofninum. Þar
settist hún í bezta stólinn og
tók upp nestið sitt.
— Viltu vera svo góð að
gefa okkur svolítinn bita með
þér? spurðu dvergarnir.
— Kemur ekki t-j 1 mála,
sagði telpan. — þe'ta er minn
matur og engum öðrum ætl-
aður, því ætti ég svo sem að
gefa ykkur mat?
Þegar hún var búin að
borða nestið sitt. hvem ein-
asta hvta, söeðu duprgarnir:
— Ekki vildír þú víst gera
okkur þann greiða að sópa
snjónum frá kofanum okkar?
— Hvað haldið þið að ég
sé, vinnukona eða hvað? sagði
dóttir ekkjunnar með þjósti.
Hún þóttist nú sjá að dverg-
imir ætluðu engar gjafir að
gefa henní. og yfirgaf þá án
þess að kveðja eða segja eitt
einasta orð.
Dvergarnir þrír horfðu á
eftir henni og sögðu hver
við annan: — Hvað getum við
gefið þessari stúlku, hún er
heimtufrek og eigingjöm. og
þeir sem þannig eru gerðir
geta ekki búizt við neinu
góðu.
Elztl dvergurinn sagði:
— Hún skal verða ófríðari
með degi hverjum.
Næstelztí dvergurinn sagði:
— Á eftjr hverju orði sem
bún talar ska] lítill froskur
detta frá vörum hennar.
Yngsti dvergurinn sagði:
— Ógæfan mun elta hana.
Stelpan hljóp nú heim og
begar þangað kom, fleygði
hún tómri körfunni á eldhúss-
gólfið. Þegar hún opnaði
munninn og fór að segja móð-
ur sinni frá ferðinni duttu
litlir. Ijótir froskar frá vör-
um hennar og veltust hver
um annan þveran á gólfinu.

hljóp hún á harðasprettj
heim. Um leið og hún opn-
aði og gekk inn sagði hún
glaðlega:
— Gott kvöld, en þá duttu
tveir skínandi gullpeningar
frá vörum hennar á gólfið.
Hún sagðj nú frá þvi hvar
hún hafði fundið berin, og á
eftir hverju orflj skoppaði
einn gullpeningur á gólfið.
— Annað eins kæruleysi
hef ég nú aldrei séð, hrópaði
stjúpsystir hennar. En þegar
henni skildist að allt þetta
var dvergunum að þakka
hejmtaði hún að fá líka að
að jarðarberjum. En móðir
að jarðaberjum. En móðir
hennar mótmælti og sagði:
— Nei. elskan min. það er
allt of kalt. sittu heldur heima
hjá mér i hlýjunni. Þá byrj-
aði telpan að suða og heimta.
og lok^ins lét mamma henn-
ar undan. Hún klæddi dóttur
sína í þykka kápu og lét
hana hafa í nesti nýbakað
brauð og stóran bita af
steiktu kjöti. Dóttir ekkiunn-
a-r hélt nú bejna leið að kofa
Meðan dvergamir voru að
óska telpunni alls hins
bezta sem þeim gat dottið í
hug. kepptist hún við að sópa
kofann. Þegar hún var rétt að
ljúka verkinu, sú hún allt í
einu stóra hrúgu af jarðar-
berjum gægjast undan snjón-
um. Dökkrauð og girnileg
lágu þau þarna Telpan varð
himinglöð og flýtti sé-r að
fylla körfuna sfna. Síðan
EF EG YNNI I
HAPPDRÆTTI
f tuttugu ára gömlu barna-
blaðj er þessari spurningu
svarað af 12 ára dreng. Hann
hugsar sér að hann vinni 50
bús. kr. í haopdrætti. og það.
sem hann langar mest að
kaupa fyrir peningana er:
Allar fslendingasögumar bíl’
og hestur. En nokkrum hlu'a
peninganna er hann ákveðinn
í að verja til þess að afla sér
men-ntunar.
Nú eru aðrir tímar, og gildi
per.inganna hefur breytzt
mjkjð, Reynið að hugsa ykk-
Ur að þið vnnuð 200 þús. kr.
í hanodrættj til hvers mund-
uð bið nota svo háa upphæð?
Þið ættuð að svara þessari
spurninffu í stuttri ri*gerð oe
senda Óskastundinni Það
væri f-óð'opt að siá hvort á-
hueamái h»manna nú oe fyr-
ír tuttugu áru-m eru mjög
ólík.
Spurnínein er- Hvað mund-
- r bú gera ef þú ynnir 200
húsund krnnur ; happdrættP’
TVÆR
AÐFERÐIR
Siegá hafðj verið ávítuð
’arð’ega Hú" grét sárt og
'enei oe var óhuggandi.
— Þér þykir ekkert vænt
im mig mamma sagði hún.
Mamma: — Því dettur .þér
-n í hug Siefa mín?
Sigga: — Ée heyri það á
hví hvernig þú talar við mig.
Mamma: — Hvernig viltu
að ég tali við þig?
S'gga- — Eins og þegar
eectir Vomnir
SKRITLA
Þegar ekkjan sá þetta beindist
öll reiði hennar gegn stjúp-
dótfurinni. Og hún ákvað að
finna annað ráð tjl að losna
við hana. Hún fékk telpunni
öxi og fiskinet og sagði:
— Farðu niður að tjöminni,
brjóttu gat á ísinn og veiddu
sjlung í netið. Þú skalt ekki
voga að koma heim fyrr en
netið er fullt.
Telpan hlýddi og fór niður
að tjörninni. Hún byrjaði að
höggva gat á ísinn með öx-
inni. Þegar hún var rétt að
ljúka við að búa til nægjlega
stórt gat ti-1 þess að netið
kæmist niður í vatnið heyrði
hún einhvem hávaða. Hún leit
þá upp og sá skrautlegan
vagn, með tveimur hestum
fyrir koma niður hæðina. f
vagninum sat kóngurinn sjálf
ur. Hann kom auga á stúlk-
una á ísnum og skipaði öku-
manninum að nema staðar.
Brot úr Ijóði
f svip þeirra. seinfekna
bóndans,
hins sagnfáa verkamanns
oar sjómannsins svarakalda
býr saga og framtíð vors
lands.
Sá þöguli fjöldi er þjóðin.
bungstreym og vatnsmegn á.
Þótt hátt beri jakahrönglið
hún hryður því út í sjá.
Örn Amarson.
— Hvað er svona falleg
stúlka að gera úti á ísnum í
þessum hræðilega ku-lda?
hrópaði hann.
— Yðar hátign, ég er að
höggva gat á ísinn svo ég
geti komjð netinu ofan í vatn-
ið.
Kóngurinn sá að stúlkan
var bæði falleg og yndisleg.os
hann sá líka að hún átti eitt-
hvað bágt.
— Viltu ekki heldur kojna
með mér og verða drottningin
spurði hann.
(Framhald).
Maður einn var á ferð fót-
gangandi. Þá skall á óveður,
svo að hann fór heim að gisti-
húsi. En þar var honum sagt
að svo margir væru komnir
að hann gæti ekki fengið gist-
ingu. Hann bað um kaffi,
settist niður og fór að spjalla
við gestina. — Það hefur ekki
leikið við mig lánið þennan-
daginn, — sagði hann, —
Fyrst þetta óveður og svo að
týna fullri peningabuddu á
veginum. Ég skyldi fara út að
leita ef það hellti ekki svona
úr loftinu. En það verður að
bíða til morguns. Ég hef líka
nóg í vasanum til bess að
borga fyrir mig. —
Nú tók hann eftir því að
einn og einn fór að tinast út,
og loks var hann orðinn einn
eftir inni. Hann fékk að vera
um nóttina og fékk að velja
um herbergi.
* ★ ★
Maður, sem stamaði kom í
brauðbúð og ætlaði að kaupa
lagköku og sagði: Get ég
fengið la-la-la-la-la?
Þá sagði búðarstúlkan: Þér
farið húsavilt, söngkennarinn
býr í næsta húsi.
★ ★ ★
Pabbi: — Þú ert alltaf aftast-
ur í röðinni við öll próf,
Jónsi.
Jónsi: — Það gerir ekkert til
pabbi. Þeir kenna báðum end-
um það sama.
★ ★ ★
A: — Ég kvelst af tannpínu.
Ég verð að fá mér eitthvert
meðal.
B: — Þú þarft ekkert meðal.
Farðu að eins og ég. Ég hafði
taranpínu í gær. Ég fór þá
heim til konunnar minnar, og
hún klappaði mér og kyssti
mig og var svo góð við mig
að mér batnaði alveg.
A: — Það má reyna það. Er
konan þín heima núna?
GETRAUN
Óli les þrjá kafla í bók á 80 mínútum, en systir hans
les sömu þrjá kafla á einni klukkustund og tíu mín-
útum. Hvort þeirra var fljótara að lesa?
Dvergurínn
°g
skrímslið
Síðan drattaðist skrímslið
i burtu.. en það kom aftur
næsta dag til þess að biðja
um meiri kryddbollur. Skott-
ið á því hafði lengzt dálítið.
skeljarnar voru orðnar ennþá
blárri og skrímslið var i bezta
"kapi.
Upp frá þessu kom það á
hverjum einasta degi til þess
að fá kryddbollur. Skottið á
því lengdist stöðugt. Tuttug-
asta daginn. sem skrimslið
ko-m. var skotúð á því orðið
svo langt og þungt að það
tomst varla áfram.
Með mestu erfiðismunum
klifraði skrímslið þá upp á
háan fjallstind, það vafði
skottjnu utan um tindinn og
sat sjálft efst uppi. Þá lét Bóbó
nokkra fugja færa því krydd-
bollur á hverjum degi. Skottið
hélt stöðugf áfram að vaxa.
og skrímslið var i sjöunda
himni. Einu orðin sem það
talaði voru þessi; — Krydd-
bollur eru góðar, namm,
namm. namm. Auðvitað
steinhætti það að éta dúkkur
frá litlum börnum. Og það
var allt litla. góða dvergnum
honum Bóbó að þakka.
(Endir).
i